Κεφάλαιον 1 Συνέχεια από ΕΙΣΑΓΩΓΗ
“Λόγοι διδακτοί Πνεύματος” (1Κορ.2:13)
Διακονία πνευματικών μηνυμάτων μέσω διαδικτύου προς δόξαν Θεού
Σειρά Βιβλικών μελετών επί
ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ
ΚΑΙ
ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΥ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ
ΜΕΡΟΣ Α’ : H ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΣΩΤΗΡΊΑ (#1)
Προϋποθέσεις για τη σωτηρία μας
Πριν αρχίσω να εκθέτω τις προϋποθέσεις που οι άνθρωποι πρέπει να πληρούν, προκειμένου να σωθούν και να λάβουν την αιώνια ζωή, θεωρώ αναγκαίο να αναφερθώ εν συντομία στην πρόθεση του Θεού για τον άνθρωπο και το έργον που έχει επιτελέσει γι’αυτόν με τη θυσία του Υιού Tου Ιησού Χριστού, του Κυρίου μας.
1. Το σχέδιον του Θεού για τον άνθρωπον
Το κεντρικό μήνυμα της Βίβλου είναι ότι: «[…] τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον» (Ιωάν.3:16). Ο Θεός μας αγαπά, είτε Τον αγαπούμε είτε όχι! Δεν μπορεί όμως να μας σώσει και να έχει κοινωνία μαζί μας αν δεν πιστεύσουμε στα λόγια Του, και δεν δεχθούμε να εμπιστευθούμε τη ζωή μας σ’Αυτόν! Αυτή η θαυμάσια και απροσμέτρητη αγάπη Του απεδείχθη με τη θυσία του Ιησού Χριστού στον σταυρόν και την ανάστασή Του την τρίτη ημέρα. Ο απόστολος Παύλος την περιγράφει με τον ακόλουθο τρόπο: «Διότι παρέδωκα εις εσάς εν πρώτοις εκείνο, το οποίον και παρέλαβον, ότι ο Χριστός απέθανε διά τας αμαρτίας ημών κατά τας γραφάς, και ότι ετάφη, και ότι ανέστη την τρίτην ημέραν κατά τας γραφάς, και ότι εφάνη εις τον Κηφάν, έπειτα εις τους δώδεκα· μετά ταύτα εφάνη εις πεντακοσίους και επέκεινα αδελφούς διά μιας, εκ των οποίων οι πλειότεροι μένουσιν έως τώρα, τινές δε και εκοιμήθησαν· έπειτα εφάνη εις τον Ιάκωβον, έπειτα εις πάντας τους αποστόλους· τελευταίον δε πάντων εφάνη και εις εμέ ως εις έκτρωμα» (1Κορ.15:3-8).
Ο λυτρωτικός θάνατος και η ανάσταση του Χριστού αποτελούν απόδειξη του θριάμβου Tου επί του θανάτου και του Σατανά, απόδειξη ότι είναι «Υιός Θεού» (Ρωμ.1:4), ως επίσης και απόδειξη της δικαιώσεώς μας, της συμφιλιώσεώς μας και της ειρήνης μας με τον Θεόν (Rom.4:24-25 and 5:1). Η αγάπη του Θεού ήταν και είναι πάντα έτοιμη να δεχθεί και ν’αγκαλιάσει τον άνθρωπον ΕΑΝ ο άνθρωπος θελήσει να μεταβάλει γνώμη και θέση απέναντί Του. Τούτο επιβεβαιώνεται από τα κατωτέρω εδάφια:
- «Μετανοήσατε λοιπόν και επιστρέψατε, διά να εξαλειφθώσιν αι αμαρτίαι σας, διά να έλθωσι καιροί αναψυχής από της παρουσίας του Κυρίου, και αποστείλη τον προκεκηρυγμένον εις εσάς Ιησούν Χριστόν, τον οποίον πρέπει να δεχθή ο ουρανός μέχρι των καιρών της αποκαταστάσεως πάντων, όσα ελάλησεν ο Θεός απ’ αιώνος διά στόματος πάντων των αγίων αυτού προφητών» (Πράξ.3:19-21).
- «Δεν εγράφη δε δι’ αυτόν μόνον, ότι ελογίσθη εις αυτόν, αλλά και δι’ ημάς, εις τους οποίους μέλλει να λογισθή, τους πιστεύοντας εις τον αναστήσαντα εκ νεκρών Ιησούν τον Κύριον ημών, όστις παρεδόθη διά τας αμαρτίας ημών και ανέστη διά την δικαίωσιν ημών. Δικαιωθέντες λοιπόν εκ πίστεως, έχομεν ειρήνην προς τον Θεόν διά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, διά του οποίου ελάβομεν και την είσοδον διά της πίστεως εις την χάριν ταύτην, εις την οποίαν ιστάμεθα και καυχώμεθα εις την ελπίδα της δόξης του Θεού.» (Ρωμ.4:23-5:2). Αλληλούια! Κανένας δεν θα πρέπει, ως εκ τούτου να αναζητά «[…] τον ζώντα μεταξύ των νεκρών». Δεν είναι πλέον στον τάφο, αλλά έχει αναστηθεί! Ο Ιησούς, πριν από τον θάνατόν Του και την ανάστασή Του, τους είχε ειπεί προφητικώς τί επρόκειτο να συμβεί… (Λουκ.24:5-6).
2. Η σωτηρία του ανθρώπου σχεδιάσθηκε πριν από τη δημιουργία του κόσμου.
Η σωτηρία του ανθρώπου ήταν ένα σχέδιο που καταρτίστηκε πριν από τη δημιουργία του κόσμου, στα βάθη της αιωνιότητος. Η αποστολή του Χριστού και της νίκης Του προφητεύθηκαν από τις πρώτες σελίδες της Βίβλου όταν ο Θεός είπε στον Σατανά: «…και έχθραν θέλω στήσει αναμέσον σου και της γυναικός, και αναμέσον του σπέρματός σου και του σπέρματος αυτής· αυτό θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν, και συ θέλεις κεντήσει την πτέρναν αυτού.» (Γεν.3:14-15). Παρά την εχθρότητα του ανθρώπου, το αίμα που χύθηκε διά μέσου των αιώνων, την αποστασία, κ.λπ., τίποτα δεν μπορούσε να σταματήσει τον Θεόν από την εκπλήρωση των σχεδίων Του. Μας ηγάπησε με αγάπησιν αιώνιον, διά τούτο μας είλκυσε με έλεος (Ιερ.31:3). Σήμερα, απλώνει την προστασία Του σ’εμάς τους πιστούς και μας δίδει το Άγιον Πνεύμα Του ως Καθοδητή και Παρηγορητή μας. Δηλώνει επίσης: «Και εσάς, όντας νεκρούς εις τα αμαρτήματα και την ακροβυστίαν της σαρκός σας, συνεζωοποίησε μετ’ αυτού, συγχωρήσας εις εσάς πάντα τα πταίσματα, εξαλείψας το καθ’ ημών χειρόγραφον, συνιστάμενον εις διατάγματα, το οποίον ήτο εναντίον εις ημάς, και αφήρεσεν αυτό εκ του μέσου, προσηλώσας αυτό επί του σταυρού· και απογυμνώσας τας αρχάς και τας εξουσίας, παρεδειγμάτισε παρρησία, θριαμβεύσας κατ’ αυτών επ’ αυτού» (Κολ.2:13-15). Διατί εξήλειψε τα χειρόγραφα των απαιτήσεων Του που ήταν εναντίον μας και τα αφήρεσε καρφώνοντάς τα στον σταυρόν; Η απάντηση είναι απλή: Διά να μην υπάρχει πλέον ουδεμία κατάκρισις εις τους εν Χριστώ Ιησού, τους μη περιπατούντας κατά την σάρκα, αλλά κατά το Πνεύμα (Ρωμ.8:1, 4).
Ο Ίδιος τείνει το χέρι Του και προς τους απίστους: «Έλθετε προς με, πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, και εγώ θέλω σας αναπαύσει. Άρατε τον ζυγόν μου εφ’ υμάς και μάθετε απ’ εμού, διότι πράος είμαι και ταπεινός την καρδίαν, και θέλετε ευρεί ανάπαυσιν εν ταις ψυχαίς υμών· διότι ο ζυγός μου είναι καλός και το φορτίον μου ελαφρόν.» (Ματ.11:28-30).
3. Ο Χριστός εταπεινώθη για να μας υψώσει…
Όπως προαναφέραμε, το έργο της σωτηρίας μας ήταν προϊόν της μεγάλης αγάπης του Θεού για τον άνθρωπον (Ιωάν.3:16). Ο Υιός Του ο Μονογενής εκκένωσε τον εαυτόν Του από τις τιμητικές Του διακρίσεις και τις εξουσίες Του στον ουρανόν, προκειμένου να έλθει να μας σώσει. Είμασταν χαμένοι και δεν ξέραμε τί κάναμε! Ο Ιησούς, όμως, «…εν μορφή Θεού υπάρχων, δεν ενόμισεν αρπαγήν το να ήναι ίσα με τον Θεόν, αλλ’ εαυτόν εκένωσε λαβών δούλου μορφήν, γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους, και ευρεθείς κατά το σχήμα ως άνθρωπος, εταπείνωσεν εαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού. Διά τούτο και ο Θεός υπερύψωσεν αυτόν και εχάρισεν εις αυτόν όνομα το υπέρ παν όνομα, διά να κλίνη εις το όνομα του Ιησού παν γόνυ επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων, και πάσα γλώσσα να ομολογήση ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος εις δόξαν Θεού Πατρός.» (Φιλιπ.2:6-11). Ναι, ναι, ναι! Κάποια ημέρα, όλοι μας, μηδενός εξαιρουμένου, θα γονατίσουμε μπροστά στον Ιησού, είτε το πιστεύουμε ή όχι, είτε το θέλουμε ή όχι!
Μπορούμε, λοιπόν, να καταλάβουμε την απροσμέτρητη και άνευ όρων αγάπη του Θεού! Αν η δικαιοσύνη του Θεού είχε εφαρμοστεί … εμείς θα είχαμε συντελεσθεί αλλά δεν εξέλιπον οι οικτιρμοί αυτού (Θρήν.3:22). Ας προσέξουμε μιά μεγαλειώδη αλήθεια: Ποτέ δεν ελέχθη ότι ο Θεός συμφιλιώθηκε με τον άνθρωπο αλλά ότι ο άνθρωπος συμφιλιώνεται με τον Θεόν! Ο Θεός αγαπούσε πάντοτε τον άνθρωπον, ήθελε να είναι φίλος του και να τον ευλογεί. Μέσω του σταυρικού θανάτου του Ιησού Χριστού και της αναστάσεώς Του ο Θεός μας έδωσε νέα ζωή και ζωή αιώνιον! Μας συνεχώρησε με το έλεός Του! Μας έσωσε με τη χάρη Του! Μας αναγέννησε με το Πνεύμα Του το Άγιον! Μας έδωσε δύναμη κατά της αμαρτίας και των παθών μας! Πρόσθεσε πνευματικά χαρίσματα στη ζωή μας (1Ιωάν.2:25)! Χάριν της αγάπης Του …μας προώρισε να γίνουμε σύμμορφοι της εικόνος του Υιού Του (Ρωμ.8:29)! «[…] τώρα είμεθα τέκνα Θεού, και έτι δεν εφανερώθη τι θέλομεν είσθαι· εξεύρομεν όμως ότι όταν φανερωθή, θέλομεν είσθαι όμοιοι με αυτόν, διότι θέλομεν ιδεί Αυτόν καθώς είναι» (1Ιωάν.3:2)! Καθώς εφορέσαμεν την εικόνα του χοϊκού, θέλομεν φορέσει και την εικόνα του επουρανίου (1Κορ.15:49)! Μας εκάλεσε διά του ευαγγελίου προς απόλαυσιν της δόξης του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού (2Θεσσαλ.2:14)! Οποίον ένδοξον μέλλον! Και ακόμη περισσότερο: «[…] Εις τον αγαπήσαντα ημάς και λούσαντα ημάς από των αμαρτιών ημών με το αίμα αυτού, και όστις έκαμεν ημάς βασιλείς και ιερείς εις τον Θεόν και Πατέρα αυτού, εις αυτόν είη η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων· αμήν.» (Αποκ.1:5-6). Έκαμε τους πιστούς ναόν Θεού και το Πνεύμα του Θεού κατοικεί μέσα τους (1Κορ.3:16)!. Ναι! Κατοικητήριον του Θεού διά του Πνεύματος (Εφεσ.2:22)! ΕΑΝ ΔΕ ΤΕΚΝΑ και κληρονόμους, κληρονόμους μεν Θεού, συγκληρονόμους δε Χριστού! Εάν δεχθούμε να συμπάσχουμε, θα γείνουμε και συμμέτοχοι της δόξης Αυτού (Ρωμ.8:17). Οι άγιοι θα κρίνουν τον κόσμον, ακόμη και αγγέλους (1Κορ.6:2-3)!
Αξίζαμε μια τέτοια μεταχείριση αγάπης και μάλιστα για έναν τόσον ένδοξον σκοπόν; Όχι, απολύτως όχι! Ο Θεός εξεδήλωσε την αγάπη Του: «…ότε ήμεθα έτι ασθενείς, απέθανε κατά τον ωρισμένον καιρόν υπέρ των ασεβών [………] διότι ενώ ημείς ήμεθα έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών [………] Διότι εάν εχθροί όντες εφιλιώθημεν με τον Θεόν διά του θανάτου του Υιού αυτού, πολλώ, μάλλον φιλιωθέντες θέλομεν σωθή διά της ζωής αυτού·» (Ρωμ.5:6-10). (Φαίνεται ότι ο απόστολος Παύλος την ώρα που έγραφε τις λέξεις «εχθροί όντες» θα είχε στον νουν του ότι υπήρξε μανιώδης εχθρός του Χριστού και των χριστιανών). Αυτό είναι το πιο ευχάριστο και ενθαρρυντικό μήνυμα για όλους και δη για εκείνους που είναι απελπισμένοι από τους εαυτούς τους. Στην προς Ρωμαίους 3:23-24 εδήλωσε, «επειδή πάντες ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού, δικαιούνται δε δωρεάν με την χάριν αυτού διά της απολυτρώσεως της εν Χριστώ Ιησού». Γι’ αυτό, ας πάρουμε θάρρος, διότι «Δεν είναι τώρα λοιπόν ουδεμία κατάκρισις εις τους ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΙΗΣΟΥ […] » (Ρωμ.8:1).
Ο Παύλος, ένα παράδειγμα/υπόδειγμα του πραγματικού πιστού, ‘επώλησε’ τα πάντα, όλα τα προνόμιά του, θεωρώντας τα σκύβαλα, προκειμένου ν’«αγοράσει» τον πολύτιμον «μαργαρίτην», που ήταν ο Ιησούς Χριστός. Ο Παύλος εκαυχάτο εις τον σταυρόν του Χριστού, διότι ο Χριστός είχε υποφέρει γι’αυτόν! Τον αντικατέστησε στον σταυρόν, τον εξηγόρασε από τη δουλεία της αμαρτίας και τώρα μπορούσε να ζη μια αγία ζωή. Ο Παύλος είχε τώρα τη δύναμη να αντισταθεί στην αμαρτία και στα τεχνάσματα του Σατανά και να κάνει τα πάντα δια του ενδυναμούντος αυτόν Χριστού (Φιλιπ.4:13). Ο Σατανάς έχει ήδη ηττηθεί και δικαστεί (Ιωάν.16:11)! Ο Παύλος είχε μεταφερθεί από την εξουσία του Σατανά, από το σκοτάδι στο έξοχο φως του Ευαγγελίου του Χριστού δυνάμει της γλυκείας εξουσίας της χάριτος του Χριστού. Ο Θεός, με τη χάρη Του, είχε δώσει τους νόμους Του μέσα στην καρδιά του και τους είχε γράψει στη διάνοιά του (Εβρ.10:16 και 8:10). Γνώριζε ότι είχε αιώνιον ζωήν γιατί το όνομά του είχε γραφθεί στο Βιβλίο του Αμνού και ότι θα εβασίλευε μαζί Του, κ.λπ.! Και όλα αυτά διότι είχε ανταποκριθεί «ΕΚ ΚΑΡΔΙΑΣ» στις στοιχειώδεις απαιτήσεις του Θεού: Ειλικρινή μετάνοια και ανυπόκριτη πίστη! «Εκ ΚΑΡΔΙΑΣ» σημαίνει: Πλήρη παραχώρηση ΤΗΣ ΘΕΛΗΣΕΩΣ ΜΑΣ, ενέργεια και δράση με τη συνεργασία και οδηγία του Αγίου Πνεύματος!
Μία σύντομη παρατήρηση: Το γεγονός ότι ο Παύλος έλεγε ότι: ‘δαμάζω το σώμα μου και δουλαγωγώ, μήπως εις άλλους κηρύξας εγώ γείνω αδόκιμος’ δεν αναφέρεται σε ενδεχομένη απώλεια της ψυχής του αλλά στο να μη γίνει αδόκιμος λόγω ελλείψεως πειθαρχίας του σώματός του αλλά και σε έλλειψη συνεπείας στη ζωή του, πράγμα που μπορούσε να καταστήσει τη διακονία του μη παραγωγική (1Κορ.9:27)!
Υπάρχει ενώπιον του Θεού προσωποληψία; Καθόλου! Όλες τις ευλογίες που ο Παύλος έλαβε είναι επίσης ΚΑΙ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ υπό την προϋπόθεσιν ότι έχομε μετανοήσει ειλικρινά, παράγομε έργα άξια μετανοίας και έχομε θέσει την πλήρη εμπιστοσύνη μας στον Χριστόν! Εάν μπορούσα να επιτύχω τη δικαίωση και τη σωτηρία μου με τον Νόμον του Μωυσή ή με τα καλά μου έργα, τότε ο Χριστός σταυρώθηκε ματαίως. Δια της πίστεως συνεσταυρώθην και συναπέθανα μετά του Χριστού και τώρα ζω με τον Χριστόν και διά τον Χριστόν. Η θυσία επί του σταυρού, το αίμα του Χριστού, είναι η μόνη μου ελπίδα. Όταν ήμουνα στη χειρότερη κατάσταση, ο Ιησούς έδωσε τη ζωή Του για να με σώσει.
4. Από εχθροί Του φίλοι Tου και αδέλφια Του!
Ο Απόστολος Παύλος έγραψε: «Διότι μόλις υπέρ δικαίου θέλει αποθάνει τις· επειδή υπέρ του αγαθού ίσως και τολμά τις να αποθάνη· αλλ’ ο Θεός δεικνύει την εαυτού αγάπην εις ημάς, διότι ενώ ημείς ήμεθα έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών. Πολλώ μάλλον λοιπόν αφού εδικαιώθημεν τώρα διά του αίματος αυτού, θέλομεν σωθή από της οργής δι’ αυτού. Διότι εάν εχθροί όντες εφιλιώθημεν με τον Θεόν διά του θανάτου του Υιού αυτού, πολλώ, μάλλον φιλιωθέντες θέλομεν σωθή διά της ζωής αυτού· και ουχί μόνον τούτο, αλλά και καυχώμενοι εις τον Θεόν διά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, διά του οποίου ελάβομεν τώρα την φιλίωσιν.» (Ρωμ.5:7-11). Ναι, ο Ιησούς μας αποκαλεί αδέλφια Του και φίλους Του (Λουκ.12:4, Ιωάν.15:5, Ματ.28:10, Ιωάν.20:17, Εβρ.2:12)!
Ναι, όταν είμασταν ακόμη νεκροί διά τας παραβάσεις και τας αμαρτίας μας… ο Θεός πλούσιος ων εις έλεος, διά την πολλήν αγάπην αυτού με την οποίαν ηγάπησεν ημάς, μας εζωοποίησεν μετά του Χριστού· (κατά χάριν έχομε σωθεί) και μας συνανέστησε και μας συνεκάθισεν εν τοις επουρανίοις διά Ιησού Χριστού, διά να δείξη εις τους επερχομένους αιώνας τον υπερβάλλοντα πλούτον της χάριτος αυτού διά της προς ημάς αγαθότητος εν Χριστώ Ιησού. Διότι κατά χάριν έχομε σωθεί διά της πίστεως· και τούτο δεν είναι από εμάς, Θεού το δώρον· ουχί εκ των έργων μας, διά να μη καυχηθούμε (Εφεσ.2:1-9).
Ο προφήτης Ησαΐας είπε: «Αυτός τωόντι τας ασθενείας ημών εβάστασε και τας θλίψεις ημών επεφορτίσθη· ημείς δε ενομίσαμεν αυτόν τετραυματισμένον, πεπληγωμένον υπό Θεού και τεταλαιπωρημένον. Αλλ’ αυτός ετραυματίσθη διά τας παραβάσεις ημών, εταλαιπωρήθη διά τας ανομίας ημών· η τιμωρία, ήτις έφερε την ειρήνην ημών, ήτο επ’ αυτόν· και διά των πληγών αυτού ημείς ιάθημεν. Πάντες ημείς επλανήθημεν ως πρόβατα· εστράφημεν έκαστος εις την οδόν αυτού· και ο Κύριος έθεσεν επ’ αυτόν την ανομίαν πάντων ημών» (Ησα.53:4-6).
Υπάρχει κάτι άλλο που δεν πρέπει ποτέ να ξεχνούμε. Και αυτό είναι ότι «Έχοντες λοιπόν αρχιερέα μέγαν, όστις διήλθε τους ουρανούς, Ιησούν τον Υιόν του Θεού, ας κρατώμεν την ομολογίαν. Διότι δεν έχομεν αρχιερέα μη δυνάμενον να συμπαθήση εις τας ασθενείας ημών, αλλά πειρασθέντα κατά πάντα καθ’ ομοιότητα ημών χωρίς αμαρτίας. Ας πλησιάζωμεν λοιπόν μετά παρρησίας εις τον θρόνον της χάριτος, διά να λάβωμεν έλεος και να εύρωμεν χάριν προς βοήθειαν εν καιρώ χρείας» (Εβρ.4:14-16). Εάν ο Ιησούς, ο Υιός του Θεού, ο οποίος επειράσθη κατά πάντα καθ’ομοιότητά μας, χωρίς να αμαρτήσει και μας έδωσε τη δυνατότητα να πλησιάζουμε με εμπιστοσύνη στον θρόνο της χάριτος, προκειμένου να να λάβωμεν έλεος και να εύρωμεν χάριν προς βοήθειαν εν καιρώ χρείας, δεν θα πρέπει να χρησιμοποιούμε αυτά τα άνευ προηγουμένου προνόμια; Η λύτρωσή μας από τον Χριστόν δεν έχει μόνο σχέση με το παρελθόν των αμαρτιών μας αλλά και για αμαρτίες που δυνατόν να διαπράξουμε καθώς βαδίζομε στη χριστιανική μας ζωή: «Εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών, είναι πιστός και δίκαιος, ώστε να συγχωρήση εις ημάς τας αμαρτίας και καθαρίση ημάς από πάσης αδικίας» (1Ιωάν.1:9). Συγχωρεί τις αμαρτίες μας εάν τις ομολογούμε ειλικρινά! Η ειλικρινής εξομολόγηση των αμαρτιών μας συνοδεύεται πάντοτε από παραγωγή καλών έργων, αξίων της μετανοίας μας, αλλά και από ευλογίες του Αγίου Πνεύματος! Ο πόρνος της Κορίνθου συνεχωρήθη και συνέχισε την χριστιανική ζωή του επειδή μετενόησε! Την απόδειξη της μετανοίας του την διαβάζομε στα λόγια του Παύλου: «[…] διά να μη καταποθή ο τοιούτος υπό της υπερβαλλούσης λύπης» (2Κορ.2:7). Τί θα συνέβαινε εάν δεν μετενόει; Συνεπώς, ΕΑΝ ΔΕΝ ΟΜΟΛΟΓΩΜΕΝ τας αμαρτίας ημών περί των οποίων μας ελέγχει η συνείδησή μας, ο Θεός ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να μας τις συγχωρεί! Συνεπώς, ΠΡΟΣΟΧΗ!
Συμπέρασμα: «Ευλογητός ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, όστις κατά το πολύ έλεος αυτού ανεγέννησεν ημάς εις ελπίδα ζώσαν διά της αναστάσεως του Ιησού Χριστού εκ νεκρών,» (1Πέτ.1:3). Μιά πραγματική νίκη! Η νίκη Του είναι και δική μας νίκη! Μπορούμε να απολαμβάνουμε τη νίκη στην προσωπική μας ζωή, ΕΑΝ εμείς είμαστε σταθερά αποφασισμένοι να περπατήσουμε σύμφωνα με τις οδηγίες που μας έχουν δοθεί στη Αποκάλυψη 12:11: «Και αυτοί ενίκησαν αυτόν διά το αίμα του Αρνίου και διά τον λόγον της μαρτυρίας αυτών, και δεν ηγάπησαν την ψυχήν αυτών μέχρι θανάτου». Πρέπει να κάνουμε δική μας, δια της πίστεως, τη νίκη του Χριστού στον Γολγοθά για να μπορούμε να νικήσουμε. Ο μεγάλος μας εχθρός έχει ηττηθεί. Ο σταυρός είναι το μόνο όπλο κατά του Σατανά! Δεν πρέπει ποτέ να απομακρυνθούμε από τη θέση μας και τα προνόμιά μας εν Χριστώ. Διαφορετικά, θα χάσουμε τον δρόμον μας! Θα πρέπει, ως εκ τούτου, να ενδυναμούμεθα διά της χάριτος της εν Χριστώ Ιησού (2Τιμ.2:1).
Ιωάννης ΜΠΑΛΤΑΤΖΗΣ
Συνεχίζεται…
