Κεφάλαιον 1

“Λόγοι διδακτοί Πνεύματος” (1Κορ.2:13)

Διακονία μέσω διαδικτύου προς δόξαν Θεού

«ΕΠΕΙΔΉ ΤΟΎΤΟ ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΠΑΝ ΤΟΥ AΝΘΡΏΠΟΥ» 

«Ας ακούσωμεν το τέλος της όλης υποθέσεως· φοβού τον Θεόν και φύλαττε τας εντολάς αυτού, επειδή τούτο είναι το παν του ανθρώπου » (Εκκλ.12:13).

Εισαγωγή-ορισμοί

Ασχολήθηκα στο παρελθόν με το θέμα «Ο φόβος του Θεού», δεδομένου ότι θεωρώ αυτήν την χριστιανικήν αρετήν υψίστης σημασίας! Κάθε φορά από κάποια άλλη σκοπιά, βασισμένη σε ένα διαφορετικό εδάφιο! Τη φορά αυτή, μερικά σοβαρότατα και οδυνηρότατα γεγονότα επανέφεραν στο πνεύμα μου το ίδιο θέμα αλλά βασιζόμενο σε διαφορετικό εδάφιο της Γραφής. Μέρη των προηγουμένων άρθρων μου έχουν συμπεριληφθεί εις το παρόν.

Είναι γνωστό και παραδεδεγμένο ότι ο λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή, είναι θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης (2Τιμ.3:16). Το εδάφιο αυτό που θα εξετάσουμε είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό, το οποίον, με λίγες λέξεις, εκφράζει μιά μεγάλη αλήθεια και θεσπίζει σπουδαίες κατευθυντήριες πνευματικές οδηγίες. 

Ο Θεός δεν ευαρεστείται στα παχειά μας λόγια, στις μεγάλες και πολλές δραστηριότητές μας και στον ακτιβισμό μας ή στα ταλέντα και τα χαρίσματά, που Εκείνος έχει βάλει μέσα μας! Ευαρεστείται στον φόβο του Θεού μέσα μας, στη ειλικρινή μετάνοιά μας, στην ανυπόκριτη πίστη μας στα λόγια Του, και στην ανεπιφύλακτη εμπιστοσύνη μας στον χαρακτήρα Του. Θέλει Αυτός να αγιάζεται στην καρδιά μας και αυτός να είναι ο φόβος μας και αυτός να είναι ο τρόμος μας (Ησα.8:13). Η μελέτη της Γραφής μας βοηθά να Τον κατανοήσουμε και να Τον σεβόμεθα! Επίσης, ευαρεστείται στην πίστη μας, όταν δοκιμάζεται επιτυχώς στις σκληρές δοκιμασίες, στον ελεήμονα και ειλικρινή χαρακτήρα μας, στην ταπεινοφροσύνη μας και, γενικά, στον καρπό που το Άγιον Πνεύμα παράγει μέσα μας. Με άλλα λόγια, στην «…αγάπη εκ καθαράς καρδίας και συνειδήσεως αγαθής και πίστεως ανυποκρίτου» (1Τιμ.1:5). Πάνω απ’όλα, ο Θεός ευαρεστείται όταν ΤΟΝ φοβούμεθα και Φυλάττομε τισ εντολές Του! Όταν η υπακοή μας προέρχεται από αγάπη και ευσεβή φόβο ο οποίος θέτει τον Θεόν πάνω από όλα και από κάθε πρόσωπο που αγαπούμε. Ναι, όταν ο φόβος του Θεού μας ωθεί να υπακούομε σε όλες τις εντολές Του, όσον σκληρές και οδυνηρές κι’άν είναι! Παράδειγμα: Ο Θεός είπε στον Αβραάμ: “[…] Μη επιβάλης την χείρα σου επί το παιδάριον, και μη πράξης εις αυτό μηδέν· διότι τώρα εγνώρισα ότι συ φοβείσαι τον Θεόν, επειδή δεν ελυπήθης τον υιόν σου τον μονογενή δι’εμέ (Γέν.22:12). Η πράξη της υπακοής του απέδειξε τον φόβον του Θεού!

Όταν οι άνθρωποι oμιλούν για «τον φόβον του Θεού» ή για «τον άγιον φόβον» εννοούν τον σεβασμό αγάπης ή «τον ευσεβή φόβο» που οφείλεται στον Θεόν! Έχουν δίκηο! Αυτό είναι εκείνο που πίστευα επί πολύ καιρό… Αργότερα, όμως, κατάλαβα ότι οι λέξεις αυτές δεν αποδίδουν πλήρως την έννοια της φράσης του «φόβου του Θεού» όπως αυτή χρησιμοποιείται στη Γραφή. Πρέπει, επίσης, να «φοβούμεθα»| τον Θεόν όταν αμαρτάνουμε και δεν μετανοούμε επειδή «ο Θεός ημών είναι πυρ καταναλίσκον…» (Εβρ.12:29 και Ψαλ.73:18-19). Ο Κύριος Ιησούς Χριστός δεν εδήλωσε εις μάτην: «Ουχί, σας λέγω, αλλ’εάν δεν μετανοήτε, πάντες ομοίως θέλετε απολεσθή (Λουκ.13:3). Ο απόστολος Παύλος δεν έγραψε εις μάτην: «μήπως πάλιν όταν έλθω προς εσάς, με ταπεινώση ο Θεός μου και πενθήσω πολλούς των προαμαρτησάντων και μη μετανοησάντων διά την ακαθαρσίαν και πορνείαν και ασέλγειαν, την οποίαν έπραξαν» (2Κορ.12:21). Τί σημαίνει το ρήμα ‘πενθώ’. Για ποιόν πενθείς;

Σημαίνει επίσης ότι έχομε επίγνωση της θείας Παρουσίας Του γύρω μας και πάντοτε, και συγχρόνως της σμικρότητός μας. Έχομε, ωσαύτως, επίγνωση στο βάθος της καρδιάς μας ότι ο Θεός έχει συνεχώς τα μάτια Του επάνω μας από την αρχή του έτους μέχρι το τέλος του έτους (Δευτ.11:12). Πόσον εκφραστική είναι η φράση, « Δέομαι, Κύριε, ενθυμήθητι τώρα, πως περιεπάτησα ενώπιόν σου εν αληθεία και εν καρδία τελεία και έπραξα το αρεστόν ενώπιόν σου […] (2Βασιλ.20:3). Έχομε επίσης επίγνωση ότι κάθε επιλογή μας δυνατόν να έχει αιώνιες συνέπειες. Γνωρίζομε, ομοίως, ότι η ανυπακοή μας θα μας κοστίσει περισσότερον από την υπακοή μας! Συγχρόνως, έχομε τη βεβαιότητα ότι η αγάπη και η φροντίδα του Θεού μας περιβάλλουν και ότι συνεργεί τα πάντα για το καλό μας! (Ρωμ.8:28).

Η επίγνωση που δημιουργείται από τον φόβον του Θεού ο Οποίος μας παρακολουθεί αδιαλείπτως, μάς ωθούν ή μάλλον μάς αναγκάζουν να προειδοποιούμε και να πείθουμε τους συνανθρώπους μας να δώσουν την καρδιά τους σ’ΑΥΤΟΝ, να μετανοούν ειλικρινά, παράγοντες «έργα» μετανοίας και να υπακούουν σε ό,τι ΕΚΕΙΝΟΣ εντέλλεται. Εάν κάποιος φοβάται τον Κύριον απελευθερώνεται από καθε άλλον φόβον! Και όχι μόνον τούτο, αλλά κάθε τι που λέγομε ή κάνομε γράφεται στο Βιβλίο Του! Είναι γραμμένο: «Τότε οι φοβούμενοι τον Κύριον ελάλουν προς αλλήλους· και ο Κύριος προσείχε και ήκουε και εγράφη βιβλίον ενθυμήσεως ενώπιον αυτού περί των φοβουμένων τον Κύριον και των ευλαβουμένων το όνομα αυτού» (Mal.3:16). «Είθε να ήτο εις αυτούς τοιαύτη καρδία, ώστε να με φοβώνται και να φυλάττωσι πάντοτε πάντα τα προστάγματά μου, διά να ευημερώσιν αιωνίως, αυτοί και τα τέκνα αυτών» (Δευτ.5:29). Ω! Εάν ο Θεός, ο ουράνιος Πατέρας μας, είχε τεθεί στην καρδιά μας υπεράνω παντός προσώπου ή πράγματος που αγαπούμε! Ναί, εάν τον αγαπούσαμε με όλη την καρδιά, την ψυχή τη διάνοια και τη δύναμή μας (Μάρκ.12:30), τότε η αγάπη μας, ο σεβασμός μας και η υπακοή μας θα μας είχαν κάμει τους ευτυχέστερους ανθρώπους στον κόσμο! Όμως, αυτό δεν συμβαίνει σε πολλούς από μας! Θυμάστε τί είπε ο απόστολος Παύλος; «διότι δεν έχω ουδένα ισόψυχον, όστις να μεριμνήση γνησίως περί της καταστάσεώς σας· επειδή πάντες ζητούσι τα εαυτών, ουχί τα του Ιησού Χριστού»; (Φιλιπ.2:20-21).

Ορισμοί και χαρακτηριστικά του φόβου του Θεού

• «Ο φόβος του Κυρίου είναι να μισή τις το κακόν· αλαζονείαν και αυθάδειαν και πονηράν οδόν και διεστραμμένον στόμα εγώ μισώ» (Παρ.8:13).
• «Ο φόβος του Κυρίου είναι διδασκαλία σοφίας· και η ταπείνωσις προπορεύεται της δόξης» (Παρ.15:33).
• «Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου· οι άφρονες καταφρονούσι την σοφίαν και την διδασκαλίαν» (Παρ.1:7).
• «Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου· και επίγνωσις αγίων φρόνησις» (Παρ.9:10) !

Συνεπώς, ο άνθρωπος ο σοφός και νοήμων είναι εκείνος που, λόγω του φόβου του Θεού μεσα στην καρδιά του (από πάσης απόψεως), μισεί το κακόν, απομακρύνεται από παντός κακού και κάνει εξ όλης καρδίας το θέλημα του Θεού. Τα αμέσως προαναφερθέντα εδάφια ως και ορισμένα άλλα εδάφια (Παρ.15:16 και Ησα.33:6), ως και το γενικό πνεύμα της Αγίας Γραφής αποδεικνύουν ότι ο μεγαλύτερος θησαυρός του πιστού είναι ο φόβος του Θεού ο οποίος παράγει σοφία και γνώση, οι οποίες με τη σειρά τους, οδηγούν στη σωτηρία, ωθούν τον άνθρωπον σε καθαρισμό (Ψαλ.19.9) και τον καθιστούν ευάρεστον εις τον Θεόν! Τότε, ο Θεός πληροί την καθαρή και υπάκοη καρδιά με το Άγιον Πνεύμα Του! Καλύτερον να έχεις ολιγότερα υλικά αγαθά αλλά περισσότερον φόβον Θεού, ειρήνη και σταθερότητα. Είθε ο Κύριος να καταστήσει αυτήν την αρχήν πιό ισχυρή μέσα μας!

Ο λόγος του Θεού πάει πιό μακρυά: Λέγει «Ο φόβος του Κυρίου είναι πηγή ζωής, απομακρύνων από παγίδων θανάτου» (Παρ.14:27). Πόσες φορές, η σύνεση, που είναι καρπός του φόβου του Θεού, μας έχει πράγματι προστατεύσει από τις παγίδες του Σατανά και από τον φυσικόν θάνατον! Ναι, αλλά πρέπει να παραδεχθούμε ταπεινά ότι δεν είναι η σύνεσή μας που μας έχει πάντοτε προστατεύσει αλλά το προστατευτικό χέρι της αγάπης του Θεού για μάς τους ασύνετους ανθρώπους που κάνομε πολύ συχνά ανόητες πράξεις… Ας σταθούμε και ας συλλογισθούμε για λίγο το παρελθόν μας… και τις επεμβάσεις του Θεού !

Ο φόβος του Θεού δεν είναι παρά ένα κράμα φόβου και τρόμου αλλά συγχρόνως και έλξεως και αγάπης προς τον Θεόν, προς ένα Θεόν μεγάλον και παντοδύναμον, κυβερνήτη του σύμπαντος που είναι πυρ καταναλίσκον, που είναι όμως χωρίς προσωποληψία… αλλά ο Οποίος συγχρόνως ένας Θεός αγάπης και ελέους! Λέγει η Γραφή: «Δουλεύετε τον Κύριον εν φόβω και αγάλλεσθε εν τρόμω» (Ψαλ.2:11). Μας καλεί να φοβούμεθα Εκείνον, και μόνον Εκείνον, και να επικαλούμεθα Εκείνον για τη σωτηρία μας, διότι Εκείνος είναι ο μόνος που μπορεί να καταστρέψει αμφότερα σώμα και ψυχή στην Κόλαση αλλά που όμως μας αγάπησε τόσον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον Μονογενή, προκειμένου, όποιος πιστεύσει σ’Αυτόν να εκφύγει από την αιώνια καταδίκη και να λάβει ζωήν αιώνιον! Δυστυχώς, υπάρχουν πολλοί «πιστoί» που φοβούνται τους ανθρώπους και επιδιώκουν τη δόξα των ανθρώπων, αλλά που δεν φοβούνται τον Θεόν ούτε για τη ζωή τους επάνω στη γη, από πάσης απόψεως, ούτε την Ημέρα της κρίσεως και την Κόλαση! ΕΚΕΙΝΟΝ πρέπει να φοβούμεθα και να αγιάζουμε στην καρδιά μας διότι είναι ΕΚΕΙΝΟΣ είναι που μπορεί να μας καταδικάσει ή να μας δικαιώσει, που μπορεί να μας σώσει ή να μας απωλέσει, που μπορεί να προμηθεύσει τη δύναμη για να ζήσουμε ό,τι απαιτεί από εμάς. Η ειλικρινής μετάνοια, με καρπούς αξίους μετανοίας, μπορεί να σώσει πριν είναι πολύ αργά! Χωρίς ειλικρινή μετάνοια σωτηρία δεν υπάρχει! 

Παρανόηση σχετικά με την προέλευση του ευσεβούς φόβου

Είναι γραμμένο ότι ο φόβος του Θεού στην καρδιά μας προέρχεται από τον Θεόν! Ιδού η απόδειξη: «και θέλω δώσει εις αυτούς καρδίαν μίαν και οδόν μίαν, διά να με φοβώνται πάσας τας ημέρας, διά το καλόν αυτών και των τέκνων αυτών μετ’αυτούς· και θέλω κάμει διαθήκην αιώνιον προς αυτούς, ότι δεν θέλω αποστρέψει απ’οπίσω αυτών, διά να αγαθοποιώ αυτούς· και θέλω δώσει τον φόβον μου εις τας καρδίας αυτών, διά να μη αποστατήσωσιν απ’εμού» (Ιερ.32:39-40). Αλληλούια! Ο Ησαΐας είπε: «Κύριε, ειρήνην θέλεις δώσει εις ημάς· διότι συ έκαμες και πάντα ημών τα έργα διά ημάς» (26:12), ο δε απόστολος Παύλος, διεκήρυξε: «Εν αυτώ, εις τον οποίον και ελάβομεν κληρονομίαν, προορισθέντες κατά την πρόθεσιν του ενεργούντος τα πάντα κατά την βουλήν του θελήματος αυτού» (Εφεσ.1:11). Τότε, κάποιος θα μπορούσε να αντείπει: «Συνεπώς, ο άνθρωπος δεν είναι υπεύθυνος όταν είναι στερημένος από το φόβο του Θεού!» ΌΧΙ, ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΟΧΙ! Είναι υπεύθυνος όχι μόνο για την έλλειψη φόβου Θεού στην καρδιά του αλλά είναι επίσης υπεύθυνος και για την έλλειψη όλων των άλλων θείων αρετών στη ζωή του! Σ’εμάς ανήκει η ευθύνη! Είναι γραμμένο, και ό,τι είναι γραμμένο ισχύει:

• «… ποσάκις ηθέλησα να συνάξω τα τέκνα σου καθ’ον τρόπον συνάγει η όρνις τα ορνίθια εαυτής υπό τας πτέρυγας, και δεν ηθελήσατε.» (Ματ.23:37)·
• «Και καθώς απεδοκίμασαν το να έχωσιν επίγνωσιν του Θεού, παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εις αδόκιμον νούν, ώστε να πράττωσι τα μη πρέποντα» (Ρωμ.1:28)
• «Και θέλετε με ζητήσει και ευρεί, όταν με εκζητήσητε εξ όλης της καρδίας υμών» (Ιερ.29:13).

Κάθε προτροπή του λόγου του Θεού αποτελεί γιά μας και κάποια ευθύνη! 

Συμπέρασμα: Ο Θεός θα βάλει το φόβο Του μέσα μας ως επίσης και κάθε τί άλλο που συμβάλλει στη σωτηρία και την οικοδομή μας ΥΠΟ ΤΟΝ ΟΡΟΝ ότι τα επιθυμούμε με όλη την καρδιά μας και δίνουμε τη συγκατάθεσή μας!!! ΥΠΟ ΤΟΝ ΟΡΟΝ ότι αγαπούμε την αλήθεια περισσότερο από κάθε άλλο πράγμα ή πρόσωπο! Έτσι, είναι για το καλό μας και το καλό των παιδιών μας, καθώς επίσης και για να μπορέσει να μας εγγυηθεί μια στενή και αιώνια σχέση μαζί Του, που βάζει τον φόβον Του μέσα μας! ΑΥΤΟΣ ο χορηγός και ΑΥΤΟΣ ο εγγυητής!

Λανθασμένος σεβασμός

Ανοίγω μια παρένθεση: Ο Θεός Πατέρας, ο Ιησούς Χριστός ο Υιός Του και το Άγιον Πνεύμα πρέπει να είναι το μόνο αντικείμενο του ευσεβούς φόβου και τρόμου μας και όχι οι «άγιοι» ή τα ξηρά κόκκαλά τους ή και οι εικόνες τους!!! Γι αυτό είναι γραμμένο: «Τον Κύριον των δυνάμεων, αυτόν αγιάσατε και αυτός ας ήναι ο φόβος σας και αυτός ας ήναι ο τρόμος σας» (Ησα.8:13). Είθε να ζούμε έτσι, ώστε το Άγιον Όνομά Του να αγιάζεται μέσα μας! Αγιάζεται ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός όταν στρέφουμε την καρδιά μας σε άλλα ανθρώπινα όντα ακόμη και την αγία Μητέρα του Ιησού, στους νεκρούς αγίους για να μας σώσουν ή για να μας ευλογήσουν ή για να μας δώσουν χάρη ή για να μας βοηθήσουν στις ανάγκες μας σαν να ήταν πανταχού παρόντες και παντοδύναμοι; Αυτοί εσταυρώθηκαν για τις αμαρτίες μας; Οι πνευματικοί ηγέτες ως και οι πιστοί δεν έχουν ποτέ διαβάσει ότι υπάρχει ένας Θεός, και ΕΝΑΣ ΜΕΣΙΤΗΣ μεταξύ του Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος ΧΡΙΣΤΟΣ ΙΗΣΟΥΣ; (2Τιμ.2:5). Οι πνευματικοί ηγέτες, αλλά επίσης και οι πιστοί, δεν διάβασαν ποτέ τί ο Ιησούς δήλωσε: «…Αληθώς, αληθώς σας λέγω ότι όσα αν αιτήσητε παρά του Πατρός ΕΝ ΤΩ ΟΝΟΜΑΤΙ ΜΟΥ, θέλει σας δώσει»; (Ιωάν.16:23). Τέτοιοι ηγέτες είναι άνθρωποι που «κατακρατούσι την αλήθειαν εν αδικία» (Ρωμ.1:18). Τέτοιοι ηγέτες κλείνουν την βασιλείαν των ουρανών έμπροσθεν των ανθρώπων ! Ούτε αυτοί εισέρχονται ουδέ τους εισερχομένους αφίνουν να εισέλθουν (Ματ.23:13-14). Δυστυχώς, ανήκουν στην κατηγορία εκείνων των πνευματικών ηγετών τους οποίους εχαρακτήρισεν ο Παύλος ως «πλανώντες και πλανώμενοι». Όσοι δε τολμήσουν να εναντιωθούν και τους ελέγξουν – επειδή θέλουν να ζήσουν ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού – θα διωχθούν άμεσα ή έμμεσα (2Τιμ.3:12-13).

Η Βίβλος λέγει: «αλλά αγιάσατε Κύριον τον Θεόν εν ταις καρδίαις υμών, και εστέ πάντοτε έτοιμοι εις απολογίαν μετά πραότητος και φόβου προς πάντα τον ζητούντα από σας λόγον περί της ελπίδος της εν υμίν» (1Πέτ.3:15). Μια τέτοια τοποθέτηση θα μας οδηγήσει, πρώτον, να απολογούμεθα με πραότητα και φόβο προς κάθε άνθρωπον (Δευτ.14:23· Ι. Ναυή 4:24· Παρ.23:17) και δεύτερον να είμαστε σε θέση να βοηθήσουμε τα παιδιά μας και άλλους ανθρώπους για να μη φοβούνται κανένα άλλον παρά μόνον τον Θεόν και να προσέχουν πώς ακούνε και τί ακούνε! (Ps.34: 11). Από την πρώτη ημέρα που κατάλαβα τη σημασία του φόβου Του Θεού στη ζωή μου, δεν έχω σταματήσει να παρακαλώ τον Θεόν να βάλει το φόβο του στην καρδιά των παιδιών μου…

Να φοβούμεθα τον Θεόν και όχι τους ανθρώπους

Ναι, πρέπει να φοβούμεθα τον Θεόν και όχι τους ανθρώπους, όχι για να λάβουμε τις ευλογίες Του αλλ’επίσης για να αποφύγουμε τις συνέπειες των προειδοποιήσεων Του. Αυτός είναι ο λόγος που ο φόβος του Θεού είναι ο «θησαυρός» μας. Να, γιατί όταν προσευχόμεθα πρέπει να ζητούμε από τον Θεόν να βάλη τον φόβον του στην καρδιά εκείνων για τους οποίους προσευχόμεθα, είτε πρόκειται για τα παιδιά μας, είτε πρόκειται για τους γονείς μας, είτε για φίλους και συγγενείς. Ναι, ο φόβος του Θεού οδηγεί στη ζωή αλλά ο φόβος των ανθρώπων στήνει παγίδες! Ο μόνος τρόπος για να απαλλαγή κανείς από τον φόβον των ανθρώπων και από ‘συμφορές’είναι να φοβάται τον Θεόν και να δίνει προσοχή στα “Ούτω λέγει Κύριος”. Κάποιος είπε: «Φοβούμεθα τόσον πολύ τους ανθρώπους διότι φοβούμεθα τόσον λίγο τον Θεόν». Ο φόβος του ανθρώπου μας καθιστά αδύνατους στις δυσκολίες. Είναι ποτέ δυνατόν να υπάρχει μακαριότητα και δύναμη όταν ο δουλικός φόβος της σαρκός είναι παρών; Ας μη φοβούμεθα εκείνους που μπορούν να αποκτείνουν το σώμα αλλά που την ψυχήν δεν δύνανται να θανατώσουν αλλά ας φοβηθούμε Εκείνον μάλλον που μπορεί και ψυχήν και σώμα να απολέση εν τη γεέννη (Ματ.10:28). Ο Ιησούς μιλούσε συχνά για την κόλαση! Εμείς; Ή μήπως το αποφεύγομε συστηματικά; Είμαστε πιό ευγενείς και πιό τρυφεροί από τον Χριστόν; Ας είναι λοιπόν η προσευχή μας, ο Θεός να μας διδάξει να μετρούμε έτσι τις ημέρες μας, ώστε να προσκολλούμε την καρδίαν μας στη σοφία και να εννοούμε τόν φόβον του Κυρίου (Ψαλ.90:12).

Το αντίθετο του φόβου Θεού

Αντίθετα, οι μη πιστεύοντες φοβούνται άλλους θεούς (2Βασ.17:38) και φοβούνται και τρέμουν εκεί όπου δεν υπάρχει κανένας λόγος να φοβούνται (Αποκ.21:8· Ψαλ.53:5). Επιπλέον, φοβούνται άλλους ανθρώπους ακόμα και την ενοχλητική και απειλητική φωνή μελών της οικογενείας τους. Είθε ο Κύριος να μας προστατεύει και να μην επιτρέψει να «αγόμαστε και να φερόμαστε» από τις φωνές τους και να κάνουμε πράγματα που είναι δυσάρεστα στον Θεόν! Είθε να μας βοηθήσει, αντιθέτως, να κάνουμε όλα όσα είναι χρήσιμα για τους συνανθρώπους μας και τα μέλη της οικογένειάς μας για τη σωτηρία της ψυχής τους και για τη «πραγματική» ευημερία τους! Είθε η ανθρωποφοβία να μη επικρατήσει ποτέ στη ζωή μας! (1Σαμ.15:24 και Ιωάν.9:22). Ευτυχώς η οργή του Θεού δεν προορίζεται σ’εκείνους που έχουν δεχτεί ταπεινά τη συγχώρηση και τη χάρη του Θεού (Ησα.2:19· Λουκ.21:26· Αποκ.6:16-17· Εβρ.10:27). «Δεν είναι τώρα λοιπόν ουδεμία κατάκρισις εις τους εν Χριστώ, Ιησού…» (Ρωμ.8:1).

Ένα άλλο πράγμα που κάνει τους ανθρώπους να είναι σε κατάσταση ανίερου φόβου είναι η ένοχη συνείδηση! Πόσον αληθές! Η ένοχη συνείδηση, η «γύμνια» της συνείδησής μας, μας ωθεί να κρυφθούμε στις περιστάσεις της ζωής ή στο «σκοτάδι» ή στην απομόνωση. Φοβούνται το φως που αποκαλύπτει τα πονηρά έργα! Στο βιβλίο της Γενέσεως 3:10, διαβάζομε: «Ο δε είπε, Την φωνήν σου ήκουσα εν τω παραδείσω, και εφοβήθην, διότι είμαι γυμνός· και εκρύφθην» (επίσης, Γέν.4:14). Πόσον αληθινός είναι ο λόγος του Θεού όταν δηλώνει: «Ειρήνη δεν είναι εις τους ασεβείς, λέγει Κύριος» (Ησα.48:22· 57:21) και ότι «Ο φόβος του ασεβούς θέλει επέλθει επ’αυτόν· η επιθυμία δε των δικαίων θέλει εκπληρωθή» (Παρ.10:24). Τί υπόσχεση και τί ευλογία! Συνεπώς, οι άγιες επιθυμίες μας θα εκπληρωθούν! Σ’ευχαριστούμε, Κύριε!!! (Παρ.10:24). Και πόσον παρήγορος είναι ο λόγος του Θεού που λέγει:

• «Όστις όμως ακούει εμού, θέλει κατοικήσει εν ασφαλεία· και θέλει ησυχάζει, μη φοβούμενος κακόν» (Παρ.1:33).
• «Ο Κύριος είναι φως μου και σωτηρία μου· τίνα θέλω φοβηθή; ο Κύριος είναι δύναμις της ζωής μου· από τίνος θέλω δειλιάσει;» (Ψαλ.27:1· Ρωμ.8:31-35· Ησα.8: 12)

Έτσι, καταλήγομε στο συμπέρασμα ότι όταν εμπιστευόμαστε τον Θεόν προστατευόμαστε από ένοχο φόβο… Η Βίβλος επιβεβαιώνει ότι του ασεβούς η παρανομία λέγει εν τη καρδία μου, δεν είναι φόβος Θεού έμπροσθεν των οφθαλμών αυτού (Ψαλ.36:1).

«Πατέρα μας ουράνιε, δίδαξέ μας να μετρούμε σωστά τις ημέρες μας, ώστε να μπορούμε να προσκολλούμε την καρδιά μας στη σοφία και να εννοούμε τον φόβον του Κυρίου. Βοήθησέ μας, Κύριε, να χρησιμοποιούμε καλά το χρόνο μας, το χρόνο που μας έχεις δανείσει πριν από την αιωνιότητα, και να προσκολλούμε την καρδιά μας στο φόβο του Κυρίου. Κύριε, φύλαξέ μας από αισθήματα και πρόθεση να εκδικούμεθα και να ανταποδίδουμε κακόν αντί κακού! Είμαστε στη θέση Σου; Το δικαίωμα της εκδικήσεως και της ανταποδόσεως ανήκουν μόνον σε Σένα! Μη επιτρέψεις να υπερνικηθούμε από το κακό αλλά να να υπερνικούμε το κακό δια του καλού (Γέν.50:19, Ρωμ. 12:17-21). Ο φόβος Σου να είναι μέσα μας και μέσα στα παιδιά μας, ώστε οι οίκογένειές μας να ευοδούνται (Έξοδ.1:21). Αμήν.

Ιωάννης ΜΠΑΛΤΑΤΖΗΣ

baltatzis@skynet.be

jean.baltatzis@gmail.com

http://wordstaughtbythespirit.com

 

Συνεχίζεται…