Κεφάλαιον 11 Συνέχεια από το Κεφάλαιον 10
“Λόγοι διδακτοί Πνεύματος” (1Κορ.2:13)
Διακονία πνευματικών μηνυμάτων μέσω διαδικτύου προς δόξαν Θεού
Σειρά Βιβλικών μελετών επί
ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ
ΚΑΙ
ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΥ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ
ΜΕΡΟΣ Β’: Ποιός πιστός κινδυνεύει να χάσει τη σωτηρία του…(#3)
ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΟΥ: «Μελέτες κατά Περίπτωση»…
Στη συνέχεια θα εξετάσουμε ορισμένες άλλες περιπτώσεις:
4. «Εχθροί του σταυρού»
«Διότι περιπατούσι πολλοί, τους οποίους σας έλεγον πολλάκις, τώρα δε και κλαίων λέγω, ότι είναι οι εχθροί του σταυρού του Χριστού, των οποίων το τέλος είναι απώλεια, των οποίων ο Θεός είναι η κοιλία, και η δόξα αυτών είναι εν τη αισχύνη αυτών, οίτινες φρονούσι τα επίγεια» (Φιλιπ.3:18-19). Ο απόστολος Παύλος μιλούσε για πολλούς ‘χριστιανούς’ και πιθανότατα για ‘χριστιανούς εργάτες’! Έκλαιγε για ανθρώπους που εθεωρούντο χριστιανοί και για χριστιανούς εργάτες, αλλά οι οποίοι, στην πραγματικότητα, ζούσαν ασυνεπή ή ανήθικη ζωή ή και δούλευαν για την κοιλιά τους, για τη δική τους δόξα και που φρονούσαν τα επίγεια.
Δεν τους κατηγορεί ως απίστους ή μη πιστεύοντας εις το ευαγγέλιον του σταυρού! Δεν ηρνούντο ή περιφρονούσαν τη διδασκαλία του σταυρού, αλλά οι ‘διαγωγή’ τους τούς είχε καταστήσει εχθρούς του σταυρού του Χριστού και το όνομα του Χριστού ατιμάζετο! Ο Παύλος εδήλωσε ότι το τέλος τους ήταν η απώλεια! Προκαλούσαν ζημία στην εκκλησία του Χριστού και έδιδαν αφορμή στους εχθρούς του Χριστού να ομιλούν περιφρονητικά κατά του Ευαγγελίου! Τέτοιοι άνθρωποι υπήρχαν στις ημέρες του Παύλου! Σήμερα, στα μάτια μας, υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι; Εάν ναι, εμείς κλαίμε ή μήπως τους θεωρούμε απλώς αδύνατους χριστιανούς που χρειάζονται πνευματική υποστήριξη ή πνευματική αναζωπύρωση; Ο Θεός να μας κάνει έλεος!
Ναι, ο Παύλος έκλαιγε καθώς έβλεπε μερικούς να περιπατούν μ’ένα τρόπο που τους καταστούσε εχθρούς του σταυρού: Χριστιανοί εργάτες, εχθροί του σταυρού; Ναι, εχθροί του σταυρού γιατί ο Θεός τους ήταν η κοιλία τους, η δόξα τους εν τη αισχύνη αυτών και φρονούσαν τα επίγεια… (Φιλιπ.3:19 και Ρωμ.16:18). Έκλαιγε επειδή κατέστρεφαν την ψυχή τους, επειδή ετραυμάτιζαν τον χριστιανισμόν και έδιναν ευκαιρία στους εχθρούς του Κυρίου να ομιλούν περιφρονητικά για τους χριστιανούς! Η ανήθικη και υλιστική ζωή είναι έχθρα προς τον σταυρόν του Ιησού διότι Εκείνος απέθανε για να μας κάνει αγίους και ευσεβείς. Μια τέτοια ζωή αποδεικνύει ότι η καρδιά τους δεν ήταν παραχωρημένη, ότι ζούσαν σε γνωστή τους αμαρτία, ότι δεν αγαπούσαν τον Χριστόν και ότι τους απορροφούσαν τα εγκόσμια.
Οι διάφορες θρησκείες, το Ισλάμ, ο Βουδδισμός, κ.λπ., είναι, πράγματι, εχθροί του σταυρού! Οι χειρότεροι εχθροί του σταυρού είναι, ωστόσο, εκείνοι που ισχυρίζονται ότι είναι χριστιανοί αλλά ζούνε στην αμαρτία! Βέβαια, υπάρχουν και άλλοι, οι οποίοι φοβούνται ή και ντρέπονται να πάρουν φανερή θέση υπέρ του Χριστού! Δίνουν την ψήφο τους υπέρ του… Βαραββά, και παραδίδουν τον Χριστόν δια να σταυρωθεί…! Για λόγους πολιτικούς ή προσωπικούς ή για οικονομικά ωφέλη, θέτουν σε ισότιμη θέση, τη διδασκαλία και την αποστολή του μεγάλου Θεού και Σωτήρος Ιησού Χριστού (Τίτ.2:13) με τις διδασκαλίες του Μωάμεθ ή του Βούδδα, κ.λπ.
Κατά τον ίδιο τρόπο, εχθροί του σταυρού είναι εκείνοι οι εργάτες του Ευαγγελίου, οι οποίοι αφαιρούν από το Ευαγγέλιον τον σταυρόν του Χριστού, το αίμα του Χριστού, τα «δικαιώματα» του Θεού επί της ζωής τους και επί της ζωής των άλλων πιστών! Ναι, άνθρωποι των οποίων η θρησκεία δεν είναι παρά μόνον μια καθαρή και απλή τελετουργία αναμεμιγμένη με πεπλανημένες παραδόσεις. Xρησιμοποιούν μόνον ένα μέρος από τα λόγια του Χριστού και αποφεύγουν να μιλούν για ενοχή, για μετάνοια, για τον σταυρόν του Χριστού, για το αίμα του Χριστού, για τον αιώνιον όλεθρον αλλά αναμειγνύουν τη φιλοσοφία, ψυχολογία, κοινωνιολογία, και δίνουν ψευδή ασφάλεια και παρηγορία ! Λέγουν προς τους βλέποντας, Μη βλέπετε· και προς τους προφήτας, Μη προφητεύετε εις ημάς τα ορθά, λαλείτε προς ημάς κολακευτικά, προφητεύετε απατηλά (Ησα.30:10) για να μας κάνουν να νιώθουμε ευχάριστα… και τούτο διότι ο κόσμος γαργαλίζεται την ακοήν (2Τιμ.4:3). Ανήκουν στην κατηγορία των πλανώντων και πλανωμένων. Είθε ο Κύριος να μας προλάβει από τέτοια πράγματα εγκαίρως πριν είναι πολύ αργά! Ο Παύλος εγνώριζε πολύ καλά ότι οποιαδήποτε διδασκαλία δεν είναι θεμελιωμένη στον σταυρόν του Ιησού θα εξέτρεπε τους ανθρώπους από το σωστό δρόμο. Πόσο λυπηρόν είναι, να βλέπεις ότι ο σταυρός του Ιησού, η ανάστασή Του και το πολύτιμο αίμα του Ιησού για την άφεση των αμαρτιών μας, είναι γενικά, αμελούμενες ή αποφευγόμενες και τόσον σπανίως κηρυττώμενες!
Καταλαβαίνουμε ότι οι εχθροί του σταυρού, περί των οποίων ομιλούσε ο Παύλος ήταν ‘χριστιανοί ή χριστιανοί εργάτες’, που δεν απέρριπταν μεν με τα λόγια τους και την ομολογία τους τον σταυρόν του Χριστού αλλά οι οποίοι ζούσαν κατά τρόπον που φανέρωνε ή μάλλον απεδείκνυε ότι ήταν εχθροί του αγνού Ευαγγελίου με έναν από τους ακόλουθους τρόπους:
α) Με ανήθικη ζωή, β) Με ζωή ανοχής γνωστής αμαρτίας, και γ) Με καρδιά που δεν ήταν δοσμένη πραγματικά στον Θεόν. Ο Παύλος έκλαιγε γι’αυτούς! Επαναλαμβάνω: Εμείς;
Υποθέτω ότι πολλοί από αυτούς ΕΙΧΑΝ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΚΑΛΑ, αλλά αργότερα, οι μέριμνες αυτού του κόσμου και η απάτη του πλούτου και η εισβολή άλλων αμαρτωλών επιθυμιών, ΑΠΕΠΝΙΞΑΝ ΤΟΝ ΛΟΓΟΝ και έγινε άκαρπος (Μάρκ.4:19).
Μεγάλη ζημιά έχει γίνει στην αληθινή θρησκεία, εξαιτίας τέτοιων ΠΙΣΤΕΥΟΝΤΩΝ! Στις ημέρες μας, ορισμένοι από αυτούς κατηγορούνται για ομοφυλοφιλία ή ανηθικότητα, ορισμένοι ως φιλάργυροι, κάποιοι ως δικτάτορες, ορισμένοι ότι συμπεριφέρονται ως κοσμικοί διπλωμάτες χωρίς ειλικρίνεια, κάποιοι ως «ψευδοδιδάσκαλοι», μερικοί άλλοι ως στρεβλώνοντες τον Λόγον του Θεού για να τον κάνουν είτε πιό «ελκυστικόν» ή για να μη δίνουν την εντύπωση του φανατικού και ότι είναι άνθρωποι με ευρύτητα πνεύματος κ.λπ. Ας μου επιτραπεί να προσθέσω: Στις χριστιανικές εκκλησίες πολλοί είναι εκείνοι που πιστεύουν ειλικρινά στη θυσία και την ανάσταση του Χριστού για τις αμαρτίες τους αλλά που δεν έχουν ποτέ εμπιστευθεί τη ζωή τους στον Χριστόν και που δεν Τον έχουν δεχθεί ως ΚΥΡΙΟΝ της ζωής τους! Λόγω τέτοιων ατόμων το Ευαγγέλιον του Κυρίου και Σωτήρος μας βλασφημείται! «Το στερεόν όμως θεμέλιον του Θεού μένει, έχον την σφραγίδα ταύτην· Γνωρίζει ο Κύριος τους όντας αυτού, και· Ας απομακρυνθή από της αδικίας πας όστις ονομάζει το όνομα του Κυρίου [………] Εάν λοιπόν καθαρίση τις εαυτόν από τούτων, θέλει είσθαι σκεύος τιμίας χρήσεως, ηγιασμένον και εύχρηστον εις τον δεσπότην, ητοιμασμένον εις παν έργον αγαθόν» (2Τιμ.2:19-21 ).
Τί πρέπει να ειπούμε για λανθασμένες διδασκαλίες; Επιτρέψτε μου να αναφέρω απλώς μία: «Δεν υπάρχει ‘αιώνιος όλεθρος’ (2Θεσσαλ.1:9) διότι ο Θεός είναι αγάπη!» Η Αγία Γραφή μιλάει σαφώς για απώλεια, για αιώνιον όλεθρον…! Η απλή ομολογία και οι ωραίες ομιλίες τους δεν θα τους σώσουν! Καυχώνται για πράγματα που θα έπρεπε να ντρέπονται: Να πάρουν δόξα από τους ανθρώπους, να εξασφαλίσουν πλούτη, να απολαύσουν τη ζωή κ.λπ… Δεν τους ενδιαφέρουν οι πνευματικές συζητήσεις αλλά είναι έτοιμοι να δαπανήσουν ώρες μιλώντας για εγκόσμια και ασήμαντα πράγματα!
Μια σύντομη παρένθεση: Μήπως όλες οι προειδοποιήσεις και παραινέσεις της Βίβλου, π.χ, «αγρυπνείτε», «προσέχετε», «μετανοείτε» κ.λπ., έχουν δοθεί ματαίως; Κατ’ουδένα τρόπον! Οι προειδοποιήσεις ισχύουν για όλους αλλά κυρίως για όσους παίζουν με την αμαρτία, για όσους περιπατούν ατάκτως. Η Εκκλησία δεν είναι σε κίνδυνο μόνον από ψευδοπροφήτες, διδασκαλίες ή ερμηνείες λανθασμένες αλλά είναι σε μεγάλο κίνδυνο και από ανθρώπους που την αποκοιμίζουν, λέγοντες «ειρήνη, ειρήνη», ενώ δεν υπάρχει ούτε ασφάλεια ούτε ειρήνη (Ιερ.6:14· 8:11, Ιεζ.13:10, 22:28). Ναι, τέτοιοι άνθρωποι παρηγορούν τους ακροατές τους χωρίς να τους δίνουν βιβλικές προειδοποιήσεις! Δεν θέλουν να τους ταράξουν με τις προειδοποιήσεις της Αγίας Γραφής που ελέγχουν την αμαρτία μήπως και εγκαταλείψουν την εκκλησία! Τέτοιοι εργάτες – το επαναλαμβάνω – θέλουν να τους κάνουν να αισθάνονται «ευχάριστα»…
Αν δεν προειδοποιούμε τα παιδιά μας και τους αδελφούς και τις αδελφές μας για τους κινδύνους που διατρέχουν, δεν τους αγαπούμε.
5. Όσοι ζουν μέσα στις «…μέριμνες…»
Όταν οι μέριμνες και οι ανησυχίες αυτού του κόσμου απορροφούν ένα άνθρωπο – και κυρίως έναν χριστιανόν – εμποδίζεται να αναπτυχθεί πνευματικώς. Οι απλές φροντίδες της κάθε ημέρας, όταν συνοδεύονται από ανησυχία και άγχος, μετατρέπονται σε αμαρτία. Τότε ροκανίζουν την πνευματική ζωή, σαν από γάγγραινα. Το αποτέλεσμα θα είναι αναπόφευκτα μια άκαρπη ζωή:
- «Το δε πεσόν εις τας ακάνθας, ούτοι είναι εκείνοι οίτινες ήκουσαν, και υπό μεριμνών και πλούτου και ηδονών του βίου υπάγουσι και συμπνίγονται και δεν τελεσφορούσι» (Λουκ.8:14).
- «Και οι εις τας ακάνθας σπειρόμενοι είναι ούτοι, οίτινες ακούουσι τον λόγον και αι μέριμναι του αιώνος τούτου και η απάτη του πλούτου και αι επιθυμίαι των άλλων πραγμάτων εισερχόμεναι συμπνίγουσι τον λόγον, και γίνεται άκαρπος» (Μάρκ.4:19).
Η βασική δυσκολία με αυτούς τους πιστούς είναι: Θα σωθούν; Σώζονται « ως δια πυρός » αλλά χάνουν τα έργα τους; Θα απωλεσθούν διότι δεν φέρουν καρπόν; Βλέπομε στην περίπτωση της «Παραβολής του Σπορέως» ότι το έδαφος είναι καλό και γόνιμο. Ο σπόρος φυτρώνει κανονικά. Φυτρώνουν, ωστόσο, ορισμένα άλλα μικρά ζιζάνια, τα οποία είναι οι κοσμικές μέριμνες και μυστικές κοσμικές επιθυμίες που επίσης φυτρώνουν. Οι άνθρωποι αυτής της κατηγορίας φοβούνται μεν τον Θεόν αλλά λατρεύουν τα είδωλά τους, τα οποία δεν είναι παρά τα αγαθά τους, η εργασία τους ή τα μέλη της οικογενείας τους: «επειδή όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί θέλει είσθαι και η καρδία σας» (Ματ.6:21). Αυτό σημαίνει ότι δεν έχουν ποτέ δώσει τελείως την καρδιά τους στον Θεόν! Μπορούμε να τους αποκαλέσουμε «αναγεννημένους χριστιανούς» αλλά που δεν έχουν γίνει ακόμη «μαθητές», άξιους του Χριστού, επειδή δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του Χριστού παρόλον ότι πιστεύουν στο πρόσωπο και τη θυσία του Χριστού;
Δεν είναι εύκολο να τους διακρίνουμε σωστά ευθύς εξ αρχής. Ο Θεός τους αποκαλύπτει σε εύθετο χρόνο μέσω έργων τους. Κάποιοι προσποιούνται ότι είναι ζηλωτές Χριστιανοί, είτε διότι ντρέπονται ότι οι άλλοι άνθρωποι θα μπορούσαν να ιδούν τη γύμνια τους ή γιατί έχουν ορισμένες οικονομικές, κοινωνικές ή επαγγελματικές σχέσεις με τους αδελφούς ή και με την Εκκλησία! Είτε ακόμη, διότι έχουν γίνει τόσον πνευματικώς νεκροί που δεν μπορούν να διακρίνουν την πραγματική πνευματική κατάστασή τους.
Αν η «ασθένεια» αυτή εξελιχθεί ανεμπόδιστη, μπορεί να οδηγήσει όχι μόνον σε σοβαρά προβλήματα υγείας αλλ’επίσης σε πνευματικό θάνατο. Όσοι ζουν με αυτόν τον τρόπο, αντικαθιστούν στην πραγματικότητα τον Θεόν με ένα αντικείμενο, με το χρήμα, με ένα επάγγελμα ή μ’ένα πρόσωπο… Αυτό είναι μια μορφή ειδωλολατρείας! Οι δε ειδωλολάτραι δεν έχουν κληρονομίαν εν τη βασιλεία του Χριστού και Θεού (1Κορ.6:9-10, 10:7, 14; Γαλ.5:20; Εφε.5:5; Κολ.3:5; Αποκ.21:8, 22:15). Όλες αυτές οι προειδοποιήσεις απηυθήνθησαν στους πιστούς! Εδόθησαν εις μάτην; Η ιδιοκτησία, η εργασία και οι προσωπικές σχέσεις, οι οποίες είναι ευλογίες αυτές καθεαυτές, μπορούν να γίνουν τα χειρότερα εμπόδια, να μετατραπούν σε είδωλα στην πνευματική μας ζωή. Μπορούν να καταπνίξουν τον καλό σπόρο του Θεού και να οδηγήσουν σε μια αποτυχημένη ζωή και σε πνευματικό θάνατο. Ιδού η αιτία για την οποίαν ο Κύριος ομίλησε για το κόστος της πραγματικής θρησκείας, εκείνης του να απαρνηθείς τον εαυτόν σου και να σηκώσεις με πιστότητα τον σταυρόν σου (Λουκ.14:26-30).
Παρακαλώ προσέξατε το εδάφιο Λουκ.21:34: «Προσέχετε δε εις εαυτούς μήποτε βαρυνθώσιν αι καρδίαι σας από κραιπάλης και μέθης και μεριμνών βιωτικών, και επέλθη αιφνίδιος εφ’ υμάς η ημέρα εκείνη». Ήταν τυχαίο ή σκόπιμο που αυτές οι λέξεις εγράφησαν; Οι μέριμνες οδηγούν σε ειδωλολατρεία, σε ανώφελες διανοητικές δραστηριότητες και σε αφροσύνες! Πόσοι πιστεύοντες έχουν ξεχάσει αυτή την προειδοποίηση και ζουν σαν να είναι η ζωή τους ασφαλής και να μη φοβούνται τον θανατον, σαν να μη υπάρχει η ώρα της κρίσεως εμπρός στον θρόνο του Θεού! Αντιθέτως, το να «ζητούμε πρώτον τη βασιλεία και τη δικαιοσύνη του Θεού» (Ματ.6:33) είναι το κλειδί για την πνευματική μας ανάπτυξη και την πνευματική παραγωγικότητα. Αποτελεί τον καλύτερο τρόπο να τιμούμε την αγάπη και την πιστότητα του Θεού! Καλούμεθα να μη «μεριμνούμε για τίποτα», «μηδενί μεριμνάτε» (Φιλιπ.4:6) γιατί ο Θεός μας, ο ουράνιος Πατέρας μας μάς αγαπά και φροντίζει τα πάντα για εμάς (1Πέτ.5:7). Εάν εμείς εμπιστευόμαστε τον Θεόν και την πρόνοιά Του, τότε η ειρήνη του Θεού, η υπερβαίνουσα πάντα νουν θα διαφυλάξει την καρδιά μας και τα διανοήματά μας διά του Ιησού Χριστού (Φιλιπ.4:7)! Ας αναθέσουμε, λοιπόν εις τον Κύριον την οδόν μας, ας ελπίζουμε εις Αυτόν και Αυτός θα ενεργεί για λογαριασμό μας (Ψαλ.37:5-6). Ο μόνος τρόπος απαλλαγεί ο άνθρωπος από αυτήν την κατάσταση είναι η ειλικρινής ΜΕΤΑΝΟΙΑ που παράγει καρπούς άξίους μετανοίας και μάλιστα πριν είναι πολύ αργά!
6. Όσοι «εκλήθησαν» και απεδέχθησαν την πρόσκληση αλλά δεν συνεμμορφώθησαν…
Πρόσωπα που εκλήθησαν και απεδέχθησαν την πρόσκληση αλλά δεν συνεμμορφώθησαν θα ριφθούν εις το σκότος το εξώτερον… σύμφωνα με την παραβολή (Ματ.22:9-14). Ο Ιησούς κλείνει αυτήν την παραβολήν λέγοντας: «Διότι πολλοί είναι οι κεκλημένοι, ολίγοι δε οι εκλεκτοί» (Ματ.22:14). Θυμάστε την περίπτωση εκείνου ο οποίος εισήλθε μη έχων ένδυμα γάμου; Ήταν σύνηθες για τον άνθρωπον, ο οποίος έκανε ένα γάμο να παρέχει ενδύματα γάμου σ’εκείνους που προσκαλούσε και να προετοίμαζε μια εορτή. Με αυτήν την παραβολή, ο Κύριος μας δείχνει ότι δεν μπορούμε να εισέλθουμε στην «εορτή» Του χωρίς να δεχθούμε το ένδυμα της δικαισύνης που προσφέρει μέσω του Ιησού Χριστού επί τη βάσει όρων που έχει θέσει δηλ., της ελικρινούς μετανοίας μας και της ανυποκρίτου πίστεώς μας σ’Αυτόν! Ο Θεός θα εξετάσει εκείνους που θέλουν να συμμετέχουν στην εορτή Του με τα δικά τους « ρούχα » της αυτοδικαιώσεώς τους ή της υπερηφανείας και της υποκρισίας.
«Και λέγει προς αυτόν· Φίλε, πως εισήλθες ενταύθα μη έχων ένδυμα γάμου; Ο δε απεστομώθη.» (Ματ.22:12). Βλέπετε ότι υπάρχουν άτομα που θέλουν να συμμετάσχουν στη γιορτή του Θεού χωρίς να είναι «ενδεδυμένοι» σωστά! Ποιό είναι το καλό, το κατάλληλο ένδυμα; Δεν είναι η ειλικρινής μετάνοια και η εμπιστοσύνη στον Θεόν που οδηγούν στη γνήσια γέννηση εκ του Θεού; Δεν σημαίνει, επίσης, καθαρότητα καρδίας (Ματ.5:8) και αγαθή συνείδηση (1Tιμ.1:5); «Τότε είπεν ο βασιλεύς προς τους υπηρέτας· Δέσαντες αυτού πόδας και χείρας, σηκώσατε αυτόν και ρίψατε εις το σκότος το εξώτερον· εκεί θέλει είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων. Διότι πολλοί είναι οι κεκλημένοι, ολίγοι δε οι εκλεκτοί» (Ματ.22:13-14). Τα εδάφια αυτά, 13 και 14, έχουν ιδιαίτερη σημασία: Μας βοηθούν να καταλάβουμε ότι είχε προσκληθεί στο γάμο αλλά ότι είχε αμελήσει ή αρνηθεί να συμμορφωθεί με τους κανονισμούς της προσκλήσεως, ώστε να συμπεριληφθεί μεταξύ των εκλεκτών. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον ερρίφθη έξω στο σκότος το εξώτερον όπου θα υπήρχε κλαυθμός και τριγμός των οδόντων. Εσώθη;
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον ο απόστολος Παύλος προτρέπει τους πιστούς να δεχθούν να συμμορφωθούν προς τις στοιχειώδεις απαιτήσεις της μετανοίας και της πίστεως και μετά να ενδυθούν, ως εκλεκτοί του Θεού άγιοι και ηγαπημένοι, σπλάγχνα οικτιρμών, χρηστότητα, ταπεινοφροσύνην, πραότητα και μακροθυμία (Κολ.3:12). Εχουν άραγε ενδυθεί αυτές τις ιερές αρετές όλοι οι πιστοί; Ας μη ξεχνούμε ποτέ λοιπόν ότι υπάρχουν άνθρωποι που έχουν «κληθεί» (προσκληθεί) οι οποίοι όμως αμέλησαν να γίνουν «κλητοί και εκλεκτοί και πιστοί» (Αποκ.17:14).
Ξέρετε…
- Ότι μόνον χάριν των εκλεκτών οι ημέρες της Μεγάλης Θλίψεως θα συντμηθούν (Ματ.24:22); Ότι οι εκλεκτοί θα αρπαγούν όταν η σάλπιγξ δώσει την μεγάλην φωνή της (Ματ.24:31 και Μάρκ. 13:20, 22, 27);
- Ότι ο Θεός θα κάμει εκδίκηση για τους εκλεκτούς Του που βοούν προς Αυτόν ημέρα και νύκτα, αν και μακροθυμεί προς αυτούς (Λουκ.18:7);
- Ότι ο Θεός θα δικαιώσει και θα ευλογήσει τους εκλεκτούς (Ρωμ.8:33, 2Τιμ.2:10, 1Πέτ.1:2); (Θα επανέλθουμε στο σημείο αυτό περί των «εκλεκτών».)
7. «Ουδείς βαλών την χείρα αυτού επί άροτρον και βλέπων εις τα οπίσω… »
«Και είπε προς αυτόν ο Ιησούς· Ουδείς βαλών την χείρα αυτού επί άροτρον και βλέπων εις τα οπίσω είναι αρμόδιος διά την βασιλείαν του Θεού» (Λουκ.9:62). Όποιος μπαίνει στη χριστιανική ζωή πρέπει να το κάνει με όλη του την καρδιά για όλη του τη ζωή! Εκείνος που έρχεται στον Χριστόν και είτε νοσταλγεί εκείνα που άφησε είτε δεν θέλει να αφήσει αυτά που ο κόσμος του προσφέρει δεν είναι κατάλληλος για τη βασιλεία του Θεού. Χριστός ή τίποτα ! Η μισο-παραχώρηση είναι δεκτή;
Μόνον όσοι έχουν κάμει τον Ιησούν Χριστόν ΚΥΡΙΟΝ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥΣ (Ρωμ.10:9) θα σωθούν, και όχι εκείνοι που περιθάλπουν επιθυμίες του κόσμου ή εκείνοι που για ένα κομμάτι ψωμί γίνονται «προδότες» είτε πρόκειται για χρήματα ή για κάποια θέση ή για τη δόξα που προέρχεται από τους ανθρώπους, κ.λπ. Ναι, τέτοιοι ‘χριστιανοί’, παρότι γνωρίζουν την αλήθεια, δεν την υπακούουν! Τέτοιοι ‘χριστανοί’ έχουν πράγματι δώσει την καρδιά τους στον Θεόν;
Ο Ιησούς αναφέρεται σε ανθρώπους οι οποίοι φαίνεται να ξεκίνησαν καλά (έβαλαν το χέρι τους στο άροτρο), αλλά που στη μέση της διαδρομής γύρισαν τα μάτια τους προς τον κόσμον σε εγκόσμιες μυστικές επιθυμίες! Τέτοιοι άνθρωποι, τέτοιοι ‘αδελφοί και αδελφές’ έχουν άραγε ποτέ παραστήσει τα σώματά τους θυσίαν ζώσαν, αγίαν, ευάρεστον εις τον Θεόν, ήτις είναι η λογική τους λατρεία; Αρνήθηκαν να συμμορφώνονται με τον αιώνα τούτον; Μεταμορφώνονται διά της ανακαινίσεως του νοός των, ώστε να δοκιμάζουν ποιό είναι το θέλημα του Θεού, το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον; (Ρωμ.12:1-2). Τέτοιοι ‘πιστοί’ είναι σε θέση να ειπούν: Ο κόσμος εσταυρώθη ως προς εμέ και εγώ ως προς τον κόσμον (Γαλ.6:14); Υπάρχουν, σύμφωνα με τη Γραφή, «σχεδόν χριστιανοί»;
Μήπως θα πρέπει να προσθέσουμε σ’αυτήν την ομάδα των πιστευόντων εκείνους που χωλαίνουν μεταξύ δύο φρονημάτων…; (1Βασ.18:21). Είθε αυτοί που χωλαίνουν μεταξύ δύο φρονημάτων να μετανοήσουν και να πάρουν εγκαίρως σταθερή θέση υπέρ του Ιησού Χριστού!
Ιωάννης ΜΠΑΛΤΑΤΖΗΣ
Συνεχίζεται…
