Κεφάλαιον 12, Συνέχεια από το Κεφάλαιον 11
“Λόγοι διδακτοί Πνεύματος” (1Κορ.2:13)
Διακονία πνευματικών μηνυμάτων μέσω διαδικτύου προς δόξαν Θεού
Σειρά Βιβλικών μελετών επί
ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ
ΚΑΙ
ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΥ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ
ΜΕΡΟΣ Β’: Ποιός πιστός κινδυνεύει να χάσει τη σωτηρία του…(#3)
ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΟΥ: «Μελέτες κατά Περίπτωση»…
Στη συνέχεια θα εξετάσουμε ορισμένες άλλες περιπτώσεις:
8. Παραδείγματα «πιστών» που προφανώς έχουν χάσει τη σωτηρία τους
Επιτρέπεται να ξεχνάμε ότι ακόμα και στην εκκλησία του πρώτου αιώνος, υπήρχαν άνθρωποι σαν τον Δημά (2Τιμ.4:10) και τον Ανανία και τη Σαπφείρα; (Πράξ.5:1). Ας ρίξουμε μια ματιά σε αυτά τα δύο παραδείγματα:
- Πιστεύετε ότι ο Δημάς, ένας από τους συνεργάτες του Παύλου δεν ήταν ένας εκ των πιστευόντων; Ιδού τί η Γραφή λέγει περί του Δημά: «διότι ο Δημάς με εγκατέλιπεν, αγαπήσας τον παρόντα κόσμον, και απήλθεν εις Θεσσαλονίκην…» (2Τιμ.4:10). Μπορούμε να ειπούμε ότι είχε δώσει όλη του την καρδιά στον Θεόν ενώ αγαπούσε τον παρόντα κόσμον; Συμπεραίνομε, λοιπόν, ότι ‘δεν ήτο εξ ημών’: «Εξ ημών εξήλθον, αλλά δεν ήσαν εξ ημών· διότι εάν ήσαν εξ ημών, ήθελον μένει μεθ’ υμών· αλλά εξήλθον διά να φανερωθώσιν ότι δεν είναι πάντες εξ ημών» (1Ιωάν.2:19). Ήταν η καρδία του ευθεία; Εάν η καρδία του ήταν ευθεία, ο Θεός δεν θα τον είχε αναλάβει υπό την προστασία Του; «Η ασπίς μου είναι εν τω Θεώ, όστις σώζει τους ευθείς την καρδίαν» (Ψαλ.7:10)! Δεν έχομε ποτέ διαβάσει εκείνο που είναι γραμμένο στον Ψαλμόν 145:20, ότι «Ο Κύριος φυλάττει πάντας τους αγαπώντας αυτόν…»;
Ο Δημάς ήταν εκ των πιστευόντων και συνεργαζόταν με τον Παύλον στο έργον του Θεού! Ήξευρε πιθανώς ότι ο καιρός της αναχωρήσεως του Παύλου με μαρτυρικόν θάνατον είχε φθάσει (2Τιμ.4:6). Ο Δημάς… έκαμε ό,τι έκαμε, πιθανώς είτε διότι φοβόταν ότι κινδύνευε να χάσει και αυτός τη ζωή του ως μάρτυρας είτε διότι «αι μέριμναι του αιώνος τούτου και η απάτη του πλούτου και αι επιθυμίαι των άλλων πραγμάτων εισελθούσαι συνέπνιξαν τον λόγον και έγινεν άκαρπος» (Μάρκ.4:19). Δεν γνωρίζομε την πραγματική αιτία αλλά τίθεται χωρίς δισταγμό το ερώτημα: Είχε αγαπήσει τον Θεόν με όλην την καρδιά του; Είχε πραγματικά αποφασίζει να πάρει τον σταυρόν του και να ακολουθήσει τον Χριστόν; Είχε παραστήσει όλη του την ύπαρξη στον Θεόν ως θυσίαν ζώσαν; Ήταν άνθρωπος ενός πνεύματος και με ένα μοναδικό σκοπό να υπηρετήσει την βουλή του Θεού; Ήταν η καρδιά Του καθαρά αφού στο βάθος του υπήρχε μια κρυφή επιθυμία για τον παρόντα κόσμον; Δεν ήταν μολυσμένος από την αγάπη του παρόντος κόσμου; (2Τιμ.4:10). Δεν εθεωρείτο όμως ως ένας αληθής «χριστιανός», δεδομένου ότι ήταν ένας από τους συνεργάτες του Παύλου; Ήταν πραγματικά σεσωσμένος;
Κάποιος θα μπορούσε να προβάλει την αντίρρηση ή την υπόθεση ότι δεν έχομε το δικαίωμα να πιστεύουμε ότι ο Δημάς τελικώς απωλέσθη, άν και ο τρόπος με τον οποίον ο Παύλος έγραψε περί του Δημά δεν μας αφήνει περιθώρια για υποθέσεις. Αυτή η αντίρρηση/υπόθεση στηρίζεται στο ό,τι εμείς, ως ανθρώπινα όντα, την καρδιά του ανθρώπου και συνεπώς το μέλλον του δεν τo γνωρίζομε. Κατά συνέπειαν, ο Δημάς, πριν από τον θάνατόν του, ακόμη και κατά την ιστάτη στιγμή της ζωής του, να λυπήθηκε ειλικρινά, να μετανόησε ειλικρινά για την πράξη του και να εσώθη.
Μπορεί, θά έλεγε κάποιος άλλος, ότι συνέβη ό,τι ακριβώς συνέβη και στον Ιωάννην τον λεγόμενον Μάρκον, τον οποίον ο μεν Παύλος δεν ήθελε να συμπαραλάβει μαζί τους διότι δεν τον έκρινε άξιον ως αποχωρισθέντα και μη ακολουθήσαντα αυτούς εις το έργον, ο δε Βαρνάβας ήθελε. Όμως, οι περιπτώσεις του Δημά και του Μάρκου δεν είχαν τα ίδια κίνητρα! Τελικώς, ο Μάρκος, μετά από καιρόν έγινε και πάλι συνεργάτης του Παύλου διότι φαίνεται ότι μετέβαλε στάση (Κολ.4:10, 2Τιμ.4:11, Φιλήμ.1:24).
Ποιά είναι η γνώμη του αναγνώστη;
- Τί θα ειπούμε περί του Ανανία και της Σαπφείρας; Τί ήταν κρυμμένο στην καρδιά τους; Θα είχαν κάνει ό,τι έκαναν εάν είχαν αγαπήσει τον Θεόν με όλη τους την καρδιά, εάν είχαν εισέλθει από τη στενή πύλη, εάν είχαν πάρει τον σταυρόν τους και ακολουθούσαν τον Χριστόν; Ησαν οδηγούμενοι υπό του Αγίου Πνεύματος; Εάν αγαπούσαν τον Θεόν όπως ώφειλαν, δηλαδή, έαν είχαν εκπληρώσει ΤΙΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΠΟΥ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΠΑΙΤΟΥΣΕ, θα είχαν ποτέ διαπράξει εκείνη τη αποτρόπαια πράξη της ανειλικρινείας και της υποκρισίας; Ποιό ήταν το τέλος τους;
Ο λόγος του Θεού αποκαλύπτεται, ακόμη μία φορά, ότι είναι αληθής: «Εξ ημών εξήλθον, αλλά δεν ήσαν εξ ημών· διότι εάν ήσαν εξ ημών, ήθελον μένει μεθ’ υμών· αλλά εξήλθον διά να φανερωθώσιν ότι δεν είναι πάντες εξ ημών.» (1Ιωάν.2:19). Στην πραγματικότητα «εξεβλήθησαν» από την οικογένεια του Θεού εξαιτίας ενός ψέματος κατά του ΠΡΟΣΩΠΟΥ του Αγίου Πνεύματος, του ενός εκ των προσώπων της ΘΕΟΤΗΤΟΣ! Τί αυτό το συμβάν σημαίνει για εμάς; Δεν είχαν πιστεύσει; Το ίδιο εδάφιο σημαίνει, επίσης, ότι, εάν κάποιος είναι πραγματικό παιδί του Θεού, ποτέ δεν θα εξέλθη ή θα εκβληθεί από την οικογένεια του Θεού (Ιωάν.8:35)! Απλά μαθηματικά!
9. «Ο κύων επέστρεψεν εις το ίδιον αυτού εξέρασμα…»
Ο απόστολος Πέτρος εδήλωσε: «Επειδή εάν ΑΦΟΥ απέφυγον τα μολύσματα του κόσμου διά της επιγνώσεως του Κυρίου και Σωτήρος Ιησού Χριστού, ενεπλέχθησαν πάλιν εις ταύτα και νικώνται, έγειναν εις αυτούς τα έσχατα χειρότερα των πρώτων. Επειδή καλήτερον ήτο εις αυτούς να μη γνωρίσωσι την οδόν της δικαιοσύνης, παρά ΑΦΟΥ εγνώρισαν να επιστρέψωσιν εκ της παραδοθείσης εις αυτούς αγίας εντολής. Συνέβη δε εις αυτούς το της αληθινής παροιμίας, Ο κύων επέστρεψεν εις το ίδιον αυτού εξέρασμα, και, Ο χοίρος λουσθείς επέστρεψεν εις το κύλισμα του βορβόρου» (2Πέτ.2:20-22). Τέτοιοι ‘πιστοί’, τέτοιοι ‘χριστιανοί’ ΘΑ ΣΩΘΟΎΝ;
Συνιστώ ενθέρμως στους αναγνώστες μου να διαβάσουν ολόκληρο δεύτερο κεφάλαιον της δευτέρας επιστολής του Αποστόλου Πέτρου προς πληρεστέραν κατανόηση των εδαφίων αυτών. Ερώτηση: Είχαν απλώς γνωρίσει τα της χριστιανικής ζωής, είχαν απλώς επηρεαστεί από τις αρετές της χριστιανικής ζωής και είχαν απλώς αποφύγει ελαττώματα και κακές συνήθειες της παλαιάς τους ζωής χωρίς όμως να έχουν πραγματικά αναγεννηθεί εκ του Θεού; Ίσως! Καλόν θα ήτο επίσης να συγκρίνουμε το εν λόγω κεφάλαιο με τα εδάφια Εβρ.6:4-8 και Εβρ.10:26. Ισως βοηθηθούμε:
- «Διότι εάν ημείς αμαρτάνωμεν εκουσίως, αφού ελάβομεν την γνώσιν της αληθείας, δεν απολείπεται πλέον θυσία περί αμαρτιών» (Εβρ.6:4-8).
- «Διότι αδύνατον είναι οι άπαξ φωτισθέντες και γευθέντες της επουρανίου δωρεάς και γενόμενοι μέτοχοι του Αγίου Πνεύματος και γευθέντες τον καλόν λόγον του Θεού και τας δυνάμεις του μέλλοντος αιώνος, και έπειτα παραπεσόντες, αδύνατον να ανακαινισθώσι πάλιν εις μετάνοιαν, ανασταυρούντες εις εαυτούς τον Υιόν του Θεού και καταισχύνοντες. Διότι γη, ήτις πίνει την πολλάκις ερχομένην επ’ αυτής βροχήν και γεννά βοτάνην ωφέλιμον εις εκείνους, διά τους οποίους και γεωργείται, μεταλαμβάνει ευλογίαν παρά Θεού· όταν όμως εκφύη ακάνθας και τριβόλους, είναι αδόκιμος και πλησίον κατάρας, της οποίας το τέλος είναι να καυθή» (Εβρ.6:4-8).
Γιατί επέστρεψαν στο κύλισμα των μολύνσεων αυτού του κόσμου; Τί ήταν κρυμμένο στο βάθος της καρδιάς τους; Γιατί αφού εγνώρισαν την οδόν της δικαιοσύνης, αφού έγειναν μέτοχοι του Αγίου Πνεύματος, αφού εγεύθησαν τον καλόν λόγον του Θεού και τας δυνάμεις του μέλλοντος αιώνος, ΕΠΕΙΤΑ παρέπεσαν, ξαναγύρισαν και παρέμειναν στη μόλυνση του κόσμου; Δεν ήσαν μεταξύ των πιστευόντων; Βεβαίως! Όλες οι περιπτώσεις απωλείας δεν είναι ίδιες. Διαφέρουν! Η τρίτη ομάδα στην παραβολή του σπορέα και η περίπτωση εκείνου που αμαρτάνει εκούσια, καθώς και ο «ασθενής» αδελφός, ο οποίος ωθείται στην απώλεια λόγω της κακής συμπεριφοράς ενός άλλου αδελφού «δυνατού» είναι διαφορετικές! ΜΟΝΟΝ Ο ΘΕΟΣ γνωρίζει την καρδιά. Μόνον ο Θεός γνωρίζει αυτούς που ανήκουν σ’Αυτόν. Εμείς, τα ανθρώπινα αδύνατα και ατελή όντα, δεν μας επιτρέπεται να βγάζουμε συμπεράσματα σχετικά με την καρδιά του ανθρώπου… και τον λόγον της απωλείας των! Πάντως, δεν μπορούμε να παίζουμε με τα πράγματα του Θεού! «Φοβερόν είναι το να πέση τις εις χείρας Θεού ζώντος» (Εβρ.10:31). Μερικοί συγκρίνουν αυτό το μέρος με εκείνο του Λουκά 11:24-26. Ας αφήσουμε όμως τον φόβον του Θεού να εισέλθει μέσα μας!
10. «Πιστοί» αλλά που «περιπατούν ατάκτως»…
Η Αγία Γραφή λέγει επίσης:
«Φανερά δε είναι τα έργα της σαρκός, τα οποία είναι μοιχεία, πορνεία, ακαθαρσία, ασέλγεια, ειδωλολατρεία, φαρμακεία, έχθραι, έριδες, ζηλοτυπίαι, θυμοί, μάχαι, διχοστασίαι, αιρέσεις, φθόνοι, φόνοι, μέθαι, κώμοι, και τα όμοια τούτων, περί των οποίων σας προλέγω, καθώς και προείπον, ότι οι τα τοιαύτα πράττοντες βασιλείαν Θεού δεν θέλουσι κληρονομήσει» (Γαλ.5:19-21). Η επιστολή του Παύλου προς Γαλάτας απευθυνόταν σε πιστεύοντας! Ούτε σε εθνικούς ούτε σε ειδωλολάτρες! Τους είπε ότι τέτοιοι άνθρωποι δεν θα κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού. Αυτή η δήλωση θα πρέπει να συνδυαστεί με Ματ.15:19; Εφεσ.5:3-6; Κολ.3:5,6 και ιδιαιτέρως με εκείνην της 2Κορ.12:20-21, που έχει ως εξής: «Διότι φοβούμαι μήπως ελθών δεν σας εύρω οποίους θέλω, και εγώ ευρεθώ εις εσάς οποίον δεν θέλετε, μήπως ήναι μεταξύ σας έριδες, ζηλοτυπίαι, θυμοί, μάχαι, καταλαλιαί, ψιθυρισμοί, αλαζονείαι, ακαταστασίαι, μήπως πάλιν όταν έλθω προς εσάς, με ταπεινώση ο Θεός μου και πενθήσω πολλούς των προαμαρτησάντων ΚΑΙ ΜΗ ΜΕΤΑΝΟΗΣΑΝΤΩΝ διά την ακαθαρσίαν και πορνείαν και ασέλγειαν, την οποίαν έπραξαν» (2Κορ.12:20-21). Θα επαναλάβω εκείνο που έγραψα σε ένα προηγούμενο κεφάλαιο: Ο πόρνος της Κορίνθου συνεχωρήθη και συνέχισε τη χριστιανική ζωή του επειδή μετενόησε! Την απόδειξη της μετανοίας του την διαβάζομε στα λόγια του Παύλου: «[…] διά να μη καταποθή ο τοιούτος υπό της υπερβαλλούσης λύπης» (2Κορ.2:7). Τί θα συνέβαινε εάν δεν μετενόει; Συνεπώς, ΕΑΝ δεν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών περί των οποίων μας ελέγχει η συνείδησή μας, ΤΊ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ; ΄Αρα, ΠΡΟΣΟΧΗ! ΚΊΝΔΥΝΟΣ!
Η εντολή του Θεού είναι πάντως σαφής: «Σας παραγγέλλομεν δε, αδελφοί, εν ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, να απομακρύνησθε από παντός αδελφού ατάκτως περιπατούντος και ουχί κατά την παράδοσιν, την οποίαν παρέλαβε παρ’ ημών […] Και εάν τις δεν υπακούη εις τον λόγον ημών τον διά της επιστολής, τούτον σημειόνετε και μη συναναστρέφεσθε μετ’ αυτού, διά να εντραπή» (2Θεσσαλ.3:6, 14) (Επίσης: 1Κορ.5:11 και Γαλ.5:19-21).
Από ποιούς πρέπει να απομακρυνώμεθα;
Για ποιούς κάνεις πένθος; Για τους νεκρούς ή για τους ζώντας;
Ιωάννης ΜΠΑΛΤΑΤΖΗΣ
Συνεχίζεται…
