«Λόγοι διδακτοί Πνεύματος» (1Κορ.2:13)

Διακονία πνευματικών μηνυμάτων μέσω διαδικτύου προς δόξαν Θεού

Η ΠΡΩΤΗ ΚΑΙ ΜΕΓΙΣΤΗ ΕΝΤΟΛΗ

«και το να αγαπά τις αυτόν εξ όλης της καρδίας και εξ όλης της συνέσεως και εξ όλης της ψυχής και εξ όλης της δυνάμεως, και το να αγαπά τον πλησίον ως εαυτόν, είναι πλειότερον πάντων των ολοκαυτωμάτων και των θυσιών» 

(Μάρκ.12:33· Ρωμ.13:9 και Γαλ.5:14· Ματ.22:38-40)

Πριν από μερικά χρόνια είδα μια αφίσα που με εντυπωσίασε πολύ, δηλαδή: «Όταν κάποιος αγαπά αυτό που κάνει, είναι ικανός για όλα.» Τότε είπα μέσα μου: «Εάν ο κοινός άνθρωπος είναι «ικανός για όλα» όταν αγαπά κάτι, πόσον περισσότερον μπορεί ο άνθρωπος του Θεού, ο οποίος έχει στη διάθεσή του τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος! Αλλά, είναι αυτό αληθές ότι ο φυσικός άνθρωπος είναι ικανός για όλα; Ναι και όχι!»

ΝΑΙ, διότι οι δυνατότητες της θελήσεως και οι ικανότητες του ανθρώπου, με τις οποίες προικίσθηκε από τον Δημιουργόν του, παραμένουν σχεδόν πάντα αχρησιμοποίητες, ανεκμετάλλευτες. «Χρησιμοποιούμε μόνον 10% των διανοητικών ικανοτήτων μας,» είπεν ο Albert Einstein. Αρκεί να ρίξει κανείς μιά ματιά στην τηλεόραση και στην Ιστορία για να διαπιστώσει τους άθλους μερικών ατόμων που έχουν κατορθώσει απίστευτα πράγματα λόγω της αγάπης τους για το αντικείμενο στο οποίο επεδόθησαν. Αποδίδουν, επίσης, στον Einstein την έκφραση: «Δεν καταλαβαίνουμε ούτε καν ένα εκατοστό αυτών που μπορούμε να καταλάβουμε.»

Και ΟΧΙ, διότι ο Ιησούς Χριστός, μιλώντας για τα πνευματικά πράγματα είχε δηλώσει ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα χωρίς Αυτόν. Υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι που μπορούν να λύσουν τα δυσκολότερα τεχνικά προβλήματα αλλά που δεν μπορούν να απαλλαγούν από το κάπνισμα του τσιγάρου! Αυτή η αλήθεια ισχύει ιδιαίτερα όσον αφορά την κατανόηση πνευματικών πραγμάτων εκ μέρους του φυσικού ανθρώπου, όπως ο ίδιος ο Ιησούς εδήλωσε και εξήγησε στον Νικόδημο. Ο Ιησούς επίσης είπε: «… εάν δύνασαι να πιστεύσης, πάντα είναι δυνατά εις τον πιστεύοντα» (Μάρκ.9:23). Ο απόστολος Παύλος είπε: «τα πάντα δύναμαι διά του ενδυναμούντός με Χριστού» (Φιλιπ.4:13).

Γιατί τα είπα όλα αυτά; Επειδή το μυστικό της επιτυχίας στην πνευματική ζωή εξαρτάται από ένα πράγμα: Να αγαπήσεις τον Χριστόν με όλη σου την ύπαρξη.

ΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΑΠΑΙΤΕΙ

Ας επαναλάβω το ίδιο εδάφιο: «και το να αγαπά τις αυτόν εξ όλης της καρδίας και εξ όλης της συνέσεως και εξ όλης της ψυχής και εξ όλης της δυνάμεως, και το να αγαπά τον πλησίον ως εαυτόν, είναι πλειότερον πάντων των ολοκαυτωμάτων και των θυσιών» (Μάρκ.12:33). Αυτή είναι η πρώτη και μέγιστη εντολή στην πληρέστερη έκφρασή της! Είναι αγάπη που απαιτείται τόσον από τους πιστούς όσον και από τους απίστους. Αυτή η αγάπη για τον Θεόν είναι αγάπη που παράγεται στην καρδιά του πιστού από το Άγιο Πνεύμα (Γαλ.5:22· 2Θεσ.3:5). Αυτή η αγάπη μπορεί να παραχθεί σε μια καρδιά, η οποία, ανεξάρτητα του πόσον αδύνατη είναι, είναι ειλικρινής, έχει καλές προθέσεις και κάνει καλές εκούσιες επιλογές.

Το Άγιον Πνεύμα, από τους αρχαίους χρόνους, μας διέταζε να αγαπούμε ΚΥΡΙΟΝ τον Θεόν μας με όλη την καρδιά μας και με όλη την ψυχή μας και με όλη τη δύναμη μας (Δευτ.6:5)· επίσης, ότι πρέπει να φοβούμεθα Κύριον τον Θεόν μας, προκειμένου να περιπατούμε σε όλες τις οδούς Του και να Τον υπηρετούμε με όλη την καρδιά μας και με όλη την ψυχή μας. Η τήρηση αυτών των εντολών προορίστηκε για την ευτυχία μας: «Και τώρα, Ισραήλ, τι ζητεί Κύριος ο Θεός σου παρά σου, ειμή να φοβήσαι Κύριον τον Θεόν σου, να περιπατής εις πάσας τας οδούς αυτού και να αγαπάς αυτόν, και να λατρεύης Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου, να φυλάττης τας εντολάς του Κυρίου και τα διατάγματα αυτού, τα οποία εγώ προστάζω εις σε σήμερον διά το καλόν σου;» (Δευτ.10:12-13)

Συνεπώς, η αγάπη για τον Θεόν δεν είναι μια νέα εντολή. Είναι εντολή που απλώς «ενισχύθηκε» από το Κύριον μας Ιησούν Χριστόν, η δε σωστή σημασία και αξία αποδόθηκαν σ’αυτήν. Η αληθινή αγάπη προς τους ανθρώπους είναι αδύνατη εάν η αγάπη προς τον Θεόν δεν υπάρχει ή μάλλον δεν προϋπάρχει. Αυτές οι δύο εντολές είναι πολύ συνδεδεμένες και αλληλοεξαρτώμενες.

ΟΡΙΣΜΟΙ

Στην πραγματικότητα, και σε γενικές γραμμές, όλες οι άλλες εντολές είναι απλώς σχόλια και επεκτάσεις της εννοίας της σπουδαιότητας και του μηνύματος αυτών των δύο. Το πρώτο μέρος του εδαφίου που μελετούμε ομιλεί για το καθήκον του σεβασμού μας προς τον Θεόν. Το δεύτερο μέρος, πώς να μεταχειριζόμαστε τους συνανθρώπους μας. Τώρα, θα επιμείνουμε στο πρώτο μέρος αυτής της εντολής. Εάν ο Θεός δεν ενδυναμώσει τον άνθρωπον προς αυτόν τον σκοπόν είναι αδύνατον οι άλλες εντολές να εφαρμοστούν. Και είναι, κατά τον ίδιον τρόπον, αδύνατον ο Θεός να ικανώσει τον άνθρωπο να κάνει το θέλημά Του, εάν ο άνθρωπος δεν έχει περάσει από τη πείρα της στενής πύλης, δηλαδή μέσα από τη θαυμάσια εμπειρία μιας πλήρους αυταπαρνήσεώς του και μιας πλήρους παραχωρήσεως ή αφιερώσεως στον Θεόν: Από μια επιστροφή προς τον Θεόν από των ειδώλων, διά να δουλεύη Θεόν ζώντα και αληθινόν (1Θεσ.1:9). Αυτό είναι δυνατόν μόνο μέσω μιας πράξεως εκουσίας επιλογής.

ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΕΙΣ

Στην πράξη, από τί αποτελείται η αγάπη προς τον Θεόν; Η αγάπη προς τον Θεόν συνίσταται στην τήρηση των εντολών Του. Και οι εντολές του δεν είναι βαρείαι, (1Ιωάν.5:32 και 2Ιωάν.1:6). Σημαίνει να υπηρετείς τον Κύριον με μια τέλεια ή αφιερωμένη καρδιά· σημαίνει να κάνεις αυτό που είναι καλό στα μάτια του Κυρίου με πιστότητα και ακεραιότητα καρδιάς (2Βασ.20:3). Με άλλα λόγια, εκείνος που ενεργεί με ειλικρινή και τέλεια καρδιά ενεργεί με φόβο Θεού και με πιστότητα (2Χρον.19:9).

Ιδού το εδάφιο κλειδί που διευκρινίζει αυτήν την έννοια: «Και συ, Σολομών υιέ μου, γνώρισον τον Θεόν του πατρός σου και δούλευε αυτόν εν καρδία τελεία και εν ψυχή θελούση· διότι ο Κύριος εξετάζει πάσας τας καρδίας και εξεύρει πάντας τους λογισμούς των διανοιών· εάν εκζητής αυτόν, θέλει ευρίσκεσθαι υπό σού· εάν όμως εγκαταλίπης αυτόν, θέλει σε απορρίψει διά παντός» (1Χρον.28:9). Και το Άγιον Πνεύμα είπε: «διότι οι οφθαλμοί του Κυρίου περιτρέχουσι διά πάσης της γης, διά να δειχθή δυνατός υπέρ των εχόντων την καρδίαν αυτών τελείαν προς αυτόν· εις τούτο έπραξας αφρόνως· διά τούτο θέλεις έχει πολέμους εις το εξής» (2Χρον.16:9). Συνεπώς, εκείνοι που δεν έχουν μια τέλεια καρδιά προς τον Θεόν ενεργούν αφρόνως και θα έχουν άχρηστους πολέμους στη ζωή τους!

Αντίθετα, η καρδιά εκείνου που ανήκει πραγματικά στον Θεόν είναι ολόκληρη, ουχί διηρημένη, ουχί μοιρασμένη με τον κόσμον, χωρίς υποκρισία, τέλεια και καθαρή… Έχει καλοπροαίρετη αφιερωμένη θέληση, απορροφημένη αποκλειστικά από τις υποθέσεις του Θεού και βρίσκει την ευχαρίστησή της μόνον κοντά Του. Μια τέτοια ζωή, που δεν είναι μοιρασμένη με τον κόσμο, είναι η μόνη αποδεκτή ενώπιον του Θεού… Αυτή η αγάπη προς τον Θεόν δεν συμβιβάζεται με την κοσμική ζωή. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον είναι γραμμένο: «Μη αγαπάτε τον κόσμον μηδέ τα εν τω κόσμω. Εάν τις αγαπά τον κόσμον, η αγάπη του Πατρός δεν είναι εν αυτώ» (1Ιωάν.2:15). Το θέλημα του Θεού είναι να αντιστεκόμαστε μέχρις αίματος, εάν χρειάζεται, αγωνιζόμενοι κατά της αμαρτίας (Εβρ.12:4). Ο Θεός δεν μας εκάλεσε σε ακαθαρσία αλλά σε αγιασμό (1Θεσ.4:7). Πέραν τούτου, ο αληθής χριστανός δεν ενδιαφέρεται παρά να έχει καλές σχέσεις με τον Σωτήρα Του! Ενδιαφέρεται να ζητεί πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην Του, γνωρίζων ότι όλα τα πράγματα που χρειάζεται θα του προστεθούν (Ματ.6:33).

ΔΥΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΠΛΑΝΕΣ

• Δεν πρέπει ποτέ να λησμονούμε ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να περάσει από την κατάσταση του φυσικού ανθρώπου στην κατάσταση ενός αναγεννημένου Χριστιανού χωρίς μια πράξη εκουσίας εκλογής. Ομοίως, δεν πρέπει, επίσης, ποτέ να ξεχάσουμε ότι δεν μπορούμε να περάσουμε από τη σαρκική κατάσταση στην πνευματική λίγο-λίγο παρά μόνον μέσω μιας πράξεως εκουσίας επιλογής. Τότε είναι που η πραγματική πνευματική ανάπτυξη αρχίζει… ΤΟΤΕ είναι που η πνευματική ζωή αρχίζει να ανθίζει και να φέρνει καρπό. Μόνον ΤΟΤΕ η πνευματική ανάπτυξη αρχίζει. Η κατάκτηση της «γης της επαγγελίας», δηλαδή του πνευματικού εδάφους του αγιασμού και της πνευματικής δυνάμεως, αρχίζει ευθύς ως εγκαταλείψουμε την «έρημο» των προσπαθειών και σχεδίων μας και αφού προηγουμένως έχουμε υποτάξει το δικό μας θέλημα στο θέλημα του Θεού. Τούτο δεν είναι δυνατόν παρά με τη μετάνοια και την πίστη και με μιά πράξη εμπιστοσύνης στην αγάπη και τη φροντίδα του Πάνσοφου και Παντοδύναμου Ιησού ο οποίος μας καλεί σε τούτη τη ζωή. Επίσης, δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι δεν αρκεί να ξεκινήσουμε καλά αλλά πρέπει και να τελειώσουμε καλά! Ο Θεός μας είναι Θεός «ζηλότυπος». Εάν η αγάπη μας προς Αυτόν μειωθεί, τότε θα ελεγχθούμε. Ιδού τί λέγει η Βίβλος: «Πλην έχω τι κατά σου, διότι την αγάπην σου την πρώτην αφήκας. Ενθυμού λοιπόν πόθεν εξέπεσες και μετανόησον και κάμε τα πρώτα έργα· ει δε μη, έρχομαι προς σε ταχέως και θέλω κινήσει την λυχνίαν σου εκ του τόπου αυτής, εάν δεν μετανοήσης» (Αποκ.2:4-5). Και ο λόγος του Θεού μας λέγει περαιτέρω: «Όστις δεν αγαπά τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, ας ήναι ανάθεμα…» (1Κορ.16:22). Οποία σοβαρή προειδοποίηση!
• Υπάρχουν άνθρωποι που νομίζουν ότι εκφράζουν και αποδεικνύουν την αγάπην τους προς τον Θεόν με τη λατρεία και δοξολογία τους μέσα στην εκκλησία. Αυτό είναι εν μέρει αληθές αλλά μόνον ως αποτέλεσμα μιάς ζωής πλήρους υπακοής με έργα και αλήθεια. Ενθυμούμαι περιπτώσεις ανθρώπων που νόμιζαν ότι μπορούσαν να αποδείξουν και επιδείξουν την αφοσίωσή τους στον Θεόν… με τα πολλά décibels. Άλλοι που νόμιζαν ότι κραυγάζοντας «Δόξα στον Θεόν», «δοξολογείτε τον Κύριον», «Σ’ευχαριστούμε Κύριε» κλ.π., επί μισή και πλέον ώρα θα μπορούσαν να αποδείξουν την αγάπην τους και την αφοσίωσή τους προς τον Κύριον! Διερωτώμαι: Αυτός ήταν ο τρόπος με τον οποίον οι πρώτοι χριστιανοί, όπως περιγράφονται στο βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων, ελάτρευαν τον Κύριον; Ας συνέλθουμε, επί τέλους!

Η ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΗ

Η αγάπη για τον Θεόν δεν είναι προαιρετική! (Δευτ.6:5· 11:1· 22:5· Mt.22:37). Αυτό ισχύει τόσον για εκείνους που πιστεύουν όσον και για εκείνους που δεν πιστεύουν. Ο Θεός δημιούργησε όλους τους ανθρώπους, πιστεύοντας και μη πιστεύοντας. Είναι ποίημά Του, και θα πρέπει να δώσουν αργά ή γρήγορα λόγον για τη θέση τους προς τον Θεόν είτε το θέλουν είτε όχι, είτε το πιστεύουν είτε όχι!

Η απόδειξη ότι εμείς, οι πιστοί, Τον αγαπάμε είναι η θέση μας προς Αυτόν υπό μορφήν υπακοής και υγιών προτεραιοτήτων: Η αφοσίωσή μας σ’Αυτόν και στην αλήθειά Του καθώς επίσης και η μάχη μας κατά της αμαρτίας αποτελούν τη μεγίστη απόδειξη της αγάπης μας προς Αυτόν. Αλλά πρέπει να σημειωθεί ότι εκείνοι που είναι πραγματικά αναγεννημένοι, τα αληθινά παιδιά του Θεού, Τον αγαπούν χωρίς να Τον έχουν ιδεί (1Πέτ.1:8). Αυτή η αγάπη είναι αυθόρμητη γιατί είναι εμφυτευμένη στην καρδιά τους από τον Θεόν, τον Πατέρα τους· είναι χαραγμένη στην καρδιά τους, απλώς επειδή έχουν δεχτεί να κάνουν την καλή επιλογή εν τω φόβω του Κυρίου και να ζουν με έργον και αλήθεια! Αυτή η αγάπη αξίζει περισσότερον από κάθε άλλη θυσία (Μάρκ.12:33).

ΓΙΑΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΑΠΑΙΤΕΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ;

Στο εδάφιο που μελετάμε, δηλαδή Μάρκ.12:33, υπάρχει ένα μήνυμα κρυμμένο, το οποίο μπορεί επίσης να βρεθεί στο Δευτ.10:12-13: «Και τώρα, Ισραήλ, τι ζητεί Κύριος ο Θεός σου παρά σου, ειμή να φοβήσαι Κύριον τον Θεόν σου, να περιπατής εις πάσας τας οδούς αυτού και να αγαπάς αυτόν, και να λατρεύης Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου, να φυλάττης τας εντολάς του Κυρίου και τα διατάγματα αυτού, τα οποία εγώ προστάζω εις σε σήμερον διά το καλόν σου;» (Δευτ.11:22-23; 28:13). Ο Θεός απαιτεί από μας αυτήν την αγάπη για τους ακόλουθους λόγους:

1. Για το αγαθό μας: Αυτός σημαίνει για την ευτυχία μας και για τη μακαριότητά μας. Επιβεβαιώνεται επίσης και από άλλα χωρία. Έτσι ο Θεός μπορεί να μας ευλογήσει και να μας κάνει να απολαύσουμε τη ζωή που μας δίνει (Δευτ.30:16) αφθόνως και όλες οι πνευματικές ευλογίες που ο Θεός έχει φυλάξει για μας «εν τοις επουρανίοις» εν Χριστώ. Ωρισμένες από αυτές μπορούν να πραγματοποιηθούν στη ζωή μας εδώ στη γη.
2. Επειδή, όπως έχει ήδη ειπωθεί, ανήκουμε σ’Αυτόν. Αυτός έχει το αποκλειστικό δικαίωμα διότι Αυτός απέθανε για όλους εμάς! Μας έχει εξαγοράσει! Είναι ο Λυτρωτής μας!
3. Επειδή μας αγάπησε πρώτος (1Ιωάν.4:19). Η αγάπη μας προς τον Θεόν είναι καρπός της κατανόησης και αποδοχής εκ μέρους μας της αγάπης του Θεού προς εμάς (1Ιωάν.4:10· 1Ιωάν.4:19· 2Κορ.5:14-15· Ψαλ.116:1), και
4. Επειδή θέλει να μας ευλογεί, να ακούει τη φωνή μας και τις προσευχές μας (Ψαλ.116:1) και να απαντά στα αιτήματά μας και να καλύπτει τις ανάγκες μας!

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΛΥΤΡΩΜΕΝΟΙ ΤΟΥ ΤΟΝ ΑΓΑΠΟΥΝ

Η αγάπη για τον Θεόν είναι ένα από τα χαρακτηριστικά των τέκνων Του. Ιδού οι λόγοι για τους οποίους Τον αγαπούμε:

• Τον αγαπούμε επειδή, όπως ήδη προανεφέρθη, ο Ιησούς μας αγάπησε πρώτος (1Ιωάν.4:19) με μια αιώνια αγάπη και μας είλκυσε με το έλεός Του (Ιερ.31:3). Αγάπησε τους ιδικούς Του τους εν τω κόσμω μέχρι τέλους (Ιωάν.13:1). Η αγάπη Του ήταν τόσο μεγάλη που πέθανε για μάς όταν ήμασταν αδύνατοι, ασεβείς, αμαρτωλοί, ακόμη και εχθροί Του (Ρωμ.5:6-10).
• Τον αγαπούμε διότι η αγάπη Του είναι απύθμενη, υπερβαίνουσα πασαν γνώσιν (Εφεσ.3:19), μας συσφίγγει, ώστε να Τον αγαπούμε και να ζούμε γι’Αυτόν (2Κορ.5:14-15). Η αγάπη Του είναι αμετάβλητη (Ιωάν.13:1) και τίποτα δεν μπορεί να μας χωρίσει από Αυτόν (Ρωμ.8:35).
• Τον αγαπούμε διότι ήλθε να ζητήσει και να σώσει χαμένους όπως εσένα και εμένα (Λουκ.19:10), έδωσε τον Εαυτόν Του για μάς (Γαλ.2:20), απέθανε για μάς (Ιωάν.15:13· 1Ιωάν.3:16) και έλουσε τις αμαρτίες μας με το αίμα Του (Αποκ.1:5): «Εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών, είναι πιστός και δίκαιος, ώστε να συγχωρήση εις ημάς τας αμαρτίας και καθαρίση ημάς από πάσης αδικίας» (1Ιωάν.1:9). Έρριξε όλες τις αμαρτίες μας στα βάθη της θαλάσσης (Μιχαίας 7:19) για να μη τις βλέπει πλέον και για να μη τις θυμάται πλέον. Η αγάπη και η δύναμή Του μας κάνουν περισσότερο από νικητές (Ρωμ.8:37).
• Τον αγαπούμε διότι μας εδικαίωσε με τη χάρη Του (Τίτ.3:4-7), εζωοποίησε τις ψυχές μας (Εφεσ.2:4, 5) και μας χορηγεί πολλές υλικές και πνευματικές ευλογίες (Δευτ.7:13).
• Τον αγαπούμε διότι σκοπός του είναι να μας ευλογεί, ώστε μπορούμε να απολαμβάνουμε τη ζωή που μας δίνει και όλες τις πνευματικές ευλογίες που ο Θεός έχει διαφυλάξει για μάς στα επουράνια εν Χριστώ: «Ευλογητός ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο ευλογήσας ημάς εν πάση ευλογία πνευματική εις τα επουράνια διά Χριστού» (Εφεσ. 1:3).
• Τον αγαπούμε διότι έστειλε, εξέχεε το Πνεύμα Του στην καρδιά μας (Ψαλ.68:18· Ιωάν.16:7· Ρωμ.5:5) και έχει γεμίσει τις καρδιές μας με αγάπη, καθαρότητα, δύναμη και θεία σοφία!
• Τον αγαπούμε διότι ακούει τις προσευχές μας (Ψαλ.116:1) και μεσιτεύει για μάς (Εβρ.7:25· 9:24).
• Τον αγαπούμε διότι γνωρίζει όλους μας και μας καλεί με το όνομά μας (1Κορ.8:3).
• Τον αγαπούμε διότι μας προστατεύει και μας λυτρώνει από το μίσος του διαβόλου (Ψαλ.145:20· Ψαλ.91:14), και μας κάνει μετόχους του ελέους Του (Έξοδ.20:6· Δευτ.7: 9) και της θείας φύσεώς Του.
• Τον αγαπούμε διότι τα σχέδιά του και οι βουλές Του για μας είναι βουλές ειρήνης και όχι κακού, για να μας δώσει το προσδωκόμενο τέλος (Ιερ.29:11).
• Τον αγαπούμε διότι μας επιπλήττει και μας παιδεύει για το αγαθό μας (Αποκ.3:19· Εβρ.12:611). Προσοχή! Δεν μας τιμωρεί, αλλά μας (εκ)παιδεύει για το καλό μας, για την ωφέλειά μας, προκειμένου να μας κάνει μετόχους της αγιότητός Του.
• Κάνει όλα τα πράγματα να συνεργούν για το αγαθό μας (Ρωμ.8:28· Ψαλ.57:2). Ακόμα και, εάν με θανατώνει, θα ελπίζω σ’Αυτόν, λέγει ο Ιώβ (13:15). Μπορούμε να Τον επικαλούμεθα την ημέρα της θλίψεως· και Αυτός θα μας ελευθερώνει από όλες τις θλίψεις μας και εμείς θα τον δοξάζουμε (Ψαλ.50:15· Ψαλ.91:14).
• Τον αγαπούμε διότι μας αγάπησε και μας έκανε «τέκνα Θεού… και έτι δεν εφανερώθη τι θέλομεν είσθαι· εξεύρομεν όμως ότι όταν φανερωθή, θέλομεν είσθαι όμοιοι με αυτόν, διότι θέλομεν ιδεί αυτόν καθώς είναι» (1Ιωάν.3.1-2). Απίστευτο αλλά αληθινό!
• Τον αγαπούμε διότι ήλθε να μας απελευθερώσει από τη δουλεία της αμαρτίας και των παθών μας, όπως είναι γραμμένο: «…διά να ιατρεύσω τους συντετριμμένους την καρδίαν, να κηρύξω ελευθερίαν εις τους αιχμαλώτους και άνοιξιν δεσμωτηρίου εις τους δεσμίους… διά να παρηγορήσω πάντας τους πενθούντας… να δώσω εις αυτούς ώραιότητα αντί της στάκτης, έλαιον ευφροσύνης αντί του πένθους… » (Ησα.61:1-6) Nαι! Πήρε το φορτίο μας και μας έδωσε έναν ύμνο…
• Τον αγαπούμε επειδή ο Ιησούς Χριστός εγενήθη εις ημάς σοφία από Θεού, δικαιοσύνη τε και αγιασμός και απολύτρωσις (1Κορ.1:30)
• Τον αγαπούμε επειδή μας έχει κάνει «ιερείς του ΚΥΡΙΟΥ … Λειτουργούς του Θεού μας » ή επειδή …μας αγάπησε και μας έλουσε από των αμαρτιών ημών με το αίμα αυτού, και όστις έκαμεν ημάς βασιλείς και ιερείς εις τον Θεόν και Πατέρα αυτού…(Αποκ.1:5-6). Μια ημέρα θα κληθούμε να κρίνουμε αγγέλους! (1Κορ.6:3)
• Τον αγαπούμε επειδή ο Ιησούς Χριστός, το Αρνίον το αναμέσον του θρόνου θέλει ποιμάνει ημάς και οδηγήσει ημάς εις ζώσας πηγάς υδάτων, και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών ημών… και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον· διότι τα πρώτα παρήλθον (Αποκ.7:17 και 21:4).
• Τον αγαπούμε επειδή Άγγελος Κυρίου στρατοπεδεύει κύκλω των φοβουμένων αυτόν και ελευθερόνει αυτούς (Ψαλ.34:7)·
• Τον αγαπούμε επειδή ο Θεός ήναι υπέρ ημών, συνεπώς ουδείς δύναται να είναι καθ’ ημών! Επειδή όστις τον ίδιον εαυτού Υιόν δεν εφείσθη, αλλά παρέδωκεν αυτόν υπέρ πάντων ημών, πως και μετ’ αυτού δεν θέλει χαρίσει εις ημάς τα πάντα; Τις θέλει εγκαλέσει τους εκλεκτούς του Θεού; Θεός είναι ο δικαιών· τις θέλει είσθαι ο κατακρίνων; Χριστός ο αποθανών, μάλλον δε και αναστάς, όστις και είναι εν τη δεξιά του Θεού, όστις και μεσιτεύει υπέρ ημών. Τις θέλει μας χωρίσει από της αγάπης του Χριστού; θλίψις ή στενοχωρία ή διωγμός ή πείνα ή γυμνότης ή κίνδυνος ή μάχαιρα; … Αλλ’ εις πάντα ταύτα υπερνικώμεν διά του αγαπήσαντος ημάς (Ρωμ.8:31-37).

Δεδομένου ότι Χριστός σταυρώθηκε για μένα, πρέπει λοιπόν να ζήσω γι’Αυτόν. Είμαι εξαγορασμένος από Αυτόν! Δεν έχω κανένα δικαίωμα να ζήσω μια ζωή μοιρασμένη μεταξύ δύο σκέψεων και δύο επιθυμιών. Ο δίγνωμος άνθρωπος είναι ακατάστατος σε όλη τη συμπεριφορά του και δεν μπορεί να είναι καθαρός στην καρδιά του (Ιάκ.1:8· 4:8). Ο άνθρωπος που έχει πάρει σταθερή απόφαση για τον Χριστόν δεν ευαρεστείται παρά μόνον στον νόμον του Θεού, σ’αυτόν δε μελετά ημέρα και νύκτα! (Ψαλ.1:2)

Βλέπετε κάποιον που δεν αγαπά τον Ιησού Χριστό; Αυτό σημαίνει ότι ο Θεός δεν έχει γίνει ακόμα Πατέρας του: Ο Ιησούς είπε: «Εάν ο Θεός ήτο Πατήρ σας, ηθέλετε αγαπά εμέ·» (Ιωάν.8:42). Πρέπει, εντούτοις, να παραδεχθούμε ότι υπάρχουν μερικοί που κάνουν το σωστό, αλλά με μια καρδιά που δεν είναι αφιερωμένη εξ ολοκλήρου (2Χρον.25:2). Είναι παράξενο και απίστευτο αλλά αληθινό!!! Μπορεί να δώσεις τα χρήματά σου σε κάποιον που είναι σε ανάγκη είτε από αγάπη είτε για να σε βλέπει ο κόσμος είτε ακόμη και από πνεύμα αντιζηλίας ή εκδίκησης (Φιλιπ.1:15-18).

ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ Η ΖΩΗ ΔΥΝΑΤΗ;

Ο Θεός έχει καταστήσει αυτήν την ζωή δυνατή. Αυτός που μας καλεί σε αυτήν τη ζωή Αυτός είναι που θα κάνει όλα όσα είναι αναγκαία! Γι’ αυτόν τον λόγον ο Παύλος είπε: «Σας παρακαλώ λοιπόν, αδελφοί, διά των οικτιρμών του Θεού, να παραστήσητε τα σώματά σας θυσίαν ζώσαν, αγίαν, ευάρεστον εις τον Θεόν, ήτις είναι η λογική σας λατρεία, και μη συμμορφόνεσθε με τον αιώνα τούτον, αλλά μεταμορφόνεσθε διά της ανακαινίσεως του νοός σας, ώστε να δοκιμάζητε τι είναι το θέλημα του Θεού, το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον» (Ρωμ.12:1-2).

Ο Θεός που μας έδωσε τη λογική, δεν έχει λογική; Ο Θεός μας είναι λογικός Θεός, γι’αυτόν δε τον λόγον όλα όσα απαιτεί από εμάς είναι πάντα λογικά και είναι συγχρόνως εφικτά είτε με τη δύναμή μας είτε με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Ο Θεός που μας καλεί σε αυτήν την ζωή θα την καταστήσει δυνατή για μας, όπως είναι γραμμένο στην επιστολή προς Θεσσαλονικείς: «… Πιστός είναι εκείνος όστις σας καλεί, όστις και θέλει εκτελέσει» (1Θεσ.5:23-24). Το Πνεύμα του Θεού εξέφρασε την ίδια σκέψη στην Παλαιάν Διαθήκην: «Δεν σε προστάζω εγώ; ίσχυε και ανδρίζου· μη φοβηθής μηδέ δειλιάσης· διότι είναι μετά σου Κύριος ο Θεός σου όπου αν υπάγης» (Ιησούς Ναυή 1:9). Στο βιβλίο του Ησαΐα είναι γραμμένο: «Κύριε, ειρήνην θέλεις δώσει εις ημάς· διότι συ έκαμες και πάντα ημών τα έργα διά ημάς» (Ησα.26:12). Συμπέρασμα: Ο,τιδήποτε ο Θεός απαιτεί μπορεί να πραγματοποιηθεί. Μας έχει ήδη δώσει τα μέσα… και το θάρρος για να το επιτύχουμε!

ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΓΓΥΗΤΗΣ ΜΑΣ

Η χριστιανική ζωή είναι και πρέπει να είναι μια νικηφόρος ζωή, χάρι στο Άγιο Πνεύμα που είναι ο εγγυητής μας. Είναι πασίγνωστον ότι κάθε αναγεννημένος Χριστιανός έχει λάβει το Άγιον Πνεύμα (Εφεσ.1:13, 14· Ιωάν.7:39· Πραξ.2:4), αλλά όλοι οι Χριστιανοί δεν είναι πλήρεις Αγίου Πνεύματος (Πράξ.6:3). Για να γεμίσει η καρδιά μου από αυτήν την αγάπη προς τον Θεόν, πρέπει να αδειάσει από την αμαρτία μου διά της εξομολογήσεως και της εγκαταλείψεώς της. Αμαρτία που δεν ομολογείται παραμένει ασυγχώρητη και με στερεί από τις θείες ευλογίες και από τη νίκη. Είναι η πλήρης αφιέρωση και η πλήρης εμπιστοσύνη που δίνουν στον Θεόν τη δυνατότητα ελέγχου και διακυβερνήσεως της καρδιάς και της ζωής μας. Είναι ο «εκ των ων ουκ άνευ» όρος. Επαναλαμβάνω: «… Πιστός είναι εκείνος όστις σας καλεί, όστις και θέλει εκτελέσει.»! (1Θεσ.5:23-24).

Η πίστη που σώζει είναι αυτή που δέχεται ταπεινά τη σωτηρία και τη δύναμη του Θεού καθώς επίσης και τη νίκη που ο Θεός υπόσχεται και δίνει. Είναι πίστη που υπακούει. Τότε είναι που ο Θεός δίνει το Πνεύμα του «… εις τους πειθαρχούντας εις αυτόν» (Πραξ.5:32). Είναι αδύνατο να φθάσεις σε κάποια επιτυχία με μια καρδιά που είναι μοιρασμένη μεταξύ δύο επιθυμιών και δύο σκοπών… Η διχασμένη καρδιά δεν κατορθώνει τίποτε! Γενικά, τα άτομα που επιτυγχάνουν κάτι σημαντικό στη ζωή τους είναι εκείνα που ζουν με μία μόνη σφοδρά και απόλυτη επιθυμία.

ΔΥΟ ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥΣ

Πρώτη αντίρρηση:

Κάποιος θα μπορούσε να μου ειπεί: Πώς μπορώ εγώ να κάνω το θέλημα του Θεού εάν ο Θεός δεν με επενδύσει με τη δύναμή Του; Έχω το χάρισμα της θεραπείας ή να εκβάλω δαιμόνια ή, ή, ή; Ο Θεός μοιράζει τα χαρίσματά Του σύμφωνα με το κυριαρχικό δικαίωμά Του. Δεν είναι έτσι;

Ναι, αλλά, μήπως χρειάζομαι τα θαυματουργικά χαρίσματά Του, προκειμένου να είμαι πιό επιμελής στη μελέτη της Βίβλου ή να προσεύχομαι ή να εκπληρώνω με πιστότητα τις υποχρεώσεις μου ως Χριστιανός; Είναι απαραίτητο για μένα να έχω «πνευματικό χάρισμα», προκειμένου να είμαι τίμιος και πιστός και να δραστηριοποιηθώ να μοιράζω τη Βίβλο σε όλους εκείνους που πεθαίνουν μέσα στην άγνοια και στην αμαρτία; Μήπως μου επιτρέπεται να αυτοϊκανοποιούμαι κάνοντας σύγκριση του εαυτού μου με εκείνους που ζουν μια χλιαρή ζωή; Πού είναι ο θησαυρός μου; Με τί τρέφεται ο νους μου και από τί είναι κορεσμένος όλη την ημέρα; «Επικατάρατος ο ποιών το έργον του Κυρίου αμελώς…» λέγει ο λόγος του Θεού στον Ιερεμία 48:10.

Ας μη ξεχνούμε εκείνο που λέγει η Γραφή: «Εάν τις έρχηται προς εμέ και δεν μισή τον πατέρα αυτού και την μητέρα και την γυναίκα και τα τέκνα και τους αδελφούς και τας αδελφάς, έτι δε και την εαυτού ζωήν, δεν δύναται να ήναι μαθητής μου … και όστις δεν λαμβάνει τον σταυρόν αυτού και ακολουθεί οπίσω μου, δεν είναι άξιος εμού… Εάν τις θέλη να έλθη οπίσω μου, ας απαρνηθή εαυτόν και ας σηκώση τον σταυρόν αυτού και ας με ακολουθή… Ο έχων ώτα διά να ακούη ας ακούη!» (Λουκ.14:26· Ματ.10:38· Ματ.16:24· Ματ.11:15).

Είναι λυπηρόν, αλλά πρέπει να παραδεχθούμε, ότι μερικοί Χριστιανοί έχουν γελοιοποιηθεί. Άρχισαν να χτίζουν ένα πύργο χωρίς να υπολογίσουν τη δαπάνη και εγκατέλειψαν την κατασκευή του ελλείψει σταθερών προθέσεων! Βγήκαν σε πόλεμο χωρίς να έχουν υπολογίσει τις δυνάμεις τους σωστά. «Υπέγραψαν» ένα συμβόλαιο με τον Θεόν για να Τον υπηρετήσουν μεσα σε έναν κόσμο που χάνεται αλλά δεν το ετίμησαν! «Καλόν το άλας· αλλ’ εάν το άλας διαφθαρή, με τι θέλει αρτυθή; δεν είναι πλέον χρήσιμον ούτε διά την γην ούτε διά την κοπρίαν· έξω ρίπτουσιν αυτό. Ο έχων ώτα διά να ακούη ας ακούη.» (Λουκ.14:34-35).

Σκληρά τα λόγια αυτά! Αλλά μήπως είναι δικά μου; Εκείνο που ο Θεός απαιτεί από μένα είναι η καρδιά μου, η θέση της καρδιάς μου! Αυτό είναι το καθήκον μου, το μέρος μου, αλλά η δύναμη να υπακούσω είναι το δικό Του μέρος! Συνεπώς, το πρώτο πράγμα για μένα είναι να μετανοήσω και να ομολογήσω την κατάστασή μου που μπορεί να είναι λίγο ή πολύ αξιολύπητη ως πιστού, μέλους της εκκλησίας Χριστού. Ας αφήσουμε τα δάκρυα της μετανοίας μας να πλύνουν τα μάτια μας, ώστε να μπορούμε να βλέπουμε καλύτερα, όπως λέγει ένας πνευματικός ύμνος.

Δεύτερη αντίρρηση:

Όπως ελέχθη, η αγάπη για τον Θεόν είναι δώρο Θεού, όπως είναι γραμμένο στο Δευτ.30:6 «Και θέλει περιτέμει Κύριος ο Θεός σου την καρδίαν σου και την καρδίαν του σπέρματός σου, διά να αγαπάς Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου, διά να ζης». Συνεπώς, γιατί να είμαι υπεύθυνος και να Τον αγαπώ χωρίς τη βοήθειά Του;

Η απάντηση είναι πολύ-πολύ απλή: Ναι, είσαι υπεύθυνος επειδή ο Θεός βάζει αυτήν την αγάπη στην καρδιά μας ΕΑΝ Του δώσουμε τη συγκατάθεσή μας ή την άδειά μας. Τότε ο Θεός εργάζεται μεσα μας και το θέλειν και το ενεργείν και θα κάνει το ευάρεστον εντός ημών (Φιλιπ.2:13).

ΟΡΟΙ και ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ

Είναι πασίγνωστον ότι οι υποσχέσεις του Θεού είναι στενά συνδεδεμένες με μερικούς όρους που είναι απαραίτητο να εκπληρωθούν. Γενικά, οι υποσχέσεις του Θεού κληρονομούνται δια πίστεως και μακροθυμίας: Καλούμαστε … να μη γείνουμε νωθροί, αλλά μιμηταί των διά πίστεως και μακροθυμίας κληρονομούντων τας επαγγελίας… (Εβρ.6:12, 15). Και τελικά, δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι δεν πρέπει να αποβάλουμε την εμπιστοσύνη μας, η οποία έχει μεγάλη μισθαποδοσία, γιατί έχουμε ανάγκη υπομονής, ώστε αφού κάνουμε το θέλημα του Θεού να λάβουμε την επαγγελία (Εβρ.10:35-36).

Στα πλαίσια της αγάπης της οφειλομένης στον Θεόν υπάρχουν ορισμένες υποσχέσεις που είναι στενά συνδεδεμένες με την προσκόλληση του ανθρώπου προς τον Θεόν. Η Βίβλος λέει: «Εάν με αγαπάτε, τας εντολάς μου φυλάξατε … Ο ΕΧΩΝ τας εντολάς μου και ΦΥΛΑΤΤΩΝ αυτάς, εκείνος είναι ο αγαπών με· ο δε αγαπών με θέλει αγαπηθή υπό του Πατρός μου, και εγώ θέλω αγαπήσει αυτόν και θέλω φανερώσει εμαυτόν εις αυτόν … Εάν τις με αγαπά, τον λόγον μου θέλει φυλάξει, και ο Πατήρ μου θέλει αγαπήσει αυτόν, και προς αυτόν θέλομεν ελθεί και εν αυτώ θέλομεν κατοικήσει» (Ιωάν.14: 15, 21, 23)

Συνεπώς, εκείνος που Τον αγαπά:

1. Τηρεί τις εντολές Του
2. Τον υπηρετεί και υπηρετεί επίσης τους αδελφούς του (Ματ.27:55· Ματ.25:40)
3. Του δίνει πάσαν προτεραιότητα και προτίμηση (Ματ.10:37). Τον αγαπά ενθέρμως και μέχρι θανάτου (Άσμ.2:5· Πράξ.21:13· Αποκ.12:11).

Μια τέτοια τοποθέτηση οδηγεί τον άνθρωπον στο να λάβει στους ώμους του τον σταυρόν του, τον οποίο ο Θεός έχει ορίσει για τον καθένα από εμάς προσωπικά και να Τον ακολουθεί: «…και όστις δεν λαμβάνει τον σταυρόν αυτού και ακολουθεί οπίσω μου, δεν είναι άξιος εμού» (Ματ.16:24).

Στην πράξη, αυτή η αγάπη φανερώνεται με τον ακόλουθο τρόπο: Ο αληθής χριστιανός αγαπά:

1. Τον Χριστόν, περισσότερο από τον εαυτόν του, τα μέλη της οικογενείας του και όλα τα αγαθά του·
2. Τον Χριστόν, περισσότερο από την τοπική εκκλησία του·
3. Την αλήθεια, περισσότερο από τις ιδέες του, τις πεποιθήσεις και το δόγμα του·
4. Την Αγία Γραφή, περισσότερο από το καταστατικό και τις παραδόσεις της εκκλησίας του και είναι αφιερωμένος στον αλάνθαστο λόγον του Θεού που δεν έχει ανάγκη να δοκιμαστεί αλλά να πιστευθεί και να εφαρμοστεί·
5. Το θέλημα του Θεού, περισσότερο από το θέλημα ή τη νοοτροπία του πνευματικού ηγέτη του·
6. Τις αρχές του λόγου του Θεού περισσότερο από τα ήθη και τα έθιμά του·
7. Τον καρπόν του Πνεύματος περισσότερο από τα χαρίσματα του Πνεύματος·
8. Να κατέχεται από το Άγιον Πνεύμα παρά να Το κατέχει.

Ο Θεός έχει υποσχεθεί τον στέφανον της δικαιοσύνης και τον στέφανον της ζωής σε όλους εκείνους που τον αγαπούν και που, λόγω αυτής της αγάπης τους υπομένουν τους πειρασμούς (δοκιμασίες) υπομονετικά (2Τιμ.4:7-8· Ιάκ.1:12). Εάν αγαπώ τον Ιησού, η πρώτη συνέπεια θα είναι: Να τηρώ τον λόγον Του! Η δεύτερη συνέπεια θα είναι: Ο Πατέρας να με αγαπήσει! Η τρίτη συνέπεια θα είναι: Και οι δύο και το Άγιον Πνεύμα θα ενοικήσουν μέσα μου!!! (Ιωάν.14: 23, 26). Ακατανόητα, απίστευτα αλλά αληθινά!

ΤΙ Η ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΠΑΡΑΓΕΙ

Πρίν εξετάσουμε εν βραχυλογία εκείνο που η αγάπη παράγει στον άνθρωπο, είναι αναγκαίο να εξετάσουμε εν ολίγοις μιά άλλη πλευρά με ένα πολύ σπουδαίο εδάφιο: «… η γνώσις όμως φυσιοί, η δε αγάπη οικοδομεί. Και εάν τις νομίζη ότι εξεύρει τι, δεν έμαθεν έτι ουδέν καθώς πρέπει να μάθη· αλλ’ εάν τις αγαπά τον Θεόν, ούτος γνωρίζεται υπ’ αυτού» (1Κορ.8:1-3). Είναι αλήθεια ότι η γνώση κάνει τον άνθρωπο να υπερηφανεύεται και αυτό το γεγονός τον κάνει να παύει να εξαρτάται από τον Θεόν! Τον καθιστά αλαζόνα και γεμάτο αυτοπεποίθηση, πράγμα που τον κάνει να παρεκκλίνει από τον καλό δρόμο. Τον κάνει πεισματάρη και άκαμπτο επειδή θεωρεί τον εαυτόν του πολύ σπουδαίον. «Θέλοντες να ήναι νομοδιδάσκαλοι, ενώ δεν νοούσιν ούτε όσα λέγουσιν ούτε περί τίνων διϊσχυρίζονται» (1Τιμ.1:7). Τα σημαντικότερα προβλήματα της εκκλησίας και μέσα στην εκκλησία δημιουργούνται από τον άνθρωπο που νομίζει ότι τα ξέρει όλα! Περιφρονεί τους άλλους και αυταπατάται. Ναι, «είναι τετυφωμένος και δεν εξεύρει ουδέν, αλλά νοσεί περί συζητήσεις και λογομαχίας, εκ των οποίων προέρχεται φθόνος, έρις, βλασφημίαι, υπόνοιαι πονηραί» (1Τιμ.6:4). Εντούτοις, η γνώση του είναι περιορισμένη, έστω κι αν θεωρεί ότι η γνώση του είναι πλήρης ή τέλεια! Δεν ξέρει ακόμα τα πράγματα όπως θα έπρεπε να τα ξεύρει! «Είδες άνθρωπον νομίζοντα εαυτόν σοφόν; μάλλον ελπίς είναι εκ του άφρονος παρά εξ αυτού» (Παρ.26:12). Είναι γραμμένο επίσης: «Διότι εάν τις νομίζη ότι είναι τι ενώ είναι μηδέν, εαυτόν εξαπατά» (Γαλ.6:3).

Ο άνθρωπος, εντούτοις, που αγαπά τον Θεόν, δίνει στον Θεόν τη δυνατότητα να τον οικοδομήσει και να διαμορφώσει τον χαρακτήρα του Χριστού στη ζωή του. Η αγάπη τελειοποιείται με την υπακοή σ’Αυτόν (1Ιωάν.2:5). Όταν η αγάπη γίνει τέλεια μέσα μας τότε μας δίνει τη βεβαιότητα και την παρρησία και αποβάλλει τον φόβον (1Ιωάν.4.17-18). Ο Θεός τον επιδοκιμάζει, τον αγαπά, είναι ευάρεστος ‘εις τον Θεόν και ευδοκιμεί παρά τοις ανθρώποις’. «επειδή ο δουλεύων εν τούτοις τον Χριστόν ευαρεστεί εις τον Θεόν και ευδοκιμεί παρά τοις ανθρώποις. Άρα λοιπόν ας ζητώμεν τα προς την ειρήνην και τα προς την οικοδομήν αλλήλων» (Ρωμ.14:18-19). Η αγάπη αποτελεί έναν βέβαιο και αναμφισβήτητο οδηγό στη ζωή του. Η αγάπη του προς τον Θεόν τον καθιστά οξύνουν εις τον φόβον του Κυρίου. Και ευαρεστείται εις τον φόβον του Κυρίου και δεν κρίνει σύμφωνα με τη θέα των οφθαλμών του ούτε σύμφωνα με αυτά που ακούει (Ησα.11:3). Είναι γραμμένο επίσης: «Και τούτο προσεύχομαι, να περισσεύση η αγάπη σας έτι μάλλον και μάλλον εις επίγνωσιν και εις πάσαν νόησιν, διά να διακρίνητε τα διαφέροντα, ώστε να ήσθε ειλικρινείς και απρόσκοποι μέχρι της ημέρας του Χριστού, πλήρεις καρπών δικαιοσύνης των διά του Ιησού Χριστού εις δόξαν και έπαινον Θεού» (Φιλιπ.1:9-11). Ναι, επιπλέον, ο Θεός εμπλουτίζει αυτόν με χαρίσματα και με τον καρπόν του Αγίου Πνεύματος, που είναι η υπομονή, η καθαρότης κ.λπ. O άνθρωπος που αγαπά τον Θεόν επενδύεται από την αγάπη του Θεού που είναι ο σύνδεσμος της τελειότητος (Κολ.3:14) και εξωραΐζει τη ζωή του με όλες τις αρετές της αγάπης που αναφέρονται στο κεφάλαιο 13 της πρώτης επιστολής προς Κορινθίους. Από όπου το παιδί του Θεού περνά μεταδίδει γύρω του τη ζεστασιά, το καλό· βάζει βάλσαμο στις πληγές, θεραπεύει, αναβιώνει και προσελκύει τους ανθρώπους… Η αγάπη του για τον Θεόν τον ωθεί να επιδιώκει το αγαθό για τον πλησίον του. Ο Θεός τον διδάσκει τι να κάνει, πώς να το κάνει, πότε να το κάνει κ.λπ. Η αγάπη του για τον Κύριον και για τους συνανθρώπους του τον κάνουν να περισσεύει επί μάλλον και μάλλον σε γνώση και σε διάκριση για κάθε τι το καλόν και να παραμένει άμεμπτος μέχρι την ημέρα του Χριστού. Με μια λέξη: Οικοδομεί! Μετατρέπεται σε πόλη κειμένη επάνω όρους, σε φως επάνω σε λυχνοστάτη, σε αλάτι που δίνει γεύση στη ζωή και αποτρέπει την αποσύνθεση! Και, ας μη ξεχνούμε ότι «…το δε τέλος της παραγγελίας είναι αγάπη εκ καθαράς καρδίας και συνειδήσεως αγαθής και πίστεως ανυποκρίτου» (1Τιμ.1:5). H αγάπη παράγει καλοκαγαθία και γενναιοδωρία (1Ιωάν.3:17-18): « Όστις όμως έχη τον βίον του κόσμου και θεωρή τον αδελφόν αυτού ότι έχει χρείαν και κλείση τα σπλάγχνα αυτού απ’ αυτού, πως η αγάπη του Θεού μένει εν αυτώ; Τεκνία μου, μη αγαπώμεν με λόγον μηδέ με γλώσσαν, αλλά με έργον και αλήθειαν»

ΠΑΡΑΙΝΕΣΗ

Φίλοι μου! Πρόθεσή μου δεν είναι να σας βάλω φορτία! Πρόθεσή μου είναι μόνο να σας ενθαρρύνω να αγαπήσετε Εκείνον που μας αγάπησε και να του δώσετε τη συγκατάθεσή σας να ενεργήσει στην καρδιά σας. Μας έδωσε μια εντολή απόλυτης φύσης! Να Τον αγαπήσουμε με έναν απόλυτο τρόπο, με έναν αποκλειστικόν τρόπον! Ξέρει ότι δεν μπορούμε να το κάνουμε με τις δυνάμεις μας. Αλλά αυτός που μας καλεί σ’αυτό Αυτός είναι που αναλαμβάνει να κάνει αυτό που όρισε, υπό την προϋπόθεση ότι θα Του δώσουμε τη συγκατάθεσή μας και θα θελήσουμε να Τον υπακούσουμε! Εάν αυτές οι αρχές ή τα αξιώματα έχουν κάτι με μας, και εάν εσείς και εγώ δεν έχουμε κάνει το καθήκον μας για το καλό μας, τότε το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να μετανοήσουμε και να ομολογήσουμε την κατάστασή μας την λίγο ή πολύ αξιοθρήνητη ως χριστιανοί, μέλη της εκκλησίας του Χριστού. Επαναλαμβάνω: Ας αφήσουμε τα δάκρυα της μετανοίας μας να πλύνουν τα μάτια μας, ώστε να μπορέσουμε να ιδούμε καλύτερα, όπως ένας όμορφος ύμνος λέγει. Και μην ξεχνάμε το εδάφιο: «Πιστός είναι εκείνος όστις σας καλεί, όστις και θέλει εκτελέσει» (1Θεσ.5:24).

«Η χάρις είη μετά πάντων των αγαπώντων τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν εν καθαρότητι· αμήν» (Εφεσ.6:24)

Ιωάννης ΜΠΑΛΤΑΤΖΗΣ

baltatzis@skynet.be

jean.baltatzis@gmail.com

http://wordstaughtbythespirit.com