Κεφάλαιον 9, Συνέχεια από Κεφάλαιον 8.

“Λόγοι διδακτοί Πνεύματος” (1Κορ.2:13)

Διακονία πνευματικών μηνυμάτων μέσω διαδικτύου προς δόξαν Θεού

Σειρά Βιβλικών μελετών επί

ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ

ΚΑΙ

ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΥ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ

Ανέφερα εν βραχυλογία κάτι από την προσωπική μου πείρα στο τέλος του κεφαλαίου 8, δηλ. πως ο Θεός βελτιώνει τον χριστιανικόν μου χαρακτήρα. Με φέρνει στην «έρημον» των θλίψεων και των δοκιμασιών και εκεί λαλεί προς την καρδίαν μου (Ωσηέ 2:14)… Θα ήθελα τώρα να επεκταθώ στο σημείο αυτό αναφερόμενος σε ορισμένες βασικές αρχές:

1. Πορεία προς την τελειότητα

a)      Όσοι κηρύττουν τη «νικηφόρο ζωή», κατηγορούνται ότι διδάσκουν την πεπλανημένη διδασκαλία περί «αναμαρτησίας». Τούτο αποτελεί καθαρή διαστροφή! Η αλήθεια του Θεού, ωστόσο, παραμένει: Η «αναμαρτησία» δεν υπάρχει, αλλά η νικηφόρος ζωή είναι δυνατή και απαιτείται. Ο πιστός μπορεί να απαλλαγεί από τη « σαρκικότητα » όπως  οι κακές συνήθειες, τα πάθη, η πλεονεξία, κ.λπ. Αποτελεί εντολή για τον πιστόν! Και αν είναι  επιτακτική ανάγκη σύμφωνα με τον λόγον του Θεού, τότε είναι δυνατή. Ο Θεός μπορεί να σώσει εντελώς! Είναι γραμμένο: «όθεν δύναται και να σώζη εντελώς τους προσερχομένους εις τον Θεόν δι’ αυτού, ζων πάντοτε διά να μεσιτεύση υπέρ αυτών» (Εβρ.7:25). Ο λόγος του Θεού λέγει: ΕΑΝ τις αμαρτήση, εάν κάποιος πέσει σε αμαρτία… (1Ιωάν.2:1). Η δυνατότης να πέσει σε κάποια αμαρτία υπάρχει, αλλά μια ζωή «σήκω-πέσε» δεν είναι φυσιολογική Χριστιανική ζωή! Ιδού πώς ο λόγος του Θεού περιγράφει την κανονική ζωή: «Διά τούτο αφήσαντες την αρχικήν διδασκαλίαν του Χριστού, ΑΣ ΦΕΡΏΜΕΘΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΌΤΗΤΑ, χωρίς να βάλλωμεν εκ νέου θεμέλιον μετανοίας από νεκρών έργων και πίστεως εις Θεόν» (Εβρ.6:1). Σε άλλο σημείο ο Παύλος δήλωσε: «…τούτο μάλιστα και ευχόμεθα, την τελειοποίησίν σας» (2Κορ.13:9). Ο αληθής πιστός δεν είναι τέλειος, αλλά τείνει προς την τελειότητα, προς τη βελτίωση… προς τον πρακτικόν αγιασμόν της ζωής. Ο Παύλος έγραψε: «Ουχί ότι έλαβον ήδη το βραβείον ή έγεινα ήδη τέλειος, τρέχω όμως κατόπιν, ίσως λάβω αυτό, διά το οποίον και ελήφθην υπό του Ιησού Χριστού. Αδελφοί, εγώ δεν στοχάζομαι εμαυτόν ότι έλαβον αυτό· αλλ’ εν πράττω· τα μεν οπίσω λησμονών, εις δε τα έμπροσθεν επεκτεινόμενος, τρέχω προς τον σκοπόν διά το βραβείον της άνω κλήσεως του Θεού εν Χριστώ Ιησού» (Φιλιπ.3:12-14).

b)     Αυτό που μετράει δεν είναι εάν χάσαμε μια μάχη, αλλά αν είμαστε αποφασισμένοι να κερδίσουμε τον πόλεμο! Ο προφήτης Ιερεμίας έγραψε: «…Ούτω λέγει Κύριος· Εάν τις πέση, δεν σηκόνεται; εάν τις εκκλίνη, δεν θέλει επιστρέψει;» (Ιερ.8:4). Μήπως είναι κανονική Χριστιανική ζωή να παραμένεις δούλος π.χ., στον θυμό για είκοσι χρόνια ή στo ψέμα ή στη λαιμαργία ή στη υποκρισία, ή, ή…; Η Αγία Γραφή δηλώνει: «Όσοι δε είναι του Χριστού εσταύρωσαν την σάρκα ομού με τα πάθη και τας επιθυμίας» (Γαλ.5:24). Επίσης, δηλώνει: «Πας όστις εγεννήθη εκ του Θεού αμαρτίαν δεν πράττει, διότι σπέρμα αυτού μένει εν αυτώ· και δεν δύναται να αμαρτάνη, διότι εγεννήθη εκ του Θεού» (1Ιωάν.3:9). Δεν μπορούμε να έχουμε μια νικηφόρο ζωή εκτός εάν απαλλαγούμε  από το βάρος της αμαρτίας και δεν έχουμε πάρει την απόφαση να πάρουμε τον σταυρόν μας και να ακολουθήσουμε τον Ιησούν. Δεν μπορούμε να τρέξουμε έναν αγώνα δρόμου φορώντας ένα παλτό. Η αμαρτία είναι ο εχθρός της πίστεως.

c)      Επαναλαμβάνω: Ο γνήσιος χριστιανός δεν είναι τέλειος, αλλά τείνει προς την τελειότητα, προς τη βελτίωση… προς τον πρακτικόν αγιασμόν. Ας προσέξουμε επίσης άλλα χωρία της Αγίας Γραφής: «Διότι ο λόγος του σταυρού εις μεν τους απολλυμένους είναι μωρία, εις ημάς δε τους σωζομένους είναι δύναμις Θεού.» (1Κορ.1:18). Σωζομένους από τί; Αυτό δεν αναφέρεται σε ένα συνεχή καθαρισμόν και σε μια διαδικασία αγιασμού; «Πρόσεχε εις σεαυτόν και εις την διδασκαλίαν, επίμενε εις αυτά· διότι τούτο πράττων και σεαυτόν θέλεις σώσει και τους ακούοντάς σε» (1Τιμ.4:16) (Θα επανέλθουμε στην ανάλυση αυτού του τελευταίου εδαφίου).

d)     Επιτρέπεται να έχει κάποιος το όνομα ή την ετικέττα του χριστιανού, αλλά όχι το χαρακτήρα του χριστιανού, δεδομένου ότι μας εδωρήθησαν αι μέγισται και τίμιαι επαγγελίαι, ίνα διά τούτων γείνωμεν κοινωνοί θείας φύσεως, αποφυγόντες την εν τω κόσμω υπάρχουσαν διά της επιθυμίας διαφθοράν (2Πέτ.1:4); Ο γνήσιος χριστιανός είναι νέον κτίσμα· τα αρχαία παρήλθον, ιδού, τα πάντα έγειναν νέα (2Κορ.5:17). Ο Θεός έχει δηλώσει ότι «…αύτη είναι η διαθήκη, την οποίαν θέλω κάμει προς τον οίκον του Ισραήλ μετά τας ημέρας εκείνας, λέγει Κύριος· Θέλω δώσει τους νόμους μου εις την διάνοιαν αυτών, και θέλω γράψει αυτούς επί της καρδίας αυτών, και θέλω είσθαι εις αυτούς Θεός, και αυτοί θέλουσιν είσθαι εις εμέ λαός» (Εβρ.8:10 και Ιεζ.36:26). Ο Θεός απαιτεί όπως ο χριστιανός ζητεί «… ειρήνην μετά πάντων, και τον αγιασμόν, χωρίς του οποίου ουδείς θέλει ιδεί τον Κύριον» (Εβρ.12:14). Ο Θεός του έδωσε ένα σκοπό και ένα ένδοξο μέλλον (Εφεσ.2:6-7 και 1Ιωάν.3:1-2). Ο Θεός τον προώρισε να γίνει σύμμορφος της εικόνος του Υιού αυτού (Ρωμ.8:29). Δεν επιτρέπεται ο χριστιανός να ατιμάζει τον Σωτήρα Του με μιά αμαρτωλή και επιπόλαια ζωή… και να Τον τιμά με τα χείλη του ενώ η καρδιά του είναι μακράν απ’Αυτού (Ματ.15:8-9).

2.  Eργάζεσθε την εαυτών σωτηρίαν

Ας εξετάσουμε τώρα την φράση της Βίβλου: «Ώστε, αγαπητοί μου, καθώς πάντοτε υπηκούσατε, ουχί ως εν τη παρουσία μου μόνον, αλλά τώρα πολύ περισσότερον εν τη απουσία μου, μετά φόβου και τρόμου ΕΡΓΆΖΕΣΘΕ (κατεργάζεσθε – αρχ.κείμενον) ΤΗΝ ΕΑΥΤΏΝ ΣΩΤΗΡΊΑΝ» (Φιλιπ.2:12). Προκειμένου να γίνει η φράση αυτή πλήρως αντιληπτή, ας χρησιμοποιήσουμε ως παράδειγμα την περίπτωση ενός βυρσοδέψου που κατεργάζεται δέρματα ζώων για να τα κάνει χρήσιμα για κάθε ωφέλιμη χρήση! Αυτή η φράση σημαίνει συνεχή βελτίωση που τείνει προς πνευματικήν πρόοδον δηλ., προς την τελειοποίησή τους: Όταν ο Παύλος ήταν μαζί τους, προσπαθούσαν να κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούσαν για να βελτιώσουν την πνευματική τους κατάσταση, προσπαθούσαν να «κατεργαστούν» τη «σωτηρία» τους. Όχι για να σωθούν, επειδή ήταν ήδη σεσωσμένοι, αλλά για να βελτιώσουν τη συμπεριφορά τους… Αυτό σημαίνει ότι προσπαθούσαν να σκέπτωνται, να ενεργούν, να ομιλούν και να ζουν σύμφωνα με τις εντολές και προτροπές του Θεού και όχι να ζουν με τις συνήθειες που είχαν στο παρελθόν. Και, τους προτρέπει να ενεργούν κατά τον ίδιον τρόπον, ακόμη και κατά την απουσία του. Αυτή η προτροπή είναι σε αρμονία με το πνεύμα της Βίβλου: «Όστις αδικεί ας αδικήση έτι, και όστις είναι μεμολυσμένος ας μολυνθή έτι, και ο δίκαιος ας γείνη έτι δίκαιος, και ο άγιος ας γείνη έτι άγιος. Και ιδού, έρχομαι ταχέως, και ο μισθός μου είναι μετ’ εμού, διά να αποδώσω εις έκαστον ως θέλει είσθαι το έργον αυτού […]» (Αποκ.22:11-17). Επίσης, είναι σε αρμονία με την προτροπή: «αλλά καθώς είναι άγιος εκείνος, όστις σας εκάλεσεν, ούτω και σεις γίνεσθε άγιοι εν πάση διαγωγή· διότι είναι γεγραμμένον· Άγιοι γίνεσθε, διότι εγώ είμαι άγιος.» (1Πέτ.1:15-16). Αν ο χριστιανός δεν καταβάλλει ιδιαιτέρα προσοχή σε αυτές τις εντολές με φόβο και τρόμο, μπορεί να πέσει σε αμαρτία ή να κάνει ανοησίες που ατιμάζουν τον Σωτήρα του! «Ο δίκαιος σφάλλων έμπροσθεν του ασεβούς είναι ως πηγή θολερά και βρύσις διαφθαρείσα» (Παρ.25:26). Εάν ο πιστός θέλει να κάνει το θέλημα του Θεού με όλη του την καρδιά, τότε όλη του η συμπεριφορά του θα γίνει, σύμφωνη με το θέλημα του Θεού! Τα πάντα εξαρτώνται από τη θέληση του ανθρώπου να μετανοήσει, να θελήσει να Τον αγαπήσει εξ όλης καρδίας και να θελήσει να παραχωρηθεί εις τον Θεόν!

Πλήθος προτροπών υπάρχουν στην Αγίαν Γραφήν που ομιλούν για την «κατεργασίαν» του πνευματικού κόσμου του πιστού! Μερικά παραδείγματα:

• «και μη συμμορφόνεσθε με τον αιώνα τούτον, αλλά μεταμορφόνεσθε διά της ανακαινίσεως του νοός σας, ώστε να δοκιμάζητε τι είναι το θέλημα του Θεού, το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον» (Ρωμ.12:2).
• «Παν κλήμα εν εμοί μη φέρον καρπόν, εκκόπτει αυτό, και παν το φέρον καρπόν, καθαρίζει αυτό, διά να φέρη πλειότερον καρπόν» (Ιωάν.15:2).
• « Ώστε, αδελφοί μου αγαπητοί, γίνεσθε στερεοί, αμετακίνητοι, περισσεύοντες πάντοτε εις το έργον του Κυρίου, γινώσκοντες ότι ο κόπος σας δεν είναι μάταιος εν Κυρίω» (1Κορ.15:58)

            Αυτή η συνεχής βελτίωσις δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί παρά μονον εάν αποκτήσει και διατηρεί μαρτυρία αγαθής συνειδήσεως (2Κορ.1:12)!

*******

Από το σημείο αυτό – αφού μιλήσαμε για την ανάγκη και τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να σωθούμε και να ζούμε τον πρακτικόν αγιασμόν ως και για τους όρους που έθεσε ο Ίδιος ο Κύριος για εκείνους που θέλουν να είναι αληθείς ή γνήσιοι χριστιανοί – θεωρώ ότι είναι αναγκαίο βραδέως μεν αλλά ασφαλώς να προετοιμασθούμε να εξετάσουμε τους κινδύνους απωλείας όσων ο Θεός εχάρισε πλουσίως στους πιστεύοντας:

Ο Παύλος, στην επιστολή του προς τους ΠΙΣΤΟΥΣ της Γαλατίας, τους είπε: «Φοβούμαι διά σας, μήπως ματαίως εκοπίασα εις εσάς» (Γαλ.4:11). Γιατί; Διότι πίστευαν ότι έπρεπε να επιστρέψουν πάλιν στα ασθενή και πτωχά στοιχεία, στα οποία πάλιν ως πρότερον ήθελαν να δουλεύουν και να παρατηρούν μήνες και καιρούς και ενιαυτούς! (Γαλ.4:8-10). Ο Παύλος διέκρινε ότι ήταν σε κίνδυνο! Συνεχίζοντας την επιστολήν του, τους είπε ότι ήταν πάλι σε ωδίνας, εωσού μορφωθή ο Χριστός μέσα τους. Ανησυχούσε γι’αυτούς (Γαλ.4:19-20)! Μήπως ανησυχούσε για την οικονομική τους κατάσταση ή για τη σωτηρία τους; Ο Χριστός δεν είχε ακόμη μορφωθεί μέσα τους! Ποιές ήταν οι βασικές προϋποθέσεις, ώστε ο Χριστός να μορφωθή μέσα τους; Η περιτομή; Η γλωσσολαλιά; Ασφαλώς όχι! Οι βασικοί όροι ήταν: Ν’αγαπήσουν τον Χριστόν με όλη τους την καρδιά, με ειλικρινή μετάνοια, με πλήρη εμπιστοσύνη στον Χριστόν και με ολοκληρωτική παραχώρηση! Ώφειλαν να σηκώσουν τον σταυρόν τους και να Τον ακολουθούν! Και ένα άλλο πολύ σημαντικό πράγμα: Αγάπη για την αλήθεια πάνω από οτιδήποτε άλλο και πίστη που ενεργούσε δια της αγάπης! (Γαλ.5:6 και Ζαχ.8.16). Καλόν είναι να θυμόμαστε τί ο Παύλος είπε στον Τιμόθεον: «​το δε τέλος της παραγγελίας είναι αγάπη εκ καθαράς καρδίας και συνειδήσεως αγαθής και πίστεως ανυποκρίτου, από των οποίων αποπλανηθέντες τινές εξετράπησαν εις ματαιολογίαν» (1Τιμ.1:5-6). Ένα παρόμοιον λόγον έγραψε ο απόστολος Παύλος για οριμένες γυναίκες: «Θέλω λοιπόν αι νεώτεραι να υπανδρεύωνται, να τεκνοποιώσι, να κυβερνώσιν οίκον, να μη δίδωσι μηδεμίαν αφορμήν εις τον εναντίον να λοιδορή. Διότι εξετράπησαν ήδη τινές οπίσω του Σατανά» (1Τιμ.5:14-15). Τί λέτε; Εις μάτην έγραψε τις διαπιστώσεις αυτές; Τουναντίον, «​Όσοι δε είναι του Χριστού εσταύρωσαν την σάρκα ομού με τα πάθη και τας επιθυμίας» (Γαλ.5:24)! Τέτοιοι πιστοί άγονται (κυβερνώνται, φέρονται, καθοδηγούνται) από το Άγιον Πνεύμα: «Εγώ θέλω σε συνετίσει και θέλω σε διδάξει την οδόν, εις την οποίαν πρέπει να περιπατής· θέλω σε συμβουλεύει· επί σε θέλει είσθαι ο οφθαλμός μου» (Ψαλ.32:8). Ο Θεός δεν εμπιστεύεται το Άγιον Πνεύμα σε όλους, αλλά σε όσους ανήκουν σε Αυτόν και υπακούουν σ’ Αυτόν (Πράξεις 5:32).

Ο Παύλος, στο τέλος της επιστολής του προς Γαλάτας, τους προτρέπει λέγοντάς τους: «Εν τη ελευθερία λοιπόν, με την οποίαν ηλευθέρωσεν ημάς ο Χριστός, μένετε σταθεροί, και μη υποβληθήτε πάλιν εις ζυγόν δουλείας.» (Γαλ.5:1). Αυτές οι εντολές και ορισμένες άλλες απευθύνθηκαν σε εκκλησίες που είχαν σχετικώς προσφάτως δημιουργηθεί. Δεν εστάλησαν στους συντρόφους τους αποστόλους! Ισχύουν όμως για όλες τις εκκλησίες δια μέσου των αιώνων. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον όλοι οι πιστοί πρέπει να προσέχoυν περισσότερον σε όσα ήκουσαν, διά να μη εκπέσουν ποτέ (Εβρ.2:1).

Συμπεραίνομε, λοιπόν, ότι οι πιστοί θα πρέπει είναι εγκρατείς και να αγρυπνούν διότι ο αντίδικός τους διάβολος ως λέων ωρυόμενος περιέρχεται ζητών τίνα να καταπίη (1Πέτ.5:8). Ο Σατανάς προσπαθεί να υπερισχύσει κατ’αυτών (2Κορ.2:11). Επιπλέον, διότι θα εγερθούν ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήτες που θα δείξουν σημεία μεγάλα και τέρατα, ώστε να πλανήσουν, ει δυνατόν, και τους εκλεκτούς (Ματ.24:24). Για τον λόγον αυτόν, ο Πέτρος προτρέπει όλους τους πιστούς οι οποίοι προγνωρίζουν όλα αυτά να φυλάγωνται για να μη παρασυρθούν με την πλάνην των ανόμων και εκπέσουν από τον στηριγμόν τους (2Πέτ.3:17).

3.  Μία από τις κύριες πηγές πληροφοριών…

Ας ξεκινήσουμε με μια γενική δήλωση της Γραφής αλλά άκρως σημαντική: Ο Απόστολος Παύλος είπε προς τους αδελφούς του εν Χριστώ: «όσοι δε είναι της σαρκός δεν δύνανται να αρέσωσιν εις τον Θεόν. Σεις όμως δεν είσθε της σαρκός, αλλά του Πνεύματος, εάν το Πνεύμα του Θεού κατοική εν υμίν. Αλλ’ εάν τις δεν έχη το Πνεύμα του Χριστού, ούτος δεν είναι αυτού. Εάν δε ο Χριστός ήναι εν υμίν, το μεν σώμα είναι νεκρόν διά την αμαρτίαν, το δε πνεύμα ζωή διά την δικαιοσύνην. Εάν δε κατοική εν υμίν το Πνεύμα του αναστήσαντος τον Ιησούν εκ νεκρών, ο αναστήσας τον Χριστόν εκ νεκρών θέλει ζωοποιήσει και τα θνητά σώματα υμών διά του Πνεύματος αυτού του κατοικούντος εν υμίν. Άρα λοιπόν, αδελφοί, είμεθα χρεώσται ουχί εις την σάρκα, ώστε να ζώμεν κατά σάρκα· διότι εάν ζήτε κατά την σάρκα, μέλλετε να αποθάνητε· αλλ’ εάν διά του Πνεύματος θανατόνητε τας πράξεις του σώματος, θέλετε ζήσει. Επειδή όσοι διοικούνται υπό του Πνεύματος του Θεού, ούτοι είναι υιοί του Θεού» (Ρωμ.8:8-14).

Θα ήθελα να προσθέσω ένα άλλο εδάφιο μεγάλης σημασίας: «Εάν όμως ο αδελφός σου λυπήται διά φαγητόν, δεν περιπατείς πλέον κατά αγάπην· μη φέρε εις ΑΠΩΛΕΙΑΝ με το φαγητόν σου εκείνον, υπέρ του οποίου ο Χριστός απέθανεν» (Ρωμ.14:15). (Ασφαλώς δεν αναφέρεται μόνον στο φαγητόν ή στο ποτόν αλλά σε κάθε αμαρτωλή συμπεριφορά που μπορεί να σκανδαλίσει τον ασθενή αδελφόν του). Και πάλιν: «Και διά την γνώσιν σου ΘΕΛΕΙ ΑΠΟΛΕΣΘΗ Ο ΑΣΘΕΝΗΣ αδελφός, διά τον οποίον ο Χριστός απέθανεν» (1Κορ.8:11).

4.  Μιά μοιραία ερμηνεία ενός μέρους της Αγίας Γραφής

Μία περικοπή που δεν έχει κατανοηθεί ορθώς και η οποία αποτελεί πηγή γενικευμένης σύγχυσης είναι η εξής, την οποίαν ανοίγω παρενθετικώς: «διότι θεμέλιον άλλο ουδείς δύναται να θέση παρά το τεθέν, το οποίον είναι ο Ιησούς Χριστός. Εάν δε τις εποικοδομή επί το θεμέλιον τούτο χρυσόν, άργυρον, λίθους τιμίους, ξύλα, χόρτον, καλάμην· εκάστου το έργον θέλει φανερωθή· διότι η ημέρα θέλει φανερώσει αυτό, επειδή διά πυρός ανακαλύπτεται· και το πυρ θέλει δοκιμάσει το έργον εκάστου οποίον είναι. Εάν το έργον τινός, το οποίον επωκοδόμησε μένη, θέλει λάβει μισθόν· εάν το έργον τινός κατακαή, θέλει ζημιωθή, αυτός όμως θέλει σωθή, πλην ούτως ως διά πυρός» (1Κορ.3:11-15). Αμήν, αμήν και αμήν!

Ο απόστολος Παύλος oμιλεί, σ’αυτή τη περικοπή, για το έργον του ανθρώπου, για τον καρπόν του ανθρώπου και ΟΧΙ για τις αμαρτίες του ανθρώπου. Το σημείον αυτό θα πρέπει να κατανοηθεί πολύ καλά από την αρχή. Ομιλεί για το έργον του, δηλ. για τη διακονία του, για τις δραστηριότητες της διακονίας του – ονομάστε το όπως θέλετε. Τώρα, ΕΑΝ Ο ΠΙΣΤΟΣ – είτε πρόκειται για χριστιανό επίσημο εργάτη του ευαγγελίου είτε για εναν απλόν χριστιανόν – διαπράττει αμαρτίες και δεν μετανοεί ειλικρινώς, οι αμαρτίες του δεν πρόκειται να κατακαούν (δηλαδή, δεν θα συγχωρηθούν) (1Κορ.3:14-15). Ας το επαναλάβω με έναν άλλον τρόπον: Εάν ένας χριστιανός και πολύ περισσότερον ένας χριστιανός εργάτης διάγει μια ζωή μέσα σε αμαρτία ή σε αμαρτίες και αθέμιτους συμβιβασμούς, σε μια ζωή που δεν είναι αντάξια της μεγάλης χριστιανικής κλήσεως του ευαγγελίου, οι αμαρτίες του δεν δύνανται να «κατακαούν» – δηλαδή, να «συγχωρηθούν» – εκτός εάν μετανοήσει ειλικρινά, ομολογήσει ειλικρινά και απορρίψει αυτές ενώπιον του Θεού και, εάν είναι αναγκαίον, ενώπιον των ανθρώπων.

 

5.  ΕΑΝ, ΕΑΝ, ΕΑΝ………

a)      Εάν ένας χριστιανός λέγει ψέματα (Εφεσ.4:25, Πράξ.5:1-11, Αποκ.21:8) και κάνει αμαρτωλούς συμβιβασμούς·

b)     Εάν δίνει υποσχέσεις κατ’ιδίαν ή δημοσίως και δεν τις τηρεί (Ρωμ.1:31)·

c)      Εάν πιστεύει ένα πράγμα, λέγει ένα άλλο πράγμα και κάνει κάτι άλλο (Ψαλ.17:3)·

d)     Εάν ευρίσκει ή εφευρίσκει πάντοτε προσχήματα για να δικαιολογείται (Λουκ.14:18-20)·

e)      Εάν δεν είναι άνθρωπος αρχών και αξιών αλλά είναι άνθρωπος σκοπιμοτήτων και του συμφέροντος (Ψαλ.15:2, 4)·

f)       Εάν δεν κάνει το έργον του Κυρίου επιμελώς (Ιερ.48:10) ή συμπεριφέρεται ως ένας υπάλληλος που εργάζεται τόσον όσον να μην απολυθεί από το αφεντικό του·

g)      Εάν κρίνει, καταδικάζει, κακολογεί και διχάζει τους ανθρώπους αντί να προσεύχεται για τη μετάνοια και τη σωτηρία τους (Ψαλ.15:3, Ματ.24:49, Ρωμ.1:30)·

h)     Εάν είναι ανέντιμος και δεν πληρώνει τους φόρους του (Ρωμ.13:7)·

i)        Εάν έχει την τάση να κρίνει και να μη συγχωρεί (Λουκ.6:37· Ρωμ.2:1 και 1Κορ.4:5)·

j)       Εάν καταδυναστεύει εκείνους που είναι στη δικαιοδοσία του (1Πέτ.5:2-3 )·

k)     Εάν κηρύττει τον Χριστόν από φθόνον και αντιζηλία (Φιλιπ.1:15-16)·

l)        Εάν η πίστη του και η αγάπη του είναι υποκριτικές (Ρωμ.12:9 και 2Τιμ.1:5)·

m)   Εάν έχει φαινόμενον ευσεβείας αλλά είναι ηρνημένος την δύναμη αυτής (2Τιμ.3:5)·

n)     Εάν είναι κακός εργάτης, του οποίου ο Θεός είναι η κοιλία, και η δόξα του εν τη αισχύνη του και φρονεί τα επίγεια (Φιλιπ.3:2 και 18-19)·

o)      Εάν με λόγους καλούς και κολακευτικούς εξαπατά τις καρδιές των ακάκων (Ρωμ.16:18)·

p)     Εάν διά πλεονεξίαν εμπορεύεται με πλαστούς λόγους τους ακροατάς του (2Πέτ.2:3, 2Κορ.2:17)·

q)     Εάν είναι αμαθής και αστήρικτος στρεβλώνων τας Γραφάς προς ιδίαν αυτού απώλειαν (2Πέτ.3:16).

 

Οι αναγνώστες μου θα μπορούσαν να προσθέσουν και άλλες κατηγορίες αμαρτιών… Θέτω, λοιπόν, την ερώτηση: Μήπως αυτές οι αμαρτίες του θα κατακαούν (δηλ., θα συγχωρηθούν), ΕΑΝ δεν μετανοήσει ειλικρινά ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑΝ ΤΟΥ ΕΓΚΑΙΡΩΣ; Κανένας από εκείνους που θεωρεί το αίσθημα της «ενοχής» διανοητική ασθένεια και που έχει ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ αφαιρέσει από το λεξιλόγιόν του τη λέξη «μετάνοια» δεν πρόκειται να σωθεί! Ο Ιησούς Χριστός δεν επανέλαβε ματαίως την δήλωση: «Ουχί, σας λέγω, αλλ’ εάν δεν μετανοήτε, ΠΆΝΤΕΣ ομοίως θέλετε ΑΠΟΛΕΣΘΗ. [………] Ουχί, σας λέγω, αλλ’ εάν δεν μετανοήτε, ΠΆΝΤΕΣ ομοίως θέλετε ΑΠΟΛΕΣΘΗ.» (Λουκ.13:3-5).

Συμπέρασμα: Εάν ένας χριστιανός, και πολύ περισσότερον ένας χριστιανός εργάτης διάγει μια ζωή που δεν είναι αντάξια του Ευαγγελίου και της υψηλής χριστιανικής του κλήσεως, οι αμαρτίες του δεν δύνανται να «κατακαούν», δηλαδή να συγχωρηθούν, και αυτός να σωθεί ως δια πυρός, εκτός εάν οι αμαρτίες του ομολογηθούν και απορριφθούν. Οι γνωστές αμαρτίες μας πρέπει να ομολογηθούν εξ όλης καρδίας και να απορριφθούν για να συγχωρηθούν!

 

Ιωάννης ΜΠΑΛΤΑΤΖΗΣ

baltatzis@skynet.be

 

Συνεχίζεται…