“Λόγοι διδακτοί Πνεύματος” (1Κορ.2:13)

Διακονία πνευματικών μηνυμάτων μέσω διαδικτύου προς δόξαν Θεού

 ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΕΡΓΟΝ

«ούτω θέλει είσθαι ο λόγος μου ο εξερχόμενος εκ του στόματός μου· δεν θέλει επιστρέψει εις εμέ κενός, αλλά θέλει εκτελέσει το θέλημά μου και θέλει ευοδωθή εις ό,τι αυτόν αποστέλλω» (Ησα.55:11 και Ματ.28:18-20)

Ποιά είναι η μεγάλη Αποστολή

Οι ιεραποστολές και το ιεραποστολικό έργο βασίζονται στη Μεγάλη Αποστολή: «Και προσελθών ο Ιησούς, ελάλησε προς αυτούς, λέγων· Εδόθη εις εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης. Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς· και ιδού, εγώ είμαι μεθ’ υμών πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος. Αμήν» (Ματ.28:18-20· επίσης Μάρκ.16:15-18 και 1Πέτ.3:15).

Σ’ αυτήν τη Μεγάλη Αποστολή:

• Το ρήμα «πoρευθέντες» ισχύει για όλους τους πιστούς, όχι μόνον για τους κατ’ επάγγελμα χριστιανούς εργάτες. Και εάν, στα μάτια του Θεού, όλοι οι πραγματικοί χριστιανοί είναι ιεραπόστολοι, πόσον μάλλον όλοι οι κατ’επάγγελμα πνευματικοί εργάτες (ιεραπόστολοι, ποιμένες και ιερείς) είναι ιεραπόστολοι. Η πρόσκληση για σωτηρία είναι για όλους ανεξαιρέτως! Έχουμε τα ίδια δικαιώματα, υποχρεώσεις, προνόμια και υποσχέσεις. Έτσι όλοι οι πιστοί πρέπει να βοηθούν με κάθε δυνατό τρόπο, σύμφωνα με τις ικανότητές τους και την οδηγία του Θεού να ευαγγελισθεί ο κόσμος. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για τα εκατομμύρια των μελών των εκκλησιών που αφήνουν αυτό το έργο σε μερικούς μόνον, που θέλουν να υπακούσουν στη Μεγάλη Αποστολή.

(Σημειωτέον ότι το μεγαλύτερο μέρος αυτής της μελέτης αφορά τους κατ’ επάγγελμα χριστιανούς εργάτες)

• Το ρήμα «μαθητεύσατε» σημαίνει «κάνετε μαθητές» (Ματ.13:52· 27:57· Πράξ.14:21).
• Το ρήμα «βαπτίζοντες» σημαίνει, ότι εκείνοι που έχουν γίνει συνειδητά μαθητές πρέπει να περάσουν από την εμπειρία του βαπτίσματος εν ύδατι, προκειμένου να δηλώσουν ότι έχουν αποκτήσει καλή συνείδηση ενώπιον Θεού και ανθρώπων· επίσης, ότι έχουν καταστρέψει τη γέφυρα μεταξύ αυτών και του κόσμου. « Η αγνοείτε ότι όσοι εβαπτίσθημεν εις Χριστόν Ιησούν, εις τον θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν; Συνετάφημεν λοιπόν μετ’ αυτού διά του βαπτίσματος εις τον θάνατον, ίνα καθώς ο Χριστός ανέστη εκ νεκρών διά της δόξης του Πατρός, ούτω και ημείς περιπατήσωμεν εις νέαν ζωήν (Ρωμ.6:3-4 και Γαλ.3:27). Αυτό το ίδιο εδάφιο έχει, επίσης, κατ’επέκταση, την έννοια «του βαπτίσματος της μετανοίας» για τη συγχώρεση των αμαρτιών (Μάρκ.1:4· Λουκ.3:3· Πράξ.13:24· 19:4). Σημαίνει, επίσης, εκείνο που ο Ιωάννης ο Βαπτιστής ανήγγειλε: «Εγώ μεν σας βαπτίζω εν ύδατι εις μετάνοιαν· ο δε οπίσω μου ερχόμενος είναι ισχυρότερός μου, του οποίου δεν είμαι άξιος να βαστάσω τα υποδήματα· αυτός θέλει σας βαπτίσει εν Πνεύματι Αγίω και πυρί» (Mt.3:11), και τέλος,
• Η έκφραση «διδάσκοντες» σημαίνει «διδάσκω» με τελικό σκοπό να τους καταστήσουν στερεούς και ώριμους Χριστιανούς. Ή, καθώς ο Παύλος το διετύπωσε, «…νουθετούντες πάντα άνθρωπον και διδάσκοντες πάντα άνθρωπον εν πάση σοφία, διά να παραστήσωμεν πάντα άνθρωπον τέλειον εν Χριστώ Ιησού» (Κολ.1:28).

Ο Daniel T. Niles έγραψε: «Ευαγγελίζομαι σημαίνει δίνω τη μαρτυρία μου. Είναι ως ένας ζητιάνος να λέγει σε έναν άλλο ζητιάνο πού να πάει να βρει τροφή.»

Τί είναι οι ιεραποστολές και ποιός είναι ο σκοπός τους

Οι ιεραποστολές και το ιεραποστολικό έργο αποτελεί σκοπόν και εντολήν του Θεού· είναι η διακήρυξη του Ευαγγέλιου παντού στους μη πιστεύοντες. Η εκκλησία, που είναι το σώμα Χριστού, είναι αρμόδια για τον ευαγγελισμό του κόσμου και τη δημιουργία ισχυρών εκκλησιών σε κάθε χώρα. Οι εκκλησίες πρέπει να ικανοποιήσουν τις πνευματικές ανάγκες των πιστών και να καλύψουν τις οικονομικές ανάγκες τους. Επιπλέον, η εκκλησία πρέπει να προσπαθήσει, εάν είναι δυνατόν, χωρίς βοήθεια εξωτερικής βοηθείας, να αποκτήσει ευαγγελιστικό χαρακτήρα, στέλνοντας πνευματικούς εργάτες σε περιοχές γύρω από την εκκλησία καθώς επίσης και σε άλλες χώρες.

Ο ευαγγελιστής John Rice έγράψε στο βιβλίο του που τιτλοφορείται «Η φωτιά στη καρδιά εκείνων που σώζουν ψυχές»: «Για να κερδίσεις ψυχές πρέπει να κάνεις τους ανθρώπους να εννοήσουν την ανάγκη του Χριστού σαν προσωπικό τους Σωτήρα και να τους οδηγήσεις να Τον δεχθούν, να Τον ομολογήσουν, να εξαρτώνται από Αυτόν και να παραχωρήσουν τους εαυτούς τους σ’ Αυτόν εξ ολοκλήρου με πίστη στην καρδιά.»

Η Βίβλος λέει ότι «Ο καρπός του δικαίου είναι δένδρον ζωής· και όστις κερδίζει ψυχάς, είναι σοφός» (Παρ.11:30). Κάθε άλλο έργο δεν μπορεί να συγκριθεί με το έργο της σωτηρίας ψυχών. Ο ίδιος ο Κύριος εδήλωσε ότι μια ψυχή αξίζει περισσότερο από ολόκληρο τον κόσμο όταν είπε: «Επειδή τι θέλει ωφελήσει τον άνθρωπον, εάν κερδήση τον κόσμον όλον και ζημιωθή την ψυχήν αυτού; Η τι θέλει δώσει ο άνθρωπος εις ανταλλαγήν της ψυχής αυτού;» (Μάρκ.8:36-37). Η σωτηρία ψυχών είναι η βασική επιδίωξη του χριστιανού. Γι’αυτόν τον σκοπόν ο Χριστός ήλθε στη γη και έζησε και πέθανε και αναστήθηκε. Περισσότερη χαρά γίνεται στον ουρανό για ένα αμαρτωλό που μετανοεί παρά για ενενήντα εννέα δικαίους που δεν έχουν ανάγκη μετανοίας (Λουκ.15:7). «Όστις εξέρχεται και κλαίει, βαστάζων σπόρον πολύτιμον, ούτος βεβαίως θέλει επιστρέψει εν αγαλλιάσει, βαστάζων τα χειρόβολα αυτού» (Ψαλ.126:6).

Οι ιεραποστολές σ’ όλον τον κόσμο

Σύμφωνα με τις «Global statistics for all religions: 2001», ο πληθυσμός του κόσμου ήταν περί τα 6 δισεκατομμύρια ανθρώπων εκ των οποίων 2 δισεκατομμύρια χριστιανοί (33%), 1,2 δισεκατομμύρια μουσουλμάνοι (19,6%), 811 εκατομμύρια Ινδουιστές (13,4%), 768 εκατομμύρια άθρησκοι (12,7%), 360 εκατομμύρια Βουδδιστές (5,9%), 150 εκατομμύρια άθεοι (2,5%), 14,4 εκατομμύρια Ιουδαίοι (0,2%), κ.λπ.

Ο αριθμός των αμερικανών και ευρωπαίων ιεραποστόλων μειώνεται ελαφρώς κατ’ έτος – διά λόγους οικονομικούς και ελλείψεως εργατών για τον θερισμόν του Κυρίου – αλλ’ υπερκαλύπτεται από την αυξανόμενη συμμετοχή εργατών από την Αφρική, τη Λατινική Αμερική και την Κορέα. Επιπλέον, «The Gideons International», είναι η μεγαλύτερη οργάνωση διανομής Αγίων Γραφών με περισσότερο από 270.000 μέλη σε 182 χώρες που τυπώνουν και διανέμουν την Αγία Γραφή σε 82 γλώσσες. «Οι μεταφραστές της Βίβλου Wycliffe» εργάζονται σε μερικές από τις πιό πρωτόγονες περιοχές του κόσμου, προκειμένου να δώσουν τον λόγον του Θεού στους ανθρώπους στις γλώσσες τους. Η Βίβλος ή τμήματα αυτής έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 2.000 γλώσσες και διατίθενται συνήθως από τις Βιβλικές Εταιρίες.

Ο αριθμός των ανθρώπων γενικώς που διακηρύττουν τον λόγον του Θεού συνεχίζει να αυξάνεται, διαδίδοντας τον λόγον του Θεού σε ολόκληρο τον κόσμο! Παγκοσμίως, δισεκατομμύρια άνθρωποι ακούνε το χριστιανικό ραδιόφωνο ή παρακολουθούν τη χριστιανική τηλεόραση. Ένα άλλο πράγμα που πρέπει να αναφερθεί είναι ο συνεχώς αυξανόμενος αριθμός χριστιανικών ιστοσελίδων στο διαδίκτυο.

Διωγμοί

Επί των ημερών μας οι χριστιανοί διώκονται στη Σαουδική Αραβία, στο Σουδάν, στη Σομαλία, στην Υεμένη, στη βόρεια Κορέα, στο Λάος, στο Βιετνάμ, στην Κίνα, στο Ιράν, στο Ιράκ, στη Νιγηρία, στο Μαρόκο, στη Λιβύη, στην Αίγυπτο, στην Ινδία, στην Αλγερία και σ’ορισμένες άλλες χώρες. Πάνω από 150.000 πιστοί γίνονται μάρτυρες κάθε έτος. Οι διώξεις εντείνονται!

Διάβασα σε ένα χριστιανικό περιοδικό “The Evangelic Messenger” ότι κατά τη διάρκεια μιας επίσημης συνεδρίασης για τον Ισλαμο-χριστιανικό διάλογο, ένας Μουσουλμάνος, εκ των επισήμων, ομιλών προς χριστιανούς συνέδρους, εδήλωσε με ηρεμία και σοβαρότητα: «χάρι στους δημοκρατικούς νόμους σας, θα εισβάλουμε, χάρι στους θρησκευτικούς νόμους μας, θα σας εξουσιάσουμε».

Αύξηση της εκκλησίας

Ο χριστιανισμός είναι η ταχύτερον διαδιδόμενη θρησκεία στον κόσμο σήμερα. (Η ετήσια μεταβολή κατά τη διάρκεια την περίοδο το 1990-2000 ήταν 2,5 εκατομμύρια ενώ για τους μουσουλμάνους ήταν 865 χιλιάδες.) Η μεγαλύτερη αύξηση παρατηρείται αυτήν την περίοδο:

• Σε κατ’οίκον εκκλησίες, σε πολλά έθνη.
• Σε «παράνομες» εκκλησίες κυρίως στην Κίνα, την Ινδονησία, την Κούβα και την Ινδία.
• Σε αυτόχθονες Εκκλησίες, δηλαδή σε εκκλησίες και κινήματα όπου ηγούνται γηγενείς χωρίς εξωτερική βοήθεια ή με ξεκίνημα από άλλες εκκλησίες.

Συμπέρασμα: Τα δύο τρίτα (2/3) του πληθυσμού της γης δεν είναι Χριστιανοί. Ποιός θα τους ευαγγελισθεί; Μια μικρή μειονότητα ιεραποστόλων και αυτοχθόνων χριστιανών εργατών; Αδύνατον! Η Μεγάλη Αποστολή δεν θέτει την ευθύνη στους ιεραποστόλους μόνον αλλά σε κάθε αληθινό χριστιανό. Κάθε χριστιανός σε όλο τον κόσμο πρέπει να συμμετέχει ενεργώς. Τα μεγάλα προβλήματα χρειάζονται μεγάλα μέτρα! Το καθήκον μας είναι να μεταδώσουμε τα «Καλά Νέα» της σωτηρίας σε όλους τους ανθρώπους παντού. Το Άγιον Πνεύμα ενδυναμώνει, ενισχύει, ενθαρρύνει και οικοδομεί τους χριστιανούς για να πραγματοποιούν την αποστολή τους.

Προβλήματα σχετικά με την αύξηση εκκλησιών

Αδιαφορία: Δυστυχώς, η αδιαφορία είναι ένα θανάσιμο όπλο στα χέρια του Σατανά! Άπαξ επιστραφούν, δεν έχουν ενδιαφέρον για άλλους που είναι στην πύλη της κόλασης! Δεν ανησυχούν για τη σωτηρία άλλων ανθρώπων από την κόλαση! Γίνονται χλιαροί! Κινδυνεύουν να εξεμεσθούν εκ του στόματός Του (Αποκ.3:16). «Όστις κρατεί σίτον, θέλει είσθαι λαοκατάρατος· ευλογία δε θέλει είσθαι επί την κεφαλήν του πωλούντος» (Παρ.11:26). Και αλλού η Βίβλος λέγει: «Ελευθέρονε τους συρομένους εις θάνατον, και μη αποσύρου από των όντων εις ακμήν σφαγής» (Παρ.24:11). Δυστυχώς, μικρό είναι το ποσοστό εκείνων που είναι αληθινοί Χριστιανοί μεταξύ των αποκαλουμένων χριστιανών· ολίγα είναι τα «χριστιανικά μαχόμενα κύτταρα» που προσπαθούν να κερδίσουν ανθρώπους στον Χριστό! Επιπλέον, μεγάλος είναι ο αριθμός ιεραποστόλων και ποιμένων που αποσύρονται από την ενεργό υπηρεσία και σπάνιες είναι οι εκκλησίες που έχουν πραγματικά ιεραποστολικό πνεύμα!

Έλλειψη ευαγγελιστικών κηρυγμάτων: Σπάνια είναι τα κηρύγματα που περιέχουν λόγους που μπορούν να σώσουν εκείνους που είναι παρόντες αλλά μη αναγεννημένοι. Πολλά είναι τα ηθικολογικά, κοινωνιολογικά και ψυχολογικά κηρύγματα που προορίζονται να ψευτοπαρηγορούν αμετανόητους αμαρτωλούς και να τους κατευθύνουν σε αυτο-βελτίωση! Όταν γίνεται κήρυγμα σε μια εκκλησία πρέπει πάντοτε να περιλαμβάνει τα βασικά στοιχεία της σωτηρίας. Πρέπει οι κήρυκες να τονίζουν την αξία της Βίβλου, το πρόσωπο και το έργο του Ιησού, τη μετάνοια, την πίστη, τη χάρη του Θεού και τον φόβο του Θεού! Πολλές εκκλησίες κατευθύνονται από τα πολλά και ποικίλα προγράμματά τους στην προσπάθειά τους να χτίσουν το μικρό «βασίλειό τους» αντί να εστιάζουν την προσοχή τους στο ευαγγελιστικό κήρυγμα, το οποίο, συγχρόνως, οικοδομεί μεγάλως τους πιστούς…

Δυστυχώς, υπάρχουν και άλλοι λόγοι για αυτήν την μεγάλη αδιαφορία:

• Μερικοί ποιμένες νομίζουν ότι η εκκλησία τους είναι πάρα πολύ μικρή ή παρά πολύ πτωχή για να έχει ιεραποστολικό πρόγραμμα.
• Μερικές εκκλησίες λαμβάνουν τα χρήματα των πιστών αλλά δεν εξηγούν ποτέ ή σπάνια πώς ξοδεύονται. Έτσι οι άνθρωποι αποθαρρύνονται να δίνουν περισσότερο!
• Άλλοι θεωρούν ότι δεν είναι απαραίτητο ή επείγον ή υποχρεωτικό να ευαγγελισθούν τους ανθρώπους και να διαδοθεί η χριστιανική πίστη, δεδομένου ότι μόνον εκείνοι που είναι προορισμένοι θα σωθούν. Ο Θεός θα βρεί τρόπο να τους σώσει. Έτσι, δεν βλέπουν την ανάγκη να ζητήσουν και να σώσουν τους χαμένους… Οποία μοιραία πλάνη!
• Άλλες εκκλησίες φοβούνται ότι θα κατηγορηθούν ότι κάνουν έργον προσηλυτισμού που κάνει τους ανθρώπους να μεταβαίνουν από τη μία θρησκεία στην άλλη! Και τί μπορεί κανείς να ειπεί για μέλη όλων των χριστιανικών δογματικών αποχρώσεων που, κατά τη διάρκεια δημοσίων συζητήσεων στην τηλεόραση, λένε ότι όλες οι θρησκείες είναι καλές και πρέπει να είναι σεβαστές! Όλοι οι άνθρωποι είναι σεβαστοί αλλά όχι όλες οι θρησκείες τους! Φοβούνται να ειπούν ότι Χριστός είναι ο μόνος τρόπος σωτηρίας, ενώ μάλιστα υπάρχει ακόμη ελευθερία να διαδοθεί το Ευαγγέλιο! Στο Ευαγγέλιο του Ιωάννου 14:6 είναι γραμμένο ότι μόνον ο Ιησούς είναι η οδός, η αλήθεια και η ζωή! Είναι πρέσβεις που είτε φοβούνται είτε ντρέπονται για την ουράνια χώρα που εκπροσωπούν! Ο Ησαΐας λέγει: «Οι δε φύλακες αυτού είναι τυφλοί· πάντες χωρίς νοήσεως· πάντες κύνες άλαλοι, μη δυνάμενοι να υλακτήσωσι· κοιμώμενοι, κοιτόμενοι, αγαπώντες νυσταγμόν» (56:10). Είναι άνθρωποι που δεν έχουν Άγιον Πνεύμα αλλά απλώς ένα θρησκευτικό επάγγελμα!
• Ένας άλλος σοβαρός λόγος για την πνευματική αδιαφορία των μελών της εκκλησίας, γενικά, είναι ο τρόπος με τον οποίον οι υπεύθυνοι μεταχειρίζονται τα ποίμνιά τους: Μερικοί απ’ αυτούς ποιμαίνουν το ποίμνιον του Θεού ως κατακυριεύοντες εκείνους που ο Θεός τους ενεπιστεύθη (1Πέτ.5:2-3) είτε με εμφανείς αυταρχικούς τρόπους είτε με κεκαλυμμένους. Τους μεταχειρίζονται έτσι, ώστε να επιβάλλουν τη θέλησή τους και να εφαρμόζουν το καταστατικό της εκκλησίας σύμφωνα με τις προσωπικές προτιμήσεις τους. Επιπλέον, βρίσκουν πάντα δικαιολογίες για να δικαιολογούν τη μη-τήρηση των υποσχέσεών τους. Το πρόβλημα, εντούτοις, δεν βρίσκεται μόνο στη συμπεριφορά και τους χειρισμούς τους αλλά οφείλεται κατά μέγα μέρος, επίσης, στο ποίμνιον. Ο Ιερεμίας λέγει: «Οι προφήται προφητεύουσι ψευδώς και οι ιερείς δεσπόζουσι διά μέσου αυτών· και ο λαός μου αγαπά ούτω· και τι θέλετε κάμει εις το μετά ταύτα;» (5:31). Ο Ησαΐας λέγει: «οίτινες λέγουσι προς τους βλέποντας, Μη βλέπετε· και προς τους προφήτας, μη προφητεύετε εις ημάς τα ορθά, λαλείτε προς ημάς κολακευτικά, προφητεύετε απατηλά». (30:10). Ναι, «και ο λαός μου αγαπά ούτω», επειδή προτιμούν τις εύκολες λύσεις και αποφεύγουν να ενοχλούνται… Όσον αφορά τους ψευδοπροφήτες και τους ψευδοδιδασκάλους, τα εδάφια 2Πέτ.2:1-3 ορίζουν την τελική καταστροφή τους εάν δεν μετανοήσουν: «Υπήρξαν όμως και ψευδοπροφήται μεταξύ του λαού, καθώς και μεταξύ σας θέλουσιν είσθαι ψευδοδιδάσκαλοι…»

Η κατάσταση του κόσμου και το Άγιον Πνεύμα

Ο κόσμος χάνεται! Τι πρόκειται να πούμε στον Θεόν όταν σταθούμε ενώπιον Του; Το να ομιλούμε στον κόσμο για τον Ιησού δεν είναι προαιρετικό· είναι εντολή που πρέπει να υπακούεται αδιαφιλονίκητα και άνευ όρων. Καθώς ο Πατέρας με απέστειλε, έτσι και Εγώ σας αποστέλλω, διέταξε ο Ιησούς! Οι ανάγκες είναι τεράστιες. Αντιμετωπίζομε έναν κόσμο σε απελπισία, διεστραμμένον και αυτοκαταστροφικόν. Ιράκ, Ισραήλ, Κόσοβο, Ρουάντα, Μπουρούντι, Σουδάν, Σομαλία, Αλγερία, τρομοκρατία κ.λπ., δεν μας λένε τίποτε; Μας επιτρέπεται να αγνοήσουμε τη μεγάλη πνευματική ανάγκη αυτού του κόσμου και τη δυστυχία του, ως επίσης και τη «Μεγάλη Αποστολή» να ευαγγελισθούμε τον κόσμον που ο Ιησούς Χριστός ο ίδιος μας έχει αναθέσει;

Ξέρουμε ότι ο αριθμός των χριστιανών στην Αφρική, την Ασία, και τη Λατινική Αμερική και αλλού αυξάνεται καθημερινά κατά χιλιάδες. Επομένως, ζούμε σε έναν ιεραποστολικό αγρό, όπου μια πολύ μεγαλύτερη κινητοποίηση απαιτείται. «Ο κόσμος έχει περισσότερους ανθρώπους που μπορεί να κερδιθούν από ποτέ άλλοτε, αλλά είναι δυνατό να εξέλθει κανείς από έναν ώριμο αγρό με άδεια χέρια», κάποιος είπε. Ο Ιησούς διέταξε τους ανθρώπους Του να διαδώσουν το Ευαγγέλιο σε ολόκληρο τον κόσμο. Δεν μπορεί ο καθένας να γίνει επαγγελματίας ιεραπόστολος, αλλά κάθε πιστός μπορεί να κάνει το Ευαγγέλιο να ακουσθεί.

Το Άγιον Πνεύμα ειναι στο έργο, δημιουργόν πείνα για το Ψωμί της Ζωής μεταξύ όλων των κοινωνικών τάξεων. Εκεί, όπου η δράση του Πνεύματος είναι ενεργός και ο ισχυρός άνεμος της πνευματικής αναζωπύρωσης φυσά, είναι ανάγκη όπως η προσοχή μας, η βοήθειά μας και η δράση μας να επιταχύνουν τα πράγματα που συμβαίνουν υπέρ του έργου του Θεού. Αυτό που ζούμε σήμερα δεν είναι «τα σημεία των καιρών» αλλά μάλλον «ο καιρός των σημείων». Αυτές είναι ιστορικές ημέρες στις οποίες ζούμε. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον πρέπει να προσευχόμεθα έντονα, ώστε αληθινοί πνευματικοί εργάτες να «στρατολογηθούν» από το Θεό, με ζήλο και πιστότητα. Επίσης, πρέπει να συγκεντρώνουμε χρήματα είτε για τις ιεραποστολές είτε για την αναπαραγωγή αυτού του ασύγκριτου θησαυρού, ο οποίος είναι η Βίβλος. Επείγει!

Πόσοι από τους αποκαλούμενους Χριστιανούς είναι πραγματικά ενεργοί και παραχωρημένοι; Δεν ξέρουμε. Ένα πράγμα, εντούτοις, ξέρουμε και αυτό είναι ότι οι αληθινοί χριστιανοί δεν είναι παρά μόνον ένα «μικρόν ποίμνιον», για να χρησιμοποιήσουμε την έκφραση του Κυρίου μας (Λουκ.12:32). Τώρα, υπάρχουν και άλλες ανοικτές πόρτες που ήταν κλειστές επί αιώνες. Πρέπει «να εκμεταλλευτούμε» αυτές τις πρωτοφανείς δυνατότητες και να περπατήσουμε σε έργα καλά που ο Θεός έχει προετοιμάσει για μας. Τα χριστιανικά τηλεοπτικά προγράμματα είναι σε όλον τον κόσμον. Τα πνευματικά μηνύματα με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και οι χριστιανικές ιστοσελίδες αυξάνονται αδιακόπως. Η ανταπόκριση υπό μορφή επιστολών και τηλεφωνημάτων έρχονται κατά εκατομμύρια. Όλοι ζητούν Άγιες Γραφές. Ο χρόνος είναι αναντικατάστατος. Πρέπει να γίνουμε καλοί διαχειριστές του χρόνου μας και των ταλέντων μας. Πρέπει να καταλάβουμε την επείγουσα ανάγκη των χρόνων μας προτού είναι πάρα πολύ αργά. Η νύχτα θα έλθει και τότε κανένας δεν θα μπορεί να εργαστεί.

Ποιός είναι ο αληθής ιεραπόστολος

Η λέξη «απόστολος» σημαίνει «απεσταλμένος», που προέρχεται από το ελληνικό ρήμα αποστέλλω, το οποίο σημαίνει «στέλλω μακράν». Και η λέξη «ιεραπόστολος» σημαίνει, επίσης, «απεσταλμένος» σε ιερή αποστολή. Δεδομένου ότι Χριστός πέθανε για τη σωτηρία όλων, όλοι πρέπει να ακούσουν τις «καλές αγγελίες» της σωτηρίας από εκείνους που αποστέλλονται από τον Θεόν και που καλούνται να διακηρύξουν το Ευαγγέλιο.

Κάθε άνθρωπος που δέχεται την κυριότητα του Χριστού στη ζωή του γίνεται μέλος της αληθινής παγκόσμιας Εκκλησίας Του και είναι ένας ‘ιεραπόστολος’. Η αληθινή χριστιανική εκκλησία, ανεξάρτητα από τις τοπικές εκκλησίες και τις πολυάριθμες δογματικές αποχρώσεις, δεν έχει καμία σχέση με δογματικές αποχρώσεις και γεωγραφικά όρια. Ο Κύριος Ιησούς δεν ήταν ούτε Καθολικός ούτε Ορθόδοξος ούτε Διαμαρτυρόμενος κ.λπ.! Ήταν και είναι ο Σωτήρας του κόσμου! Κάθε αληθινός Χριστιανός πρέπει να ευαγγελίζεται τους μη πιστεύοντας και να κερδίζει ανθρώπους στον Χριστό. «…υψώσατε τους οφθαλμούς σας και ίδετε τα χωράφια, ότι είναι ήδη λευκά προς θερισμόν!» (Ιωάν.4:35) είναι η εντολή του Κυρίου!

Το να είναι ΑΛΗΘΙΝΟΣ εργάτης του Θεού (ιεραπόστολος, ιερέας ή ποιμένας ) είναι σκληρή εργασία: Αγρυπνεί επί των ψυχών και πρέπει να δώσει λόγον στον Θεόν… (Heb.13:17) και «… εν παντί συνιστώντες εαυτούς ως υπηρέται Θεού, εν υπομονή πολλή, εν θλίψεσιν, εν ανάγκαις, εν στενοχωρίαις» (2Κορ.6:4). Φυσικά, ο Θεός εξοπλίζει τους υπηρέτες Του με χαρίσματα, διακονίες και ενεργήματα: «Και αυτός έδωκεν άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε προφήτας, άλλους δε ευαγγελιστάς, άλλους δε ποιμένας και διδασκάλους» (Εφεσ.4:11). Κάποιος είπε: «Ο άνθρωπος πρέπει να εισέρχεται στη χριστιανική διακονία μόνον εάν δεν μπορεί να μείνει έξω από αυτήν».

Ο λόγος του Θεού λέγει για τους υπηρέτες του: «ποιμάνατε το μεταξύ σας ποίμνιον του Θεού, επισκοπούντες μη αναγκαστικώς αλλ’ εκουσίως, μηδέ αισχροκερδώς αλλά προθύμως, μηδέ ως κατακυριεύοντες την κληρονομίαν του Θεού, αλλά τύποι γινόμενοι του ποιμνίου. Και όταν φανερωθή ο αρχιποιμήν, θέλετε λάβει τον αμαράντινον στέφανον της δόξης…» (1Πέτ.5:2-5). Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο καλούμαστε…να γνωρίζουμε τους όσοι κοπιάζουσι μεταξύ μας και είναι προεστώτές μας εν Κυρίω και μας νουθετούσι και να τιμάμε αυτούς εν αγάπη υπερεκπερισσού διά το έργον αυτών (1Θεσ.5:12-13).

Τα εργαλεία της διακονίας είναι το κήρυγμα του λόγου δημοσίως και η προσευχή, αλλά είναι αποτελεσματικότερον να ευαγγελίζεσαι κατ’ ιδίαν – ένα προς ένα – προσωπικά. Το καλύτερο, εντούτοις, εργαλείο για τον ευαγγελισμό των ανθρώπων είναι ο αληθινός χριστιανικός χαρακτήρας (προσωπική αγιότης) και το χειρότερο είναι η απρόσεκτη ζωή. Δεν ωφελεί να είναι κανείς επιτυχημένος κατά τα ανθρώπινα πρότυπα και να είναι έλλιπής στην πρακτική χριστιανική ζωή. Το έργον του Θεού έχει μεγάλη ανάγκη από ανθρώπους που διακατέχονται από την αγάπη για την αλήθεια και που δεν μπορεί κανείς να τους εξαγοράσει… οι οποίοι ζούνε με πεποιθήσεις και όχι με ό, τι τους βολεύει.

Οι ιεραπόστολοι, οι ποιμένες και οι ιερείς υποτίθεται ότι υπηρετούν τον Κύριον! Αλλά ποιός υπηρετεί αληθινά τον Κύριον; Η Βίβλος απαντά: «Οι οφθαλμοί μου θέλουσιν είσθαι επί τους πιστούς της γης, διά να συγκατοικώσι μετ’ εμού· ο περιπατών εν οδώ αμώμω, ούτος θέλει με υπηρετεί. Δεν θέλει κατοικεί εν μέσω του οίκου μου ο εργαζόμενος απάτην· ο λαλών ψεύδος δεν θέλει στερεωθή έμπροσθεν των οφθαλμών μου» (Ψαλ.101:6-7). Αυτός είναι ο τύπος του ανθρώπου που ο Θεός θέλει να έχει στον οίκον Του και να Τον υπηρετεί. Τα μάτια του Θεού είναι επάνω στα πιστά πρόσωπα – είτε είναι ηγέτες εκκλησιών είτε πιστά μέλη της εκκλησίας – που είναι ειλικρινείς μαθητές του Θεού, που ζουν ζωή αυστηρής ακεραιότητας, που φοβούνται τον ΚΥΡΙΟΝ, που περιπατούν στο νόμο του ΚΥΡΙΟΥ, που τον εκζητούν με όλη την καρδιά, που περιπατούν στις οδούς Του (Ψαλ.119:13). Ναι, πρόσωπα που δεν καπηλεύουν τον λόγον του Θεού, αλλ’ ως από ειλικρινείας, αλλ’ ως από Θεού κατενώπιον του Θεού λαλούν εν Χριστώ (2Κορ.2:17)· οι οποιοι δεν περιπατούν εν πανουργία ούτε δολόνουν τον λόγον του Θεού (2Κορ.4:2)· οι οποίοι ομνύουν εις τον πλησίον τους και δεν αθετούν (Ψαλ.15:4). Αυτοί είναι εκείνοι που γίνονται στενοί συνεργάτες του Θεού και στους οποίους μπορεί να εμπιστευτεί την εφαρμογή των σχεδίων Του. Θα τους τιμήσει (Ιωάν.12:26) και θα κατοικήσουν στον οίκον Του (Ιωάν.17:24 και Αποκ.21:3)

Συνεπώς, εκείνο που μετρά είναι η πιστότητα. Έστω και αν ένα πρόσωπο κατέχει ταλέντα μεγάλης αξίας, εάν δεν έχει πιστότητα και ακεραιότητα, δεν θα εκτελέσει ποτέ σωστά το θέλημα του Θεού. Και όπως είναι γραμμένο, «Το δε επίλοιπον ζητείται μεταξύ των οικονόμων, να ευρεθή έκαστος πιστός» (1Κορ.4:2). Στην πραγματικότητα, ο Θεός χρησιμοποιεί αξιόπιστους ανθρώπους… και τους προάγει σε θέσεις τιμής και εμπιστοσύνης, τους παρέχει ευλογίες, τους προστατεύει και υπερασπίζεται, και τους φυλάττει από του να απολεσθούν. Επιλέγει τους υπηρέτες Του από την ευσέβεια τους παρά από την ευφυΐα τους. Τέτοιοι υπηρέτες κατοικούν με Αυτόν και Αυτός μαζί τους. Η έκφραση «ο περιπατών εν οδώ αμώμω, ούτος θέλει με υπηρετεί» δεν σημαίνει «αναμαρτησία». Σημαίνει ειλικρίνεια, πνευματική διαφάνεια και προ πάντων αγάπη για την αλήθεια του Θεού… και όχι για το δόγμα της εκκλησίας του! Κόλακες, συκοφάντες, υποσκελιστές, απατεώνες, ψεύτες, άνθρωποι που έχουν μόνο μορφή ευσεβείας δεν θα κατοικήσουν στον οίκον του Θεού και δεν θα παραμείνουν στην παρουσία Του.

Πόσο υπέροχα το Άγιο Πνεύμα εκφράζει την ίδια ιδέα στον Ησαΐα: «Ο περιπατών εν δικαιοσύνη και ο λαλών εν ευθύτητι· ο καταφρονών το κέρδος των δυναστεύσεων, ο σείων τας χείρας αυτού από δωροληψίας, ο εμφράττων τα ώτα αυτού διά να μη ακούη περί αίματος, και ο κλείων τους οφθαλμούς αυτού διά να μη ίδη το κακόν· ούτος θέλει κατοικήσει εν τοις υψηλοίς…» (33:15-16)

Θα επαναλάβω ότι το να είσαι γνήσιος χριστιανός εργάτης είναι ένα από τα δυσκολότερα και σκληρότερα «επαγγέλματα».

Πρώτον, απαιτεί απόλυτη αφοσίωση στον Κύριο. Λέω την αφοσίωση στον Κύριον. Η αφοσίωση στη διακονία του είναι αποτέλεσμα της αφοσίωσής του και της εμπιστοσύνης του στον Κύριον. Δυστυχώς, πολλοί ειλικρινείς άνθρωποι αφιερώνονται στο καθήκον τους αλλά όχι στον Κύριον γι’ αυτό και αποθαρρύνονται όταν δεν πηγαίνουν καλά τα πράγματα ή όταν υφίστανται δυσκολίες ή όταν γίνονται αντικείμενο επικρίσεων κ.λπ… Εκείνος που είναι δοσμένος στον Κύριον Ιησούν δεν αποθαρρύνεται ποτέ και δεν παραιτείται ποτέ από τα καθήκοντά του.

Δεύτερον, διότι ότι ο ιεραπόστολος ή ο ποιμήν δεν έχει καμία διοικητική εξουσία επί των ανθρώπων. Δεν μπορεί να τους δώσει διαταγές. Η πιστή παρουσία και προσκόλληση τους στην εκκλησία του Χριστού εξαρτώνται από την ελευθερία της θελήσεώς και της εκλογής τους. Οι άνθρωποι κράζουν σήμερα «Ωσανά» και την επόμενη ημέρα «σταύρωσον Αυτόν». Μια ημέρα έρχονται στην εκκλησία και την επόμενη ημέρα μπορεί να την εγκαταλείψουν.

Τρίτον, το να είναι κανείς γνήσιος χριστιανός εργάτης απαιτεί αγάπη όχι μόνο για τον Θεόν και εμπιστοσύνη σ’Αυτόν, αλλά και αγάπη για ανθρώπους που δεν είναι άξιοι αγάπης. Απαιτεί σταθερότητα χαρακτήρος, διάκριση, διακριτικότητα, ζήλο, και πολλά άλλα προσόντα, μεταξύ των οποίων είναι το ηγετικό χάρισμα, δηλαδή η ικανότητα προγραμματισμού, η διευκόλυνση άλλων να γίνουν ηγέτες και η χάραξη πορείας για άλλους.

Τέταρτο, το να είσαι ιεραπόστολος ή ποιμήν σημαίνει ατελείωτες ώρες εργασίας, ακανόνιστο ωράριο, και ατελείωτες ώρες μελέτης, γραψίματος και εκμάθησης μιας ή περισσότερων γλωσσών.

Τελευταίο αλλά όχι ασήμαντο, σημαίνει διωγμούς· σημαίνει δόξα και ατιμία· δυσφημία και ευφημία (2Κορ.6:8)· σημαίνει αντικείμενον κριτικής· σημαίνει πολύ συχνά φτώχεια· σημαίνει πίστη χωρίς οποιαδήποτε απτά αποτελέσματα για έτη πολλά και συναπτά· σημαίνει για πολλούς από αυτούς εργασία χωρίς συνταξιοδότηση στα γηρατειά· σημαίνει ζωή υπό ανθυγεινούς όρους, φαγητό απεχθών τροφών κ.λπ. Προ πάντων, σημαίνει ότι ο εργάτης του Θεού είναι μόνιμος στόχος του Σατανά από όλες σχεδόν τις πλευρές. Πρέπει, επομένως, να έχει πολλή υπομονή, καθαρότητα, ευγένεια και την εξουσία και δύναμη του Αγίου Πνεύματος, ειλικρινή αγάπη και να είναι πλήρης από τη γνώση του λόγου της αληθείας.

 Ας ευχαριστούμε τον Κύριον Ιησούν Χριστόν που έχει δώσει στην Εκκλησία του τέτοια άτομα αφιερωμένα σ’Αυτόν και στο λυτρωτικό έργον Του. Ας Τον ευχαριστήσουμε διότι έχει δώσει στην Εκκλησία Του άνδρες και γυναίκες που δεν εκζητούν τη δόξα τους και το θέλημά τους αλλά τη δόξα του Θεού καί το θέλημά Του ! Ας ευχαριστούμε τον Κύριον Ιησούν που μας έχει υποσχεθεί ότι παρά τις αντιξοότητες της ζωής και τις αδυναμίες μας: «…ιδού, εγώ είμαι μεθ’ υμών πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος».

Ποιό πρέπει να είναι το μήνυμα του αληθινού χριστιανού

Οι αληθινοί υπηρέτες του Θεού δεν πρέπει να κηρύττουν τα δικά τους λόγια και τις σκέψεις τους αλλά πρέπει να κηρύττουν Ιησούν Χριστόν εσταυρωμένον και αναστηθέντα εκ των νεκρών (Πράξ.8:5, 35· 1Κορ.2:2): Εκείνος «…τον οποίον απέστειλεν ο Θεός, τους λόγους του Θεού λαλεί…» (Ιωάν.3:34 και 1Πέτ.4:11), όχι ελκυστικούς λόγους ανθρωπίνης σοφίας (1Κορ.1:17· 2:1,4) και χωρίς αυτοπροβολήν (2Κορ.4:5). Πρέπει να κηρύττουν την εις τον Θεόν μετάνοιαν και την πίστιν την εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν (Πράξ.20:21), πάντοτε και παντού (Μάρκ.16:20· Πράξ.8:4), χωρίς επιφύλαξη (Πράξ.5:20· 20:20, 27· Ρωμ.15:19) χωρίς δόλον και κολακευτικά λόγια (2Κορ.2:17· 4:2· 1Θεσ.2:3, 5). Τα μηνύματά τους πρέπει να δίνονται με παρρησία (Ησα.58:1· Εζεκ.2:6· Ματ.10:27, 28) – δεν εννοώ με κραυγές και με χειρονομίες κ.λπ – με σαφήνεια λόγου (2Κορ.3:12), με ζήλο (1Θεσ.2:8), με επιμονή (Πράξ.6:4· 2Τιμ.4:2), με συνέπεια (2Κορ.1:18, 19), με προσοχή στους εαυτούς των (1Τιμ.4:16), με καλή θέληση και αγάπη (Φιλιπ.1:15-17), με πιστότητα (Εζεκ.3:17, 18) και χωρίς δαπάνη, ει δυνατόν (1Κορ.9:18· 1Θεσ.2:9).

Κακοί πνευματικοί εργάτες

Υπάρχουν ειλικρινείς «απόστολοι» αλλά που δεν είναι πνευματικοί. Υπάρχουν άλλοι που έχουν γίνει ιεραπόστολοι ή ιερείς ή ποιμένες απλώς επειδή έχουν κάνει λανθασμένη επιλογή επαγγέλματος αλλά που δεν θέλουν να αλλάξουν. Γίνονται, επομένως, κακοί ποιμένες, «βόσκοντες εαυτούς» (Εζεκ.34:10· Ιούδας 1:12). Μερικοί απ’ αυτούς γίνονται επίσης ψευδοπροφήτες: Κηρύσσουν ειρήνη ενώ δεν υπάρχει ειρήνη και χρησιμοποιούν έξυπνα αστεία, προκειμένου να ελκύσουν την προσοχή και τους επαίνους των ανθρώπων. Και τί θα έπρεπε να πούμε για τέτοιους «αποστόλους» οι οποίοι είναι φιλάργυροι και κάνουν περιουσίες; Άλλοι προσποιούνται ότι είναι πολυάσχολοι αλλά είναι οκνηροί χωρίς πόνο για εκείνους που κατευθύνονται προς στην κόλαση! Και τι θα πρέπει να πούμε για «θηλυπρεπείς» ποιμένες, ανθρωπάρεσκους, μη φοβουμένους τον Θεόν και για άλλους που είναι αναμεμιγμένοι σε οικονομικά και ηθικά προβλήματα; Άλλοι, είτε λόγω του χαρακτήρα τους είτε λόγω των δογματικών αποχρώσεών τους, αφαιρούν την ελευθερία λόγου από τα μέλη της εκκλησίας τους είτε απαγορεύουν το διάλογο, πράγμα που μετασχηματίζει την εκκλησία σε μονόδρομο. Μερικοί απ’ αυτούς δεν δίνουν προσοχή στις ενοχλήσεις της συνειδήσεώς τους και δεν ανέχονται την κριτική. Αποφεύγουν συστηματικά την αντιπαράθεση. Φυσικά, είναι σκληρό δέχεται κανείς την κριτική χωρίς δυσαρέσκεια. Εκείνοι που δέχονται την κριτική αποδεικνύουν ωριμότητα και σοφία.

Ας θυμηθούμε, για παράδειγμα, τι έχει συμβεί με μερικούς διάσημους τηλε-ευαγγελιστές ή και θαυματοποιούς που κατηγορήθηκαν για οικονομικά και ηθικά σκάνδαλα. Κατά τη διάρκεια των ημερών των προφητών της Παλαιάς Διαθήκης, του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και του Παύλου υπήρχαν κακοί εργάτες. Σήμερα, δεν υπάρχουν άλλο…!!! Σήμερα, τους καλούμε «αδύνατους χριστιανούς»… Ο Θεός να μας ελεήσει! Είναι άνθρωποι που δεν έχουν ακούσει ποτέ την κλήση του Θεού για μιά τέτοια διακονία. Είναι και παραμένουν ιεραπόστολοι ή ποιμένες απλώς επειδή έχουν τελειώσει μια Θεολογική Σχολή ή κάποιο Σεμινάριο. Δεν έχουν οδηγηθεί ποτέ από τον Θεόν αλλά οδηγούνται από τη δική τους θέληση. Δεν έχουν παραχωρηθεί στον Θεόν ούτε έδωσαν προσοχή στην πρόνοια του Θεού. Η διακονία τους αποτελεί απλώς μια σταδιοδρομία ή ένα επάγγελμα. Άλλοι «επαγγελματίες» τους έχουν επιλέξει και έχουν διορίσει… Μερικοί απ’ αυτούς προσποιούνται ότι ζουν διά της πίστεως αλλά εκτός από έναν κανονικό ‘ανεπίσημο’ μισθό, μαζεύουν χρήματα από διάφορες οικονομικές πηγές, τις οποίες δεν μπορούμε ούτε καν να φανταστούμε. Μερικοί απ’ αυτούς είναι «κύνες», «κακοί εργάτες … εχθροί του σταυρού του Χριστού, των οποίων το τέλος είναι απώλεια, των οποίων ο Θεός είναι η κοιλία, και η δόξα αυτών είναι εν τη αισχύνη αυτών, οίτινες φρονούσι τα επίγεια» (Φιλιπ.3:2, 18-19), οι οποίοι διά λόγων καλών και κολακευτικών εξαπατώσι τας καρδίας των ακάκων» (Ρωμ.16:18).

Γενικώς, οι χριστιανοί πνευματικοί εργάτες ανήκουν στις εκκλησιαστικές δογματικές τους αρχές, εργάζονται υπό την αιγίδα τους και εξαρτώνται οικονομικά από αυτές. Δεσμεύονται από τα θρησκευτικά δόγματά τους· φοβούνται, εντούτοις, να κηρύξουν την καθαρή αλήθεια όταν κάποια ημέρα πέσουν από τα μάτια τους τα δογματικά «λέπια» και λάβουν επίγνωση της καθαρής βιβλικής αλήθειας (Ac.9:18). Άλλοι δεν τολμούν επιπλήξουν ορισμένα μέλη της εκκλησίας ή συνεργάτες τους που περιπατούν ατάκτως επειδή φοβούνται ότι θα συκοφαντηθούν και θα εκδιωχθούν από τη θέση τους.

Λίγο καιρό μετά την επιστροφή μου στον Χριστό από την αθεΐα, κάποιος ιερεύς προσπάθησε να με πείσει ότι οι νέες μου πεποιθήσεις δεν ήταν δογματικώς ορθές. Μετά από πολλές και πολύωρες συζητήσεις ομολόγησε ότι τα Βιβλικά μου επιχειρήματα ήταν αδιάσειστα. Όταν τον ερώτησα γιατί δεν τα κηρύττει μου απήντησε ότι αν τα εκηρύττε θα τον πέταγαν από τη θέση του! Λυπήθηκα πολύ για την απάντησή του. Δεν μου είπε όμως τί θα απολογηθεί όταν σταθεί εμπρός στο βήμα του Χριστού…

Όταν μερικοί πνευματικοί εργάτες δεν συμφωνούν άλλο με τις δογματικές θέσεις ή τη δικτατορική πολιτική των εκκλησιαστικών αρχών στις οποίες ανήκουν, τότε απορρίπτονται ή τις απορρίπτουν. Τότε γίνονται ανεξάρτητοι πνευματικοί εργάτες. Προτιμούν να είναι ‘αντιπολίτευση’, παρά να γίνουν «άμηντζήδες». Μερικοί απ’ αυτούς, παρά τις δυσκολίες, όπως η χρηματοδότηση της διακονίας τους, η μοναξιά, η δυσκολία τους να εξασφαλίσουν τη συνεργασία των εκκλησιών κ.λπ., έχουν χρησιμοποιηθεί πολύ από τον Κύριον. Οι ανεξάρτητοι ή μη επαγγελματίες εργάτες υποχρεώνονται συνήθως να ζήσουν δια της πίστεως! Η διαβίωση δια της πίστεως σημαίνει ότι εμπιστεύονται εντελώς στον Θεόν για την επιβίωσή τους και τη διακονία τους. Αλλά, όπως κάποιος είπε: «Η οδός του Θεού δεν είναι στερημένη από την πρόνοια του Θεού». Έχουν δεχθεί αυτήν την πνευματική πραγματικότητα και ρίξει όλη την μέριμνα τους επάνω στον Θεόν, γιατί Αυτός φροντίζει γι’ αυτούς και για τη διακονία τους που είναι του Θεού (1Πέτ.5:7). Φυσικά, μερικοί από εκείνους τους ανεξάρτητους εργάτες είναι πνευματικοί «δημαγωγοί» και μπορούν να γίνουν πολύ πλούσιοι!

Τι και πώς οι Χριστιανοί πρέπει να δίνουν τη μαρτυρία τους ή να κηρύττουν

Όπως έχει ήδη ειπωθεί, όλοι οι αληθινοί χριστιανοί πρέπει να δίνουν τη μαρτυρία τους και όλοι οι χριστιανοί εργάτες πρέπει να κάνουν ευαγγελιστικά κηρύγματα. Ο Θεός έχει σκοπό να μας κάνει αλιείς ανθρώπων, οποιοδήποτε και αν είναι το χάρισμα που έχουμε λάβει από τον Θεόν! Είναι γραμμένο, «…Έλθετε οπίσω μου και θέλω σας κάμει αλιείς ανθρώπων» (Ματ.4:19) και, «Συ δε αγρύπνει εις πάντα, κακοπάθησον, εργάσθητι έργον ευαγγελιστού, την διακονίαν σου κάμε πλήρη» (2Τιμ.4:5). Εκείνος που λέγει ότι, «δεν είμαι επαγγελματίας ευαγγελιστής, ή εκείνος που λέγει ότι, «εγώ είμαι επιχειρηματίας και δεν είναι δουλεία μου να προσπαθώ να κερδίζω ψυχές», κ.λπ., μπορώ να σας βεβαιώσω ότι έχει χάσει τον δρόμον του, έχει χάσει το ζήλο του και αργά ή γρήγορα πρόκειται να ακούσει, «Ενθυμού λοιπόν πόθεν εξέπεσες και μετανόησον και κάμε τα πρώτα έργα· ει δε μη, έρχομαι προς σε ταχέως και θέλω κινήσει την λυχνίαν σου εκ του τόπου αυτής, εάν δεν μετανοήσης» (Αποκ.2:5)

Το ευαγγελιστικό κήρυγμα πρέπει θαρραλέα να κτυπά την αμαρτία, όχι τους αμαρτωλούς. Είναι γραμμένο, «Αναβόησον δυνατά, μη φεισθής· ύψωσον την φωνήν σου ως σάλπιγγα και ανάγγειλον προς τον λαόν μου τας ανομίας αυτών και προς τον οίκον Ιακώβ τας αμαρτίας αυτών» (Ησα.58:1). Μόνο η χάρη του Θεού μπορεί να σώσει, αλλά η χάρη σώζει μόνο εκείνους που αισθάνονται την ενοχή τους, που μετανοούν, που ομολογούν και που μεταβάλλονται. Καλούμαστε να κηρύξουμε το πλήρες Ευαγγέλιο και να διδάξουμε τους ανθρώπους να τηρούν όλα όσα ο Ιησούς μας έχει διατάξει!

Το να ομιλεί ή να κυρήττει κανείς το θέμα της πίστεως και της αγάπης του Θεού είναι θαυμάσιο πράγμα. Να διακηρύττει την αγάπη του Θεού και τη δωρεάν σωτηρία του Θεού είναι κάτι αξιέπαινο! Το να μη εξηγεί, εντούτοις, ή να μην περιγράφει από τί ο άνθρωπος σώζεται είναι πολύ επικίνδυνο πράγμα όταν δεν κάνει κάποια αναφορά – παραδείγματος χάριν – της κόλασης, της αιωνίου καταδίκης ή του όλεθρου, της οργής του Θεού ή τίποτα για το γεγονός ότι είναι φοβερόν το να πέσεις στα χέρια του ζώντος Θεού (Εβρ.10:31). Η εκκλησία πρέπει να προστατευθεί από τέτοιες ψευδοδιδακαλίες αλλά επίσης και από ψευτοπαρηγορίες…

Ορισμένοι ιεροκήρυκες, όταν κηρύσσουν επί του εδ. Ιωάν.3:16 ή αναφέρονται σ’αυτό το εδάφιο ή σε άλλα παρόμοια εδάφια (Ιωάν.3:18· 3:36· 5:24· 6:54 κ.λπ.), υπογραμμίζουν την αγάπη του Θεού και την πίστη του ανθρώπου αλλά αποφεύγουν συστηματικά να περιγράψουν τί η λέξη «απώλεια» σημαίνει και τι η λέξη «σωτηρία» πραγματικά σημαίνει και υπονοεί: Όχι μόνον απαλλαγή από την ενοχή της αμαρτίας αλλά και από τη δύναμη της αμαρτίας! Αποφεύγουν το εδάφιο «Όστις πιστεύει εις τον Υιόν έχει ζωήν αιώνιον· όστις όμως απειθεί εις τον Υιόν δεν θέλει ιδεί ζωήν, αλλ’ η οργή του Θεού μένει επάνω αυτού.» (Ιωάν.3:36). Αποφεύγουν να ομιλούν για την οργή του Θεού. Τέτοιο Ευαγγέλιο δεν είναι «το πλήρες Ευαγγέλιο»! Είναι ένα Ευαγγέλιο χωλό, ένα ανάπηρο Ευαγγέλιο! Οι λέξεις ή οι φράσεις όπως «αιώνιος αισχύνη», «αιώνιον πυρ», «η οργή του Θεού», «η αιώνιος τιμωρία», «η γέεννα του πυρός», «ο όλεθρος των ασεβών ανθρώπων», «ο δεύτερος θάνατος», «η λίμνη του πυρός» κ.λπ. ούτε κάν αναφέρονται και… Και ο φόβος του Θεού χάνεται… Αλλά αυτές οι λέξεις βγήκαν από το στόμα του Κυρίου μας και των προφητών Του και των αποστόλων Του… οι οποίοι δεν προσπαθούσαν να είναι ευχάριστοι στα ακροατήριά τους αλλά προσπαθούσαν να σώσουν εκείνους που τους άκουγαν!

Λένε ότι κηρύσσουν το πλήρες Ευαγγέλιο αλλά δεν το κάνουν, επειδή δίνουν προτροπές, παρηγοριές αλλά ποτέ προειδοποιήσεις. Αυτή είναι ψεύτικη παρηγοριά! Εκείνος που αγαπά προειδοποιεί! Οι γονείς που δεν προειδοποιούν τα παιδιά τους δεν τα αγαπούν! Με τον ίδιο τρόπο, οι εργάτες του Θεού που δεν προειδοποιούν τους απίστους αλλ’ακόμη και τους πιστούς σχετικά με τις συνέπειες της αδιαφορίας τους, της ανυπακοής ή ακόμα και της χλιαρότητάς τους, δεν τους αγαπούν! Εκείνος που αγαπά προειδοποιεί… Το πνεύμα του Θεού είπε μέσω του προφήτου Ιερεμία, «αλλ’ εάν (οι προφήτες μου, οι ποιμένες και οι ιεραπόστολοί μου) ήθελον παρασταθή εν τη βουλή μου, τότε ήθελον κάμει τον λαόν μου να ακούση ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΜΟΥ, και ήθελον αποστρέψει αυτούς από της πονηράς οδού αυτών και από της κακίας των έργων αυτών» (Ιερ.23:22).

Κάποιος μπορεί να ειπεί, «ένας περιοδεύων ευαγγελιστής μπορεί να το κάνει αυτό, αλλά ένας «ποιμένας» δεν μπορεί, επειδή ορισμένοι άνθρωποι μπορεί να θυμώσουν, να σταματήσουν να δίνουν χρήματα και να εγκαταλείψουν την εκκλησία.» Ε!, λοιπόν; Ας κάνει ο εργάτης του Θεού το καθήκον του και ο Θεός είναι υπεύθυνος για τα λοιπά. Αυτός είναι, εντούτοις, ο μόνος τρόπος να αναζωπυρωθούν οι πιστοί και να φέρουν στη ζωή νεκρές ψυχές. Όλοι εκείνοι που θέλουν να ζήσουν μια ευσεβή ζωή, οι οποίοι κηρύσσουν τον λόγον του Θεού και επιμένουν «ευκαίρως ακαίρως» (2Τιμ.4:2) θα διωχθούν. Η εκκλησία του Θεού δεν χρειάζεται ‘γλυκομίλητους’ κήρυκες, που δεν ταράζουν ποτέ τα συναισθήματα κανενός, δεν ‘σκανδαλίζουν’ κανένα, οι οποίοι δεν κάνουν κανένα να θυμώσει αλλά και που σπανιότατα ξυπνούν κάποιον πιστόν και σπανιότατα σώζουν κάποιον άπιστον! Οι ιεροκήρυκες οφείλουν να κηρύξουν το είδος κηρύγματος που θα κάνει τους ανθρώπους να χάσουν τον ύπνο τους τη νύχτα. Δεν πρέπει να τους δίνουν ψεύτικες ελπίδες, παρηγοριά και ασφάλεια.

Άλλες εκτροπές

• Μερικοί ιεροκήρυκες επιμένουν τόσο πολύ στην Παλαιά Διαθήκη, ώστε διερωτάται κανείς εάν είναι σε χριστιανική εκκλησία ή σε εβραϊκή συναγωγή! Η μόνη διαφορά είναι ότι αναφέρουν το όνομα του Ιησού Χριστού στην αρχική και στην τελική προσευχή τους! Ή εάν το κάνουν στο τέλος του κηρύγματος, διερωτάται κανείς εάν αυτή πρόσκληση σε σωτηρία είχε καμία σχέση με το κήρυγμα! Ο Ιησούς Χριστός πρέπει να είναι άμεσα ή έμμεσα το κεντρικό θέμα οποιουδήποτε κηρύγματος, είτε στην ΠΔ είτε στην ΚΔ είτε και στα δύο.
• Σε ορισμένες περιπτώσεις, η χριστιανική διακονία γίνεται με τη δύναμη της σάρκας και όχι με τη δύναμη του Θεού, επειδή, όπως ο Ναδάβ και Αβιού, ορισμένοι προσπαθούν να σώσουν τους ανθρώπους με ξένον πυρ, δηλαδή με κοινό πυρ, που δεν είναι αναμμένο κατά θείον τρόπον (Λευιτ.10:1-2): Κοινωνιολογία, ψυχολογία, ανθρώπινες σκέψεις, γλυκές ομιλίες, ειρήνη-πάση-θυσία, μοντέρνες ευαγγελιστικές μέθοδοι συνοδευόμενες από… πολλά ντεσιμπέλ… ελκύουν πλήθη ανθρώπων, αλλά μπορούν τέτοια «πυροτεχνήματα» πράγματι να σώσουν ψυχές;

Η σωτηρία ψυχών δεν είναι ένα θέμα ταλέντου ή σχολών

Η σωτηρία ψυχών δεν είναι θέμα ταλέντου. Δεν είναι ένα θέμα σχολών και λογοτεχνίας για να γίνει κανείς αλιεύς ψυχών! Είναι θέμα πιστότητος και υπακοής στη Μεγάλη Αποστολή. Είναι θέμα υπακοής στην εντολή του Κυρίου: «…καθώς με απέστειλεν ο Πατήρ, και εγώ πέμπω εσάς» (Ιωάν.20:21). Είναι θέμα καρδιάς που πονά για τους αμαρτωλούς καθώς ο Κύριός μας ήλθε «…να ζητήση και να σώση το απολωλός» (Λουκ.19:10). Αυτοί που σώζουν ψυχές ξεχνούν τους εαυτούς τους και με τη δύναμη του Πνεύματος πηγαίνουν να σώσουν αμαρτωλούς. Κηρύσσουν απλά τον λόγον του Θεού και είναι έτοιμοι να τον μεταδώσουν στους άλλους «…εγκαίρως ακαίρως…» (2Τιμ.4:2). Οι χριστιανοί ξέρουν ότι δεν μπορούν να φέρουν όλους τους χαμένους στον Χριστό επειδή «…πλατεία είναι η πύλη και ευρύχωρος η οδός η φέρουσα εις την απώλειαν, και πολλοί είναι οι εισερχόμενοι δι’ αυτής» (Ματ.7:13).

Ας προσθέσουμε εδώ ένα άλλο σημείο μεγάλης σπουδαιότητας: Ακριβώς όπως το να κερδηθούν οι ψυχές δεν είναι ένα θέμα του ταλέντου ή σπουδών, με τον ίδιο τρόπο δεν εξαρτάται από τους καλούς ηγέτες των εκκλησιών! Ας μη υπάρξει καμία παρανόηση! Μεγάλη και πολύπλευρη είναι η αξία των καλών ηγετών αλλά εκείνο που μετρά είναι η υπακοή των μελών της εκκλησίας στον ΜΕΓΑΛΟ ΗΓΕΤΗ της εκκλησίας που είναι το ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ! Υπάρχει ένα αποκαλυπτικό εδάφιο που λέγει: «αι ακρίδες, αίτινες δεν έχουσι βασιλέα αλλ’ εκβαίνουσι πάσαι ομού κατά τάγματα» (Παρ.30:27). Ακριβώς όπως οι ακρίδες καθοδηγούνται από το ένστικτό τους… έτσι είναι οι Χριστιανοί που δεν έχουν ανάγκη να καθοδηγούνται από βασιλιάδες/ηγέτες αλλά από το Άγιον Πνεύμα που τους καθοδηγεί σαν να ήταν το «πνευματικό ένστικτό τους»…

Συμπέρασμα

Ιδού τί εσείς και εγώ μπορούμε να κάνουμε για να κερδίσουμε περισσότερες ψυχές για τον Χριστόν.

1. Μπορούμε ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΣΤΕ για το έργον του Ευαγγελισμού. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα χωρίς Ιησού Χριστό, τον Σωτήρα μας! Όμως, η πνευματική επιτυχία είναι, φυσικά, αδύνατη χωρίς κάποιες προσπάθειες από τον πιστόν και χωρίς, παράλληλα την επιδοκιμασία και επέμβαση του Θεού. Φυτεύουμε και ποτίζουμε αλλά ο Θεός είναι Εκείνος που κάνει τα πράγματα να αυξάνουν (1Κορ.3:7-8). Ας προσευχόμαστε συγκεκριμένα και με τρόπο σταθερό και μόνιμο, έτσι ώστε το Αγιον Πνεύμα να καταστρέψει τα έργα του διαβόλου και την αντίστασή του αλλ’ επίσης και την αδράνειά μας, ειλικρινείς εργάτες να εγερθούν, και ο άνεμος μιάς πνευματικής αναζωπυρώσεως να μπορέσει να πνεύσει στα πλήθη. Ας γίνει το έργον του Θεού αντικείμενο τόσον της συλλογικής και της ατομικής προσευχής μας με τρόπο σταθερό και μόνιμον.
2. Μπορούμε – τουλάχιστον μερικοί από μας – να ασχοληθούμε άμεσα ή έμμεσα με το έγον του Θεού. Η διακονία του ευαγγελιστικού μας έργου είναι να παρουσιάσουμε τον Χριστόν με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, έτσι ώστε κάθε άτομο να μπορέσει να Τον εμπιστευθεί ως Σωτήρα του και να Τον υπηρετήσει ως Κύριόν Του. «Παρακαλέσατε λοιπόν τον κύριον του θερισμού, διά να αποστείλη εργάτας εις τον θερισμόν αυτού» (Ματ.9:38).

Κάποιος είπε, «Θεός δεν θέλει την ικανότητά σας αλλά τη διαθεσή σας». Με δύο λέξεις: Ας υποστηρίξουμε το έργο του Θεού. Οι προσευχές μας, το χρήμα μας και η αγάπη μας μπορούν να βοηθήσουν, ώστε να ξυπνήσουν εκείνοι που δεν γνωρίζουν τον Κύριον. Τα χρήματα είναι αναγκαία αλλά δεν αποτελούν «απαραίτητη προϋπόθεση». Στον πνευματικό πόλεμο, τα χρήματα δεν είναι αρκετά. Η προσευχή… είναι το ισχυρότερο νόμισμά μας.

Ο Θεός μας ζητά να φέρουμε καρπό, πολύ καρπό, και ο καρπός μας να μένει· έτσι θα είμαστε μαθητές Του (Ιωάν.15:8, 16). Σήμερα ο Θεός μάς ρωτά: «…Τίνα θέλω αποστείλει, και τις θέλει υπάγει διά ημάς;» Εάν, αδελφέ μου, ακούσεις τη φωνή Του μην σκληρύνεις την καρδιά σου. Δέξου την κλήση του. Πες Του, «…Ιδού, εγώ, απόστειλόν με» (Ησα.6:8). Και μη ξεχνάς ότι ο ζυγός Του είναι καλός και το φορτίον ελαφρύ! Επίσης, μην ξεχάσεις ότι Εκείνος που σε καλεί εκείνος και θα το κάνει (1Θεσ.5:24). Ας επιλέξουμε τις σωστές προτεραιότητες. Το θέλημα Του και η βασιλεία Του ας πάρουν την πρώτη θέση και έπειτα όλα τα άλλα θα τακτοποιηθούν και ο Θεός θα τα φροντίσει όλα. Μεγάλη θα είναι η ανταμοιβή μας! Ας επιτρέψουμε η Μεγάλη Αποστολή που εσείς και εγώ έχομε λάβει από τον Χριστόν, η ανάγκη αυτού του αμαρτωλού και χαμένου κόσμου, η έλλειψη πιστών εργατών και η αγάπη της καρδιάς μας για εκείνους που χάνονται να γίνουν η κατευθυντήρια δύναμη της ζωής μας. Εκείνο που χρειαζόμαστε, λοιπόν, είναι να μετανοήσουμε, να ομολογήσουμε τις αμαρτίες μας και να τις απορρίψουμε, ώστε να λάβουμε το χρίσμα από τον Ουρανό. Τότε ο λόγος του Θεού θα είναι στις καρδιές μας και η καρποφορία της διακονίας μας ασφαλής και βεβαία! Όταν εσείς και εγώ κρατούμε τα χέρια μας σταθερά υψωμένα προς τον Κύριον στην κορυφή του λόφου της προσευχής, θα γίνουμε νικητές και ο εχθρός μας θα κατατροπωθεί (Εξοδ.17: 12-13). Αμήν.

Ιωάννης ΜΠΑΛΤΑΤΖΗΣ

baltatzis@skynet.be

jean.baltatzis@gmail.be

http://wordstaughtbythespirit.com