Κεφάλαιον 8, Συνέχεια από το Κεφάλαιον 7.

 

“Λόγοι διδακτοί Πνεύματος” (1Κορ.2:13)

Διακονία πνευματικών μηνυμάτων μέσω διαδικτύου προς δόξαν Θεού

Σειρά Βιβλικών μελετών επί

ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ

ΚΑΙ

ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΥ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ

 

ΜΕΡΟΣ Α’: Η ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ

O ΓΝΗΣΙΟΣ ΠΙΣΤΟΣ (#2)

 

Συνεχίζομε το Kεφάλαιο 7 με:

A.   Τα κυριώτερα χαρακτηριστικά των γνησίων χριστιανών…

Είναι αληθές ότι μόνον ο Θεός γνωρίζει κατ’απόλυτον τρόπον εκείνους που ανήκουν σ’Αυτόν! Εκείνος όμως μας έδωσε τη δυνατότητα, μέχρις ενός βαθμού, και βάσει του λόγου Του, να διακρίνουμε «…μεταξύ του δουλεύοντος τον Θεόν και του μη δουλεύοντος αυτόν» (Μαλ.3:18). Ας ιδούμε κάπως λεπτομερέστερα μερικά από τα κύρια  χαρακτηριστικά των γνησίων χριστιανών:

1. Εκείνοι που πιστεύουν με όλη την καρδιά τους τα δύο θαύματα: α) Ότι ο Ιησούς Χριστός «εγεννήθη από την Παρθένο Μαρία», και β) Ότι «ο Θεός ανέστησε τον Χριστόν εκ των νεκρών»! Εκείνοι που πιστεύουν το ένα και δεν πιστεύουν το άλλο πλανώνται οικτρώς.
2. Εκείνοι που ομολογούν ότι ο Χριστός ήλθε εν σαρκί και ότι «…εγεννήθη ο Χριστός το κατά σάρκα, ο ων επί πάντων Θεός ευλογητός εις τους αιώνας· αμήν!» (Ρωμ.9:5). Ναι, ο Χριστός το κατά σάρκα, ο ων επί πάντων Θεός ευλογητός και όχι ο Αρχάγγελος Μιχαήλ όπως ισχυρίζονται οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, ως εάν Μιχαήλ ο Αρχάγγελος είναι ο επί πάντων Θεός ευλογητός!
3. Όλοι εκείνοι οι οποίοι έχουν ειλικρινά μετανοήσει για τις αμαρτίες τους και έχουν εμπιστευθεί τον Χριστόν (Μάρκ.1:15) ως τον ΚΥΡΙΟΝ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΩΝ, που φέρουν καρπόν άξιον μετάνοιας (Ματ.3:8, Λουκ.3:8) και που έχουν τον λόγον Του ως αποκλειστικόν οδηγόν τους για την ομιλία, τη διδασκαλία και τη συμπεριφορά τους (Ιωάν.8:31). Με άλλα λόγια, εκείνοι που έχουν δώσει την καρδιά τους (τη θέλησή τους) στον Θεόν, έχουν κάμει τον Χριστόν ΚΥΡΙΟΝ της ζωής τους και οι οφθαλμοί τους προσέχουν εις τας οδούς Του (Παρ.23:26 και Ρωμ.10:9).
4. Εκείνοι που Τον αγαπούν εξ όλης καρδίας και εξ όλης της ψυχής και εξ όλης της δυνάμεως και εξ όλης της διανοίας των (Μάρκ.12:30), που λαμβάνουν τον σταυρόν τους και Τον ακολουθούν. Μόνον αυτοί γίνονται πραγματικά μαθητές Του (Λουκ.14:27). Σε τέτοιους πιστούς, ο Θεός δίδει τους νόμους Του στην καρδιά τους και τους γράφει στη διάνοιά τους (Εβρ.10:16 και 8:10). Σε τέτοιους πιστούς ΕΚΕΙΝΟΣ τους δίδει καρδίαν νέαν, και πνεύμα νέον βάζει μέσα τους […] (Ιεζ.36:26). Ο νόμος Του είναι εν τω μέσω της καρδίας των (Ψαλ.37:31, Ησα.51:7).
5. Σ’αυτούς έδωσε και  δίδει  το Άγιον Πνεύμα διότι Τον υπακούουν (Πράξ.5:32). Εκείνο που μετρά δεν είναι τα χαρίσματα που το Πνεύμα δίδει αλλά ο καρπός (ο χριστιανικός χαρακτήρας) που παράγουν με την οδηγία και τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος. Δυστυχώς, υπάρχουν πολλοί πιστοί που εκζητούν τις ενέργειες (φανερώσεις) του Πνεύματος (θεραπείες, θαύματα, γλωσσολαλιές κ.λπ) για να πιστεύσουν ότι σώθηκαν! Τί φοβερή πλάνη εκ μέρους του Σατανά!
6. Εκείνοι που διοικούνται υπό του Πνεύματος του Θεού ούτοι είναι υιοί Αυτού (Ρωμ.8:14). Αυτοί δεν ζητούν το ιδικόν τους συμφέρον αλλά το των πολλών για να σωθούν (1Κορ.10:33). Ζητούν πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην Αυτού (Ματ.6:33).
7. Όσοι έχουν γεννηθεί εκ του Θεού (1Ιωάν.5:18) έλαβαν νέα φύση χάρις στην ενέργεια του Αγίου Πνεύματος και όχι απλώς μια βελτίωση της παλαιάς τους φύσεως! Όσοι έχουν γεννηθεί από τον Θεόν (1Ιωάν.3:9) δεν αμαρτάνουν, (κατά συνήθειαν κρυφά ή φανερά) διότι σπέρμα Αυτού μένει μέσα τους και δεν μπορούν να αμαρτάνουν! Και τούτο διότι ο νόμος Του έχει τεθεί στα ενδόμυχα αυτών (Ιερ.31:33). Είναι γραμμένος στην πλάκα της καρδιάς τους (2Κορ.3:3). Έχουν μιά νέα φύση! Εάν πέσουν περιστασιακά στην αμαρτία, σπεύδουν να σηκωθούν, να μετανοήσουν ειλικρινά, να ομολογήσουν ειλικρινά και να αλλάξουν οριστικά τη ζωή τους. Αυτοί δεν επιστρέφουν όπως ο σκύλος στο ξέρασμά του ή όπως ο χοίρος λουσθείς στο κύλισμα του βορβόρου (2Πέτ.2:22).  Πιστεύουν ότι, όταν ομολογούν ειλικρινά τις αμαρτίες τις οποίες διέπραξαν ή στις οποίες περιστασιακά έπεσαν, ΕΚΕΙΝΟΣ είναι πιστός και δίκαιος, ώστε όχι μόνον να τους τις συγχωρεί αλλά και να τους καθαρίζει από πάσης αδικίας (1Ιωάν.1:9). «Μακάριοι οι φυλάττοντες τα μαρτύρια αυτού, οι εκζητούντες αυτόν εξ όλης καρδίας· αυτοί βεβαίως δεν πράττουσιν ανομίαν· εν ταις οδοίς αυτού περιπατούσι» (Ψαλ.119.2-3).
8. Εκείνοι που εσταύρωσαν τη σάρκα ομού με τα πάθη και τις επιθυμίες τους (Γαλ.5:24), έχουν ελευθερωθεί από την αμαρτία και τα πάθη τους, έχουν δουλωθεί στον Θεόν και έχουν τον καρπόν τους εις αγιασμόν και τέλος την αιώνια ζωή (Ρωμ.6:22). Ναι μεν ζουν μια φυσιολογική ζωή αλλά παραδίδονται πάντοτε στον θάνατον διά τον Ιησούν, διά να φανερωθεί και η ζωή Του Ιησού στη θνητή τους σάρκα (2Κορ.4:10-11). Γι’αυτό ο Θεός τους έδωσε και συνεχίζει να δίνει το Άγιον Πνεύμα, διότι Τον υπακούουν. Το Πνεύμα έγινε μέσα τους ποταμοί ύδατος ζώντος που εκρέει από μέσα τους (Πράξ.5:32, Ιωάν.7:38-39). Αυτό το Χρίσμα τους διδάσκει πάντα (1Ιωάν.2:20, 27)! Παρά ταύτα, δεν είναι ποτέ ικανοποιημένοι με τον εαυτόν τους αλλά πάντοτε με τον Κύριον και τείνουν προς την τελειότητα. Επαναλαμβάνω: Εάν άνθρωπος του Θεού πέσει απερισκέπτως σε κάποια αμαρτία ή λάθος ζητά συγχώρηση, δέχεται αγόγγυστα τις συνέπειες της αμαρτίας του ή του λάθους του ως επίσης και την παιδείαν του Θεού (Λευιτ.26:41· Λουκ.23:41).
9. Δεν θέλουν απλώς να αποφύγουν την αμαρτίαν αλλά τουναντίον αγάλλονται στο να κάμνουν το καλό. Η ευσέβειά τους είναι ειλικρινής και ανιδιοτελής. Επειδή έχουν δώσει τη συγκατάθεση της καρδιάς τους στο θέλημα του Θεού, το Πνεύμα του Θεού ενεργεί μέσα τους! Ναί, η χάρις Του, όπως ενεργούσε και στη ζωή του Παύλου και των λοιπών αποστόλων! Eίναι άνθρωποι καρδιάς και όχι χειλέων. Εχουν εμπιστοσύνη μόνον στον Θεόν, και δεν επιτρέπουν στις μέριμνες να πάρουν την πρώτη θέση στη ζωή τους, γιατί ξεύρουν ότι οι μέριμνες (ανησυχία, άγχος, αγωνία) είναι αποτέλεσμα απιστίας και καμουφλαρισμένης ειδωλολατρείας!
10. Εχουν πνεύμα συγχωρητικό (Ματ.6:12) και είναι πιστοί ακόμα και στα μικροπράγματα (Λουκ.16:10). Επίσης, έχουν καταστρέψει τις γέφυρες προς τον κόσμο και ποτέ δεν ξεχνούν ότι πρόκειται να δώσουν λόγον στον Θεόν και όχι στους ανθρώπους. Δεν κρύβουν μέσα στην καρδιά τους μυστικές επιθυμίες για τον κόσμο…
11. Δεν δολώνουν τον λόγον του Θεού ούτε εμπορεύονται διά πλεονεξίαν με πλαστούς λόγους τους ακροατές τους (2Κορ.4:2 και 2Πέτ.2:3). Φυλάττουν εαυτούς, ώστε ο Πονηρός να μη τους εγγίζει (1Ιωάν.5:18).
12. Είναι πτωχοί τω πνεύματι, δηλαδή ταπεινοί! Πενθούν:

α) Για την αμαρτία τους, τα λάθη τους ή τις άσοφες πράξεις τους·

β) Για την αμαρτία εκείνων που δεν μετανοούν για τις αμαρτίες τους· και

γ) Για όλους τους πιστούς και δη για τους υπευθύνους των εκκλησιών (ιερείς, ποιμένας, πρεσβυτέρους και διακόνους) ως και για πιστούς και εκκλησίες που περιπατούν ατάκτως!

1. Πεινούν και διψούν για τη δικαιοσύνη (Ματ.5:6). Έχουν καρδία καθαρά και στο πνεύμα τους δεν υπάρχει δόλος (Ψαλ.32:2). Είναι ειρηνοποιοί και προσεύχονται ενθέρμως για την επικράτηση της ειρήνης στα πλαίσια των οικογενειών, των εκκλησιών και όλου του κόσμου (Ματ.5:9). Δέχονται αγγόγυστα να προσβάλλονται, να παρεξηγούνται, να κατηγορούνται ψευδώς και μάλιστα να διώκονται χάριν της αληθείας και του ευαγγελίου (Ματ.5:10-12)!
2. Τέλος, δεν προσπαθούν να αυξάνουν τον αριθμόν των δραστηριοτήτων και των προσωπικών επιτευγμάτων τους για να … δοξασθεί ο Θεός… αλλά να εμπιστεύονται περισσότερον και περισσότερον στις υποσχέσεις Του και στο τέλειον έργον που έκανε και κάνει ο Χριστός υπέρ αυτών! Αφήνουν δηλ., τον Θεόν να τους οδηγεί στα έργα που ΕΚΕΙΝΟΣ προετοίμασε για να περπατήσουν μέσα σ’αυτά (Εφε.2:8-10). Ο Θεός δεν ευαρεστείται στις πολλαπλές δραστηριότητές μας αλλά στην αφοσίωση της καρδιάς μας. Είναι γραμμένο: «διότι οι οφθαλμοί του Κυρίου περιτρέχουσι διά πάσης της γης, διά να δειχθή δυνατός υπέρ των εχόντων την καρδίαν αυτών τελείαν προς αυτόν…» (2Χρον.16:9)

Με άλλα λόγια, εκείνοι που εδέχθησαν εξ όλης καρδίας να γίνουν εκείνο που ο Κύριος θέλει να γίνουν! Ναι, όλοι εκείνοι οι οποίοι έχουν αποδεχθεί να ζουν για τον Ιησούν, να τους οδηγεί το Άγιον Πνεύμα και να έχουν νικηφόρο ζωή.

Αλλά… ας θέσουμε στους εαυτούς μας την ερώτηση:

2.   Ποιός οδηγείται από το Άγιον Πνεύμα;

a)  Εκείνος που έδωσε τη μισή καρδιά του στον Θεόν (Παρ.23:26); Εκείνος που κυμαίνεται μεταξύ δύο φρονημάτων (1Βασιλ.18:21);

b)  Εκείνος που δεν έχει υπακούσει στην πρώτη και μεγαλύτερη εντολή του Θεού να αγαπά αυτόν με όλη του την καρδιά, με όλη του την ψυχή, το πνεύμα και τη δύναμη (Μάρκ.12:30-31);

c)  Εκείνος που δεν έχει απαρνηθεί τον εαυτόν του, που δεν έχει λάβει τον σταυρόν του και που δεν Τον ακολουθεί (Ματ.10:38· 16:24· Μάρκ.8:34· Λουκ.9:23, 14:27); Είναι ποτέ δυνατόν τέτοιος πιστός να είναι μαθητής Του ή να είναι άξιος Αυτού (Ματ.10:38· 16:24· Μάρκ.8:34· Λουκ.9:23, 14:27) ;

d)  Εκείνος που δεν έχει δώσει στον Χριστόν την απόλυτη προτεραιότητα (Λουκ.14:26, 27, 33);

Η απάντηση είναι προφανής. Υπάρχουν ορισμένοι πιστεύοντες που δεν οδηγούνται υπό του Πνεύματος και βρίσκονται ακόμα σε σαρκική κατάσταση! Δεν δύνανται να αρέσουν στον Θεόν (Ρωμ.8:8). Ναι! Ο Παύλος αναφέρεται σε «αδελφούς» … Αλλά, σε τί είδους αδελφούς αναφέρεται; Πού είναι η καρδιά τους; Και ποιός είναι ο καρπός τους; Δέκα ήταν οι λεπροί που σώθηκαν από τη λέπρα τους αλλά ένας, μόνον ένας έκανε τον ‘κόπο’… να γυρίσει πίσω και να ευχαριστήσει τον ΧΡΙΣΤΌΝ… Ας σταθούμε και ας συλλογισθούμε…

Η πίστη μας δεν μπορεί να λειτουργήσει καλά και ν’αποκτήσει ευλογίες του Θεού όταν συνείδησή μας είναι «μολυσμένη» από αμαρτίες της «σαρκός και των διαλογισμών» (Εφεσ.2:3), από απελπισία, κ.λπ. Με άλλα λόγια, όταν η συνείδησή μας μάς κατακρίνει για αμαρτία μη εξομολογηθείσα και μη απορριφθείσα! Αντίθετα, όταν η πίστη πάει χέρι-χέρι με μια καρδιά καθαρισμένη από συνείδηση πονηρά, η οποία εκζητεί πρώτον τη βασιλεία και τη δικαιοσύνη του Θεού, τότε κάθε είδους ευλογίες θα μας προστίθενται με δική Του πρωτοβουλία (Ματ.6:33)! Το πιστεύομε;

Συνεπώς, το καθήκον των πιστών είναι, «…Ας απομακρυνθή από της αδικίας πας όστις ονομάζει το όνομα του Κυρίου» (2Τιμ.2:19). Πολλή προσοχή πρέπει, επίσης, να δώσουμε σ’εκείνο που είπε ο Παύλος προς τον Τιμόθεον για ορισμένους ανθρώπους οι οποίοι αποβαλόντες την αγαθήν συνείδησιν εναυάγησαν εις την πίστιν (1Τιμ.1:19).

Τούτο σημαίνει ότι όλοι εκείνοι που ονομάζουν το όνομα του Κυρίου πρέπει να απομακρυνθούν τόσον απ’τη δογματική ανομία, την πλάνη ή την αίρεση, όσον και από κάθε αδικία συμπεριφοράς. Επίσης, σημαίνει ότι όλοι πρέπει να απομακρυνθούν από αδίκους ανθρώπους, από άτομα είτε κακών αρχών είτε πρακτικών ή και από τα δύο. Εν τούτοις, είτε απομακρυνθούμε είτε όχι από παράνομα άτομα, εάν εμείς προσωπικά δεν απομακρυνθούμε από την αδικία θα θερίσουμε τις συνέπειες της αμαρτίας μας και θα είμαστε άχρηστοι για την εκκλησία του Θεού!

Εκείνοι που έχουν γνωρίσει τον Κύριον ή μάλλον γνωρισθεί από τον Κύριον καλούνται να απομακρυνθούν από πάσης αδικίας, να συνεχίσουν να καθαρίζουν τους εαυτούς τους από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, εκπληρούντες αγιωσύνην εν φόβω Θεού (2Κορ.7:1· επίσης: Ψαλ.34:14· 3:2· Εφεσ.5:4· 5:11· 1Πέτ.1:15-16· Ησα.52:11). Η απομάκρυνση από κάθε ανομία αποτελεί θεμελιώδη απόδειξη γνησιότητος! Εάν φέρουμε το όνομα του Χριστού, πρέπει να απομακρυνθούμε από πάσης ανομίας, αλλιώς θα μας ειπεί εκείνη τη ΜΕΓΑΛΗ ΗΜΕΡΑ, «[…] ότι ποτέ δεν σας εγνώρισα· φεύγετε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν» (Ματ.7:23)

Υπάρχει πράγματι ένα όριο στη «μακροθυμία» του Θεού. Δεν πρέπει να υποθέτουμε ότι η μακροθυμία του Θεού είναι χωρίς τέλος (Ρωμ.2:4-6)! Η μακροθυμία Του λήγει μία ημέρα για τον καθένα μας χωριστά και θα θερίσουμε όλοι αυτά που σπείραμε! Θα σταθούμε όλοι ενώπιον του θρόνου του Θεού για να δώσουμε ‘λογαριασμό’ για ό,τι κάναμε στη ζωή μας. Το γεγονός ότι δεν θέλω ή δεν επιθυμώ ο πλησίον μου να απολεσθεί τούτο δεν σημαίνει ότι δεν θα απολεσθεί εάν ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ να μετανοήσει και να πιστεύσει στη σωτήρια θυσία του Ιησού Χριστού. Εμείς, ως γονείς, δεν είχαμε ποτέ την πρόθεση να τιμωρήσουμε τα παιδιά μας αλλά βρεθήκαμε συχνά στην ηθική ανάγκη να τα τιμωρήσουμε. Ως εκ τούτου, μπορούμε να συναγάγουμε δύο συμπεράσματα:

Συμπέρασμα Ν°1

Ο Θεός δεν θέλει το θάνατο του αμαρτωλού· δεν θέλει κανείς να απoλεσθεί. Ωστόσο, δεν θέλει να επιβάλει τη σωτηρία του σε κανέναν. Εάν ο άνθρωπος δεν μετανοήσει, θα θερίσει απλώς την αιώνια καταδίκη. «Ειπέ προς αυτούς· Ζω εγώ, λέγει Κύριος ο Θεός, δεν θέλω τον θάνατον του αμαρτωλού, αλλά να επιστρέψη ο ασεβής από της οδού αυτού και να ζη· επιστρέψατε, επιστρέψατε από των οδών υμών των πονηρών· διά τί να αποθάνητε, οίκος Ισραήλ;»; (Ιεζ.33:11· 18:23· 18:32). Σύμφωνα με τον ΝΟΜΟΝ της Παλαιάς Διαθήκης  «o άνθρωπος ο κάμνων ταύτα θέλει ζήσει δι’ αυτών» (Λευιτ.18:5· Ιεζεκ.20:11· Ρωμ.10:5· Γαλ.3.12)! Τώρα όμως με το Νόμο της Καινής Διαθήκης, εκείνος που μετανοεί και πιστεύει σώζεται! Οποία συγκατάβαση! Τί έλεος και χάρη του Θεού. Αποτέλεσμα: Η σωτηρία και η ζωή του πιστεύοντος γίνονται εύκολες! πόσον εύκολες η σωτηρία και η ζωή του πιστού γίνονται!  Ο Θεός έχει κάνει όλες τις απαραίτητες ρυθμίσεις, ώστε όλοι οι άνθρωποι να μπορούν με την ειλικρινή μετάνοια και την ανυπόκριτη πίστη να δεχθούν το έλεος του Θεού μέσω της θυσίας του Χριστού στο σταυρό! Είναι γραμμένο ότι αν κάποιος έλθει προς Αυτόν με ειλικρινή μετάνοια και επιθυμεί να σωθεί δεν θα εκδιωχθεί: «Παν ό,τι μοι δίδει ο Πατήρ, προς εμέ θέλει ελθεί, και τον ερχόμενον προς εμέ δεν θέλω εκβάλει έξω·» (Ιωάν.6:37). Είθε όλοι να κατανοήσουν, να εκτιμήσουν και να κάνουν πλήρη χρήση της μακροθυμίας του Θεού πριν είναι πολύ αργά!

Συμπέρασμα N°2

Xάρη στην αγάπη του Θεού και στη μακροθυμία του Θεού κανείς μας δεν είναι σε κατάσταση μη αναστρέψιμη. Το γνωστότατο εδάφιο Ιωάν.3:16 που  είναι ο πυρήνας του Ευαγγελίου και το εδάφιο 1Τιμ.2:4, το οποίο σαφέστατα δηλώνει ότι ο Θεός θέλει να σωθώσι πάντες οι άνθρωποι και να έλθωσιν εις επίγνωσιν της αληθείας, είναι ποτέ δυνατόν να ακυρωθούν; Η θεωρία του «απολύτου προορισμού», όπως κηρύττεται από ορισμένους δεν είναι σωστή. Αποτελεί μιά ‘απλοϊκή’ ανθρώπινη απάντηση στα μυστήρια της Βίβλου που απαλλάσσει τον άνθρωπο από κάθε προσωπική του ευθύνη!

Εάν εμείς θέλουμε να εξετάσουμε προσεκτικά την κατάστασή μας, τότε μπορούμε να καθαρίσουμε τους εαυτούς μας μέσω της μετανοίας και πίστεως στο αίμα του Ιησού και μπορούμε να γίνουμε σκεύη τιμίας χρήσεως, ηγιασμένα και εύχρηστα εις τον δεσπότην, ητοιμασμένα εις παν έργον αγαθόν! (2Τιμ.2:21). Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον τα λόγια του Θεού προτρέπουν εκείνους των οποίων η πνευματική κατάσταση διακυβεύεται και έχουν ξεχάσει ότι έχουν καθαριστεί από τις παλαιές αμαρτίες τους, να μετανοήσουν… Ο απόστολος Πέτρος προτρέπει τους χριστιανούς να επιμεληθούν περισσότερον να κάμουν βεβαίαν την κλήσιν και την εκλογήν τους… (2Πέτ.1:8-10). Γιατί; Διότι οι χριστιανικές αρετές έλειπαν από τη ζωή τους! Έγειναν, λοιπόν, τυφλοί, και ξέχασαν τον καθαρισμόν των παλαιών αμαρτιών τους, άρα εκινδύνευαν! Ο Θεός όμως έχει δηλώσει: «διά των οποίων εδωρήθησαν εις ημάς αι μέγισται και τίμιαι επαγγελίαι, ίνα διά τούτων γείνητε κοινωνοί θείας φύσεως, αποφυγόντες την εν τω κόσμω υπάρχουσαν διά της επιθυμίας διαφθοράν» (2Πέτ.1:4).

Και τώρα δυό λόγια από την προσωπική μου πείρα: Επίστευα ότι ήμουνα σχεδόν τέλειος σε υπομονή. Η αγάπη του Κυρίου με επέρασε από τέτοιες δοκιμασίες που έχασα την καλή εντύπωση που είχα περί του εαυτού μου! Με εζύγισε και με βρήκε ελλιπή. Τον ευχαριστώ εκ βάθους καρδίας για τις δοκιμασίες από τις οποίες με πέρασε και με περνά… Με βοήθησε να λάβω επίγνωση του εαυτού μου και να βελτιωθώ και συνεχίζει να με βελτιώνει!

 

Ιωάννης ΜΠΑΛΤΑΤΖΗΣ

baltatzis@skynet.be

 

Συνεχίζεται…