Σειρά μηνυμάτων επί του θέματος:

Η ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΝ και Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ

του Γιάννη Μπαλτατζή

«…Ο δε δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως.» (Ρωμ.1:17)

«Αληθώς αληθώς, σας λέγω, Ο πιστεύων εις εμέ έχει ζωήν αιώνιον.» (Ιωάν.6:47)

«Αλλ’ εάν και προσφέρω εμαυτόν σπονδήν επί της θυσίας και λειτουργίας της πίστεώς σας, χαίρω και συγχαίρω μετά πάντων υμών·» (Φιλιπ.2:17).

Συνέχεια από #050β – GR

Μέρος 3γ: Εσφαλμένες διδασκαλίες και ερμηνείες

 

1. Η λανθασμένη γνώμη ότι «ο Σατανάς μπορεί να ανατρέψει και τα σχέδια του Θεού»

Υπάρχει η άποψη ή η ανακριβής πεποίθηση ότι ο Σατανάς είναι τόσον ισχυρός, ώστε μπορεί να εμποδίσει όχι μόνον τα δικά μας σχέδια αλλά ακόμη και εκείνα του Θεού. Θεωρητικώς, βεβαίως, δεν πιστεύουμε τέτοιο πράγμα αλλά αυτό είναι που ζούμε πραγματικά στο βάθος της καρδιάς μας. Λέμε πολύ συχνά: «Ο διάβολος έχει κάνει αυτό και εκείνο, ο διάβολος μ’εμπόδισε να κάνω… ο διάβολος έχει καταστρέψει… κ.λπ.». Ο Κύριος να μας λυπηθεί!

Η αλήθεια είναι ότι Σατανάς είναι ήδη ένας νικημένος εχθρός. Ο άρχων του κόσμου τούτου έχει κριθεί στο σταυρό. Έχει εκβληθή έξω και έχει κριθεί (Ιωάν.12:31 και 16:11). Ο Χριστός «…εξήλειψε το καθ’ ημών χειρόγραφον, συνιστάμενον εις διατάγματα, το οποίον ήτο εναντίον εις ημάς, και αφήρεσεν αυτό εκ του μέσου, προσηλώσας αυτό επί του σταυρού· και απογυμνώσας τας αρχάς και τας εξουσίας, παρεδειγμάτισε παρρησία, θριαμβεύσας κατ’ αυτών επ’ αυτού.» (Κολ.2:13-15). Επιπλέον, είναι γραμμένο: «Πιστός όμως είναι ο Κύριος, όστις θέλει σας στηρίξει και φυλάξει από του πονηρού.» (2Θεσ.3:3). Ομοίως, είναι γραμμένο: «Και θέλει με ελευθερώσει ο Κύριος από παντός έργου πονηρού και θέλει με διασώσει διά την επουράνιον βασιλείαν αυτού· εις τον οποίον έστω η δόξα εις τους αιώνας των αιώνων· αμήν.» (2Τιμ.4:18).

Μερικοί από εκείνους που έχουν αυτήν την άποψη, τη βασίζουν σε εδάφια της Γραφής και στην εμπειρία: «Διά τούτο ηθελήσαμεν να έλθωμεν προς εσάς, εγώ μάλιστα ο Παύλος, και άπαξ και δις, και ημπόδισεν ημάς ο Σατανάς.» (1Θεσ.2:18). Ο Σατανάς μπορεί να παρακινήσει την ανθρώπινη ψυχή (1Χρον.21:1), μπορεί να έλθει και να αφαιρέσει τον λόγον τον εσπαρμένον εν τη καρδία (Μάρ.4:15), μπορεί να δέσει το ανθρώπινο σώμα (Λουκ.13:16), μπορεί να εισέλθει στην ανθρώπινη καρδιά (Λουκ.22:3 και Ιωάν.13:27), θέλει να κοσκινίσει τον άνθρωπον όπως το στάρι (Λουκ.22:31), μπορεί να γεμίσει την ανθρώπινη καρδιά για να ψευσθεί (Πράξ.5:3), μπορεί να βάλει τον άνθρωπο σε πειρασμό (1Κορ.7:5), μπορεί να μετασχηματισθεί σε άγγελο φωτός (2Κορ.11:14) και μπορεί να κάνει άκόμη και μέχρι ορισμένου σημείου «θαύματα». Ναι, ο Σατανάς μπορεί να δημιουργήσει διωγμούς, να εμποδίσει την ελευθέρα διανομή της Βίβλου, μπορεί να εμποδίσει την ελευθέρα ίδρυση εκκλησιών κ.λπ. Εάν εξετάσουμε βαθύτερα όλες αυτές τις περιπτώσεις θα διαπιστώσουμε ότι ο Σατανάς δεν μπορεί να κάνει τίποτα χωρίς τη συνεργασία της ανθρωπίνης καρδιάς ή χωρίς άδεια του Θεού. Ο Θεός έχει τους λόγους Του και τους κυρίαρχους σκοπούς Του. Όλη η δύναμή του Σατανά βρίσκεται στα ψέματα και τα ψεύτικα ή λανθασμένα δόγματα.

Η νίκη κατά του Πονηρού δεν αναφέρεται στον λόγον του Θεού με αμφίβολον τρόπον αλλά διακηρύσσεται ανοιχτά από Γενέσεως έως Αποκαλύψεως. Το Άγιον Πνεύμα προσπαθεί να μας πείσει ότι ο διάβολος είναι ήδη ένας ηττημένος εχθρός… Διά της πίστεως έχουμε ενδυθεί την πανοπλίαν του Θεού, διά να δυνηθούμε να σταθούμε εναντίον εις τας μεθοδείας του διαβόλου (Εφεσ.6:10-18). Ο πιστός πρέπει να έχει πάντα στο πνεύμα του ότι δεν πρέπει να ανθίσταται στον Σατανά με τις δικές του δυνάμεις, τρίζοντας τα δόντια του ή/και δείχνοντάς του τις γροθιές του ή χρησιμοποιώντας κάποιες κατάρες κατ’αυτού αλλά να στηρίζεται σε ορισμένες υποσχέσεις, σε ορισμένες δηλώσεις του λόγου του Θεού που είναι άξιος πάσης αποδοχής… Εάν θέλουμε να ιδούμε τον ΚΥΡΙΟΝ να συντρίβει τον Σατανάν υπό τους πόδας μας πρέπει να είμαστε σοφοί στο αγαθό και απλοί στο κακό (Ρωμ.16:19-20). Δεν είναι γραμμένο, «συντρίψτε τον Σατανά με τις κατάρες σας ή τις βρισιές σας.». Αυτό επίσης υποστηρίζεται κατά παρόμοιον τρόπον και υπό του Πέτρου στην επιστολή του: «εις τον οποίον αντιστάθητε μένοντες στερεοί εις την πίστιν, εξεύροντες ότι τα αυτά παθήματα γίνονται εις τους αδελφούς σας τους εν τω κόσμω. …» (1Πέτ.5:9).

Επομένως, εάν πιστεύουμε, ότι ο Χριστός έχει υπερνικήσει τον Σατανάν, θα ιδούμε ότι είμαστε ικανοί εν τω ονόματι του Ιησού και με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος να του αντισταθούμε αποτελεσματικά. Η δύναμή του έγκειται στα ψέματά του και στις πεπλανημένες διδασκαλίες. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσουμε εκείνο που είναι γραμμένο στο βιβλίο της Αποκαλύψεως: «Και αυτοί ενίκησαν αυτόν διά το αίμα του Αρνίου και διά τον λόγον της μαρτυρίας αυτών, και δεν ηγάπησαν την ψυχήν αυτών μέχρι θανάτου.» (12:11). Πρέπει να ενθυμούμεθα ότι είναι ηττημένος: «Διότι παν ό,τι εγεννήθη εκ του Θεού νικά τον κόσμον· και αύτη είναι η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών. Τις είναι ο νικών τον κόσμον ειμή ο πιστεύων ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού;» (1Ιωάν.5:4-5). Ο νικών είναι ο πιστεύων… Ο σταυρός του Χριστού, που είναι επίσης και σταυρός μας, είναι το πιό ουσιαστικό στοιχείο της δικαιώσεώς μας διά της πίστεως, της νίκης μας κατά της αμαρτίας, των παθών μας, των κακών συνηθειών μας και των αδυναμιών μας ως επίσης και της νίκης μας κατά του Σατανά. Όταν η πίστη μας στη λυτρωτική θυσία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού στον σταυρόν είναι άθικτη και υγιής, θα ιδούμε τη νίκη με τα ίδια μας τα μάτια… «Λέγει προς αυτήν ο Ιησούς· Δεν σοι είπον ότι εάν πιστεύσης, θέλεις ιδεί την δόξαν του Θεού;» (Ιωάν.11:40). Αμήν! «Ουαί εάν δεν επίστευον να ίδω τα αγαθά του Κυρίου εν γη ζώντων» λέγει ο Ψαλμωδός (27:13).

• · «Διά το οποίον κακοπαθώ μέχρι δεσμών ως κακούργος· αλλ’ ο λόγος του Θεού δεν δεσμεύεται.» (2Τιμ.2:9)
• · «…θέλω οικοδομήσει την εκκλησίαν μου, και πύλαι άδου δεν θέλουσιν ισχύσει κατ’ αυτής.» (Ματ.16:18)
• · «Ουδέν όπλον κατασκευασθέν εναντίον σου θέλει ευοδωθή· και πάσαν γλώσσαν, ήτις ήθελε κινηθή κατά σου, θέλεις νικήσει εν τη κρίσει. Αύτη είναι η κληρονομία των δούλων του Κυρίου· και η δικαιοσύνη αυτών είναι εξ εμού, λέγει ο Κύριος.» (Ησα.54:17).

2. Η εσφαλμένη διδασκαλία ή γνώμη σχετικά με «τον σκόλωπα εις την σάρκα»

Αυτή η άποψη βασίζεται στο εδάφιο: «Και διά να μη υπεραίρωμαι διά την υπερβολήν των αποκαλύψεων, μοι εδόθη σκόλοψ εις την σάρκα, άγγελος Σατάν διά να με ραπίζη, διά να μη υπεραίρωμαι.» (2Κορ.12:7). Ο Πατέρας Θεός, με αυτό που επέτρεψε στη ζωή του Παύλου, θέλησε να τον κρατήσει ταπεινόν, να τον προφυλάξει απο κάθε υπεροψία και να τονίσει την κατά πάντα επαρκή χάρη του Θεού.

Ο Παύλος με την έκφραση του, «σκόλοψ εις την σάρκα» ανεφέρετο σε κάποια αδυναμία ή ίσως χρονία σωματική ασθένεια που επανείρχετο κατά διαστήματα. Ίσως υπήρχε κάποια ανωμαλία των ματιών ή και της οράσεως από την οποία είχε προσβληθεί. Έχομε μια σχετική μνεία στο εδάφιο Γαλάτες 6:11: «Ἴδετε πηλίκοις ὑμῖν γράμμασιν ἔγραψα τῇ ἐμῇ χειρί.» (μεγάλα γράμματα). Τίποτα δεν καθορίζεται περί της φύσεως αυτής της ασθενείας. Επιπλέον, πρέπει να ληφθεί σοβαρώς υπόψη αυτό που είναι γραμμένο στην προς Γαλάτας 4:13-15: «εξεύρετε δε ότι πρότερον σας εκήρυξα το ευαγγέλιον εν ασθενεία της σαρκός, και δεν εξουθενήσατε ουδ’ απερρίψατε τον πειρασμόν μου τον εν τη σαρκί μου, αλλά με εδέχθητε ως άγγελον Θεού, ως Χριστόν Ιησούν. Τις λοιπόν ήτο ο μακαρισμός σας; επειδή μαρτυρώ προς εσάς ότι ει δυνατόν τους οφθαλμούς σας ηθέλετε εκβάλει και δώσει εις εμέ.» ……… Τούτο δεν αποτελεί απόδειξη αλλά μια σοβαρή ένδειξη… Ακόμη μία σοβαρή ένδειξη αποτελεί το γεγονός, ότι όταν εδικάζετο υπό του Συνεδρίου, δεν διέκρινε ότι ο άνθρωπος που διέταξε εκείνους που ήσαν πλησίον του να τον κτυπήσουν στο στόμα ήταν ο Αρχιερέας Ανανίας… (Πράξ.23:2, 5).

Πολύ πιθανώς αυτή ήταν η αιτία που είχε τη συνήθεια ή την ανάγκη να υπαγορεύει τις επιστολές του. Στην περίπτωση της επιστολής των Γαλατών, ο Παύλος υποχρεώθηκε – ίσως εξαιτίας ελλείψεως γραμματέως ή για λόγους ασφαλείας, δηλαδή, ώστε το γράμμα του να μη θεωρηθεί πλαστογραφημένο από κακόβουλα πρόσωπα – να γράψει αυτήν την μακράν επιστολήν με τα ίδια του τα χέρια. Μερικοί υποθέτουν ότι τα μάτια του ήταν φοβερά ερεθισμένα… εξαιτίας μιάς χρόνιας φλογώσεως, που εμφανιζόταν περιοδικώς ή ήταν μάλιστα και πρησμένα… και συνεπώς αποκρουστικά! Ποιός ξεύρει;

Παρόμοια ή παράλληλη περίπτωση έχομε στη δοκιμασία του Ιώβ: Ο λόγος του Θεού μας λέγει ότι ο Ιώβ ήτο «άνθρωπος ……άμεμπτος και ευθύς και φοβούμενος τον Θεόν και απεχόμενος από κακού» και «ότι δεν υπάρχει (υπήρχε) όμοιος αυτού εν τη γη, άνθρωπος άμεμπτος και ευθύς, φοβούμενος τον Θεόν και απεχόμενος από κακού» (Ιώβ 1:1, 8). Στην περίπτωση του Παύλου υπήρχε το ενδεχόμενο να υπερηφανευθεί λόγω της υπερβολής της αγιότητος της ζωής του, του εξαιρέτου έργου που είχε επιτελέσει και δη των αποκαλύψεων που του είχαν δοθεί. Στην περίπτωση του Ιώβ, υπήρχε έντονη τάση αυτοδικαιώσεως (Ιώβ 33:9) λόγω της τελειότητος του χαρακτήρος του και των ευλογιών με τις οποίες ο Θεός τον είχε περιβάλει. Εκινδύνευαν αμφότεροι να παγιδευθούν σε ένα πνεύμα υπεροψίας και να πέσουν υπό κρίσιν. Ο Θεός, από αγάπη και πνεύμα προστασίας επέτρεψε στον Σατανά να τους ραπίζει, να τους επιβάλει κάποιον βασανισμόν στο σώμα τους που να τους κρατάει ταπεινούς και να τους εμποδίζει από του να πέσουν στη φοβερή αμαρτία της υπερηφανείας. Ας προσέξουμε ότι και στις δύο περιπτώσεις, πηγή της θλίψεως ήταν ο Σατανάς του οποίου σκοπός είναι να ραπίζει, να βασανίζει και να καταστρέφει. Καλόν είναι να ενθυμούμεθα τον λόγον εκείνον που είναι γραμμένος στο βιβλίον του Ιώβ: «διά να αποστρέψη τον άνθρωπον από των πράξεων αυτού και να εκβάλη την υπερηφανίαν εκ του ανθρώπου.» (Ιώβ 33:17). Ας αναφέρουμε, επίσης, τον λόγον εκείνον τον οποίον ο Δαβίδ, δια Πνεύματος Αγίου, διετύπωσε: «Και έτι προφύλαξον τον δούλον σου από υπερηφανιών· ας μη με κυριεύσωσι· τότε θέλω είσθαι τέλειος, και θέλω καθαρισθή από μεγάλης παρανομίας.» (Ψαλ.19:13). Την εχθρότητα ή την περιφρόνηση των φίλων ή των εχθρών τους την αντιμετώπιζαν αμφότεροι, ο Ιώβ και ο Παύλος, με θάρρος, παρρησία και εξουσία. Ο μεν Ιώβ δεν είχε καταλάβει την αιτία της ταπεινωτικής του δοκιμασίας αλλά ο Παύλος την κατάλαβε με το φως που είχε πάρει άνωθεν και μάλιστα με την άρνηση του Θεού να τον απαλλάξει από τον σκόλοπα στην σάρκα του. Έτσι ο Παύλος εδέχθη μετά χαράς να μετατρέψει την αδυναμία του σε πρόκληση για περαιτέρω ευλογίες και δόξα του Θεού. Στο σημείο αυτό έφθασε και ο Ιώβ όταν ο Θεός τον ήλεγξε και τον έβαλε στη θέση του. Ο γογγυσμός και η διαμαρτυρία του μετετράπησαν σε ταπείνωση του Ιώβ και σε δόξα του Θεού. Και οι δύο προστατεύθηκαν και ευλογήθηκαν και έγιναν πολύτιμα παραδείγματα προς μίμησιν.

Ενθυμούμαι την περίπτωση (εν μικρογραφία) ενός αγαπητού αδελφού, πόσον συχνά αισθανότανε ταπεινωμένος όταν δεν μπορούσε να συμμετάσχει στις συζητήσεις εξαιτίας της μερικής κωφώσεώς του. Ενθυμούμαι μια φράση που είχε χρησιμοποιήσει: «Δεν κατορθώνω να παρακολουθήσω αυτά που λένε και αισθάνομαι σαν ηλίθιος». Ήταν σαν ο Σατανάς να τον ερράπιζε και να τον ταπείνωνε … Η ασθένεια ή μάλλον οι ασθένειες δεν προέρχονται από τον Θεόν. Έρχονται δηλαδή από τον Σατανάν (η Βίβλος το πιστοποιεί) ή ως αποτέλεσμα των δικών μας αμαρτιών (παραδείγματος χάρη: αφροδίσια νοσήματα) ή εξαιτίας κληρονομικών ελαττωμάτων…

Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι εξαιτίας της αμαρτίας του ανθρώπου η γη είναι κατηραμμένη. Ναί η γη είναι άρρωστη! «Επειδή εξεύρομεν ότι πάσα η κτίσις συστενάζει και συναγωνιά έως του νυν· και ουχί μόνον αυτή, αλλά και αυτοί οίτινες έχομεν την απαρχήν του Πνεύματος, και ημείς αυτοί στενάζομεν εν εαυτοίς περιμένοντες την υιοθεσίαν, την απολύτρωσιν του σώματος ημών.» (Ρωμ.8:22-23).

Πολλοί πιστοί έχουν υιοθετήσει τη λανθασμένη πεποίθηση ότι είναι άνώφελο να κράζεις στον Θεόν, διότι πιστεύουν ότι ο Θεός δεν θέλει να ελευθερώσει τη ζωή τους από την ασθένειά τους ή από άλλα προβλήματα. Λένε ότι όλα έρχονται από τον Θεόν· έτσι δέχονται όλα παθητικά, αποκαλούντες τα προβλήματά τους, τις ασθένειές τους ή τις θλίψεις τους ως «σκόλoπα εις την σάρκα», ταυτίζοντας ή συγχέοντας, σε πολλές περιπτώσεις, το πρόβλημα του Παύλου με το δικό τους. Ας διευκρινήσουμε μερικά πράγματα:

• · Ο λόγος του Θεού μας λέγει ότι ο Χριστός δεν ήλθε μόνον για να συγχωρήσει τις αμαρτίες μας αλλά επίσης για να θεραπεύσει τις ασθένειές μας και να μας παρηγορεί μέσα στις θλίψεις μας… Ο Ησαΐας λέγει, «…Αυτός τωόντι τας ασθενείας ημών εβάστασε και τας θλίψεις ημών επεφορτίσθη· ημείς δε ενομίσαμεν αυτόν τετραυματισμένον, πεπληγωμένον υπό Θεού και τεταλαιπωρημένον. Αλλ’ αυτός ετραυματίσθη διά τας παραβάσεις ημών, εταλαιπωρήθη διά τας ανομίας ημών· η τιμωρία, ήτις έφερε την ειρήνην ημών, ήτο επ’ αυτόν· και διά των πληγών αυτού ημείς ιάθημεν.» (Ησα.53:1-5). Εφαρμογή αυτής της αρχής βλέπομε στα εδάφια Ματ.8:13-17 στην περίπτωση του εκατοντάρχου, της πενθεράς του Πέτρου που ήταν άρρωστη με πυρετό και κλινήρης, στην απελευθέρωση ενός ανθρώπου που κατείχετο από δαιμόνια και σε άλλους πολλούς που ήταν ασθενείς: «…Αυτός τας ασθενείας ημών έλαβε και τας νόσους εβάστασεν.» (Ματ.8:17)
• · Προτρεπόμεθα να επικαλούμεθα τον Θεόν κατά την ημέρα της θλίψεως και εμείς, εν συνεχεία, να δίνουμε τη δόξα στον Θεόν με λόγια και έργα, επειδή η δόξα ανήκει σ’Αυτόν, σ’Αυτόν μόνον. Εάν τα πράγματα είναι έτσι, τότε δεν μπορεί να υπάρξει καμία δικαιολογία όταν μας επισκεφθούν η ασθένεια ή οι ταραχές ή οι θλίψεις ή οι λύπες, δεν θα πρέπει να δεχόμεθα παθητικά ή χωρίς οποιονδήποτε είδος αντίστασης. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να ζητούμε από τον Θεόν με σεβασμό το γιατί επέτρεψε την «επίσκεψη» μιας τέτοιας κρίσεως στη ζωή μας.
• · Πολλοί είναι εκείνοι που έχουν ‘καταπιεί’ αυτές τις ανακριβείς διδασκαλίες που πιστεύουν πως η ασθένειά τους ή το πρόβλημα είναι ένας «σκόλοψ εις την σάρκα» που τους έχει δοθεί, ακριβώς όπως εκείνος του αποστόλου Παύλου (2Κορ.12:7). «Ο σκόλοψ» του Παύλου έφερνε δόξα στον Θεόν επειδή η δύναμη του Χριστού μπορούσε να αναπαύεται επ’αυτόν. Και ενώ στην περίπτωση του Παύλου «ο σκόλοψ εις την σάρκα» ήταν για να τον προστατεύει από την υπερηφάνεια ή την αλαζονεία που οφείλετο στις υπερβολικά μεγάλες αποκαλύψεις, αντιθέτως, σε μεγάλο αριθμό Χριστιανών, ο υποτιθέμενος «σκόλοψ εις την σάρκα» οφείλεται σε αφθονία σκότους, αμαρτιών, αδυναμιών, ανυπακοής και χλιαρού πνεύματος που έχουμε μέσα στη ζωή μας! Ο Θεός υποχρεώνεται να σηκώσει τη ράβδο της παιδείας Του και να λάβει μέτρα διορθώσεως! Μερικοί Χριστιανοί δεν καταλαβαίνουν τον λόγον του Θεού! Και μερικοί από αυτούς δεν διαβάζουν τον λόγον του Θεού ή εάν τον διαβάζουν, το κάνουν σποραδικά! Εάν διεκρίνομεν εαυτούς, ο Θεός θα σταματούσε να μας παιδεύει αυστηρά: «Διά τούτο υπάρχουσι μεταξύ σας πολλοί ασθενείς και άρρωστοι, και αποθνήσκουσιν ικανοί. Διότι εάν διεκρίνομεν εαυτούς, δεν ηθέλομεν κρίνεσθαι· αλλ’ όταν κρινώμεθα, παιδευόμεθα υπό του Κυρίου, διά να μη κατακριθώμεν μετά του κόσμου.» (1Κορ.11:30-32). Εάν γίνουμε ζηλωτές και μετανοήσουμε, ο Θεός, μέσα στο έλεός του, θα αφαιρέσει τη θλίψη μας. Θα μας δώσει τον Μεγάλο Διερμηνέα, το Αγιον Πνεύμα και το χρίσμα, το οποίο προβλέπεται για κάθε παιδί του Θεού και θα μας βοηθήσει να απαλλαγούμε από έντονες αμαρτωλές επιθυμίες, από αμαρτίες μας ή αδυναμίες μας και να ζήσουμε μια αγία, ευσεβή ζωήν, αξίαν της προσκλήσεώς Του. Δεν μπορούμε, φυσικά, να αποκλείσουμε την περίπτωση ευσεβών Χριστιανών που, παρά τις δοκιμασίες τους, τις θλίψεις, τις ασθένειες και το μίσος του Σατανά, φέρνουν δόξα στον Θεόν εξαιτίας της υπομονής τους, της αντοχής, της εμμονής και της πίστεώς τους, με μια λέξη, λόγω της προσηλώσεώς τους στον Θεόν.
• · Ας πιστεύσουμε, αδελφοί και αδελφές, ότι πολλές είναι οι θλίψεις του δικαίου αλλά ας μη μείνουμε μόνον σ’αυτό. Ας πιστεύσουμε και στη συνέχεια του εδαφίου, το οποίον μας διαβεβαιώνει ότι ό Θεός θα μας ελευθερώσει από όλες τις θλίψεις μας … (Ψαλ.50:15). Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, ο άνθρωπος των θλίψεων, έχει έλθει να μας δώσει ζωή και αυτήν σε αφθονία (Ιωάν.10:10). Έχει έλθει να αφαιρέσει τις θλίψεις μας, να ανανεώσει τη δύναμή μας, να μας αγαθοποιήσει και να μας ελευθερώσει από τα δεσμά της αμαρτίας, από τη δουλεία του Σατανά! Ο στόχος του Σατανά είναι να καταθλίψει τα παιδιά του Θεού στη ψυχή και στο σώμα τους. Στόχος του Σατανά είναι να δέσει το σώμα και την ψυχή. Αντίθετα, στόχος του Θεού είναι να λύσει το σώμα μας και την ψυχή μας, ώστε να μπορούμε να εκτιμούμε τις ευλογίες Του και την καταπληκτική χάρη Του. Δεν θα πρέπει ποτέ να πιστεύσουμε ότι η παιδεία του Θεού έχει μόνιμο χαρακτήρα στη ζωή των παιδιών Του. Εάν είναι έτσι – και θα μπορούσε να είναι έτσι – ας αφήσουμε τον Θεόν να μας το ειπεί, όπως έκανε στον Παύλο με τον σκόλοπα εις την σάρκα. Ας μη βιαστούμε εμείς να το ειπούμε. Όσον για μάς, ας προσέχουμε να μην αφήνουμε αμαρτίες ή αδυναμίες ή κακές συνήθειες που θα υποχρέωναν τον Θεόν να ασκήσει την παιδεία Του επάνω μας. Ας μη λησμονούμε ποτέ ότι ο Ουράνιος Πατέρας μας κατά πάσας τας θλίψεις μας θλίβεται, και εν τη αγάπη αυτού και εν τη ευσπλαγχνία αυτού μας λυτρώνει και μας σηκώνει και μας βαστάζει πάσας τας ημέρας (Ησα.63:9). Θλίβεται μαζί μας και το Πνεύμα Του ψάχνει τα βάθη της ψυχής μας, ώστε να μας βοηθήσει να έλθουμε σε μετάνοια, έτσι ώστε μπορεί να μας ευλογήσει. Μας ‘καταδιώκει’ για να μας ευλογήσει. Ας μάθουμε το μάθημά μας και θα ιδούμε πώς τα πράγματα της ζωής μας θα αλλάξουν! Ας βάλουμε τη ζωή μας και τη συμπεριφορά μας σε τάξη και θα ιδούμε ότι ο Θεός θα μας δείξει και θα μας φέρει στο πλήρες της σωτηρίας μας και της απελευθερώσεώς μας (Ψαλ.50:23; 91:14-16).

3. Η λανθασμένη διδασκαλία σχετικά με την απόκτηση των «χριστιανικών αρετών»

Η πίστη δέχεται και η πίστη αποκτά! Η πίστη δέχεται τις μεγάλες και πολύτιμες υποσχέσεις του Θεού με τις οποίες ο πιστός γίνεται μέτοχος θείας φύσεως. Επιπλέον, η πίστη προσθέτει αρετές, τη μιά μετά την άλλη. Από τη στιγμή που ο άνθρωπος γίνεται παιδί Θεού, γίνεται επίσης κληρονόμος του Θεού και συγκληρονόμος του Ιησού Χριστού! Τότε όλες οι υποσχέσεις του Θεού κατατίθενται στον πνευματικόν « τραπεζικόν » λογαριασμόν του πιστού. Και μερικές από τις υποσχέσεις του Θεού μπορούν να ληφθούν εν ριπή οφθαλμού αλλά άλλες υποσχέσεις χρειάζεται να τις περιμένουμε υπομονετικά. Οι υποσχέσεις του Θεού κληρονομούνται διά πίστεως και μακροθυμίας (Εβρ.6:12). Όσον αφορά τη συγχώρηση των αμαρτιών μας, αυτή μας δίδεται ευθύς ως μετανοήσουμε ειλικρινά και απορρίψουμε τις αμαρτίες μας (1Ιωάν.1:9). Στην περίπτωση ορισμένων αρετών, τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Με την πίστη, προσθέτουμε αρετές, όπως είναι γραμμένο: «…προσθέσατε εις την πίστιν σας την αρετήν, εις δε την αρετήν την γνώσιν, εις δε την γνώσιν την εγκράτειαν, εις δε την εγκράτειαν την υπομονήν, εις δε την υπομονήν την ευσέβειαν, εις δε την ευσέβειαν την φιλαδελφίαν, εις δε την φιλαδελφίαν την αγάπην.» (2Πέτ.1:5-7). Κάθε μία εξ αυτών των πνευματικών αρετών προστίθεται ΜΌΝΟΝ εάν αναγνωρίσουμε την έλλειψή της ή την ανυπαρξία της και τη ζητήσουμε με όλη την καρδιά με πίστη από τον Πατέρα, εν ονόματι του Ιησού Χριστού. Ο Θεός προσθέτει την κάθε αρετή σε μιά στιγμή, εν ριπή οφθαλμού, αλλά η αύξησή της γίνεται βαθμιαία καθώς ασκούμε την υπακοή μας σ’αυτές και αντιμετωπίζομε τις περιστάσεις της ζωής με πίστη… Έτσι, ο λόγος του Θεού εκπληρώνεται ότι, «Διότι δι’ αυτού αποκαλύπτεται η δικαιοσύνη του Θεού εκ πίστεως εις πίστιν, καθώς είναι γεγραμμένον· Ο δε δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως.» (Ρωμ.1:17). Αυτή η μεγάλη αλήθεια επιβεβαιώνεται και ενισχύεται από το εδάφιο Μάρκ.11:24: «Διά τούτο σας λέγω, Πάντα όσα προσευχόμενοι ζητείτε, πιστεύετε ότι λαμβάνετε, και θέλει γείνει εις εσάς.»

Μερικές από αυτές τις αρετές είναι προϊόν άλλων αρετών: Η πραότης, παραδείγματος χάριν, είναι προϊόν της σοφίας όπως είναι γραμμένο στην επιστολή του Ιακώβου 3:13. Ας πάρουμε, ως παράδειγμα την περίπτωση του Μωυσή που ήταν πολύ πράος, περισσότερον από όλους – όσοι ήσαν επί προσώπου της γης – λόγω της σοφίας του (Αριθ.12:3).

Το πρόβλημα πάλιν, μάλιστα για σημαντικόν αριθμόν χριστιανών, είναι η επιμονή του ανθρώπου να ιδεί για να πιστεύσει! Μερικοί θέλουν να ιδούν ή να αισθανθούν τις χριστιανικές αρετές στη ζωή τους, ώστε να τις πιστεύσουν. Αυτή η συμπεριφορά, εντούτοις, είναι συμπεριφορά που δεν συμβιβάζεται με την πίστη αλλά με την όψη (με την όραση)… Ο Θεός, εντούτοις, έχει βάλει άλλη τάξη. Ιδού: «…Λέγει προς αυτήν ο Ιησούς· Δεν σοι είπον ότι εάν πιστεύσης, θέλεις ιδεί την δόξαν του Θεού;» (Ιωάν.11:40). Έτσι, ο άνθρωπος δεν μπορεί να ιδεί, να αισθανθεί και να εκτιμήσει τη σωτηρία του Θεού ως και τις αρετές και τις υποσχέσεις του Θεού πραγματοποιούμενες στη ζωή του παρά μόνον αν πιστεύσει πρώτον τα λόγια του Θεού και αν τιμήσει τον Θεόν για την αγάπη Του και την πιστότητά Του. Ο Θεός δεν θα προσαρμοστεί στον τρόπο της σκέψεώς μας μας και της νοοτροπίας μας. Φυσικά, υπάρχουν περιπτώσεις μέσα στη Βίβλο που ο Θεός, για να ενθαρρύνει ταπεινούς και καλής θελήσεως ανθρώπους να πιστεύσουν, συγκαταβαίνει να τους δώσει μερικά σημεία όπως στην περίπτωση του Γεδεών (Κριτές κεφ.6) και στον Αβραάμ (Γέν.15:8). Παρόλα αυτά, ο Ιησούς ηρνείτο πάντοτε να δώσει σημεία σε υπεροπτικούς και αλαζονικούς ανθρώπους που απαιτούσαν σημεία λόγω περιεργείας ή λόγω προκλητικού πνεύματος…

Επιτρέψτε μου να επιμείνω σ’αυτό το σημείο: Ο πιστός επιζητεί αισθήματα για να πιστεύσει ότι έχει λάβει ήδη την αρετή που του έλειπε και την οποία είχε ζητήσει από τον Θεόν. Τούτο είναι σοβαρό λάθος οφειλόμενο στην αδυναμία της σαρκός, η οποία θέλει να ιδεί και να αισθανθεί για να πιστεύσει. Θρησκευόμενα άτομα μπορεί να αιχμαλωτισθούν εύκολα μέσα στην πλάνη και να βάλουν την όψη και το συναίσθημα πριν από την πίστη: «διότι περιπατούμεν διά πίστεως, ουχί διά της όψεως·» (2Κορ.5:7). Πολύ πιθανώς ο ίδιος πιστός να είχε το ίδιο πρόβλημα όταν αντιμετώπισε το θέμα της σωτηρίας του… Θέλησε να αισθανθεί κάτι πριν πιστεύσει. Παραδείγματος χάρη: Προσεύχεται στον Θεόν για εγκράτεια και περιμένει να αισθανθεί κάτι για να πιστεύσει ότι ο Θεός έχει δώσει το αίτημά του. Αλλά τα πράγματα δεν είναι έτσι.

Υποθέστε ότι λαμβάνετε ένα επίσημο έγγραφο της κυβερνήσεώς σας που σας αναγγέλλει ότι έχει γίνει ένα λάθος σχετικά με το μισθό σας κατά τη διάρκεια ενός αριθμού ετών και ότι η κυβέρνηση σας σάς οφείλει ένα σημαντικό ποσόν χρημάτων! Πότε θα χαρείτε; Μόνον όταν έχετε βάλει το χρήμα στην τσέπη σας ή από τη στιγμή που ελάβατε το επίσημο έγγραφο; Φυσικά, από τη στιγμή που ελάβατε το επίσημο έγγραφο! Η βεβαιότητα και η χαρά που αισθάνεσθε σας ωθούν να αρχίσετε να κάνετε σχέδια για το πώς θα ξοδέψετε ή θα επενδύσετε αυτό το χρήμα! Η Βίβλος είναι το επίσημο γράμμα του Θεού, το επίσημο έγγραφο! Εννοεί αυτό που είναι γραμμένο! Η βεβαιότητα και τα συναισθήματα που σας δημιουργούνται θέτουν τη θέλησή σας και τα συναισθήματά σας σε ενέργεια!

Εάν ανοίξετε την «πεπαλαιωμένη και πολυχρησιμοποιημένη» ελληνική Βίβλο μου, θα ιδείτε κάποιες ημερομηνίες στα περιθώρια. Παραδείγματος χάρη, 10/6/1959, 3/8/1988 κ.λπ. Αυτές τις ημέρες ικέτευσα τον Θεόν να αφαιρέσει, παραδείγματος χάρη, το πνεύμα της ανυπομονησίας και να μου δώσει το πνεύμα της υπομονής. Επίστευσα ότι ο Θεός με άκουσε. Δεν αισθάνθηκα τίποτε εκείνη τη στιγμή. Μετά από καιρό, και χωρίς να έχω ιδεί κανένα θαύμα, ανεκάλυψα ότι η ανυπομονησία από την οποίαν υπέφερα και προσπαθούσα να απαλλαγώ δεν υπήρχε πλέον. Είχε αντικατασταθεί από την υπομονή και η καρδιά μου άρχιζε να ευλογεί τον Θεόν!

Η Βίβλος λέγει:

• · «Διά τούτο σας λέγω, Πάντα όσα προσευχόμενοι ζητείτε, πιστεύετε ότι λαμβάνετε, και θέλει γείνει εις εσάς.» (Μάρκ.11:24)
• · «Και αύτη είναι η παρρησία, την οποίαν έχομεν προς αυτόν, ότι εάν ζητώμέν τι κατά το θέλημα αυτού, ακούει ημάς. Και εάν εξεύρωμεν ότι ακούει ημάς ό,τι αν ζητήσωμεν, εξεύρομεν ότι λαμβάνομεν τα ζητήματα, τα οποία εζητήσαμεν παρ’ αυτού.» (1Ιωάν.5:14-15). Είθε ο Θεός να μας ευλογήσει πλουσίως!

Ο σκοπός αυτής της σειράς των μελετών είναι η πνευματική εμβάθυνση όλων μας!

Στο σημείο αυτό πρέπει να λεχθεί ότι οι υποσχέσεις κληρονομούνται «δια πίστεως και μακροθυμίας» και όχι σιγά σιγά.

Επαναλαμβάνω: Υπάρχoυν περιπτώσεις που ο άνθρωπος καλείται να αναμείνει υπομονετικά μέχρι να απολαύσει την εκπλήρωση μιας υποσχέσεως του Θεού. Τότε πρέπει, να θεωρήσει την υπόσχεση ως ήδη πραγματοποιηθείσα και αυτός να αναμείνει υπομονετικά, ώστε να την ιδεί πραγματοποιουμένη. Ίσως αυτή η υπόσχεση πάρει έναν κάποιο χρόνο για να γίνει φανερή. Τότε είναι που πρέπει να αντισταθεί στους γύπες της αμφιβολίας όπως Αβραάμ κυνήγησε τους γύπες που είχαν κατεβεί στα σφάγια που θα εθυσίαζε (Γέν.15:11). Ο άνθρωπος πρέπει να τους διώξει με τη δύναμη του λόγου και του Πνεύματος του Αγίου. Oι ψυχές μας δεν είναι πάντα σε εγρήγορση ή άγρυπνες ή υπομονετικές μέχρι την εκπλήρωσή τους. Οι υποσχέσεις του Θεού κληρονομούνται διά πίστεως και μακροθυμίας (Εβρ.6:12). Ο Αβραάμ επίστευσε την υπόσχεση του Θεού αλλά περίμενε 25 έτη για να ιδεί την υπόσχεση του Θεού να εκπληρωθεί και να έχει ένα γιό! Σε πολλές περιπτώσεις, δεν τις περιμένουμε επειδή δεν ενδιαφερόμαστε πραγματικά γι’αυτές. Τις επιθυμούμε αλλά, στην πραγματικότητα, δεν τις περιμένουμε ή ακόμη χειρότερο δεν τις θέλουμε.

Επιτρέψτε μου να αναφέρω ένα προσωπικό παράδειγμα. Όταν κόντευα να τελειώσω το σχολείο, ένας φίλος μου και εγώ αποφασίσαμε να μάθουμε Αγγλικά από μόνοι μας χρησιμοποιώντας μια μέθοδο άνευ διδασκάλου. Αρχίσαμε να μελετούμε μαζί. Εγώ έμαθα Αγγλικά, αλλά εκείνος όχι. Γιατί; Διότι απλώς επιθυμούσε να μάθει Αγγλικά, αλλά εγώ επιθυμούσα και ήθελα να μάθω. Υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ του να εύχεσαι ή να επιθυμείς και άλλο να το θέλεις. Υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ του να εύχεσαι ή να επιθυμείς το θέλημα του Θεού και άλλο να αποφασίζεις πάση θυσία να ιδείς το θέλημα του Θεού να πραγματοποιείται στη ζωή σου…

Διά πίστεως στον Θεόν λαμβάνουμε όλα όσα έχουμε ανάγκη από τον Θεόν για την πνευματική προκοπή μας στην εκστρατεία της ζωής μας (Ιώβ 7:1). Η πίστη μας στον Θεόν Του δίνει τη δυνατότητα να μας καταστήσει ενεργούς, ώστε να μπορεί Εκείνος να ενεργεί δι’ημών. Και όταν ο Θεός ενεργεί μέσω ημών, τότε, όλα είναι δυνατά… Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον όλα είναι δυνατά σ’εκείνον που πιστεύει. «Μόνον πίστευε»! Και αλλού είναι γραμμένο: «Εάν εξεύρητε ταύτα, μακάριοι είσθε εάν κάμνητε αυτά.» (Ιωάν.13:17), μας είπε ο Κύριος!

 

Ιωάννης ΜΠΑΛΤΑΤΖΗΣ

baltatzis@skynet.be

 

Συνεχίζεται…

 

Δείτε επίσης τις συνέχειες:

Η ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΝ και Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ [Μέρος 1α’]

Η ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΝ και Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ [Μέρος 1β]

Η ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΝ και Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ [Μέρος 1γ’]

Η ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΝ και Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ [Μέρος 1δ’]

Η ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΝ και Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ [Μέρος 2]

Η ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΝ και Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ [Μέρος 3]

Η ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΝ και Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ [Μέρος 3α’]

Η ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΝ και Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ [Μέρος 3β’]

Η ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΝ και Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ [Μέρος 3γ’]

Η ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΝ και Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ [Μέρος 4]

Η ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΝ και Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ [Μέρος 4α’ Τελευταίο]