Κεφάλαιον 17, Συνέχεια από Κεφάλαιον 16
“Λόγοι διδακτοί Πνεύματος” (1Κορ.2:13)
Διακονία πνευματικών μηνυμάτων μέσω διαδικτύου προς δόξαν Θεού
Σειρά Βιβλικών μελετών επί
ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ
ΚΑΙ
ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΥ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ
ΜΕΡΟΣ Γ’: Ποιός πιστός δεν κινδυνεύει να χάσει τη σωτηρία του…(#1)
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΘΕΛΗΣΕΩΣ
Εισαγωγή
Από το σημείον αυτό μέχρι το προτελευταίο κεφάλαιο θα εξετάσουμε τη θέση εκείνων οι οποίοι πιστεύουν ότι ο πραγματικός πιστός δεν κινδυνεύει να χάσει τη σωτηρία του. Το τελευταίο Κεφάλαιο θα χρησιμεύσει ως επίλογος που θα συμπεριλάβει τα συμπεράσματά μας.
Εκείνοι που πιστεύουν ότι ακόμη και οι αληθώς «γεννηθέντες εκ του Θεού» (1Ιωάν.3:9), πιστοί δυνατόν να χάσουν τη σωτηρία τους, ακόμα και άνθρωποι που ζουν με το ίδιο πνεύμα και αφιέρωση ως οι πρώτοι απόστολοι, βασίζουν το βασικό τους επιχείρημα τους στην αρχή: «Ο Θεός ο οποίος μας έδωσε την ελευθερία της θελήσεως, τη σέβεται». Το επιχείρημά τους είναι σωστό και απολύτως αληθές! Αυτό όμως σημαίνει, στην προκειμένη περίπτωση, αλλά με άλλα λόγια, ότι ακόμα και οι απόστολοι Παύλος, Πέτρος, Ιωάννης, Ιάκωβος και οι άλλοι απόστολοι υπήρχε περίπτωση να αλλάξουν γνώμη (τη θέλησή τους), οιαδήποτε στιγμή, να απομακρυνθούν από τον Κύριον, να επιστρέψουν στον κόσμο και να χάσουν τη σωτηρία τους! Ας εξετάσουμε το επιχείρημά τους:
1. Το θέμα της ελευθερίας της θελήσεως
Πρέπει να σημειωθεί, ότι κάθε άνθρωπος μπορεί – εν τη ελευθερία, εξουσία και ορθή λογική του – να δεσμευθεί με μία υπόσχεση ή δήλωση γραπτή ή προφορική, να παραχωρήσει, χορηγήσει, μεταβιβάσει τα δικαιώματά του σε κάποιον άλλον. Κατά τη διάρκεια της ζωής μας δίνουμε εξουσιοδοτήσεις σε συγγενικά ή φιλικά πρόσωπα για να μας εκπροσωπήσουν, να ψηφίσουν για εμάς, είτε σύμφωνα με τις οδηγίες μας ή ανάλογα με την κρίση τους ή να ρυθμίσουν κάποια προβλήματά μας. Σε ορισμένες περιπτώσεις, δίνουμε πληρεξούσια (πλήρη εξουσία). Μια τέτοια πράξη γίνεται συνήθως από ανθρώπους, οι οποίοι, έχοντες επίγνωση ότι, για κάποιον λόγο, δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους, και έχοντάς τους συγχρόνως πλήρη εμπιστοσύνη, τούς αναθέτουν να προστατεύσουν, να προωθήσουν ή να υπερασπιστούν τα συμφέροντα και τα δικαιώματά τους.
Αν κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει από άνθρωπο σε άνθρωπο, κατά πολύ περισσότερο μπορεί να γίνει από έναν άνθρωπο με τον Θεόν, διότι είναι εντελώς βέβαιος ότι ο Θεός που τον αγαπά, μπορεί να τον προστατεύσει και μπορεί και θέλει να τον σώσει για τώρα και για την αιωνιότητα! Έχετε παρατηρήσει την περικοπή, που είναι γραμμένη από τον Απόστολο Παύλο προς την εκκλησίαν της Ρώμης; «μηδέ παριστάνετε τα μέλη σας όπλα αδικίας εις την αμαρτίαν, αλλά παραστήσατε εαυτούς εις τον Θεόν ως ζώντας εκ νεκρών, και τα μέλη σας όπλα δικαιοσύνης εις τον Θεόν [………] Δεν εξεύρετε ότι εις όντινα παριστάνετε εαυτούς δούλους προς υπακοήν, είσθε δούλοι εκείνου εις τον οποίον υπακούετε, ή της αμαρτίας προς θάνατον ή της υπακοής προς δικαιοσύνην; Χάρις όμως εις τον Θεόν, διότι υπήρχετε δούλοι της αμαρτίας, πλην υπηκούσατε ΕΚ ΚΑΡΔΊΑΣ εις τον τύπον της διδαχής, εις τον οποίον παρεδόθητε, ελευθερωθέντες δε από της αμαρτίας, εδουλώθητε εις την δικαιοσύνην· ανθρωπίνως λέγω διά την ασθένειαν της σαρκός σας. Διότι καθώς παρεστήσατε τα μέλη σας δούλα εις την ακαθαρσίαν και εις την ανομίαν προς την ανομίαν, ούτω τώρα παραστήσατε τα μέλη σας δούλα εις την δικαιοσύνην προς αγιασμόν. Διότι ότε υπήρχετε δούλοι της αμαρτίας, υπήρχετε ελεύθεροι από της δικαιοσύνης. Τίνα λοιπόν καρπόν είχετε τότε εξ εκείνων των έργων, διά τα οποία τώρα αισχύνεσθε; διότι το τέλος εκείνων είναι θάνατος. Αλλά τώρα ελευθερωθέντες από της αμαρτίας και δουλωθέντες εις τον Θεόν, έχετε τον καρπόν σας εις αγιασμόν, το δε τέλος ζωήν αιώνιον. Διότι ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος, το δε χάρισμα του Θεού ζωή αιώνιος διά Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών» (Ρωμ.6:13, 16-23). Έχετε, επίσης, παρατηρήσει την έκφραση «ΕΚ ΚΑΡΔΙΑΣ»; Εάν ο πιστός δεν δώσει τον εαυτόν του, δεν εμπιστευθεί τον Θεόν «ΕΚ ΚΑΡΔΙΑΣ», ποιά είναι η θέση του στα μάτια του Θεού; Μπορεί να γίνει ένας πραγματικός μαθητής και υπηρέτης του Κυρίου;
(Σημείωση: Σε όλα αυτά τα εδάφια και σε πολλά άλλα, η ελληνική λέξη «δούλος» είναι μεταφρασμένη – σε ορισμένες εκδόσεις – «υπηρέτης». Υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ των δύο λέξεων ‘δούλος’ και ‘υπηρέτης’! ).
2. «δεν θέλω εξέλθει ελεύθερος»
Ενθυμείσθε τί είναι γραμμένο στην Παλαιά Διαθήκη για τους δούλους; «Αλλ’ εάν ο δούλος είπη φανερά, Αγαπώ τον κύριόν μου, την γυναίκα μου και τα τέκνα μου, δεν θέλω εξέλθει ελεύθερος· τότε ο κύριος αυτού θέλει φέρει αυτόν προς τους κριτάς· και θέλει φέρει αυτόν εις την θύραν ή εις τον παραστάτην της θύρας, και ο κύριος αυτού θέλει τρυπήσει το ωτίον αυτού με τρυπητήριον· και θέλει δουλεύει αυτόν διαπαντός» (Έξοδος 21:5-6). Υποτίθεται ότι είχε δηλώσει την επιλογή και απόφαση του – ελευθέρως και με τα λογικά του. Η επιλογή του να υπηρετεί τον κύριόν του παντοτεινά οφείλετο στο ότι αγαπούσε τον κύριόν του και είχε εμπιστοσύνη στην εντιμότητα, ακεραιότητα και αγάπη του κυρίου του! Ο κύριός του τον είχε αγαπήσει και τον είχε καλομεταχειριστεί πρώτος· κατά συνέπειαν, ο δούλος ‘λάτρευε’ τον κύριόν του και του είχε εμπιστοσύνη! Ήξευρε επίσης ότι ο χαρακτήρας του κυρίου του δεν ήταν ευμετάβλητος: Να γίνεται από καλός κακός και τἀνάπαλιν! Γι’αυτό ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙ ΤΟΝ ΚΎΡΙΟΝ ΤΟΥ.
Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός έχει ήδη αποδείξει την αγάπη και τις τέλειες ιδιότητές Του με τη θυσία του για όλους μας. Τί μας εμποδίζει να κάνουμε μιά τέτοια «συνθήκη» πληρεξουσιότητος; Έλλειψη εμπιστοσύνης; Η υπερηφάνειά μας; Ποιός ξέρει; Ο Θεός μας δεν θέλει να αφαιρέσει την ελευθερία μας δια της βίας. Μας προτρέπει να Του δώσουμε την καρδιά μας, AΛΛΑ και να δεσμεύσουμε τους εαυτούς μας και την ελευθερία μας σἘκείνον επειδή γνωρίζομε ότι μπορεί να λάβει μέριμνα για ΌΛΟΥΣ ΜΑΣ και για ΌΛΑ τα προβλήματά μας καλύτερα από ό,τι εμείς. Εκείνος είναι σε θέση να μας κάνει να ευοδωθούμε σε όλα καλύτερα από όλες τις δικές μας προσπάθειες! Έχουμε ήδη γευθεί και ήδη γνωρίζομε ότι είναι καλός και φιλεύσπλαχνος και ότι εκείνο που θέλει, δεν είναι παρά μόνον το καλό μας! «Ημείς αγαπώμεν αυτόν, διότι αυτός πρώτος ηγάπησεν ημάς» (1Ιωάν.4:19). Μπορούμε να είμαστε απολύτως ασφαλείς στους βραχίονές Του! Εάν ο Θεός γνωρίζει ότι Του παραχωρήσαμε τη θέλησή μας «ΕΚ ΚΑΡΔΙΑΣ», τότε αντί να τρυπήσει το ωτίον μας με τρυπητήριον μάς κάνει περιτομή καρδίας: «και θέλω κάμει διαθήκην αιώνιον προς αυτούς, ότι δεν θέλω αποστρέψει απ’ οπίσω αυτών, διά να αγαθοποιώ αυτούς· και θέλω δώσει τον φόβον μου εις τας καρδίας αυτών, διά να μη αποστατήσωσιν απ’ εμού» (Ιερ.32:39-40). Θα περιτέμει Κύριος ο Θεός όχι μόνον την καρδίαν τους αλλά και την καρδίαν του σπέρματός τους, διά να αγαπούν Κύριον τον Θεόν τους εξ όλης της καρδίας τους και εξ όλης της ψυχής τους, δια να ζουν (Δευτ.30:6).
3. «εκλεκτούς κατά πρόγνωσιν Θεού Πατρός… »
Επιπλέον, o Θεός γνωρίζει εκείνους που Του έχουν πραγματικά εμπιστοσύνη και ποιοί έχουν δώσει την καρδιά τους (τη θέλησή τους) και Του έχουν εμπιστευθεί τη ζωή τους. Ο Θεός γνωρίζει εκείνους που λέγουν ό,τι σκέπτονται και σκέπτονται ό,τι λέγουν ή υπόσχονται. Ο Θεός μας, ο οποίος είναι παντογνώστης, θα δεχθεί μια πράξη παραχώρησης της θελήσεώς μας σ’Αυτόν εάν γνωρίζει ότι τη μία ημέρα θα ειπούμε και θα κάνουμε κάτι και την άλλη ημέρα, θα ειπούμε και θα κάνουμε το αντίθετο; Η παντογνωσία και η πρόγνωσή του Θεού παίζουν σημαντικό ρόλο! Οι άνθρωποι, οι οποίοι είναι ειλικρινείς και τίμιοι στις σχέσεις τους με ΑΥΤΟΝ μπορούν να ταξινομηθούν όχι μόνον στην ομάδα των «κλητών» αλλά και στην ομάδα των «εκλεκτών». Ο Θεός γνωρίζει τα πρόβατά του: «Το στερεόν όμως θεμέλιον του Θεού μένει, έχον την σφραγίδα ταύτην· Γνωρίζει ο Κύριος τους όντας αυτού, καί· Ας απομακρυνθή από της αδικίας πας όστις ονομάζει το όνομα του Κυρίου» (2Τιμ.2:19). Μας γνωρίζει αν είμαστε πρόβατά Του· τα πρόβατά Του γνωρίζουν την φωνήν Του και Τον ακολουθούν (Ιωάν.10:3-5)! Αυτός είναι ο λόγος που ο Πέτρος δηλώνει στην 1Πέτ.1:2: «εκλεκτούς κατά πρόγνωσιν Θεού Πατρός, διά του αγιασμού του Πνεύματος, εις υπακοήν και ραντισμόν του αίματος του Ιησού Χριστού· πληθυνθείη χάρις και ειρήνη εις εσάς».
Εάν ο Θεός με προεγνώρισε ως εκλεκτόν Του, πρόκειται να με απορρίψει;
(Ησα.41:9 Ρωμ.8:29-30)
4. «Eίναι δυνατός να φυλάξη την παρακαταθήκην μου»
Αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος για τον οποίον ο απόστολος αναφέρει στο 2Τιμ.1:12: «Διά την οποίαν αιτίαν και πάσχω ταύτα, πλην δεν επαισχύνομαι· διότι εξεύρω εις τίνα επίστευσα, και είμαι πεπεισμένος ότι είναι δυνατός να φυλάξη την παρακαταθήκην μου μέχρις εκείνης της ημέρας». Τι ανέθεσε στον Θεόν; Τη ζωή Του, την ασφάλειά του και τη διακονία του! Στην ουσία τη θέλησή Του! Έτσι βλέπομε στο χωρίο 2Τιμ.1:12 δύο πράγματα:
- Πρώτον: Ο Παύλος είχε υποτάξει την θέλησή του στον Θεόν, και
- Δεύτερον: Ο Θεός είναι και ικανός και πρόθυμος να προστατεύσει την παραχώρηση του Παύλου! Έξοχον! Πόσον ενθαρρυντικόν!
Εάν διαβάσουμε προσεκτικά το πρώτο κεφάλαιο της επιστολής του Παύλου προς Εφεσίους, θα καταλάβουμε ευκόλως αυτό που προσπαθώ να σας μεταφέρω, αγαπητοί μου: «Ευλογητός ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο ευλογήσας ημάς εν πάση ευλογία πνευματική εις τα επουράνια διά Χριστού, καθώς εξέλεξεν ημάς δι’ αυτού προ καταβολής κόσμου, διά να ήμεθα άγιοι και άμωμοι ενώπιον αυτού διά της αγάπης, προορίσας ημάς εις υιοθεσίαν διά Ιησού Χριστού εις εαυτόν, κατά την ευδοκίαν του θελήματος αυτού, εις έπαινον της δόξης της χάριτος αυτού, με την οποίαν εχαρίτωσεν ημάς διά του ηγαπημένου αυτού, διά του οποίου έχομεν την απολύτρωσιν διά του αίματος αυτού, την άφεσιν των αμαρτημάτων, κατά τον πλούτον της χάριτος αυτού» (Εφεσ.1:3-7).
5. Tί είδος πιστούς έχει επιλέξει;
Πείτε μου, σας παρακαλώ, τί είδος πιστούς έχει επιλέξει; Αποστάτες και ανθρώπους που γυρίζουν πίσω στην αμαρτία· υποκριτές ή πιστεύοντας οι οποίοι ημάρτησαν και δεν μετενόησαν· ανθρώπους που περιπατούν ατάκτως, που χωλαίνουν μεταξύ δύο φρονημάτων· που έχουν παραλύσει από αναποφασιστικότητα (1Βασιλ.18:21)· που είναι χλιαροί και που κινδυνεύουν να εξεμεσθούν (Αποκ.3:16)· οι οποίοι δεν έχουν αποφασίσει να σηκώσουν τον σταυρόν τους και να Τον ακολουθήσουν πιστά· οι οποίοι δεν έχουν αποδεχθεί πλήρως την πειθαρχία του Θεού, προκειμένου να καταστούν πραγματικά μαθητές Του· που δεν οδηγούνται από το Άγιον Πνεύμα· που μυωπάζουν, που δεν έχουν τον καρπόν του Πνεύματος στη ζωή τους και που είναι οκνηροί· οι οποίοι έχουν δεχθεί τον σπόρον (τον λόγον) μεταξύ των ακανθών και οι οποίοι άφησαν ο λόγος να τους δώσει αρχικά ζωή αλλά που επέτρεψαν αργότερα στις μέριμνες του κόσμου και στην απάτη του πλούτου να αποπνίξουν τον λόγον και να καταστούν άκαρποι; Ανθρώπους που δεν παρέστησαν εαυτούς θυσία ζώσα, αγία ευάρεστη στον Θεόν και οι οποίοι δεν ενδιαφέρονται να ανανεώνονται δια της ανακαινίσεως του νοός των; Ανθρώπους που υπόσχονται, αλλά που δεν τηρούν τις υποσχέσεις τους· οι οποίοι είναι υπερήφανοι και αλαζόνες και που αντί να νικούν ηττώνται; Oι οποίοι δεν αγάπησαν ποτέ τον Σωτήρα τους εξ ΟΛΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ; Όχι! Όχι! Όχι!
Ο καλός σκοπός του Θεού μας ήταν και είναι πάντοτε να κάνει όλους εκείνους που ζουν με ειλικρινή μετάνοια και πίστη ανυπόκριτη βασιλείς και ιερείς του Θεού… (Αποκ.1:6). Σημειώσατε εκείνο που ο Πέτρος έγραψε σε μιά από τις επιστολές του: «σεις όμως είσθε γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, λαός τον οποίον απέκτησεν ο Θεός, διά να εξαγγείλητε τας αρετάς εκείνου, όστις σας εκάλεσεν εκ του σκότους εις το θαυμαστόν αυτού φως» (1Πέτ.2:9). Ποίοι θα αναγγείλουν τις αρετές Του; Οι αποστάτες ή οι χλιαροί; Είναι τέτοιοι άνθρωποι άγιοι και άμωμοι ενώπιον Αυτού και είναι εις έπαινον της δόξης της χάριτος Αυτού; (Εφεσ.1:3-7).
6. «Γιατί τότε υπάρχουν πολυάριθμες προτροπές και προειδοποιήσεις προς τους πιστούς;»
Μπορεί κάποιος να προβάλει κάποιες αντιρρήσεις του, λέγοντας: Γιατί τότε υπάρχουν πολυάριθμες προτροπές και προειδοποιήσεις στη Βίβλο, που απευθύνονται προς τους πιστούς; Αυτές απευθύνονται μόνο στους ακατάστατους πιστούς ή σε όλους τους πιστούς, ανεξάρτητα από την πνευματική τους ωριμότητα; Όχι! Απευθύνονται σε όλους:
- Σε όσους έχουν ένα ακατάστατο περπάτημα, προκειμένου να διορθώσουν την πορεία τους και να αναζωπυρωθούν!
- Στους γνήσιους πιστούς, προκειμένου:
- Να μη γίνουν πρόσκομμα στους αδύναμους αδελφούς και να τους οδηγήσουν στην απώλεια (Ρωμ.14:15 και 1Κορ.8:11)·
- Να μη κάνουν ανοησίες και γίνουν αιτία δυσφημίσεως του λόγου του Θεού και της βασιλείας Του· και
- Για να γίνουν καλύτεροι, για να κάνουν πνευματική πρόοδο και να τείνουν προς την τελειότητα.
Θα ήθελα να σας δώσω δύο παραδείγματα: Του αποστόλου Πέτρου και του βασιλέως Δαβίδ!
- Ο Πέτρος: Aνεξάρτητα από την πνευματική αδυναμία του, ήταν άνθρωπος του Θεού. Όταν αρνήθηκε τον Ιησού, ήταν για τη Δόξα του Θεού; Ο λόγος του Θεού λέγει: «Ο δίκαιος σφάλλων έμπροσθεν του ασεβούς είναι ως πηγή θολερά και βρύσις διαφθαρείσα» (Παρ.25:26). Αλλού, είναι γραμμένο στην προς Γαλάτας 6:1: «Αδελφοί, και εάν άνθρωπος απερισκέπτως πέση εις κανέν αμάρτημα, σεις οι πνευματικοί διορθόνετε τον τοιούτον με πνεύμα πραότητος, προσέχων εις σεαυτόν, μη και συ πειρασθής» Επίσης, ο Πέτρος υπέστη έλεγχο εκ μέρους του Παύλου διότι φοβούμενος τους εκ περιτομής ανάγκαζε τους συντρώγοντας μετ’αυτού εθνικούς να ιουδαΐζουν. Συνεπώς, υπάρχει πάντοτε κίνδυνος οι πνευματικοί άνθρωποι να κάνουν λάθος ή αμαρτία. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον ο απόστολος Ιωάννης ορίζει ‘τη δικλείδα ασφαλείας’: «Εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών, είναι πιστός και δίκαιος, ώστε να συγχωρήση εις ημάς τας αμαρτίας και καθαρίση ημάς από πάσης αδικίας» (1Ιωάν.1:9)· και «Τεκνία μου, ταύτα σας γράφω διά να μη αμαρτήσητε. Και εάν τις αμαρτήση, έχομεν παράκλητον προς τον Πατέρα, τον Ιησούν Χριστόν τον δίκαιον» (1Ιωάν.2:1). Στους πιστούς απευθύνονται οι λόγοι αυτοί!
- Ο βασιλεύς Δαβίδ: Διέπραξε ένα φοβερό αμάρτημα! Πολλαπλό έγκλημα! Όταν η αμαρτία ήλθε στο φως μετενόησε πικρά και ειλικρινά! Δεν ήθελε να μείνει στην ίδια κατάσταση! Ταπεινώθηκε, συνετρίβη και εδέχθη την ποινήν της αμαρτίας του χωρίς δυσανασχέτηση ή γογγυσμό! Και άλλοι άνθρωποι του Θεού κράτησαν την ίδια στάση: «Δίκαιος βεβαίως είσαι εις πάντα τα επελθόντα εφ’ ημάς· διότι συ μεν αλήθειαν έκαμες, ημείς δε ησεβήσαμεν» (Λευιτ.26:43, Νεεμ.9:33). Μπορούμε να βρούμε παραπλήσιες εκφράσεις στο βιβλίο του Δανιήλ, στο ευαγγέλιον του Λουκά και αλλαχού!
7. «[…] μετά φόβου και τρόμου εργάζεσθε την εαυτών σωτηρίαν» – τελειοποίησις
Ο λόγος του Θεού λέγει: «Ώστε, αγαπητοί μου, καθώς πάντοτε υπηκούσατε, ουχί ως εν τη παρουσία μου μόνον, αλλά τώρα πολύ περισσότερον εν τη απουσία μου, ΜΕΤΆ ΦΌΒΟΥ ΚΑΙ ΤΡΌΜΟΥ ΕΡΓΆΖΕΣΘΕ ΤΗΝ ΕΑΥΤΏΝ ΣΩΤΗΡΊΑΝ· διότι ο Θεός είναι ο ενεργών εν υμίν και το θέλειν και το ενεργείν κατά την ευδοκίαν αυτού» (Φιλιπ.2:12-13). Με άλλα λόγια, βελτιώστε, καλλιεργείστε, βαθύνετε την πνευματική σας ζωή και προσθέστε αρετές (2Πέτ.1:5-8) στην έξοχη δωρεά που ο Θεός σας έχει κατά χάριν προσφέρει: Τη δωρεά της σωτηρίας σας! Γίνετε, με τον φόβον του Θεού, καλύτεροι χριστιανοί που τείνουν προς στην τελειότητα (Εβρ.6:1) και όχι απλώς για να μου αρέσετε! Ο απόστολος Παύλος εδήλωσε: «Ουχί ότι έλαβον ήδη το βραβείον ή έγεινα ήδη τέλειος, τρέχω όμως κατόπιν, ίσως λάβω αυτό, διά το οποίον και ελήφθην υπό του Ιησού Χριστού. Αδελφοί, εγώ δεν στοχάζομαι εμαυτόν ότι έλαβον αυτό· αλλ’ εν πράττω· τα μεν οπίσω λησμονών, εις δε τα έμπροσθεν επεκτεινόμενος, τρέχω προς τον σκοπόν διά το βραβείον της άνω κλήσεως του Θεού εν Χριστώ Ιησού» (Φιλιπ.3:12-14). Εάν ο Παύλος έτρεχε, πόσον μάλλον εμείς πρέπει να τρέχουμε! Δεν είναι για τον ίδιον λόγον που ο επουράνιος Πατέρας μας εντέλλεται: «εστέ λοιπόν σεις τέλειοι, καθώς ο Πατήρ σας ο εν τοις ουρανοίς είναι τέλειος»; (Ματ.5:48). Αυτό σημαίνει ΠΡΟΟΔΟΣ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ, δηλ., διαδικασία προς την τελειότητα! Οι προτροπές και προειδοποιήσεις είναι απαραίτητες, όχι μόνον για να μη χάσουμε τη σωτηρία μας, αλλά και για τον προσωπικόν μας αγιασμόν. Με άλλα λόγια: Για τη βελτίωση μας από όλες τις απόψεις! Έτσι, θα παράγουμε καρπό έως 30, 60 και 100%, σύμφωνα με την «καλή γη», όπως στην παραβολήν του Σπορέως! Εκείνο που μετρά δεν είναι το 30% ή το 60% αλλά η πιστότης μας!
8. Απόλυτη προτεραιότης
Αν ο χριστιανός έχει όντως γίνει πνευματικός με μια πράξη ηθελημένης επιλογής, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι τέλειος, αλλά αυξάνει στη γνώση και στη χάρη: «αυξάνεσθε δε εις την χάριν και εις την γνώσιν του Κυρίου ημών και Σωτήρος Ιησού Χριστού· εις αυτόν έστω η δόξα και νυν και εις ημέραν αιώνος· αμήν» (2Πέτ.3:18). Οι διάφορες δοκιμασίες και νουθεσίες του Κυρίου, ο πνευματικός αγώνας τον οποίον ο Κύριος επιτρέπει να αντιμετωπίσουμε σε όλο το καθημερινό περπάτημά μας (Eφεσ.6:10) και, το σημαντικότερο, οι δοκιμασίες της πίστεως, συμβάλλουν στην πνευματική μας ανάπτυξη. Ο απόστολος Πέτρος λέγει: «ίνα η δοκιμή της πίστεώς σας, πολύ τιμιωτέρα ούσα παρά το χρυσίον το φθειρόμενον διά πυρός δε δοκιμαζόμενον, ευρεθή εις έπαινον και τιμήν και δόξαν όταν φανερωθή ο Ιησούς Χριστός» (1Πέτ.1:7). Εκείνοι που είναι πραγματικά πνευματικοί, στην περίπτωση που πέσουν σε αμαρτία, σηκώνονται, μετανοούν ειλικρινά, ομολογούν την αμαρτία τους ειλικρινά και αλλάζουν την πορεία και στάση τους ανεξάρτητα από τί θα τους στοιχίσει. Ο νόμος του Θεού είναι μέσα στην καρδιά τους!
Έχουν δώσει στον Ιησούν Χριστόν ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΘΕΣΗ στην καρδιά και τη ζωή τους!
Ιωάννης ΜΠΑΛΤΑΤΖΗΣ
Συνεχίζεται…
