ΤΟΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Μικρή σειρά μελετών επί του ΦΟΒΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

 

 

---

  Κεφάλαιον 1

“Λόγοι διδακτοί Πνεύματος” (1Κορ.2:13)

Διακονία μέσω διαδικτύου προς δόξαν Θεού 

«ΕΠΕΙΔΉ ΤΟΎΤΟ ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΠΑΝ ΤΟΥ AΝΘΡΏΠΟΥ»

«Ας ακούσωμεν το τέλος της όλης υποθέσεως· φοβού τον Θεόν και φύλαττε τας εντολάς αυτού, επειδή τούτο είναι το παν του ανθρώπου » (Εκκλ.12:13).

Εισαγωγή-ορισμοί

Ασχολήθηκα στο παρελθόν με το θέμα «Ο φόβος του Θεού», δεδομένου ότι θεωρώ αυτήν την χριστιανικήν αρετήν υψίστης σημασίας! Κάθε φορά από κάποια άλλη σκοπιά, βασισμένη σε ένα διαφορετικό εδάφιο! Τη φορά αυτή, μερικά σοβαρότατα και οδυνηρότατα γεγονότα επανέφεραν στο πνεύμα μου το ίδιο θέμα αλλά βασιζόμενο σε διαφορετικό εδάφιο της Γραφής. Μέρη των προηγουμένων άρθρων μου έχουν συμπεριληφθεί εις το παρόν.

Είναι γνωστό και παραδεδεγμένο ότι ο λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή, είναι θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης (2Τιμ.3:16). Το εδάφιο αυτό που θα εξετάσουμε είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό, το οποίον, με λίγες λέξεις, εκφράζει μιά μεγάλη αλήθεια και θεσπίζει σπουδαίες κατευθυντήριες πνευματικές οδηγίες. 

Ο Θεός δεν ευαρεστείται στα παχειά μας λόγια, στις μεγάλες και πολλές δραστηριότητές μας και στον ακτιβισμό μας ή στα ταλέντα και τα χαρίσματά, που Εκείνος έχει βάλει μέσα μας! Ευαρεστείται στον φόβο του Θεού μέσα μας, στη ειλικρινή μετάνοιά μας, στην ανυπόκριτη πίστη μας στα λόγια Του, και στην ανεπιφύλακτη εμπιστοσύνη μας στον χαρακτήρα Του. Θέλει Αυτός να αγιάζεται στην καρδιά μας και αυτός να είναι ο φόβος μας και αυτός να είναι ο τρόμος μας (Ησα.8:13). Η μελέτη της Γραφής μας βοηθά να Τον κατανοήσουμε και να Τον σεβόμεθα! Επίσης, ευαρεστείται στην πίστη μας, όταν δοκιμάζεται επιτυχώς στις σκληρές δοκιμασίες, στον ελεήμονα και ειλικρινή χαρακτήρα μας, στην ταπεινοφροσύνη μας και, γενικά, στον καρπό που το Άγιον Πνεύμα παράγει μέσα μας. Με άλλα λόγια, στην «…αγάπη εκ καθαράς καρδίας και συνειδήσεως αγαθής και πίστεως ανυποκρίτου» (1Τιμ.1:5). Πάνω απ’όλα, ο Θεός ευαρεστείται όταν ΤΟΝ φοβούμεθα και Φυλάττομε τις εντολές Του! Όταν η υπακοή μας προέρχεται από αγάπη και ευσεβή φόβο ο οποίος θέτει τον Θεόν πάνω από όλα και από κάθε πρόσωπο που αγαπούμε. Ναι, όταν ο φόβος του Θεού μας ωθεί να υπακούομε σε όλες τις εντολές Του, όσον σκληρές και οδυνηρές κι’άν είναι! Παράδειγμα: Ο Θεός είπε στον Αβραάμ: “[…] Μη επιβάλης την χείρα σου επί το παιδάριον, και μη πράξης εις αυτό μηδέν· διότι τώρα εγνώρισα ότι συ φοβείσαι τον Θεόν, επειδή δεν ελυπήθης τον υιόν σου τον μονογενή δι’εμέ (Γέν.22:12). Η πράξη της υπακοής του απέδειξε τον φόβον του Θεού!

Όταν οι άνθρωποι oμιλούν για «τον φόβον του Θεού» ή για «τον άγιον φόβον» εννοούν τον σεβασμό αγάπης ή «τον ευσεβή φόβο» που οφείλεται στον Θεόν! Έχουν δίκηο! Αυτό είναι εκείνο που πίστευα επί πολύ καιρό… Αργότερα, όμως, κατάλαβα ότι οι λέξεις αυτές δεν αποδίδουν πλήρως την έννοια της φράσης του «φόβου του Θεού» όπως αυτή χρησιμοποιείται στη Γραφή. Πρέπει, επίσης, να «φοβούμεθα»| τον Θεόν όταν αμαρτάνουμε και δεν μετανοούμε επειδή «ο Θεός ημών είναι πυρ καταναλίσκον…» (Εβρ.12:29 και Ψαλ.73:18-19). Ο Κύριος Ιησούς Χριστός δεν εδήλωσε εις μάτην: «Ουχί, σας λέγω, αλλ’εάν δεν μετανοήτε, πάντες ομοίως θέλετε απολεσθή (Λουκ.13:3). Ο απόστολος Παύλος δεν έγραψε εις μάτην: «μήπως πάλιν όταν έλθω προς εσάς, με ταπεινώση ο Θεός μου και πενθήσω πολλούς των προαμαρτησάντων και μη μετανοησάντων διά την ακαθαρσίαν και πορνείαν και ασέλγειαν, την οποίαν έπραξαν» (2Κορ.12:21). Τί σημαίνει το ρήμα ‘πενθώ’. Για ποιόν πενθείς;

Σημαίνει επίσης ότι έχομε επίγνωση της θείας Παρουσίας Του γύρω μας και πάντοτε, και συγχρόνως της σμικρότητός μας. Έχομε, ωσαύτως, επίγνωση στο βάθος της καρδιάς μας ότι ο Θεός έχει συνεχώς τα μάτια Του επάνω μας από την αρχή του έτους μέχρι το τέλος του έτους (Δευτ.11:12). Πόσον εκφραστική είναι η φράση, « Δέομαι, Κύριε, ενθυμήθητι τώρα, πως περιεπάτησα ενώπιόν σου εν αληθεία και εν καρδία τελεία και έπραξα το αρεστόν ενώπιόν σου […] (2Βασιλ.20:3). Έχομε επίσης επίγνωση ότι κάθε επιλογή μας δυνατόν να έχει αιώνιες συνέπειες. Γνωρίζομε, ομοίως, ότι η ανυπακοή μας θα μας κοστίσει περισσότερον από την υπακοή μας! Συγχρόνως, έχομε τη βεβαιότητα ότι η αγάπη και η φροντίδα του Θεού μας περιβάλλουν και ότι συνεργεί τα πάντα για το καλό μας! (Ρωμ.8:28).

Η επίγνωση που δημιουργείται από τον φόβον του Θεού ο Οποίος μας παρακολουθεί αδιαλείπτως, μάς ωθούν ή μάλλον μάς αναγκάζουν να προειδοποιούμε και να πείθουμε τους συνανθρώπους μας να δώσουν την καρδιά τους σ’ΑΥΤΟΝ, να μετανοούν ειλικρινά, παράγοντες «έργα» μετανοίας και να υπακούουν σε ό,τι ΕΚΕΙΝΟΣ εντέλλεται. Εάν κάποιος φοβάται τον Κύριον απελευθερώνεται από καθε άλλον φόβον! Και όχι μόνον τούτο, αλλά κάθε τι που λέγομε ή κάνομε γράφεται στο Βιβλίο Του! Είναι γραμμένο: «Τότε οι φοβούμενοι τον Κύριον ελάλουν προς αλλήλους· και ο Κύριος προσείχε και ήκουε και εγράφη βιβλίον ενθυμήσεως ενώπιον αυτού περί των φοβουμένων τον Κύριον και των ευλαβουμένων το όνομα αυτού» (Mal.3:16). «Είθε να ήτο εις αυτούς τοιαύτη καρδία, ώστε να με φοβώνται και να φυλάττωσι πάντοτε πάντα τα προστάγματά μου, διά να ευημερώσιν αιωνίως, αυτοί και τα τέκνα αυτών» (Δευτ.5:29). Ω! Εάν ο Θεός, ο ουράνιος Πατέρας μας, είχε τεθεί στην καρδιά μας υπεράνω παντός προσώπου ή πράγματος που αγαπούμε! Ναί, εάν τον αγαπούσαμε με όλη την καρδιά, την ψυχή τη διάνοια και τη δύναμή μας (Μάρκ.12:30), τότε η αγάπη μας, ο σεβασμός μας και η υπακοή μας θα μας είχαν κάμει τους ευτυχέστερους ανθρώπους στον κόσμο! Όμως, αυτό δεν συμβαίνει σε πολλούς από μας! Θυμάστε τί είπε ο απόστολος Παύλος; «διότι δεν έχω ουδένα ισόψυχον, όστις να μεριμνήση γνησίως περί της καταστάσεώς σας· επειδή πάντες ζητούσι τα εαυτών, ουχί τα του Ιησού Χριστού»; (Φιλιπ.2:20-21).

Ορισμοί και χαρακτηριστικά του φόβου του Θεού

• «Ο φόβος του Κυρίου είναι να μισή τις το κακόν· αλαζονείαν και αυθάδειαν και πονηράν οδόν και διεστραμμένον στόμα εγώ μισώ» (Παρ.8:13).
• «Ο φόβος του Κυρίου είναι διδασκαλία σοφίας· και η ταπείνωσις προπορεύεται της δόξης» (Παρ.15:33).
• «Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου· οι άφρονες καταφρονούσι την σοφίαν και την διδασκαλίαν» (Παρ.1:7).
• «Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου· και επίγνωσις αγίων φρόνησις» (Παρ.9:10) !

Συνεπώς, ο άνθρωπος ο σοφός και νοήμων είναι εκείνος που, λόγω του φόβου του Θεού μεσα στην καρδιά του (από πάσης απόψεως), μισεί το κακόν, απομακρύνεται από παντός κακού και κάνει εξ όλης καρδίας το θέλημα του Θεού. Τα αμέσως προαναφερθέντα εδάφια ως και ορισμένα άλλα εδάφια (Παρ.15:16 και Ησα.33:6), ως και το γενικό πνεύμα της Αγίας Γραφής αποδεικνύουν ότι ο μεγαλύτερος θησαυρός του πιστού είναι ο φόβος του Θεού ο οποίος παράγει σοφία και γνώση, οι οποίες με τη σειρά τους, οδηγούν στη σωτηρία, ωθούν τον άνθρωπον σε καθαρισμό (Ψαλ.19.9) και τον καθιστούν ευάρεστον εις τον Θεόν! Τότε, ο Θεός πληροί την καθαρή και υπάκοη καρδιά με το Άγιον Πνεύμα Του! Καλύτερον να έχεις ολιγότερα υλικά αγαθά αλλά περισσότερον φόβον Θεού, ειρήνη και σταθερότητα. Είθε ο Κύριος να καταστήσει αυτήν την αρχήν πιό ισχυρή μέσα μας!

Ο λόγος του Θεού πάει πιό μακρυά: Λέγει «Ο φόβος του Κυρίου είναι πηγή ζωής, απομακρύνων από παγίδων θανάτου» (Παρ.14:27). Πόσες φορές, η σύνεση, που είναι καρπός του φόβου του Θεού, μας έχει πράγματι προστατεύσει από τις παγίδες του Σατανά και από τον φυσικόν θάνατον! Ναι, αλλά πρέπει να παραδεχθούμε ταπεινά ότι δεν είναι η σύνεσή μας που μας έχει πάντοτε προστατεύσει αλλά το προστατευτικό χέρι της αγάπης του Θεού για μάς τους ασύνετους ανθρώπους που κάνομε πολύ συχνά ανόητες πράξεις… Ας σταθούμε και ας συλλογισθούμε για λίγο το παρελθόν μας… και τις επεμβάσεις του Θεού !

Ο φόβος του Θεού δεν είναι παρά ένα κράμα φόβου και τρόμου αλλά συγχρόνως και έλξεως και αγάπης προς τον Θεόν, προς ένα Θεόν μεγάλον και παντοδύναμον, κυβερνήτη του σύμπαντος που είναι πυρ καταναλίσκον, που είναι όμως χωρίς προσωποληψία… αλλά ο Οποίος συγχρόνως ένας Θεός αγάπης και ελέους! Λέγει η Γραφή: «Δουλεύετε τον Κύριον εν φόβω και αγάλλεσθε εν τρόμω» (Ψαλ.2:11). Μας καλεί να φοβούμεθα Εκείνον, και μόνον Εκείνον, και να επικαλούμεθα Εκείνον για τη σωτηρία μας, διότι Εκείνος είναι ο μόνος που μπορεί να καταστρέψει αμφότερα σώμα και ψυχή στην Κόλαση αλλά που όμως μας αγάπησε τόσον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον Μονογενή, προκειμένου, όποιος πιστεύσει σ’Αυτόν να εκφύγει από την αιώνια καταδίκη και να λάβει ζωήν αιώνιον! Δυστυχώς, υπάρχουν πολλοί «πιστoί» που φοβούνται τους ανθρώπους και επιδιώκουν τη δόξα των ανθρώπων, αλλά που δεν φοβούνται τον Θεόν ούτε για τη ζωή τους επάνω στη γη, από πάσης απόψεως, ούτε την Ημέρα της κρίσεως και την Κόλαση! ΕΚΕΙΝΟΝ πρέπει να φοβούμεθα και να αγιάζουμε στην καρδιά μας διότι είναι ΕΚΕΙΝΟΣ είναι που μπορεί να μας καταδικάσει ή να μας δικαιώσει, που μπορεί να μας σώσει ή να μας απωλέσει, που μπορεί να προμηθεύσει τη δύναμη για να ζήσουμε ό,τι απαιτεί από εμάς. Η ειλικρινής μετάνοια, με καρπούς αξίους μετανοίας, μπορεί να σώσει πριν είναι πολύ αργά! Χωρίς ειλικρινή μετάνοια σωτηρία δεν υπάρχει! 

Παρανόηση σχετικά με την προέλευση του ευσεβούς φόβου

Είναι γραμμένο ότι ο φόβος του Θεού στην καρδιά μας προέρχεται από τον Θεόν! Ιδού η απόδειξη: «και θέλω δώσει εις αυτούς καρδίαν μίαν και οδόν μίαν, διά να με φοβώνται πάσας τας ημέρας, διά το καλόν αυτών και των τέκνων αυτών μετ’αυτούς· και θέλω κάμει διαθήκην αιώνιον προς αυτούς, ότι δεν θέλω αποστρέψει απ’οπίσω αυτών, διά να αγαθοποιώ αυτούς· και θέλω δώσει τον φόβον μου εις τας καρδίας αυτών, διά να μη αποστατήσωσιν απ’εμού» (Ιερ.32:39-40). Αλληλούια! Ο Ησαΐας είπε: «Κύριε, ειρήνην θέλεις δώσει εις ημάς· διότι συ έκαμες και πάντα ημών τα έργα διά ημάς» (26:12), ο δε απόστολος Παύλος, διεκήρυξε: «Εν αυτώ, εις τον οποίον και ελάβομεν κληρονομίαν, προορισθέντες κατά την πρόθεσιν του ενεργούντος τα πάντα κατά την βουλήν του θελήματος αυτού» (Εφεσ.1:11). Τότε, κάποιος θα μπορούσε να αντείπει: «Συνεπώς, ο άνθρωπος δεν είναι υπεύθυνος όταν είναι στερημένος από το φόβο του Θεού!» ΌΧΙ, ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΟΧΙ! Είναι υπεύθυνος όχι μόνο για την έλλειψη φόβου Θεού στην καρδιά του αλλά είναι επίσης υπεύθυνος και για την έλλειψη όλων των άλλων θείων αρετών στη ζωή του! Σ’εμάς ανήκει η ευθύνη! Είναι γραμμένο, και ό,τι είναι γραμμένο ισχύει:

• «… ποσάκις ηθέλησα να συνάξω τα τέκνα σου καθ’ον τρόπον συνάγει η όρνις τα ορνίθια εαυτής υπό τας πτέρυγας, και δεν ηθελήσατε.» (Ματ.23:37)·
• «Και καθώς απεδοκίμασαν το να έχωσιν επίγνωσιν του Θεού, παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εις αδόκιμον νούν, ώστε να πράττωσι τα μη πρέποντα» (Ρωμ.1:28)
• «Και θέλετε με ζητήσει και ευρεί, όταν με εκζητήσητε εξ όλης της καρδίας υμών» (Ιερ.29:13).

Κάθε προτροπή του λόγου του Θεού αποτελεί γιά μας και κάποια ευθύνη! 

Συμπέρασμα: Ο Θεός θα βάλει το φόβο Του μέσα μας ως επίσης και κάθε τί άλλο που συμβάλλει στη σωτηρία και την οικοδομή μας ΥΠΟ ΤΟΝ ΟΡΟΝ ότι τα επιθυμούμε με όλη την καρδιά μας και δίνουμε τη συγκατάθεσή μας!!! ΥΠΟ ΤΟΝ ΟΡΟΝ ότι αγαπούμε την αλήθεια περισσότερο από κάθε άλλο πράγμα ή πρόσωπο! Έτσι, είναι για το καλό μας και το καλό των παιδιών μας, καθώς επίσης και για να μπορέσει να μας εγγυηθεί μια στενή και αιώνια σχέση μαζί Του, που βάζει τον φόβον Του μέσα μας! ΑΥΤΟΣ ο χορηγός και ΑΥΤΟΣ ο εγγυητής!

Λανθασμένος σεβασμός

Ανοίγω μια παρένθεση: Ο Θεός Πατέρας, ο Ιησούς Χριστός ο Υιός Του και το Άγιον Πνεύμα πρέπει να είναι το μόνο αντικείμενο του ευσεβούς φόβου και τρόμου μας και όχι οι «άγιοι» ή τα ξηρά κόκκαλά τους ή και οι εικόνες τους!!! Γι αυτό είναι γραμμένο: «Τον Κύριον των δυνάμεων, αυτόν αγιάσατε και αυτός ας ήναι ο φόβος σας και αυτός ας ήναι ο τρόμος σας» (Ησα.8:13). Είθε να ζούμε έτσι, ώστε το Άγιον Όνομά Του να αγιάζεται μέσα μας! Αγιάζεται ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός όταν στρέφουμε την καρδιά μας σε άλλα ανθρώπινα όντα ακόμη και την αγία Μητέρα του Ιησού, στους νεκρούς αγίους για να μας σώσουν ή για να μας ευλογήσουν ή για να μας δώσουν χάρη ή για να μας βοηθήσουν στις ανάγκες μας σαν να ήταν πανταχού παρόντες και παντοδύναμοι; Αυτοί εσταυρώθηκαν για τις αμαρτίες μας; Οι πνευματικοί ηγέτες ως και οι πιστοί δεν έχουν ποτέ διαβάσει ότι υπάρχει ένας Θεός, και ΕΝΑΣ ΜΕΣΙΤΗΣ μεταξύ του Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος ΧΡΙΣΤΟΣ ΙΗΣΟΥΣ; (2Τιμ.2:5). Οι πνευματικοί ηγέτες, αλλά επίσης και οι πιστοί, δεν διάβασαν ποτέ τί ο Ιησούς δήλωσε: «…Αληθώς, αληθώς σας λέγω ότι όσα αν αιτήσητε παρά του Πατρός ΕΝ ΤΩ ΟΝΟΜΑΤΙ ΜΟΥ, θέλει σας δώσει»; (Ιωάν.16:23). Τέτοιοι ηγέτες είναι άνθρωποι που «κατακρατούσι την αλήθειαν εν αδικία» (Ρωμ.1:18). Τέτοιοι ηγέτες κλείνουν την βασιλείαν των ουρανών έμπροσθεν των ανθρώπων ! Ούτε αυτοί εισέρχονται ουδέ τους εισερχομένους αφίνουν να εισέλθουν (Ματ.23:13-14). Δυστυχώς, ανήκουν στην κατηγορία εκείνων των πνευματικών ηγετών τους οποίους εχαρακτήρισεν ο Παύλος ως «πλανώντες και πλανώμενοι». Όσοι δε τολμήσουν να εναντιωθούν και τους ελέγξουν – επειδή θέλουν να ζήσουν ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού – θα διωχθούν άμεσα ή έμμεσα (2Τιμ.3:12-13).

Η Βίβλος λέγει: «αλλά αγιάσατε Κύριον τον Θεόν εν ταις καρδίαις υμών, και εστέ πάντοτε έτοιμοι εις απολογίαν μετά πραότητος και φόβου προς πάντα τον ζητούντα από σας λόγον περί της ελπίδος της εν υμίν» (1Πέτ.3:15). Μια τέτοια τοποθέτηση θα μας οδηγήσει, πρώτον, να απολογούμεθα με πραότητα και φόβο προς κάθε άνθρωπον (Δευτ.14:23· Ι. Ναυή 4:24· Παρ.23:17) και δεύτερον να είμαστε σε θέση να βοηθήσουμε τα παιδιά μας και άλλους ανθρώπους για να μη φοβούνται κανένα άλλον παρά μόνον τον Θεόν και να προσέχουν πώς ακούνε και τί ακούνε! (Ps.34: 11). Από την πρώτη ημέρα που κατάλαβα τη σημασία του φόβου Του Θεού στη ζωή μου, δεν έχω σταματήσει να παρακαλώ τον Θεόν να βάλει το φόβο του στην καρδιά των παιδιών μου…

Να φοβούμεθα τον Θεόν και όχι τους ανθρώπους

Ναι, πρέπει να φοβούμεθα τον Θεόν και όχι τους ανθρώπους, όχι για να λάβουμε τις ευλογίες Του αλλ’επίσης για να αποφύγουμε τις συνέπειες των ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΉΣΕΏΝ Του. Αυτός είναι ο λόγος που ο φόβος του Θεού είναι ο «θησαυρός» μας. Να, γιατί όταν προσευχόμεθα πρέπει να ζητούμε από τον Θεόν να βάλη τον φόβον του στην καρδιά εκείνων για τους οποίους προσευχόμεθα, είτε πρόκειται για τα παιδιά μας, είτε πρόκειται για τους γονείς μας, είτε για φίλους και συγγενείς. Ναι, ο φόβος του Θεού οδηγεί στη ζωή αλλά ο φόβος των ανθρώπων στήνει παγίδες! Ο μόνος τρόπος για να απαλλαγή κανείς από τον φόβον των ανθρώπων και από ‘συμφορές’είναι να φοβάται τον Θεόν και να δίνει προσοχή στα “Ούτω λέγει Κύριος”. Κάποιος είπε: «Φοβούμεθα τόσον πολύ τους ανθρώπους διότι φοβούμεθα τόσον λίγο τον Θεόν». Ο φόβος του ανθρώπου μας καθιστά αδύνατους στις δυσκολίες. Είναι ποτέ δυνατόν να υπάρχει μακαριότητα και δύναμη όταν ο δουλικός φόβος της σαρκός είναι παρών; Ας μη φοβούμεθα εκείνους που μπορούν να αποκτείνουν το σώμα αλλά που την ψυχήν δεν δύνανται να θανατώσουν αλλά ας φοβηθούμε Εκείνον μάλλον που μπορεί και ψυχήν και σώμα να απολέση εν τη γεέννη (Ματ.10:28). Ο Ιησούς μιλούσε συχνά για την κόλαση! Εμείς; Ή μήπως το αποφεύγομε συστηματικά; Είμαστε πιό ευγενείς και πιό τρυφεροί από τον Χριστόν; Ας είναι λοιπόν η προσευχή μας, ο Θεός να μας διδάξει να μετρούμε έτσι τις ημέρες μας, ώστε να προσκολλούμε την καρδίαν μας στη σοφία και να εννοούμε τόν φόβον του Κυρίου (Ψαλ.90:12).

Το αντίθετο του φόβου Θεού

Αντίθετα, οι μη πιστεύοντες φοβούνται άλλους θεούς (2Βασ.17:38) και φοβούνται και τρέμουν εκεί όπου δεν υπάρχει κανένας λόγος να φοβούνται (Αποκ.21:8· Ψαλ.53:5). Επιπλέον, φοβούνται άλλους ανθρώπους ακόμα και την ενοχλητική και απειλητική φωνή μελών της οικογενείας τους. Είθε ο Κύριος να μας προστατεύει και να μην επιτρέψει να «αγόμαστε και να φερόμαστε» από τις φωνές τους και να κάνουμε πράγματα που είναι δυσάρεστα στον Θεόν! Είθε να μας βοηθήσει, αντιθέτως, να κάνουμε όλα όσα είναι χρήσιμα για τους συνανθρώπους μας και τα μέλη της οικογένειάς μας για τη σωτηρία της ψυχής τους και για τη «πραγματική» ευημερία τους! Είθε η ανθρωποφοβία να μη επικρατήσει ποτέ στη ζωή μας! (1Σαμ.15:24 και Ιωάν.9:22). Ευτυχώς η οργή του Θεού δεν προορίζεται σ’εκείνους που έχουν δεχτεί ταπεινά τη συγχώρηση και τη χάρη του Θεού (Ησα.2:19· Λουκ.21:26· Αποκ.6:16-17· Εβρ.10:27). «Δεν είναι τώρα λοιπόν ουδεμία κατάκρισις εις τους εν Χριστώ, Ιησού…» (Ρωμ.8:1).

Ένα άλλο πράγμα που κάνει τους ανθρώπους να είναι σε κατάσταση ανίερου φόβου είναι η ένοχη συνείδηση! Πόσον αληθές! Η ένοχη συνείδηση, η «γύμνια» της συνείδησής μας, μας ωθεί να κρυφθούμε στις περιστάσεις της ζωής ή στο «σκοτάδι» ή στην απομόνωση. Φοβούνται το φως που αποκαλύπτει τα πονηρά έργα! Στο βιβλίο της Γενέσεως 3:10, διαβάζομε: «Ο δε είπε, Την φωνήν σου ήκουσα εν τω παραδείσω, και εφοβήθην, διότι είμαι γυμνός· και εκρύφθην» (επίσης, Γέν.4:14). Πόσον αληθινός είναι ο λόγος του Θεού όταν δηλώνει: «Ειρήνη δεν είναι εις τους ασεβείς, λέγει Κύριος» (Ησα.48:22· 57:21) και ότι «Ο φόβος του ασεβούς θέλει επέλθει επ’αυτόν· η επιθυμία δε των δικαίων θέλει εκπληρωθή» (Παρ.10:24). Τί υπόσχεση και τί ευλογία! Συνεπώς, οι άγιες επιθυμίες μας θα εκπληρωθούν! Σ’ευχαριστούμε, Κύριε!!! (Παρ.10:24). Και πόσον παρήγορος είναι ο λόγος του Θεού που λέγει:

• «Όστις όμως ακούει εμού, θέλει κατοικήσει εν ασφαλεία· και θέλει ησυχάζει, μη φοβούμενος κακόν» (Παρ.1:33).
• «Ο Κύριος είναι φως μου και σωτηρία μου· τίνα θέλω φοβηθή; ο Κύριος είναι δύναμις της ζωής μου· από τίνος θέλω δειλιάσει;» (Ψαλ.27:1· Ρωμ.8:31-35· Ησα.8: 12)

Έτσι, καταλήγομε στο συμπέρασμα ότι όταν εμπιστευόμαστε τον Θεόν προστατευόμαστε από ένοχο φόβο… Η Βίβλος επιβεβαιώνει ότι του ασεβούς η παρανομία λέγει εν τη καρδία μου, δεν είναι φόβος Θεού έμπροσθεν των οφθαλμών αυτού (Ψαλ.36:1).

«Πατέρα μας ουράνιε, δίδαξέ μας να μετρούμε σωστά τις ημέρες μας, ώστε να μπορούμε να προσκολλούμε την καρδιά μας στη σοφία και να εννοούμε τον φόβον του Κυρίου. Βοήθησέ μας, Κύριε, να χρησιμοποιούμε καλά το χρόνο μας, το χρόνο που μας έχεις δανείσει πριν από την αιωνιότητα, και να προσκολλούμε την καρδιά μας στο φόβο του Κυρίου. Κύριε, φύλαξέ μας από αισθήματα και πρόθεση να εκδικούμεθα και να ανταποδίδουμε κακόν αντί κακού! Είμαστε στη θέση Σου; Το δικαίωμα της εκδικήσεως και της ανταποδόσεως ανήκουν μόνον σε Σένα! Μη επιτρέψεις να υπερνικηθούμε από το κακό αλλά να να υπερνικούμε το κακό δια του καλού (Γέν.50:19, Ρωμ. 12:17-21). Ο φόβος Σου να είναι μέσα μας και μέσα στα παιδιά μας, ώστε οι οίκογένειές μας να ευοδούνται (Έξοδ.1:21). Αμήν.

---

Κεφάλαιον 2

“Λόγοι διδακτοί Πνεύματος” (1Κορ.2:13)

Διακονία μέσω διαδικτύου προς δόξαν Θεού

«ΕΠΕΙΔΉ ΤΟΎΤΟ ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΠΑΝ ΤΟΥ AΝΘΡΏΠΟΥ»

«Πόσον μεγάλη είναι η αγαθότης σου, την οποίαν εφύλαξας εις τους φοβουμένους σε και ενήργησας εις τους ελπίζοντας επί σε έμπροσθεν των υιών των ανθρώπων» (Ψαλ.31:19) 

Πρόσθετοι λόγοι που πρέπει να φοβούμεθα τον Θεόν

Οι βασικοί λόγοι για τους οποίους πρέπει να φοβούμεθα τον Θεόν έχουν ήδη αναφερθεί αλλά θα ήθελα να προσθέσω μερικούς ακόμα:

• Δεν έχουμε να κάνουμε με έναν «Θεούλη» ή με τον «Χριστούλη» αλλά με Κύριον τον Θεόν μας ο οποίος είναι Θεός των θεών και Κύριος των κυρίων, Θεός μέγας, ισχυρός και φοβερός, μη αποβλέπων εις πρόσωπον μηδέ λαμβάνων δώρον (Δευτ.10:17).
• Η δημιουργία του κόσμου. Ο Θεός είναι ο δημιουργός του κόσμου, του σύμπαντος! Σταθείτε και σκεφθείτε! Ο άνθρωπος μπορεί να παράγει πλαστικά φύλλα φυτών και λουλουδιών αλλά δεν μπορεί να τους δώσει ζωή! Μπορεί να κάνει ανθρώπους ρομπότ αλλά δεν μπορεί να τους δώσει ζωή! Μόνον ο Θεός δίνει ζωή. ΑΥΤΟΣ είναι η μόνη πηγή ζωής! Ο άνθρωπος μπορεί να κάνει πολλά πράγματα αλλά μπορεί επίσης να καταστρέψει και παν ό,τι έχει ζωή μέσα του, δοσμένη από τον Θεόν! Σταθείτε και σκεφθείτε!
• Η αγάπη Του για μας: «Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον» (Ιωάν.3:16) και
• Η συγχώρηση των αμαρτιών μας: «Παρά σοι όμως είναι συγχώρησις, διά να σε φοβώνται» (Ψαλ.130:4). Πώς είναι δυνατόν να μη Τον φοβάται κανείς; Τι θα γίνουμε εάν δεν συγχωρήσει τις αμαρτίες μας;

Κάνε μας Πατέρα μας, Σε παρακαλούμε, εν τω ονόματι του Κυρίου Ιησού Χριστού, ό,τι θέλεις να γίνουμε!

Ο φόβος του Θεού είναι βασικής σημασίας

Ο λόγος του Θεού λέγει: «Φοβερόν είναι το να πέση τις εις χείρας Θεού ζώντος» (Εβρ.10:31) και «Διότι ο Θεός ημών είναι πυρ καταναλίσκον» (Εβρ.12:29). Ο σεβασμός και το δέος προς τον Θεόν επηρεάζει τις ζωές μας. Ο φόβος του Θεού και η αγάπη προς τον Θεόν δεν αποκλείουν άλληλες. Τα παιδιά, κατά κανόνα, φοβούνται τους γονείς τους, αλλά, συγχρόνως τους αγαπούν. Εάν αυτά τα δύο στοιχεία συνυπάρχουν τα παιδιά μεγαλώνουν κανονικά και έχουν υγιή φυσική, ψυχική και διανοητική ανάπτυξη. Τούτο ισχύει και ως προς τον ουράνιον Πατέρα μας. Τότε ΕΚΕΙΝΟΣ μπορεί να μας ευλογεί από πάσης πλευράς. Οι αληθείς πιστοί διδάσκουν τα παιδιά τους τον φόβον του Θεού και την αγάπη του Θεού διότι, «Ιδού, ο οφθαλμός του Κυρίου είναι επί τους φοβουμένους αυτόν· επί τους ελπίζοντας επί το έλεος αυτού» (Ψαλ.33:18).

Με αυτές τις σκέψεις μέσα στην καρδιά μου εζήτησα εδώ και πολλά χρόνια από τον Ουράνιο Πατέρα μας να με διδάξει τον φόβον Του. Πιστεύω ότι ο Κύριος απήντησε στην προσευχή μου με έναν παράξενο και απροσδόκητον τρόπον: Όπως εδιάβαζα εντόνως και επανειλημμένως την Αγία Γραφή και έβλεπα είτε τις κρίσεις είτε τις ευλογίες που ακολουθούσαν μια λέξη, μια πράξη ή μια σκέψη των ανθρώπων για τους οποίους η Βίβλος ομιλεί, η ψυχή μου κατελήφθη από βαθειά αίσθηση ευσεβούς φόβου. Το πρώτο πράγμα που έκανα όταν εννόησα τη σπουδαιότητα του φόβου του Θεού ήταν να διερωτηθώ μήπως και εγώ υποστώ παρόμοιες συνέπειες από μιά κάποια κακή ή εσφαλμένη εκλογή ή λόγο ή πράξη ή σκέψη. Γι’αυτό καί Του εζήτησα να μου δείξει πώς Εκείνος με βλέπει, ποιός είμαι στα μάτια Του. Ένα αίτημα που επαναλαμβάνω συχνά: «ό,τι δεν βλέπω, συ δίδαξόν με· εάν έπραξα ανομίαν, δεν θέλω πράξει πλέον» (Ιώβ 34:32) ! Διδάχθηκα τον φόβον του Κυρίου (Ψαλ.34:11), με τον ίδιο τρόπο που η αστυνομία διδάσκει τους οδηγούς αυτοκινήτων να οδηγούν με σύνεση, με τη βοήθεια εικόνων δυστυχημάτων κατά μήκος των αυτοκινητόδρομων…» Ιδού μερικά παραδείγματα:

Αρνητικές περιπτώσεις:

• Η πράξη απιστίας του Ισραήλ στην Κάδης-Βαρνή: Για μια πράξη απιστίας στην Κάδης, ο λαός Ισραήλ έπλανάτο επί σαράντα έτη στην έρημο και δεν εισήλθε στην κατάπαυση του Θεού! Ας φοβηθούμε, λοιπόν, ενώ μένει και σ’εμάς ευκαιρία να εισέλθουμε στην κατάπαυσή Του, φανεί κάποιος από εμάς να τη στερείται… (Εβρ.4:1-6).
• Ο Ναδάβ και ο Αβιού, οι γιοί του Ααρών, που θανατώθηκαν επειδή έβαλαν θυμίαμα στα θυμιατήρια τους και χρησιμοποίησαν ‘ξένον πυρ’, μη επιτρεπόμενον ενώπιον του Κυρίου, αντίθετο προς την εντολήν Του (Λευιτ.10:1)…
• Διάφοροι βασιλείς του Ισραήλ: Πόσον αυστηρά αντιμετωπίστηκαν από τον Θεόν διότι, τη στιγμή του κινδύνου, ζητούσαν βοήθεια από άλλους ειδωλολάτρες βασιλείς ή και έκαναν συμμαχίες με άλλους κακούς βασιλείς ή έστελναν να ρωτήσουν θεούς άλλων εθνών για να τους συμβουλευθούν εάν επρόκειτο θεραπευθούν από τις ασθένειές τους κ.λπ. (2Βασ.1:2-8)!
• Ο Δαβίδ, ο οποίος υπέστη – κατά χάριν, επειδή ο Θεός συγχώρησε τη φοβερή αμαρτία του και ο ίδιος δεν θανατώθηκε – μια πολλαπλή τιμωρία!… (2Σαμ.12:5-13). Ας μη ξεχνούμε δε ότι ο Δαβίδ φοβήθηκε τον Θεόν την ημέρα κατά την οποίαν η Κύριος επάταξε τον Ουζά… για ασήμαντη στα μάτια μας αιτία! Δεν ετόλμησε να βάλει στον οίκον Του την κιβωτόν του Θεού (1Χρον.13:11-12)
• Ο άρχων σύμβουλος του βασιλιά, ο οποίος κατεπατήθη υπό του λαού εν τη πύλη, και απέθανε διότι δεν επίστευσε ότι ο Θεός θα μπορούσε να δώσει τροφή και απελευθέρωση στον πολιορκούμενο λαό (2Βασ.7:1-20).
• Ο Ησαύ, ο οποίος δεν μπόρεσε να εύρει τόπον μετανοίας, αν και εξεζήτησε αυτήν μετά δακρύων, επειδή για ένα ‘πινάκιον φακής’επούλησε με περιφρόνηση τα πρωτοτόκιά του (Εβρ.12:16).
• Ο Ναβουχοδονόσορ που ‘πλήρωσε’ με επτά έτη τρέλλας μια μεγαλομανή και αλαζονική του σκέψη… (Δαν.4:30-33).
• Ο Ζαχαρίας, που έμεινε άλαλος για μήνες… επειδή δεν επίστευσε τα λόγια του αγγέλου που θα εκπληρούντο «στον καιρόν τους» (Λουκ.1:18-20).
• Ο Ανανίας και η Σαπφείρα: Τι φρικτό τέλος είχαν επειδή είπαν ένα ψέμα και προσποιήθηκαν ότι είναι πνευματικοί! Ένα ψέμα, που, στα μάτια μας, είναι ένα απλό ψέμα αλλά στα μάτια του Θεού ήταν ένα ψέμα προς το Άγιον Πνεύμα! (Πράξ.5:1-11).
• Ο λαός Ισραήλ πώς τιμωρήθηκε για τις αμαρτίες του! Και τί θα ειπούμε για τον λόγον που είπε: «…το αίμα αυτού ας ήναι εφ’ημάς και επί τα τέκνα ημών» (Ματ.27:25 και 23:35). Ο λαός «το πλήρωσε» καθ’όλους τους προηγούμενους αιώνες. Και στον 20όν αιώνα, με το ‘ολοκαύτωμα’που ο Χίτλερ διέπραξε. Ο Θεός θα μας κρίνει για κάθε λόγο αργό… αλλά και θα μας ανταμείψει επίσης ακόμη και για ένα ποτήρι δροσερού νερού… Ποιός μπορεί, λοιπόν, να περιφρονήσει την ημέρα των μικρών πραγμάτων; (Ματ.12:36-37· 10:42 και Ζαχ.4:10).

Συμπέρασμα: Εκεί όπου δεν υπάρχει ο φόβος του Θεού, εκεί υπάρχουν:

Υπερηφάνεια, ψέματα, βία, αδικία, απιστία, συνομωσία, κακία, μικροπρέπεια, διχόνοια, κ.λπ. «Ταύτα τα εξ μισεί ο Κύριος, επτά μάλιστα βδελύττεται η ψυχή αυτού· οφθαλμούς υπερηφάνους, γλώσσαν ψευδή και χείρας εκχεούσας αίμα αθώον, καρδίαν μηχανευομένην λογισμούς κακούς, πόδας τρέχοντας ταχέως εις το κακοποιείν, μάρτυρα ψευδή λαλούντα ψεύδος και τον εμβάλλοντα έριδας μεταξύ αδελφών» (Παρ.6:16-19). 

Επιπλέον των προαναφερθεισών περιπτώσεων θα ήθελα να αναφέρω μιά περίπτωση ιδιαιτέρας σημασίας. Εκείνην του Μωυσή:

• Ο Μωυσής: Είδα τον τρόπο με τον οποίον ο Κύριος τον μεταχειρίστηκε όταν έκανε ένα λάθος. Εθύμωσε μαζί του (Δευτ.1:37), επειδή αντί να λαλήσει προς εκείνον τον βράχο, όπως διατάχτηκε να κάνει, εχτύπησε το βράχο δύο φορές με τη ράβδο του. Επίσης, επειδή μίλησε στο λαό σαν αυτοί, ο Μωυσής και ο Ααρών, και όχι ο Θεός, επρόκειτο να κάνουν το βράχο να εκβγάλει ύδωρ. Καμία αναφορά του ονόματος του Κυρίου για το θαύμα! (Αριθ.20:8-12). Ο Θεός του στέρησε την ευλογία να τον εισαγάγει στη Γην της Επαγγελίας. Ήταν ο Μωυσής ένας άπιστος ή ένας κακός άνθρωπος; Εντούτοις, ο Θεός υπήρξε τόσον αυστηρός μαζί του! Δεν υπήκουσε ακριβώς στις οδηγίες του Θεού (Ψαλ.119:3). Ταπεινά ομολογώ ότι δεν καταλαβαίνω πλήρως τη σοβαρότητα της πράξης του και της αυστηρότητας του Θεού. Αλλά το γεγονός ότι δεν καταλαβαίνω με κάνει για να είμαι περισσότερο έμφοβος…

Θετικές περιπτώσεις:

• Ο Αβραάμ: Ο ευσεβής φόβος του Αβραάμ τον οδήγησε σε μεγάλη πίστη και τον ώθησε να κάνει μια πράξη υπακοής άνευ προηγουμένου: Να δεχθεί να πάρει την απόφαση να θυσιάσει τον μονογενή υιόν του (Γέν.22:12). Συνεπεία της ευσεβούς επιλογής του εγεννήθησαν εξ ενός μάλιστα νενεκρωμένου καθώς τα άστρα του ουρανού κατά το πλήθος, και ως η άμμος η παρά το χείλος της θαλάσσης, ήτις δεν δύναται να αριθμηθεί. Έγινε ο πατέρας της πίστεως και όλων των πιστών (Εβρ.11:8-12).
• Ο Ιωσήφ δεν τόλμησε να διαπράξει μια τόσον μεγάλη αμαρτία κατά του Θεού, αν και νέος και επειράσθη με έναν τέτοιο προκλητικό τρόπο από τη σύζυγο του Αιγυπτίου! Εφοβείτο τον Θεόν! (Γέν.39:9). Και τό ήξευρε! Το είπε μια ημέρα στους αδελφούς του που είχαν έλθει στην Αίγυπτο να αγοράσουν τροφές! (Γέν.42:18). Τότε είπα μές στην καρδιά μου: «Εμείς αμαρτάνομε σε σένα, Πατέρα μας, για πράγματα πολύ μικροτέρας σπουδαιότητος. Πώς είναι λοιπόν ο φόβος Σου μέσα μας; Βοήθησέ μας, Κύριε, Σε παρακαλούμε!»
• Ο Φινεές, για την πράξη ζήλου και δικαιοσύνης και ιερής αγανακτήσεως κατά του κακού παρέμεινε εις μνημόσυνον αιώνιον… Ανταμείφθηκε: Του εδόθη διαθήκη ειρήνης και συνεχούς ιεροσύνης… (Αριθ.25:7-13).
• Ο Νεεμίας, ο οποίος, αν και κυβερνήτης, δεν θέλησε ποτέ να είναι βάρος στον λαόν του· ενήργησε με αυτόν τον τρόπον λόγω του φόβου του Θεού. Ο φόβος του Θεού και η ευσέβεια συμβαδίζουν! Οποία νοοτροπία! Είθε και εμείς, Κύριε, να γίνουμε άνθρωποι που δεν θα γινόμαστε βάρος ή δεν θα καταπιέζομε ούτε τον πλησίον μας ούτε τα μέλη της οικογένειάς μας. Είθε να γίνουμε άνθρωποι τέτοιας πνευματικής αξιοπρέπειας! Ω΄, εάν είχαμε τέτοιους πολιτικούς και πνευματικούς ηγέτας! (Νεεμ.5:15). Ο Θεός εξετάζει την καρδία… Αλλά, μην ξεχνούμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν αυτό που είναι σωστό αλλά όχι με ‘τελεία καρδία’… (2Χρον.25:2). Είθε ο Κύριος μας Ιησούς να μας βοηθήσει να είμαστε προσεκτικοί στον τρόπον που ζούμε και χτίζουμε… (1Κορ.3:10).
• Ο Ιώβ: Η πηγή του αμέμπτου και ευθέως χαρακτήρος του ως και της αποφυγής παντός κακού εκ μέρους αυτού του ανθρώπου του Θεού, καθώς επίσης και της επιγνώσεως ότι ζούσε στην παρουσία του Θεού και «κάτω» από το βλέμμα Του, ήταν μόνον ο φόβος του Θεού στην καρδιά του! (Ιώβ 1:1, 8). Είθε ένας τέτοιος χαρακτήρας να διαμορφωθεί και σ΄εμάς!
• Ο Κορνήλιος: Η πηγή της ευσέβειας αυτού του ευσεβούς ανθρώπου, των συνεχών προσευχών του και των ελεημοσυνών του προς τους ανθρώπους ήταν μόνον ο φόβος του Θεού (Πράξ.10:2). Είθε η ίδια συμπεριφορά να διαμορφωθεί μέσα μας, Κύριε!
• Η γυναίκα, που έχυσε επί τον Ιησούν το μύρον και που εσκούπισε τα πόδια του με τα μαλλιά της! Η πράξη της παρέμεινε εις μνημόσυνον αυτής! (Mατ.26:13). Ο Θεός εξετάζει την καρδία!
• Οι πρώτοι Χριστιανοί περιπατούσαν με τον φόβον του Κυρίου, οικοδομούντο και η Εκκλησία ηυξάνετο με την παρηγορία του Αγίου Πνεύματος (Πράξ.9:31). Ο φόβος του Κυρίου στην καρδιά τους όχι μόνον αποτελούσε την αρχή της σοφίας και της ευσεβείας τους αλλά και της συνεχίσεώς τους. Όταν υπακούμε στο θέλημα του Θεού με φόβο Κυρίου, τότε το Άγιον Πνεύμα έρχεται να μας βοηθήσει να αναπτυχθούμε… και να πλησθούμε σοφίας και πνευματικής δυνάμεως!

Μετά από όλες αυτές τις προαναφερθείσες κακές και καλές περιπτώσεις των καλών ή κακών επιλογών αντίστοιχα, και έχοντας κατά νουν όλες τις σχετικές ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙΣ προς εκείνους που δεν φοβούνται τον Θεόν καθώς και τις θαυμάσιες ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ υπέρ εκείνων που φοβούνται τον Θεόν, προσευχήθηκα στον ουράνιον Πατέρα μας και έγραψα, μεταξύ άλλων: «Ας είναι ο φόβος Σου μέσα μου, ώστε να μισώ την αμαρτία! Βάλε τον φόβον Σου μέσα στην οικογένειά μας, ώστε να ευημερεί πνευματικά! Κύριε, μην επιτρέψεις ποτέ η ειρήνη και η ευημερία να βασιλεύσουν στο σπίτι μου χωρίς τον φόβον του Θεού. Κύριε, βοήθα με, ώστε όπου κυβερνώ, να κυβερνώ δίκαια, κυβερνών με φόβο Θεού, ιδιαίτερα στα πλαίσια της οικογένειάς μου. Κάνε με, Κύριε, άνθρωπον γεμάτον από τον φόβον Σου, ώστε να προσέχω σε όλους τους τρόπους μου, τις πράξεις μου και τα λόγια μου, ώστε να μη μπορούν να με κατηγορήσουν οι εχθροί μου ή τα μέλη της οικογένειάς μου και γίνω πρόσκομμα σε κανέναν και σε τίποτε, με αποτέλεσμα να δυσφημισθεί η διακονία μας· αντίθετα, σε όλα τα πράγματα να επιδοκιμάζομαι ως πιστός οικονόμος των αληθειών του Θεού… Κύριε, είθε ο φόβος Σου να με κάνει επιμελή και πιστόν άνθρωπον… Είθε ο ευσεβής φόβος μου και η εμπιστοσύνη μου σε Σένα να μεταβιβάζεται σε άλλους! Πατέρα! Ακόμα και η απλή ακρόαση του λόγου Σου έμπνέει τον φόβον σου στους ανθρώπους. Βοήθησε, λοιπόν, εμένα και την οικογένειά μου να μελετούμε καθημερινά και επιμελώς τον λόγον Σου! Πατέρα μας, έχοντας τέτοιες άριστες εντολές και υποσχέσεις, βοήθει μας να καθαρίζομαστε από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, επιτελούντες αγιωσύνη εν φόβω Θεού.»

 

 

---

Κεφάλαιον 3                                                                          

“Λόγοι διδακτοί Πνεύματος” (1Κορ.2:13)

Διακονία μέσω διαδικτύου προς δόξαν Θεού

«ΕΠΕΙΔΉ ΤΟΎΤΟ ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΠΑΝ ΤΟΥ AΝΘΡΏΠΟΥ»

«Αυτός σοι έδειξεν, άνθρωπε, τι το καλόν και τι ζητεί ο Κύριος παρά σου, ειμή να πράττης το δίκαιον και να αγαπάς έλεος και να περιπατής ταπεινώς μετά του Θεού σου;» (Μιχ.6:8)

Tι ζητεί Κύριος ο Θεός σου…

Eάν συγκρίνουμε το εδάφιο Δευτ.10:12 που λέγει: «Και τώρα, Ισραήλ, τι ζητεί Κύριος ο Θεός σου παρά σου, ειμή να φοβήσαι Κύριον τον Θεόν σου, να περιπατής εις πάσας τας οδούς αυτού και να αγαπάς αυτόν, και να λατρεύης Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου» με εκείνο του Εκκλησιαστού 12:13 που λέγει: «Ας ακούσωμεν το τέλος της όλης υποθέσεως· φοβού τον Θεόν και φύλαττε τας εντολάς αυτού, επειδή τούτο είναι το παν του ανθρώπου» φθάνομε στο πολύ ενδιαφέρον συμπέρασμα ότι εκείνο που είναι το καλόν για τον άνθρωπο δεν είναι παρά Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. 

Ο φόβος του Θεού περιγράφεται ως:

α) «μίσος κατά του κακού»: «Ο φόβος του Κυρίου είναι να μισή τις το κακόν· αλαζονείαν και αυθάδειαν και πονηράν οδόν και διεστραμμένον στόμα εγώ μισώ» (Παρ.8:13)

β) «σοφία»: «… Ιδού, ο φόβος του Κυρίου, ούτος είναι η σοφία, και η αποχή από του κακού σύνεσις» (Ιώβ 28:28 ; Παρ.1:7). Επιπλέον, εκείνος που έχει τον φόβον του Θεού έχει καλή σύνεση και ορθή λογική, δεδομένου ότι: «Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου· πάντες οι πράττοντες αυτάς έχουσι σύνεσιν καλήν…» (Ψαλ.111:10).

Αλλά γιατί ο φόβος του Θεού είναι το καλόν μας;

Eίναι το ‘καλόν’μας διότι ο φόβος του Θεού είναι, που μας φέρνει στη σωτήρια γνώση και σοφία: «Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου· οι άφρονες καταφρονούσι την σοφίαν και την διδασκαλίαν» (Παρ.1:7). Ο John Bunyan είπε: «Ο φόβος του Κυρίου είναι αρχή της σοφίας και εκείνοι που στερούνται της αρχής δεν έχουν ούτε μέσον ούτε τέλος». Ας αναφέρομε μερικούς από τους λόγους:

1. Ο φόβος του Θεού μας καθιστά συνετούς και μας προστατεύει από παγίδες των ανθρώπων και από παγίδες του Διαβόλου. Η Βίβλος λέγει: «Ο φόβος του Κυρίου είναι πηγή ζωής, απομακρύνων από παγίδων θανάτου» (Παρ.14:27). Ενέργειες που δεν έχουν ως βάση τον φόβον του Θεού στερούνται συνήθως συνέσεως και όποιος απομακρύνεται από της οδού της συνέσεως θα κατοικήσει μεταξύ των τεθανατωμένων (Παρ.21:16)·
2. Ο φόβος του Θεού ωθεί τον άνθρωπο να αποφεύγει την ανομία και να μισεί την αμαρτία. Η Βίβλος λέγει: «Διά χάριτος και αληθείας καθαρίζεται η ανομία· και διά του φόβου του Κυρίου εκκλίνουσιν οι άνθρωποι από του κακού» (Παρ.16:6). Είδες ποτέ άνθρωπο που δεν απομακρύνεται από τις αμαρτίες του αλλά τις επαναλαμβάνει ή δεν τις ομολογεί; Μη χάνεις τον χρόνον σου προσπαθώντας να βρεις την αιτία και την εξήγηση: Μπορώ να σου ειπώ με την εξουσία του λόγου του Θεού ότι… ο φόβος του Θεού δεν είναι ακόμη στην καρδιά του: «Του ασεβούς η παρανομία λέγει εν τη καρδία μου, δεν είναι φόβος Θεού έμπροσθεν των οφθαλμών αυτού» (Ψαλ.36:1)·
3. Ο φόβος του Θεού αποτελεί πηγή πολυαρίθμων πολυτίμων ευλογιών. Ναι, τόσων πολλών ευλογιών, που δεν μπορούν να συγκριθούν με τις ευλογίες άλλων υποσχέσεων, οι οποίες δίνονται ως απάντηση ή ως ανταμοιβή άλλων αρετών. Ιδού μερικές που ο Θεός εφύλαξε για όσους τον φοβούνται:

• Το απόρρητον του Κυρίου είναι μετά των φοβουμένων αυτόν και την διαθήκην αυτού θέλει φανερώσει εις αυτούς (Ψαλ.25:14)·
• …αυτόν θέλει διδάξει την οδόν, την οποίαν πρέπει να εκλέξη (Ψαλ.25:12)·
• Ο Κύριος ηδύνεται εις τους φοβουμένους αυτόν, εις τους ελπίζοντας επί το έλεος αυτού (Ψαλ.147:11)·
• Δίδει σοφία και γνώση σ’εκείνους που Τον φοβούνται… (Παρ.1:7)·
• Tο έλεος αυτού… επί τους φοβουμένους αυτόν (Λουκ.1:50)·
• Προστατεύει και καλύπτει τους φοβουμένους τον Κύριον ακόμη και όταν περιπατούν στο σκοτάδι και δεν έχουν φως… (Ησα.50:10)·
• Προσέχει τις συζητήσεις τους και γράφεται βιβλίον ενθυμήσεως των συζητήσεών τους (Μαλ.3:16). Ο Κύριος κρατά πρακτικά των συζητήσεών τους! Τί τιμή αλλά και τί ευθύνη!!!

Συνεπώς, ο σοφός και συνετός άνθρωπος είναι εκείνος που, λόγω του φόβου του Κυρίου στην καρδιά του, μισεί το κακό και απομακρύνεται από παντός είδους κακού. Τα αμέσως προαναφερθέντα εδάφια και ορισμένα άλλα χωρία (Παρ.15:16 και Ησα.33:6), καθώς επίσης και το γενικό πνεύμα της Βίβλου αποδεικνύουν ότι ο μέγιστος θησαυρός του πιστού είναι ο φόβος του Θεού που παράγει φρόνηση και γνώση, οι οποίες, με τη σειρά τους, οδηγούν στη σωτηρία, ωθούν τον άνθρωπον σε καθαρισμό (Ψαλ.19:9), τον καθιστούν ευάρεστον στον Θεόν, ο Oποίος τον πληροί με το Άγιον Πνεύμα (Πράξ.5.32). Είναι καλύτερο να έχει κανείς ολιγότερα υλικά αγαθά αλλά περισσότερο φόβον Θεού, ειρήνη και σταθερότητα. Είθε ο Κύριος να καταστήσει ισχυρότερη αυτήν την αρχή μέσα μας! Ο λόγος του Θεού προχωρεί περαιτέρω: Λέγει ότι «Ο φόβος του Κυρίου είναι πηγή ζωής, απομακρύνων από παγίδων θανάτου» (Παρ.14:27). Πόσες φορές, η σύνεση, που είναι καρπός του ευσεβούς φόβου, μας έχει προστατεύσει από παγίδες του Σατανά και φυσικού θανάτου! Ναι, αλλά πρέπει ταπεινά να ομολογήσουμε ότι δεν είναι η σύνεσή μας πάντοτε που μας έχει προστατεύσει αλλά εκείνο που μας προστατεύει είναι το χέρι του Θεού της αγάπης, εμάς τους ανόητους ανθρώπους που κάνομε πολύ συχνά ανόητες ενέργειες… Ας σταθούμε και ας αναλογισθούμε για λίγο το παρελθόν μας… και τις επεμβάσεις του Θεού!

Σχέσις μεταξύ φόβου Θεού και αμαρτίας  

Ο φόβος Θεού είναι όχι μόνο αναγκαίος για την υπηρεσία του Θεού αλλά είναι επίσης απαραίτητος και για την αποφυγή της αμαρτίας: Είναι γραμμένο: «…Μη φοβείσθε· διότι ο Θεός ήλθε διά να σας δοκιμάση, και διά να ήναι ο φόβος αυτού έμπροσθέν σας διά να μη αμαρτάνητε» (Εξοδ.20:20). Ναι, «…διά να μη αμαρτάνητε»! Γιατί να μη αμαρτάνουν; Ώστε η άπειρος αγάπη του Θεού να μπορεί να τους ευλογεί και να τους ευεργετεί! Εκείνοι που δεν έχουν το φόβο Του ενώπιόν τους έχουν την τάση να αμαρτάνουν… και είναι ο φόβος του Θεού που μας κάνει να αποφεύγουμε την αμαρτία! (Βλ. επίσης Ψαλ.36:1 και Παρ.16:6). Είθε ο φόβος του Θεού να μας εμποδίζει να αμαρτάνουμε, να λυπούμε και να να σβύνουμε το Άγιον Πνεύμα! (Εφε.4:30 και Θεσ.5:19). Ο πατέρας της παραβολής του ασώτου υιού τον περίμενε πάντοτε και ανυπόμονα, δεν κρατούσε μέσα στην καρδιά του καμία πικρία κατά του ασώτου παιδιού του, αλλά ήταν αναγκαίον ο άσωτος να έλθει εις εαυτόν και να ειπεί στον πατέρα του: «…Πάτερ, ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν σου· και δεν είμαι πλέον άξιος να ονομασθώ υιός σου…» (Λουκ.15:17-21). Τότε, απεκατεστάθη η τρυφερή σχέση ανάμεσα στον πατέρα και στον γιό του!

Ο φόβος του Θεού είναι επίσης απαραίτητος για να μας κάνει να κυβερνάμε δικαίως: «…Ο εξουσιάζων επί ανθρώπους ας ήναι δίκαιος, εξουσιάζων μετά φόβου Θεού·» (2Σαμ.23:3). Αντιλαμβάνομαι, λοιπόν, ότι εκείνος που κυβερνά με φόβον Θεού κυβερνά κατά συνέπεια με δικαιοσύνη, ακριβώς λόγω του ευσεβούς φόβου του (2Σαμ.23:3). Είθε ο Κύριος να μας βοηθήσει να κυβερνούμε στην οικογένειά μας και να συμπεριφερόμεθα στην εκκλησία Του με δικαιοσύνη και με φόβον Θεού. Και όχι μόνο τούτο, αλλά είναι επίσης απαραίτητος για αμερόληπτη εφαρμογή δικαιοσύνης (Νεεμ.5:9 ; 2Χρον.19:7). Είθε να μας δίνει άφθονα τον φόβον Του στην καρδιά μας, ώστε να μπορούμε να προσέχουμε τις πράξεις μας και να ενεργούμε πιστά και εν τελεία καρδία (2Χρον.19:6-9). Με ένα τέτοιο «οπλοστάσιο» εξόχων εντολών και υποσχέσεων, που γεμίζουν την καρδιά μας, και δια της δυνάμεως του Αγίου Πνεύματος, θα είμαστε σε θέση «να απολαύσουμε» τον καθαρισμό σαρκός και πνεύματος (2Κορ.7:1). Πρέπει όμως να παραδεχθούμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν το σωστόν από αγάπη και σεβασμό είτε προς τον Θεόν είτε προς τους γονείς τους. Πολύ χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των παιδιών του Ιωναδάβ, υιού του Ρηχάβ, που θέλησαν να σεβασθούν την επιθυμία / απαγόρευση που ο πεθαμένος ήδη πατέρας τους είχε εκφράσει να μη πιουν οίνον (Ιερ.35:1-16).

Σχέση μεταξύ φόβου Θεού, υπηρεσίας και λατρείας.

Η Αγία Γραφή λέγει: «Τότε οι φοβούμενοι τον Κύριον ελάλουν προς αλλήλους· και ο Κύριος προσείχε και ήκουε και εγράφη βιβλίον ενθυμήσεως ενώπιον αυτού περί των φοβουμένων τον Κύριον και των ευλαβουμένων το όνομα αυτού» (Μαλ.3:16). Επίσης, λέγει ότι όπου είναι δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το όνομά του Κυρίου Ιησού εν φόβω Θεού και με προθυμία να Τον υπηρετήσουν, εκεί είναι και Εκείνος εν τω μέσω αυτών (Ματ.18:20). Είναι εκεί για να τους ακούσει και να τους ευλογήσει! Οποία τιμή να σε επισκεφθεί και να σε ευλογήσει! Αυτά τα δύο εδάφια, ως επίσης και πολλά άλλα, μας λένε ότι η εκκλησία, η εκκλησιαστική ζωή των Χριστιανών, δεν είναι ένας μονόλογος αλλά ένας εκ περιτροπής διάλογος… (1Κορ.14:29-32). Ας μη ξεχνούμε εκείνο που η Γραφή λέγει: «Ο δε Κύριος είναι το Πνεύμα· και όπου είναι το Πνεύμα του Κυρίου, εκεί ελευθερία» (2Cor.3:17);

Η Αγία Γραφή εντέλλεται: «Δουλεύετε τον Κύριον εν φόβω και αγάλλεσθε εν τρόμω. Φιλείτε τον Υιόν, μήποτε οργισθή, και απολεσθήτε εκ της οδού, όταν εξαφθή ταχέως ο θυμός αυτού. Μακάριοι πάντες οι πεποιθότες επ’αυτόν» (Ψαλ.2:11-12). Αντιλαμβανόμαστε από αυτά τα εδάφια ότι η χαρά των αγίων και η υπηρεσία τους στον Ιησού Χριστόν είναι και πρέπει να συνοδεύονται από ένα αίσθημα φόβου και τρόμου, ακριβώς όπως στην περίπτωση των γυναικών που επεσκέφθησαν τον τάφον του Ιησού και που, καταληφθείσαι από φόβο και από χαρά (Λουκ.24:5) αναχώρησαν γρήγορα από τον τάφο και, με φόβο και με μεγάλη χαρά έτρεξαν να Τον υπηρετήσουν μεταφέροντας τις ειδήσεις στους αποστόλους (Ματ.28:8). Πιστεύω ότι, όταν τα λόγια τους εφάνησαν ενώπιον αυτών ως φλυαρία και δεν τις επίστευσαν πρέπει να κατελήφθησαν και πάλι από φόβο, τρόμο αλλά και από θλίψη για λογαριασμό των αποστόλων. Είθε ο ουράνιος Πατέρας μας να μας εμπνεύει αυτό το πνεύμα της χαράς, του φόβου και του τρόμου για την αιώνια παρουσία του Αναστάντος!

Αυτά τα χωρία της Γραφής και το γεγονός ότι είμαστε πάντοτε ενώπιον του Κυρίου και εις επήκοον Αυτού, φέρνουν στο μυαλό μου το λυπηρό αίσθημα που έχω όταν βλέπω Χριστιανούς – λέγω πιστεύοντας στον Χριστόν και το έργον Του, άνδρες, γυναίκες, επισήμους και ανεπισήμους, και τη νεολαία, και όχι απλώς συμπαθούντας ή απίστους – που κατά τη διάρκεια της λειτουργίας της εκκλησίας ή των ωρών λατρείας εμφανίζονται ενώπιον του Κυρίου είτε με άσεμνη ενδυμασία είτε μασώντας τσίχλα είτε συμπεριφέρονται όπως σε αγώνα ποδοσφαίρου. Αναρωτιόμουν: Έτσι θα συμπεριφερόταν εάν είχαν προσκληθεί από τον Πρωθυπουργό ή τον Πρόεδρο ή τον Βασιλέα της χώρας τους; Πώς θα παρουσιάζονταν και πώς θα έπρεπε να συμπεριφερθούν; Πόσον περισσότερον ενώπιον του βασιλέως των βασιλέων και του Κυρίου των Κυρίων; Ο Θεός είναι φοβερός σφόδρα εν τη βουλή των αγίων και σεβαστός εν πάσι τοις κύκλω αυτού. (Ψαλ.89:7). Είναι αλήθεια ότι ο Κύριος, στα μάτια των πιστών είναι φοβερός σφόδρα εν τη βουλή των αγίων και σεβαστός εν πάσι τοις κύκλω αυτού (Ps.89:7) αλλά στα μάτια της μεγάλης μάζας των αποκαλούμενων Χριστιανών, είναι πάντα ο «Χριστούλης» όπως κατά την περίοδον των Χριστουγέννων.

Και τί μπορεί να ειπωθεί βλέποντας κανείς τη νεολαία της εκκλησίας να χορεύει με συνοδεία έντονης μουσικής και με προγραμματισμένο και οργανωμένο τρόπο χορούς (μπαλέττα) και να ισχυρίζεται ότι είναι «πνευματικοί χοροί». Τους συγκρίνει με τον αυθόρμητο και πλήρη χαράς και ευλαβείας χορόν του βασιλέως Δαβίδ όταν μετέφερε την κιβωτό του Θεού στη μέση του δρόμου! Και τί να ειπεί κανείς για μπαλέτα από μπαλαρίνες ή από μελλοντικούς χορευτές που οργανώνει αυτή η ίδια η εκκλησία κατά την ώρα της πρωινής Κυριακάτικης λατρείας και να ισχυρίζεται ότι πρόκειται για καλλιτεχνική χριστιανική δραστηριότητα με την οποίαν συμφωνεί η Αγία Γραφή και που έχει την επιδοκιμασία του Αγίου Πνεύματος!!!

Ο χορός του Δαβίδ ήταν καθαρά αυθόρμητος και πνευματικός πηγάζων από την αφθονία της χαράς της καρδιάς του για την κιβωτό του Κυρίου. Ήταν άνθρωπος ολοκληρωτικά αφιερωμένος στο θέλημα και στη δόξα του Θεού. Ήταν ένας απλός άνδρας και δεν ήταν εκπαιδευμένος «χορευτής». Όταν ο Θεός με επεσκέφθη με μιά μεγάλη ευλογία Του χοροπηδούσα επί ώρες! Τέτοια επιχειρήματα αλλοιώνουν τον λόγον του Θεού και κάνουν την εκκλησία να παρεκκλίνει όταν πραγματοποιούνται τέτοιες δραστηριότητες στα πλαίσια της Κυριακής λατρείας της εκκλησίας! Η εκκλησία είναι ΟΙΚΟΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ, λατρείας και αδελφικής κοινωνίας (Ησα.56:7). Ο λόγος του Θεού είναι αντίθετος προς το ξένο, ακατάλληλο, βέβηλο «πυρ» ενώπιον του Κυρίου, το οποίον δεν μας έχει διατάξει (Λευτ.10:1)… Το χειροκρότημα από το εκκλησίασμα για τέτοιους χορούς δεν σημαίνει την έγκριση του Θεού… Το γεγονός ότι πολλοί αγαπούν τους χορούς ΕΝΤΟΣ της εκκλησίας δεν σημαίνει ότι έχουν πνευματική σκέψη ή ότι οι χορευτές ΕΝΤΟΣ της εκκλησίας είναι βιβλικώς υποστηριζόμενοι. Εάν οι άνθρωποι θέλουν να ιδούν μπαλέττα κ.λπ. ας πηγαίνουν σε άλλους τόπους αλλά όχι ΕΝΤΟΣ της εκκλησίας και ιδιαιτέρως κατά τη διάρκεια της λατρείας το πρωί της Κυριακής.

Μήπως η Βίβλος λέγει ότι ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός και οι μαθητές Του χόρευαν; Είδαν ποτέ τους αποστόλους ή τους πρώτους Χριστιανούς, οι οποίοι αναστάτωσαν τον κόσμο με τα κηρύγματα τους περί μετανοίας, πίστεως και της εκ νεκρών αναστάσεως του Χριστού (Πράξ.κεφ. 2-3, 1Κορ.κεφ.1-2, 2Κορ.κεφ.1-2 κ.λπ. κ.λπ.) να οργανώνουν τέτοια θεάματα; Μήπως βρήκαν κάτι σχετικό με χορούς ΕΝΤΟΣ του ναού της Παλαιάς Διαθήκης, ΕΝΤΟΣ των συναγωγών και ΕΝΤΟΣ των πρώτων χριστιανικών εκκλησιών; Τέτοια πράγματα λαμβάνουν χώρα σε μοντέρνες εκκλησίες όπου το κοσμικό πνεύμα έχει εισβάλει… Τέτοιες εκκλησίες είναι καταδικασμένες αργά ή γρήγορα σε πνευματική τύφλωση. Ακούσαμε ποτέ τέτοιοι καλλιτεχνικοί χοροί να συνέβαλαν σε πνευματικές αναζωπυρώσεις; Οι αληθείς αναζωπυρώσεις έρχονται μόνον όταν υπάρχει μετάνοια και συντριβή (2Χρον.7:14).

Το μόνο πράγμα που είναι ασφαλές και βέβαιον είναι ότι τέτοιες δραστηριότητες γίνονται πηγή παραβάσεων και παρέχουν «τροφή» για επιζήμια, αν μη για καταστροφική κριτική… Η Βίβλος λέγει: «Εάν όμως ο αδελφός σου λυπήται διά φαγητόν, δεν περιπατείς πλέον κατά αγάπην· μη φέρε εις απώλειαν με το φαγητόν σου εκείνον, υπέρ του οποίου ο Χριστός απέθανεν» (Ρωμ.14:15). Η Βίβλος λέγει επίσης: «Μη κατάστρεφε το έργον του Θεού διά φαγητόν. Πάντα μεν είναι καθαρά, κακόν όμως είναι εις τον άνθρωπον όστις τρώγει με σκάνδαλον. Καλόν είναι το να μη φάγης κρέας μηδέ να πίης οίνον μηδέ να πράξης τι, εις το οποίον ο αδελφός σου προσκόπτει ή σκανδαλίζεται ή ασθενεί» (Ρωμ.14:20-21). Επίσης, «Διά τούτο, εάν το φαγητόν σκανδαλίζη τον αδελφόν μου, δεν θέλω φάγει κρέας εις τον αιώνα, διά να μη σκανδαλίσω τον αδελφόν μου» (1Κορ.8:13). Επιπλέον, είναι γραμμένο: «…ουαί εις τον άνθρωπον εκείνον, διά του οποίου το σκάνδαλον έρχεται!» (Ματ.18:6-7· Λουκ.17:1-2). Δεν έχομε τη «ελευθερία» να σκανδαλίζουμε ανθρώπους που προέρχονται από διαφορετικά περιβάλλοντα ή δεν είναι ώριμοι στην πίστη και να προσβάλλουμε την αδύνατη συνείδησή τους, η οποία είτε μολύνεται είτε ενθαρρύνεται να κάνει ανάρμοστα πράγματα! (1Κορ.8.13· Ματ.18:6-7· Λουκ.17:1-2· Ρωμ.14: 13· 14:20-21 κ.λπ.).

Ο καλύτερος τρόπος να αρέσκουμε στον Θεόν είναι να υπακούουμε στη φωνή Του εν φόβω και τρόμω! Ο καλύτερος τρόπος να ευαρεστούμε τον Κύριον είναι να Τον λατρεύουμε ‘εν πνεύματι και αληθεία’! Ο καλύτερος τρόπος είναι να αναφέρουμε πάντοτε εις τον Θεόν θυσίαν αινέσεως, τουτέστι καρπόν χειλέων ομολογούντων το όνομα αυτού, την δε αγαθοποιΐαν και το μεταδοτικόν να μη λησμονούμε, διότι σε τέτοιες θυσίες ευαρεστείται ο Θεός!

Συμπεραίνουμε, επομένως, ότι ο «φόβος Θεού» είναι απαραίτητος για τη λατρεία του Θεού. Ένα από τα τέκνα του Θεού είπε: «Αλλ’εγώ διά του πλήθους του ελέους σου θέλω εισέλθει εις τον οίκόν σου· θέλω προσκυνήσει προς τον ναόν της αγιότητός σου μετά φόβου σου» (Ψαλ.5:7). Δεν υπάρχει παρά μόνον ένας τρόπος να Τον υπηρετήσουμε: Να Του δείξουμε την ευγνωμοσύνη μας για τη βασιλεία που έχομε κληρονομήσει, για την άπειρη χάρη που έχομε λάβει και με την αγία ζωή μας (Ψαλ.116:12-14). Δεν είναι αρκετό να οργανώνουμε στην εκκλησία μια όμορφη λατρεία, πολύ ευπαρουσίαστη και ευχάριστη· εκείνο που μετρά είναι η ευσέβεια και ο άγιος φόβος … Η πραγματική λατρεία προς τον ουράνιον Πατέρα μας είναι να Τον ευχαριστούμε πάντοτε και για όλα εν ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, υποτασσόμενοι εις αλλήλους εν φόβω Θεού (Εφε.5:20-21).  Ναι, Κύριε, γνωρίζομε ότι είναι χάρις στο πλήθος ελέους Σου που θα εισέλθουμε εις τον οικον της χάριτός Σου (τη σωτηρία Σου), εις τον οίκον Σου (την εκκλησία Σου) και θα εισέλθουμε στη βασιλεία Σου. Βοήθησέ μας, λοιπόν, Κύριε, να ζούμε κάθε στιγμή της ζωής μας, γεμάτοι από ένα βαθύ αίσθημα ευσεβούς φόβου.

Υποσχέσεις στους φοβουμένους τον Θεόν.

Όπως ήδη ανέφερα, ο γνήσιος φόβος Θεού αποτελεί την πηγή των πλέον πολυαρίθμων και σπουδαίων υποσχέσεων του Θεού για όσους Τον γνωρίζουν, Τον παραδέχονται και υπακούουν στους πνευματικούς νόμους με τους οποίους επροίκισε τον άνθρωπον όταν τον εδημιούργησε και τους οποίους ἑξήγησε και διηύρηνε ο Ιησούς Χριστός! Είναι αδύνατον, στα πλαίσια αυτής της μικράς σειράς επί του φόβου του Θεού να αναφέρουμε όλες τις υποσχέσεις του Θεού! Ιδού ένα μικρό δείγμα εκ αυτών:

• «Αλλ’εν παντί έθνει, όστις φοβείται αυτόν και εργάζεται δικαιοσύνην, είναι δεκτός εις αυτόν» (Πράξ.10:35)
• Βλέπομε σ’αυτήν την υπόσχεση, ότι είναι ευάρεστοι και δεκτοί από τον Θεόν εκείνοι που, ανεξαρτήτως εθνικής προελεύσεως, χρώματος κ.λπ. φοβούνται τον Θεόν, αγαπούν την αλήθεια και την ευθύτητα και εργάζονται δικαιοσύνην! Ο Θεός δεν είναι ρατσιστής! Ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης. Αγαπά όλον τον κόσμον άνευ όρων αλλά ιδιαιτέρως εκείνους που είναι ευθείς, που αγαπούν την αλήθεια και τη δικαιοσύνη και εφαρμόζουν το θέλημά Του! Με τέτοια άτομα η απωλεσθείσα πνευματική κοινωνία και η «φιλία» αποκαθίστανται!
• «Τις είναι ο άνθρωπος ο φοβούμενος τον Κύριον; αυτόν θέλει διδάξει την οδόν, την οποίαν πρέπει να εκλέξη» (Ψαλ.25:12)
• Βλέπομε σ’αυτό το μικρό εδάφιο τη θαυμασία υπόσχεση ότι ο ΚΥΡΙΟΣ διδάσκει, οδηγεί και κατευθύνει τον άνδρα ή τη γυναίκα που Τον φοβάται να κάνει τις σωστές και την καλύτερες επιλογές, τόσον προκειμένου να κάνει για τον εαυτόν του όσον και για τους πλησίον τους: Διότι όσοι διοικούνται υπό του Πνεύματος του Θεού ούτοι είναι υιοί του Θεού (Ρωμ.8:14)! Όσοι φοβούνται τον Θεόν οδηγούνται υπ’Αυτού! Τους δίνει φως και προσανατολισμό! Αυτό σημαίνει ότι διοικείται υπό του Πνεύματος του Θεού και είναι υιός Αυτού (Ρωμ.8:14). Επιπλέον: Εκπληροί την επιθυμίαν των φοβουμένων Αυτόν, και της κραυγής αυτών εισακούει και σώζει αυτούς» (Ψαλ.145:19)! Επιπλέον, ο φόβος του Κυρίου προσθέτει ημέρας […] (Παρ.10:27). Αμήν!
• «Καθώς σπλαγχνίζεται ο πατήρ τα τέκνα, ούτως ο Κύριος σπλαγχνίζεται τους φοβουμένους αυτόν » (Ψαλ.103:13).
• Βλέπομε σ’αυτήν την θαυμαστήν υπόσχεση την αγάπη και την προστασία του Ουράνιου Πατέρα! Θλίβεται κατά πάσας τας θλίψεις τους! Ο άγγελος της προστασίας Του τους σώζει! Με την αγάπη Του και την ευσπλαχνία Του τους λυτρώνει! Τους σηκώνει και τους βαστάζει πάντοτε (Ησα.63:9)!
• «Ο Κύριος ηδύνεται εις τους φοβουμένους αυτόν, εις τους ελπίζοντας επί το έλεος αυτού» (Ψαλ.147:11).
• Απίστευτον αλλά αληθινόν! Εάν ο Κύριος ευαρεστείται σ’εκείνους που Τον φοβόυνται και συνεχίζουν να ελπίζουν στο έλεος Αυτού ανεξαρτήτως των δυσκολιών της ζωής, τί θα κάμει γι’αυτούς, πώς θα τους μεταχειρισθεί; Εκείνοι που Τον φοβούνται και ελπίζουν στο έλεός Του μπορούν να συγκριθούν μ’εκείνους που ζητούν τη βασιλεία και τη δικαιοσύνη τους! Πώς θα τους μεταχειρισθεί; Δεν είναι στην πρόθεσή Του να προσθέσει στη ζωή τους όλο το οπλοστάσιο των ευλογιών Του; (Ματ.6:33). Αλληλούια!
• «Τις είναι μεταξύ σας ο φοβούμενος τον Κύριον, ο υπακούων εις την φωνήν του δούλου αυτού; ούτος, και αν περιπατή εν σκότει και δεν έχη φως, ας θαρρή επί το όνομα του Κυρίου και ας επιστηρίζεται επί τον Θεόν αυτού» (Ησα.50:10).
• Όταν κατάλαβα γιά πρώτη φορά αυτήν την υπόσχεση, εχάρηκα και ενθαρρύνθηκα απερίγραπτα! Η ειρήνη επλημμύρισε την ψυχή μου! Ο εσωτερικός μου άνθρωπος άλλαξε ριζικά! Eίναι, λοιπόν, δυνατόν, παρά το γεγονός ο δίκαιος που έστω και αν φοβάται τον Κύριον και υπακούει στη φωνή Του, να περιπατεί σε σκοτάδι και να μη έχει φως. Να μη ταράζεται. Ο Θεός τον αγαπά και συνεργεί όλα προς το αγαθόν του! Να Του έχει ανεπιφύλακτη εμπιστοσύνη διότι ΕΚΕΙΝΟΣ θα φροντίσει για το πρόβλημά του και θα τον οδηγήσει σε καλό λιμάνι! Αρκεί να Τον φοβείται και να υπακούει στη φωνή Του: «Ανάθες εις τον Κύριον την οδόν σου και έλπιζε επ’ αυτόν, και αυτός θέλει ενεργήσει» (Ψαλ.37:5).

«Και αύτη είναι μαρτυρία, ότι ζωήν αιώνιον έδωκεν εις ημάς ο Θεός, και αύτη η ζωή είναι εν τω Υιώ αυτού » (1Ιωάν.5:11)

Αλληλούια!

«Διά τούτο παραλαμβάνοντες βασιλείαν ασάλευτον, ας κρατώμεν την χάριν, διά της οποίας να λατρεύωμεν ευαρέστως τον Θεόν με σέβας και ευλάβειαν. Διότι ο Θεός ημών είναι πυρ καταναλίσκον» (Heb.12:28).

 Ιωάννης ΜΠΑΛΤΑΤΖΗΣ

baltatzis@skynet.be

jean.baltatzis@gmail.com

http://wordstaughtbythespirit.com

ΤΕΛΟΣ