Κεφάλαιον 5  Συνέχεια από το Κεφάλαιον 4

“Λόγοι διδακτοί Πνεύματος” (1Κορ.2:13)

Διακονία πνευματικών μηνυμάτων μέσω διαδικτύου προς δόξαν Θεού

Σειρά Βιβλικών μελετών επί

ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ

ΚΑΙ

ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΥ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ

 

ΜΕΡΟΣ Α’: Η ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΣΩΤΗΡΙΑ (#4)

Introduction

Κατά τη διάρκεια μιάς από τις πνευματικές συνομιλίες μου με τη σύζυγό μου, πριν αναχωρήσει για τον Κύριον, εξέφρασε με σεβασμό και ευγνωμοσύνη προς τον Θεόν τη φρασούλα, «Όλα εξαρτώνται από τον Θεόν!» Έσπευσα να ειπώ, «Αμήν!» Μετά από ολίγων δευτερολέπτων σκέψη της απήντησα: «Και ναι και όχι!» Με κοίταξε ερευνητικά και με ρώτησε: «Τί εννοείς;» Της απήντησα: «Στην πραγματικότητα, όλα εξαρτώνται από εμάς και όχι από τον Θεόν! Η αγάπη του Θεού έκανε τα πάντα για μάς. Εθυσίασε τον Χριστόν για μάς και κατάθεσε στον πνευματικόν λογαριασμόν μας όλες τις παντός είδους ευλογίες Του. Από εμάς εξαρτάται να τις αξιοποιήσουμε στη ζωή μας. Ο Θεός είναι πρόθυμος να τις πραγματοποιήσει στη ζωή μας αρκεί εμείς να τις ζητήσουμε με όλη την καρδιά μας και να είμαστε κατά πάντα και πάντοτε ειλικρινείς μαζί Του! Εάν δεν μετανοήσουμε και δεν μετανοούμε ειλικρινώς για τις αμαρτίες μας, δεν πιστεύουμε στα λόγια Του και δεν Του εμπιστευθούμε τη ζωή μας, πώς είναι ποτέ δυνατόν να μας ευλογήσει; Εάν η συνείδησή μας μάς κατακρίνει για γνωστή αμαρτία και αμαρτωλούς συμβιβασμούς στη ζωή μας, Τον εμποδίζουμε να εισακούσει τις προσευχές μας και να μας ευεργετήσει! Συνεπώς, όλα εξαρτώνται από τη δική μας συμπεριφορά [την καρδιά μας, δηλ. τη θέλησή μας – (Prov.23:26)] απέναντί Του αλλά και έναντι των συνανθρώπων μας! Μεταξύ άλλων, περιλαμβάνεται επίσης η αποτελεσματική λειτουργία της πίστεώς μας!»

 

Σκοπός μου στα πλαίσια της παρούσης σειράς είναι μεταξύ άλλων:

1.      Να υπογραμμίσω τη βασική και μοναδική σημασία της μετανοίας και της απολύτου ανάγκης διατηρήσεως μιάς απταίστου συνειδήσεως ενώπιον του Θεού, η οποία, σύμφωνα με τις αρχές και εντολές του Θεού, δεν μας κατηγορεί για γνωστή αμαρτία στην καθημερινή ζωή μας.

2.      Να τονίσω την αδήριτη ανάγκη ασκήσεως πλήρους πίστεως στον λόγον του Θεού και της πλήρους εμπιστοσύνης μας στον χαρακτήρα του Θεού.

 

Όταν η μετάνοια και η πίστη λειτουργούν καλά:

1.      Ο άνθρωπος  δικαιώνεται, σώζεται, υιοθετείται και του δίνεται αιώνια ζωή:

Ιδού μερικά εδάφια βασικής σημασίας:

• «Εις τούτον πάντες οι προφήται μαρτυρούσιν, ότι διά του ονόματος αυτού θέλει λάβει άφεσιν αμαρτιών πας ο πιστεύων εις αυτόν» (Πράξ.10:43).
• «Μετανοήσατε λοιπόν και επιστρέψατε, διά να εξαλειφθώσιν αι αμαρτίαι σας, διά να έλθωσι καιροί αναψυχής από της παρουσίας του Κυρίου» (Πράξ.3:19).
• «Όσοι δε εδέχθησαν αυτόν, εις αυτούς έδωκεν εξουσίαν να γείνωσι τέκνα Θεού, εις τους πιστεύοντας εις το όνομα αυτού» (Ιωάν.1:12).
• «Διότι πάντες είσθε υιοί Θεού διά της πίστεως της εν Χριστώ Ιησού» (Γαλ.3:26· Ιωάν.1:12).
• «Αληθώς αληθώς, σας λέγω, Ο πιστεύων εις εμέ έχει ζωήν αιώνιον» (Ιωάν.6:47).
• «Όστις πιστεύει εις τον Υιόν έχει ζωήν αιώνιον· όστις όμως απειθεί εις τον Υιόν δεν θέλει ιδεί ζωήν, αλλ’ η οργή του Θεού μένει επάνω αυτού.» (Ιωάν.3:36).
• «Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι διά της πίστεως· και τούτο δεν είναι από σας, Θεού το δώρον·» (Εφεσ.2:8).
• «Μετά του Χριστού συνεσταυρώθην· ζω δε ουχί πλέον εγώ, αλλ’ ο Χριστός ζη εν εμοί· καθ’ ο δε τώρα ζω εν σαρκί, ζω εν τη πίστει του Υιού του Θεού, όστις με ηγάπησε και παρέδωκεν εαυτόν υπέρ εμού. Δεν αθετώ την χάριν του Θεού· διότι αν η δικαίωσις γίνηται διά του νόμου, άρα ο Χριστός εις μάτην απέθανε.» (Γαλ.2:20-21).

 

Η σώζουσα πίστη είναι πάντοτε ενωμένη με τη μετάνοια· η ειλικρινής πίστη σώζει και παρηγορεί· η αδύνατη αλλά ειλικρινής πίστη λαμβάνει έναν παντοδύναμον Χριστόν. Ο Ιησούς ποτέ δεν απέρριψε την αδύνατη πίστη αλλά μόνον την πλαστή πίστη. Όσοι εμπιστεύθηκαν τη ζωή τους στον Χριστόν θα απολαύσουν αφθαρσία και αθανασία (1Κορ.15:42-54) αλλά και ένα ένδοξο μέλλον κατά το οποίον όχι μόνον θα γίνουν όμοιοι με τον Ιησούν Χριστόν (1Ιωάν.3:2) αλλά και θα συμβασιλεύσουν μετ’Αυτού (2Τιμ.2:12). Θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους……… (Αποκ.21:4).

2.      Όταν ο άνθρωπος πιστέψει ειλικρινά λαμβάνει την επαγγελίαν του Αγίου Πνεύματος (Γαλ.3:14) και σφραγίζεται δι’Αυτού (Εφεσ.1:13). Οι νόμοι Του είναι γραμμένοι στη καρδιά και στη διάνοια του πιστού (Εβρ.8:10 και 10:16). Η αληθινή πίστη στέφεται από τον καρπόν του Πνεύματος και είναι ενεργός και παραγωγική: Νεκρώνει την ανθρώπινη καρδιά για τα πράγματα αυτού του κόσμου.

Η πραγματική πίστη παράγει εκουσία υπακοή και μεταβάλλει ριζικά τον τρόπον της ζωής· δεν μπορεί να είναι αργή· οδηγεί τον άνθρωπον σε παραχώρηση χωρίς επιφυλάξεις. Δεν παραμένει σιωπηλή. Ο πιστός ομιλεί για τον λόγον του Θεού και δίδει τη μαρτυρία του για τα θαυμάσια πράγματα που ο Θεός έχει κάμει στη ζωή του. (Ψαλ.116).

3.      Η αληθινή πίστη είναι νικηφορόρος· οι αληθινοί πιστοί δεν ηττώνται ποτέ

Η αληθής πίστη αποκλείει την αμφιβολία, την αποθάρρυνση και τα ‘αδύνατα’. Οι πραγματικοί πιστοί αντιστέκονται ακόμη και μέχρις αίματος αγωνιζόμενοι κατά της αμαρτίας (Εβρ.12:4). Η αληθής πίστη δεν δέχεται την ήττα… διότι ο λόγος του Θεού δεν δένεται, οι δε σκοποί του Χριστού ποτέ δεν ματαιούνται! Οι εκκλησίες αποφασίζουν και λειτουργούν επί τη βάσει της πλειοψηφίας αλλά η αληθινή και σωστή πίστη ακόμη και ενός πιστού στον Θεόν αποτελεί την πλειοψηφία, πλειοψηφία η οποία αργά ή γρήγορα επικρατεί. Ο λόγος του Θεού δεν επιστρέφει κενός αλλά εκτελεί άπαν το θελημά Του και ευοδώνεται σε ό,τι τον αποστέλλει! (Isa.55:11).

Κάποιος είπε: Ο παραχωρημένος χριστανός δεν χρειάζεται την επιδοκιμασία των άλλων καθώς ένα λιοντάρι την επιδοκιμασία των προβάτων! «Διότι τώρα ανθρώπους πείθω ή τον Θεόν; ή ζητώ να αρέσκω εις ανθρώπους; διότι εάν ακόμη ήρεσκον εις ανθρώπους, δεν ήθελον είσθαι δούλος Χριστού» (Γαλ.1:10).

4.      Η αληθινή πίστη είναι το κλειδί για την ειρήνη, τη χαρά, τη σταθερότητα…

Η αληθινή πίστη προμηθεύει την ειρήνη της καρδιάς και του νοός! Η πραγματική πίστη στην τελεία αγάπη του Θεού εκβάλλει τον φόβον… (1Ιωάν.4:18), διότι ο Θεός αγαπά με τελεία αγάπη, βασιλεύει και μας φροντίζει. Έτσι επαληθεύεται και ο λόγος: «[…] ΕΑΝ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΗΤΕ, δεν θέλετε βεβαίως στερεωθή» (Ησα.7:9).

5.      Η αληθινή πίστη κάνει τους πιστούς «δεσμίους της  ελπίδος»

Η πραγματική πίστη δεν καταλήγει ποτέ σε απελπισία. Μας καθιστά «δεσμίους της ελπίδος» (Ζαχ.9:12). Η πίστη δημιουργεί ελπίδα· χωρίς πίστη, καμία ελπίδα αλλά απλώς ασαφείς επιθυμίες, δυνατότητες ή πιθανότητες. Εκείνοι που έχουν ειλικρινή πίστη μπορούν να ελπίζουν και παρ’ελπίδα. Η πίστη στον Θεόν δεν παραδέχεται αποτυχία (Ρωμ.4:18).

 «Πας ο πιστεύων επ’ αυτόν δεν θέλει καταισχυνθή» (Ρωμ. 10:11 και Ρωμ.5:5).

«Η ελπίδα δεν είναι ποτέ άρρωστη όταν η πίστη είναι υγιής» (John Bunyan).

6.      Η αληθινή πίστη παρέχει στον άνθρωπον μια έκτη αίσθηση

• Η πίστη μπορεί να «βλέπει» ακόμη και τα αόρατα πράγματα και να τα περιμένει υπομονετικά «…διότι ως βλέπων τον αόρατον ενεκαρτέρησε» (Εβρ.11:27). H πίστη μπορεί να βλέπει και να αισθάνεται πράγματα που η κοινή ανθρώπινη ψυχή και το μάτι δεν μπορούν να διακρίνουν· καθιστά τα αόρατα πράγματα ορατά και μπορεί να «βλέπει» ακόμη και  στις σκοτεινές στιγμές της ζωής και να εμπιστεύεται τον Πιστόν Οδηγόν Του: «Διά πίστεως υπήκουσεν ο Αβραάμ, ότε εκαλείτο να εξέλθη εις τον τόπον τον οποίον έμελλε να λάβη εις κληρονομίαν, και εξήλθε μη εξεύρων που υπάγει» (Εβρ.11:8).
• Η πίστη προηγείται της οράσεως και της κατανοήσεως· ξεπερνά τη διάνοιά μας· η πίστη είναι η έκτη ανθρώπινη αίσθηση… «Λέγει προς αυτήν ο Ιησούς· Δεν σοι είπον ότι εάν πιστεύσης, θέλεις ιδεί την δόξαν του Θεού;» (Ιωάν.11:40). Η πίστη δεν χρειάζεται διπλώματα θεολογίας, προκειμένου να μιλήσει, να κηρύξει, να δώσει τη μαρτυρία της και να ενεργήσει. Μπορεί να προφητεύει ανάλογα με το μέτρο που ο Θεός έχει χορηγήσει (Ρωμ.12:6).

7.      Η πίστη είναι το μόνο πράγμα που ευαρεστεί την καρδιά του Θεού:

Η αληθινή πίστη χαροποιεί την καρδιά του Θεού επειδή ο άνθρωπος τιμά την αξιοπιστία και την αγάπη Του : «χωρίς δε πίστεως αδύνατον είναι να ευαρεστήση τις εις αυτόν· διότι ο προσερχόμενος εις τον Θεόν πρέπει να πιστεύη ότι είναι και γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν» (Εβρ.11:6). Ο Θεός, επομένως, δεν ντρέπεται να αποκαλείται Πατέρας τους (Εβρ.11:16). Η απλή αλλά αληθινή πίστη δίνει καλή μαρτυρία: Όλοι εκείνοι που είχαν ή έχουν πίστη λαμβάνουν καλή μαρτυρία (Εβρ.11:2), αν και μερικοί απ’ αυτούς δεν έλαβαν όλες τις υποσχέσεις του Θεού εν ζωή (Εβρ.11:39-40). «[…] Εάν δεν πιστεύητε, δεν θέλετε βεβαίως στερεωθή» (Ησα.7:9).

8.      Η αληθινή πίστη εμπιστεύεται την αγάπη, τα καλά Του σχέδια και την οδηγία του Θεού. Δεν βιάζεται.

• Οι πιστοί δεν ξέρουν τον δρόμο αλλά ξέρουν Ποιός τους οδηγεί και τους συνοδεύει: «Τις είναι μεταξύ σας ο φοβούμενος τον Κύριον, ο υπακούων εις την φωνήν του δούλου αυτού; ούτος, και αν περιπατή εν σκότει και δεν έχη φως, ας θαρρή επί το όνομα του Κυρίου και ας επιστηρίζεται επί τον Θεόν αυτού» (Ησ.50:10). Είναι ασφαλής!
• Εμπιστεύεται τον Θεόν γι’αυτό που ο Θεός είναι γι’αυτόν· ο πιστός δεν δίνει σημασία σ’αυτά που συμβαίνουν γύρω του ή και στα συναισθήματά του… Είναι «τυφλός» και «κωφός» για τα πράγματα αυτού του κόσμου προσέχει δε και έχει ανοιχτά τα μάτια του στα πράγματα του Θεού. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον ο Θεός τον καλεί ‘τέλειον’ (Ησα.42:19).
• Η αληθινή πίστη δεν μπαίνει ποτέ σε βιασύνη και σε άγχος: « […] δεν θέλετε εξέλθει εν βία, ουδέ μετά φυγής θέλετε οδοιπορήσει· διότι ο Κύριος θέλει υπάγει έμπροσθέν σας και ο Θεός του Ισραήλ θέλει είσθαι η οπισθοφυλακή σας» (Ησα.52:12).
• «διά τούτο ούτω λέγει Κύριος ο Θεός· Ιδού, θέτω εν τη Σιών θεμέλιον, λίθον, λίθον εκλεκτόν, έντιμον ακρογωνιαίον, θεμέλιον ασφαλές· ο πιστεύων επ’ αυτόν δεν θέλει καταισχυνθή (δεν θα ενεργήσει εν βία μη τύχει και καταισχυνθή)» (Ησα.28:16).
• Ο Παύλος λέγει στην Ρωμαίους 9:33: «καθώς είναι γεγραμμένον· Ιδού, θέτω εν Σιών λίθον προσκόμματος και πέτραν σκανδάλου, και πας «ο πιστεύων επ’ αυτόν δεν θέλει καταισχυνθή». Ο αληθής πιστός δεν ενεργεί με βιασύνη και άγχος μη τύχει και καταισχυνθεί. Συνεπώς: Πας ο μη πιστεύων επ’ Αυτόν θέλει καταισχυνθή. Είναι αναπόφευκτον!

9.      Η αληθινή πίστη κάνει πάντοτε καλές επιλογές:

• «προκρίνας μάλλον να κακουχήται με τον λαόν του Θεού παρά να έχη πρόσκαιρον απόλαυσιν αμαρτίας» (Εβρ.11:25). Η πραγματική πίστη δεν δίνει προσοχή στη διακωμώδηση του πιστού υπό των απίστων. «Τώρα όμως επιθυμούσι καλητέραν, τουτέστιν επουράνιον. Διά τούτο ο Θεός δεν επαισχύνεται αυτούς να λέγηται Θεός αυτών, διότι ητοίμασε δι’ αυτούς πόλιν» (Εβρ.11:16). Ο παρών κόσμος δεν είναι άξιος στα μάτια του πιστού… Τα άνω φρονεί ουχί τα επί της γης… (Κολ.3:2).
•  Η πραγματική πίστη επιλέγει να μη φοβάται κακές ειδήσεις. Ο πιστός ζη σε  κατάσταση αληθούς και σταθερής αισιοδοξίας: «Κύριε, ειρήνην θέλεις δώσει εις ημάς· διότι συ έκαμες και πάντα ημών τα έργα διά ημάς» (Ησα.26:12). Συνεπώς: «Μετά πάσης φυλάξεως φύλαττε την καρδίαν σου· διότι εκ ταύτης προέρχονται αι εκβάσεις της ζωής.» (Prov.4:23)

10.  Η αληθινή πίστη προσθέτει τη μιά αρετή μετά από την άλλη

• «Και δι’ αυτό δε τούτο καταβαλόντες πάσαν σπουδήν, προσθέσατε εις την πίστιν σας την αρετήν, εις δε την αρετήν την γνώσιν, εις δε την γνώσιν την εγκράτειαν, εις δε την εγκράτειαν την υπομονήν, εις δε την υπομονήν την ευσέβειαν, εις δε την ευσέβειαν την φιλαδελφίαν, εις δε την φιλαδελφίαν την αγάπην» (2Πέτ.1:5-7). Κανείς δεν μπορεί να προσθέσει κάποια αρετή στη ζωή του παρά μόνον εάν παραδεχθεί ταπεινά ότι του λείπει και εάν δεν τη ζητήσει με όλη την καρδιά του και με ειλικρινή πίστη.
• «Εάν δε τις από σας ήναι ελλιπής σοφίας, ας ζητή παρά του Θεού του δίδοντος εις πάντας πλουσίως και μη ονειδίζοντος, και θέλει δοθή εις αυτόν. Ας ζητή όμως μετά πίστεως, χωρίς να διστάζη παντελώς· διότι ο διστάζων ομοιάζει με κύμα θαλάσσης κινούμενον υπό ανέμων και συνταραττόμενον» (Ιάκ.1:5-6).
• «Καθώς λοιπόν παρελάβετε τον Χριστόν Ιησούν τον Κύριον, εν αυτώ περιπατείτε, ερριζωμένοι και εποικοδομούμενοι εν αυτώ και στερεούμενοι εν τη πίστει καθώς εδιδάχθητε, περισσεύοντες εν αυτή μετά ευχαριστίας.» (Κολ.2:6-7).

Μόνον η αληθινή πίστη λαμβάνει τις υποσχέσεις του Θεού· η αληθινή πίστη δεν έχει καμία πίστη στην πίστη αλλά στον παντοδύναμον Ιησού Χριστόν. Η πίστη δεν κοιτάζει τον εαυτόν της και δεν αυτοθαυμάζεται. Θαυμάζει τον Ιησούν Χριστόν! «επειδή εις όντινα δεν υπάρχουσι ταύτα (αρετές), ΤΥΦΛΟΣ είναι, μυωπάζει και ΕΛΗΣΜΟΝΗΣΕ ΤΟΝ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΝ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΩΝ ΑΥΤΟΥ ΑΜΑΡΤΙΩΝ. » (2Πέτ.1:9). Οποία προειδοποίηση!

11.  Η ένθερμη προσευχή πίστεως του δικαίου είναι αποτελεσματική

Είναι γραμμένο: «Εξομολογείσθε εις αλλήλους τα πταίσματά σας και εύχεσθε υπέρ αλλήλων, διά να ιατρευθήτε· πολύ ισχύει η δέησις του δικαίου ενθέρμως γενομένη» (Ιάκ.5:16) Αλλού είναι γραμμένο: «Διά τούτο σας λέγω, Πάντα όσα προσευχόμενοι ζητείτε, πιστεύετε ότι λαμβάνετε, και θέλει γείνει εις εσάς» (Μάρκ.11:24), υπό την προϋπόθεσιν ότι η καρδία ημών δεν μας κατακρίνη (1Ιωάν.3:21-22). Η προσευχή είναι το κλειδί που ανοίγει τις πύλες του ουρανού. Χωρίς εξομολόγηση, καθαρή καρδιά και συνείδηση που δεν μας κατακρίνει, η προσευχή δεν εισακούεται. Γι’αυτό είναι γραμμένο: «Εάν εθεώρουν αδικίαν εν τη καρδία μου, ο Κύριος δεν ήθελεν ακούσει» (Ψαλ.66:18). Ο Θεός συγκαταβαίνει να κρίνει τον λαόν Του σύμφωνα με τη δικαιοσύνη τους και με την ευθύτητά τους και με την αθωότητά τους: «[…] Κρίνόν με, Κύριε, κατά την δικαιοσύνην μου, και κατά την ακεραιότητά μου, την εν εμοί» (Ψαλ.7:8). Αυτό είναι στενά συνδεδεμένο με το χωρίο: Διότι η συνείδησίς μου δεν με ελέγχει εις ουδέν· πλην με τούτο δεν είμαι δεδικαιωμένος· αλλ’ ο ανακρίνων με είναι ο Κύριος (1Κορ.4:4), καθώς επίσης, διότι εάν μας κατακρίνη η καρδία, βεβαίως ο Θεός είναι μεγαλήτερος της καρδίας ημών και γνωρίζει τα πάντα. Αγαπητοί, εάν η καρδία ημών δεν μας κατακρίνη, έχομεν παρρησίαν προς τον Θεόν, και ό,τι αν ζητώμεν λαμβάνομεν παρ’ αυτού, διότι φυλάττομεν τας εντολάς αυτού και πράττομεν τα αρεστά ενώπιον αυτού (1Ιωάν.3:20-22).

 12.   Η αληθινή πίστη μετατρέπει την κοιλάδα Αχώρ (Ταραχής) σε θύρα ελπίδος

Αληθές! Ο Θεός χρησιμοποιεί την κοιλάδα Αχώρ (Ταραχής) διά θύραν ελπίδος (Ιησούς του Ναυή 7:25, Ωσηέ 2:15 και Ψαλ.84:6-7) για την πνευματικήν μας ανάπυξη. Πόσες φορές δεν είδαμε εν τω πλήθει των αμηχανιών της καρδίας μας, αι παρηγορίαι Του να ευφραίνουν την ψυχήν μας (Ψαλ.94:19)! Και πόσον αληθή είναι τα ακόλουθα εδάφια:

• «Καλόν έγεινεν εις εμέ ότι εταλαιπωρήθην, διά να μάθω τα διατάγματά σου… Γνωρίζω, Κύριε, ότι αι κρίσεις σου είναι δικαιοσύνη, και ότι πιστώς με εταλαιπώρησας. Ας με παρηγορήση, δέομαι, το έλεός σου, κατά τον λόγον σου τον προς τον δούλον σου. Ας έλθωσιν επ’ εμέ οι οικτιρμοί σου, διά να ζω· διότι ο νόμος σου είναι η τρυφή μου.» (Ψαλ.119:71, 75-77)
• «Και ουχί μόνον τούτο, αλλά και καυχώμεθα εις τας θλίψεις, γινώσκοντες ότι θλίψις εργάζεται υπομονήν, η δε υπομονή δοκιμήν, η δε δοκιμή ελπίδα, η δε ελπίς δεν καταισχύνει, διότι αγάπη του Θεού είναι εκκεχυμένη εν ταις καρδίαις ημών διά Πνεύματος Αγίου του δοθέντος εις ημάς» (Ρωμ.5:3-5). Ο απόστολος Παύλος πέρασε από πολλές θλίψεις! Οι στιγμές της κρίσεώς του μετετράπησαν σε ευλογίες και σε νέες θύρες ευαγγελισμού! Η υγιής και ειλικρινή πίστη προσδοκά πάντοτε την εκπλήρωση των υποσχέσεων του Θεού. Ο άνθρωπος του Θεού τρέφεται, εφησυχάζει και παρηγορείται με τις υποσχέσεις του Θεού! Τουναντίον: «Ειρήνη δεν είναι εις τους ασεβείς, λέγει ο Θεός μου» ( Ησα.57:21).

13.  Η αληθινή πίστη καθιστά τον άνθρωπον υπάκουον και πιστόν

• «Η πιστότης στα μικρά πράγματα είναι μεγάλο πράγμα» είπε ο Ιωάν. Χρυσόστομος.
• Χωρίς συνέπεια και συνέχεια δεν υπάρχει ηθική δύναμη.
• «Το δε επίλοιπον ζητείται μεταξύ των οικονόμων, να ευρεθή έκαστος πιστός» (1Κορ.4:2).
• Ο ευσεβής φόβος του Θεού είναι το κλειδί για την πιστότητα σε οποιαδήποτε κατάσταση. «Είθε να ήτο εις αυτούς τοιαύτη καρδία, ώστε να με φοβώνται και να φυλάττωσι πάντοτε πάντα τα προστάγματά μου, διά να ευημερώσιν αιωνίως, αυτοί και τα τέκνα αυτών» (Δευτ.5:29).
• «Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε προς αυτόν· Εάν τις με αγαπά, τον λόγον μου θέλει φυλάξει, και ο Πατήρ μου θέλει αγαπήσει αυτόν, και προς αυτόν θέλομεν ελθεί και εν αυτώ θέλομεν κατοικήσει»!!! (Ιωάν.14:23). Απίστευτον αλλά αληθινόν!
• «Όστις όμως εγκύψη εις τον τέλειον νόμον της ελευθερίας και επιμείνη εις αυτόν, ούτος γενόμενος ουχί ακροατής επιλήσμων, αλλ’ εκτελεστής έργου, ούτος θέλει είσθαι μακάριος εις την εκτέλεσιν αυτού» (Ιάκ.1:25).
• «Διότι δεν είναι δίκαιοι παρά τω Θεώ οι ακροαταί του νόμου, αλλ’οι εκτελεσταί του νόμου θέλουσι δικαιωθή» (Ρωμ.2:13).
• «Δεν θέλει εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών πας ο λέγων προς εμέ, Κύριε, Κύριε, αλλ’ ο πράττων το θέλημα του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς» (Ματ.7:21).

 

14.  Συμπέρασμα

«Εξεύρομεν δε ότι πάντα συνεργούσι προς το αγαθόν εις τους αγαπώντας τον Θεόν, εις τους κεκλημένους κατά τον προορισμόν αυτού» (Ρωμ.8:28).

Και αντιθέτως:

Εξεύρομεν δε ότι πάντα συνεργούσι προς το κακόν εις τους μισούντας τον Θεόν…

Όλες αυτές οι σκέψεις με κάνουν να προσεύχομαι καθημερινά ο Θεός Πατέρας μας να γεμίζει τους δικούς Του με πνεύμα πίστεως, με υπακοή πίστεως, με συνείδηση αγαθή και με την παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Να νουθετεί τους ατάκτους, να παρηγορεί τους ολιγοψύχους, να γεμίζει με ζήλο τους χλιαρούς και πάνω απ’όλα να πληροί όλους μας με πνεύμα πίστεως και καθαρότητα καρδίας. Επίσης, να καταστρέφει όλα τα έργα του Σατανά.

 

Ιωάννης ΜΠΑΛΤΑΤΖΗΣ

baltatzis@skynet.be

 

Συνεχίζεται…