Κεφάλαιον 22 , Συνέχεια από Κεφάλαιον 21
“Λόγοι διδακτοί Πνεύματος” (1Κορ.2:13)
Διακονία πνευματικών μηνυμάτων μέσω διαδικτύου προς δόξαν Θεού
Σειρά Βιβλικών μελετών επί
ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ
ΚΑΙ
ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΥ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ
ΜΕΡΟΣ Γ’: Ποιός πιστός δεν κινδυνεύει να χάσει τη σωτηρία του…(#6)
1. Το πρόβλημα της γνησιότητος
Ας εξετάσουμε τώρα λεπτομερέστερα το σημείο της γνησιότητος χρησιμοποιώντας και πάλι την παραβολήν του Σπορέως. Ήταν μόνον το καλό έδαφος, η τετάρτη κατηγορία ανθρώπων, η οποία παρήγαγε καρπό! Για τις πρώτες δύο κατηγορίες, η εικόνα είναι σαφής ευθύς εξαρχής: Χάνονται! Σημειώνομε ότι ο σπόρος στη δευτέρα κατηγορία πήρε ζωή αλλά την έχασε λόγω σκανδαλισμού εξ αιτίας των θλίψεων ή διωγμών ΑΛΛΑ τι γίνεται με τους ανθρώπους της τρίτης κατηγορίας (Ματ.13:22); Η κατηγορία αυτή περιλαμβάνει ανθρώπους που δέχονται τον ‘σπόρον μεταξύ των ακανθών’: Ακούουν τον λόγον και τον αφήνουν να τους δώσει ζωήν αλλά η μέριμνα του κόσμου και η απάτη του πλούτου συμπνίγουν τον λόγον και γίνονται άκαρποι! Τί η λέξη «συμπνίγει» σημαίνει; Ποιά είναι η συνέπεια όταν γίνεται άκαρπος; Έχει αυτή η δήλωση του Κυρίου κάποια σχέση με μια άλλη παρόμοια δήλωσή Του, η οποία λέγει: «Παν δένδρον μη κάμνον καρπόν καλόν εκκόπτεται και εις πυρ βάλλεται» (Ματ.7:19· Ματ.3:10 και Λουκ.3:9) ή με εκείνην: «Παν κλήμα εν εμοί μη φέρον καρπόν, εκκόπτει αυτό, και παν το φέρον καρπόν, καθαρίζει αυτό, διά να φέρη πλειότερον καρπόν (Ιωάν.15:2); Πού μπορούμε να τους κατατάξουμε; Σε εκείνους που σώζονται ή σε εκείνους που χάνονται; Κρίνετε εσείς!
Πόσο δύσκολο είναι, εντούτοις, να διακρίνεις εκείνους που ανήκουν στις δύο ενδιάμεσες κατηγορίες!
Πρώτον, εκείνοι που δέχονται τον λόγον μετά χαράς αλλά δεν έχουν ρίζα μέσα τους και αντέχουν μόνον για λίγο καιρό. Ο απόστολος Ιωάννης λέγει: «Εξ ημών εξήλθον, αλλά δεν ήσαν εξ ημών· διότι εάν ήσαν εξ ημών, ήθελον μένει μεθ’ υμών· αλλά εξήλθον διά να φανερωθώσιν ότι δεν είναι πάντες εξ ημών» (1Ιωάν.2:19). Ο ένας τύπος ανθρώπου εγκαταλείπει αλλ’ο άλλος μένει. Γιατί; Επειδή ευθύς εξαρχής είχε καλές και ειλικρινείς προθέσεις! Έστω και αργότερα, μετά από κάποια αναζωπύρωση! Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον ο Θεός υιοθέτησε αυτόν και ανέλαβε την ευθύνη να τον προστατεύει και να προσεύχεται υπέρ αυτού, ώστε η πίστη του να μη εκλείψει!
Δεύτερον, εκείνοι που ακούνε τον λόγον αλλά οι μέριμνες αυτού του κόσμου, η απάτη του πλούτου και οι επιθυμίες των άλλων πραγμάτων εισέρχονται και συπνίγουν τον λόγον και ο λόγος γίνεται άκαρπος. Και οι δύο μοιάζουν προσωρινά με τα φυτά του καλού εδάφους! Η γνώση ή η ιστορική πίστη των αγίων πραγμάτων υπάρχει αλλά η αληθινή πνευματική εμπειρία και ο καρπός λείπουν! Δυστυχώς, πολλοί είναι εκείνοι που είναι ικανοποιημένοι από την χρήση μιας υπερτιμημένης διανοητικής γνώσεως και θρησκευτικής δράσεως, αλλά που δεν ανταποκρίθηκαν στην πραγματικότητα στους όρους που ο Ιησούς απαιτεί από αυτούς! Οι άνθρωποι της τρίτης κατηγορίας μπορεί να παραμείνουν μέχρι το τέλος της ζωής τους μέσα στις τοπικές κοινότητές τους για διαφόρους λόγους αλλά ο υλισμός και οι κοσμικές μέριμνες συμπίγουν τον λόγον του Θεού στην καρδιά τους και παραμένουν, στην πραγματικότητα, άκαρποι. Μπορεί να συμμετέχουν στη λατρεία, να υψώνουν και να κτυπούν τα χέρια τους, να γλωσσολαλούν, μπορεί να έχουν ενεργό ζωή στην εκκλησία ή/και σε άλλες χριστιανικές οργανώσεις και να είναι ακόμη και πρεσβύτεροι και διάκονοι! Έχω γνωρίσει στη χριστιανική ζωή μου πιστεύοντας για τους οποίους το παρακάτω ερώτημα μου με ακολουθεί συνεχώς: Εργάζονται για τη δόξα του Θεού ή για την προσωπική τους δόξα; Τί πρόκειται να συμβεί με αυτό το είδος των ανθρώπων;;; Η θρησκευτική δραστηριότης τους και οι λατρευτικές τους συνήθειες τους δεν αποτελούν οπωσδήποτε ευσέβεια και καρποφορία.
Ο Θεός δεν είναι σε αναζήτηση των ‘έργων’ μας. Ένα είδος «έργου» προσδοκά: Να πιστεύσουμε (να εμπιστευθούμε τη ζωή μας) σ’Εκείνον που ο Θεός απέστειλε (Ιωάν.6:29). Να του δώσουμε την καρδιά μας! Ο προφήτης Ησαΐας λέγει: «Με ζητούσιν όμως καθ’ ημέραν και επιθυμούσι να μανθάνωσι τας οδούς μου, ως έθνος το οποίον έκαμε δικαιοσύνην και δεν εγκατέλιπε την κρίσιν του Θεού αυτού· ζητούσι παρ’ εμού κρίσεις δικαιοσύνης· επιθυμούσι να πλησιάζωσιν εις τον Θεόν» (Ησα.58:2). Ο δε προφήτης Εζεκιήλ ολοκληρώνει αυτήν την εικόνα λέγοντας, «Και ιδού, συ είσαι προς αυτούς ως ερωτικόν άσμα ανθρώπου ηδυφώνου και παίζοντος όργανα καλώς, διότι ακούουσι τους λόγους σου αλλά δεν κάμνουσιν αυτούς» (Εζεκ.33:32). Μοιάζουν με τα γυναικάρια που πάντοτε μαθαίνουν και δεν μπορούν να έλθουν ποτέ σε επίγνωση της αληθείας (2Τιμ.3:6-7).
Χάρις στο έλεος και στη χάρη του Θεού, η κατάστασή τους δεν είναι αμετάκλητη, εάν ειλικρινά μετανοήσουν! Εάν διακρίνουν την κατάστασή τους, μπορούν να καθαριστούν από κάθε αμαρτία μέσω της μετανοίας και της πίστεως στο αίμα του Ιησού και μπορούν να γίνουν σκεύη τιμίας χρήσεως, ηγιασμένα και εύχρηστα εις τον δεσπότην, ητοιμασμένα εις παν έργον αγαθόν (2Τιμ.2:21)! Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον ο λόγος του Θεού προτρέπει εκείνους των οποίων η πνευματική κατάσταση είναι σε κίνδυνο και έχουν ξεχάσει ότι καθαρίστηκαν από τις παλαιές αμαρτίες τους, να μετανοήσουν… Ο απόστολος Πέτρος προτρέπει τέτοιους πιστεύοντας να γίνουν επιμελείς και να καταστήσουν την κλήση και την εκλογήν τους βέβαιες… (2Πέτ.1:8-10)
2. Το κύριον χαρακτηριστικόν: Πλήρης παράδοση της καρδιάς στο θέλημα του Θεού
Η Βίβλος λέγει: «Σας παρακαλώ λοιπόν, αδελφοί, διά των οικτιρμών του Θεού, να παραστήσητε τα σώματά σας θυσίαν ζώσαν, αγίαν, ευάρεστον εις τον Θεόν, ήτις είναι η λογική σας λατρεία, και μη συμμορφόνεσθε με τον αιώνα τούτον, αλλά μεταμορφόνεσθε διά της ανακαινίσεως του νοός σας, ώστε να δοκιμάζητε τι είναι το θέλημα του Θεού, το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον» (Ρωμ.12:1-2). Ένας κήρυκας κηρύττων επί των εδαφίων αυτών είπε ότι η εκτέλεσή τους είναι προαιρετική! Ταράχτηκα πολύ… Πώς είναι δυνατόν, να μη παραστήσεις τον εαυτόν σου θυσίαν ζώσαν, αγίαν, ευάρεστον εις τον Θεόν, και να έχεις συμμόρφωση προοδευτική διά της ανακαινίσεως του νοός σου; Τότε η υπηρεσία σου προς τον Θεόν δεν θα γίνη ποτέ λογική αλλά θα παραμείνει παράλογη! Και πώς θα υπαρχει μιά προοδευτική ανακαίνιση του πνεύματός τους; Δεν θα γίνουν ποτέ μαθητές Του που μαθαίνουν… Είναι ποτέ δυνατόν να είσαι πραγματικός χριστιανός και να μην είναι μαθητής Του; Έτσι, για εκείνους που δεν έχουν ακόμα συμμορφωθεί προς αυτές τις οδηγίες, ποιός θα είναι ο αντίκτυπος στη σωτηρία τους λόγω της ανυπακοής τους; Δεν ξεύρω, μόνον ο Θεός ξεύρει! Υπάρχει, εντούτοις, ένα πράγμα που ξεύρω: Είναι πολύ επικίνδυνο να αντιστέκεται κανείς στο θέλημα και στις παραινέσεις του Θεού! Ο Θεός είναι πυρ καταναλίσκον!
Μήπως είναι αρκετόν να ανήκει κανείς σε ένα χριστιανικό κράτος ή να προέρχεται από χριστιανούς γονείς ή να υψώσει το χέρι του όταν γίνει κάποια πρόσκληση από τον άμβωνα για να θεωρηθεί χριστιανός; Εκείνοι που καλούν τέτοιους ανθρώπους χριστιανούς βασίζουν συχνά τον ισχυρισμόν τους στο εδάφιο: «[…] Ο πιστεύων εις εμέ έχει ζωήν αιώνιον» (Ιωάν.6:47), καθώς επίσης και σε ορισμένα άλλα εδάφια, όπως Ιωάννης 3:16· 5:24· 1Ιωάν.5:1). Πολύ απλό! Μπορεί να είναι αληθινό αλλά μπορεί όχι! Εντούτοις, τί σημαίνει αυτό το εδάφιο; Στον Ματθαίον 16:24 διαβάζομε: «Τότε ο Ιησούς είπε προς τους μαθητάς αυτού· Εάν τις θέλη να έλθη οπίσω μου, ας απαρνηθή εαυτόν και ας σηκώση τον σταυρόν αυτού και ας με ακολουθή» (επίσης Μάρκ.8:34 και Λουκ.9:23 με μικροδιαφορές). Στου Λουκά 14:26-27 διαβάζομε δύο φορές: «…Και όστις δεν βαστάζει τον σταυρόν αυτού και έρχεται οπίσω μου, ΔΕΝ ΔΥΝΑΤΑΙ ΝΑ ΗΝΑΙ ΜΑΘΗΤΗΣ ΜΟΥ» Η τελευταία έκφραση είναι πολύ σαφής: Όχι σταυρός, όχι μαθητής! Κανείς δεν μπορεί να είναι μαθητής Του αν δεν απαρνηθεί τον εαυτόν του και δεν σηκώσει τον σταυρόν του.
Η αμαρτία δεν πρέπει να έχει πλέον οποιαδήποτε θέση. Οι προτεραιότητες πρέπει ριζικά να αλλάξουν… Φρονεί ότι είναι νεκρός ως προς την αμαρτία, πεθαίνει προς τον εαυτόν του και ζη για τον Θεόν διά του Ιησού Χριστού (Ρωμ.6:11). Είναι ποτέ δυνατόν να είσαι αληθινός Χριστιανός χωρίς να διδάσκεσαι και να μεταμορφώνεσαι κάθε μέρα και μάλιστα όταν δεν έχεις καθαρή συνείδηση και συντετριμμένο πνεύμα (Ψαλ.34:18· 51:17), χωρίς να έχεις πιστότητα καρδιάς και θέλουσα ψυχή; (1Χρον.28:9). Μόνον οι αληθινοί Χριστιανοί, των οποίων η καρδιά είναι ταπεινή, προσανατολισμένη εντελώς στον Χριστόν και που ζουν για τον Χριστόν και το θέλημά Του είναι ή μπορούν να γίνουν αληθινοί μαθητές και λατρευτές! Είναι ποτέ δυνατόν να γίνεις ένας αληθινός λατρευτής χωρίς να υιοθετήσεις το πνεύμα του ασώτου υιού που είπε: «…Πάτερ, ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν σου, και δεν είμαι πλέον άξιος να ονομασθώ υιός σου»; (Λουκ.15:21). Είναι δυνατόν να είσαι αληθής χριστιανός χωρίς να ζητείς πρώτα από όλα τη βασιλεία Του και τη δικαιοσύνη Του (Ματ.6:33); Είναι δυνατόν να είσαι πραγματικός χριστιανός χωρίς να έχεις δώσει την απόλυτη προτεραιότητα και κατά πάντα στον Χριστόν;
3. Καθαρή καρδιά προς τους ανθρώπους και τον Θεόν
Καλούμεθα να αγαπούμε ενθέρμως τους αδελφούς μας εκ καθαράς καρδίας (1Πέτ.1:22) και να έχουμε κοινωνία μετά των επικαλουμένων τον Κύριον εκ καθαράς καρδίας (2Τιμ.2:22). Εάν αυτό είναι αληθές (και είναι αληθές), πόσο μάλλον πρέπει να αγαπούμε τον Κύριον και Σωτήρα μας με καθαρή καρδιά και συνείδηση αγαθή και ανυπόκριτη πίστη! (1Τιμ.1:5). Πόσον σημαντικόν και σπουδαίον είναι το ακόλουθο απόσπασμα: «Τις θέλει αναβή εις το όρος του Κυρίου; και τις θέλει σταθή εν τω τόπω τω αγίω αυτού; Ο αθώος τας χείρας και ο καθαρός την καρδίαν· όστις δεν έδωκεν εις ματαιότητα την ψυχήν αυτού και δεν ώμοσε μετά δολιότητος. Ούτος θέλει λάβει ευλογίαν παρά Κυρίου και δικαιοσύνην παρά του Θεού της σωτηρίας αυτού» (Ψαλ.24:3-5). Οι πιστοί που περιπατούν σύμφωνα με την αρχήν της καθαρότητος της καρδίας δεν χάνουν την αιώνιον ζωήν (Ιωάν.10:28), τη συγχώρησή τους (1Ιωάν.1:9), την παρουσία του Θεού (Εβρ.13:5) καθώς και την πρόσβασή τους προς τον Κύριον δια της προσευχής (Εβρ.4:15-16). Θα ιδούν τον Θεόν! (Ματ.5:8· Ψαλ.15:2· Ψαλ.24:4· Εβρ.12:14).
4. Το εσωτερικό έργον του Θεού μέσα στους «εκλεκτούς» Του
Η Βίβλoς λέει: [ …] Διότι πολλοί είναι οι κεκλημένοι, ολίγοι δε οι εκλεκτοί (Ματ.22:13-14). Όλοι όσοι έχουν κληθεί δεν ανταποκρίθηκαν θετικά, ώστε να γίνουν «εκλεκτοί» ή διαλεγμένοι. Παραμέλησαν ή αντιστάθηκαν στις προτροπές και προειδοποιήσεις του Θεού για να φορέσουν το ένδυμα του γάμου. Όσοι έχουν απαντήσει θετικά έχουν γίνει «εκλεκτοί»! Ο Θεός εγνώριζε προκαταβολικά όσους θα εγίνοντο «εκλεκτοί»!
Ο Θεός έχει δώσει στους εκλεκτούς Του καρδίαν μίαν και οδόν μίαν, διά να Τον φοβούνται πάντοτε και έχει κάμει διαθήκην αιώνιον προς αυτούς, ότι δεν θα αποστρέψει απ’ οπίσω αυτών, διά να αγαθοποιεί αυτούς· και ότι θα δώσει τον φόβον Του στις καρδιές τους, διά να μη αποστατήσουν απ’ Αυτού (Ιερ.32:39-41). Επίσης ότι θα περιτέμει Κύριος ο Θεός την καρδίαν τους και την καρδίαν του σπέρματός τους, διά να αγαπούν Κύριον τον Θεόν τους εξ όλης της καρδίας τους και εξ όλης της ψυχής τους, δια να ζουν (Δευτ.30:6). Ο Θεός συστήνει τους εκλεκτούς Του στη συνείδηση των ανθρώπων (2Κορ.4:2 και 2Κορ.5:11). Ο Θεός τους έχει υποσχεθεί ότι θα τους δοθεί η δυνατότητα να διακρίνουν μεταξύ δικαίου και αδίκου, μεταξύ του δουλεύοντος τον Θεόν και του μη δουλεύοντος Αυτόν (Μαλ.3:18). Το Άγιον Πνεύμα έχει θέσει στην καρδιά τους τελεία απέχθεια προς πάσαν αμαρτίαν και βαθιά αγάπη για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη! Επίσης, πνεύμα ελεήμον και φιλειρηνικόν!
Συμπέρασμα: «Γνωρίζει ο Κύριος τους όντας αυτού». Τους ευλογεί και τα παιδιά Του «γνωρίζονται από τον καρπόν τους» (Ματ.12:33 και Λουκ.6:44). Μια από τις καλύτερες αποδείξεις του γνήσιου πνευματικού καρπού είναι η γνησιότητα της πίστης μας όταν δοκιμάζεται από τη φωτιά της δοκιμασίας και, αντί γογγυσμού, εκδηλώνει δοξολογία, τιμή και δόξα προς τον αγαθόν του ΠΑΤΕΡΑ (1Πέτ.1:6-7).
5. Η ασφάλεια του αληθούς πιστού
Υπάρχουν ορισμένες υποσχέσεις αλλά συγχρόνως και προϋποθέσεις που είναι τόσον σαφείς και ενθαρρυντικές που μόνον πνεύματα αδαή και διεστραμμένα μπορούν να αρνηθούν να αποδεχθούν (Τα κατωτέρω εδάφια δεν είναι παρά ένα μικρό δείγμα):
- «Ουδείς δύναται να έλθη προς εμέ, εάν δεν ελκύση αυτόν ο Πατήρ ο πέμψας με, και εγώ θέλω αναστήσει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα. Είναι γεγραμμένον εν τοις προφήταις· Και πάντες θέλουσιν είσθαι διδακτοί του Θεού. Πας λοιπόν, όστις ακούση παρά του Πατρός και μάθη, έρχεται προς εμέ·……… Αληθώς αληθώς, σας λέγω, Ο πιστεύων εις εμέ ΕΧΕΙ ζωήν αιώνιον» (Ιωάν.6:44-47 ).
- «Ο περιπατών εν ακεραιότητι περιπατεί ασφαλώς· (και αντιστρόφως) ο δε διαστρέφων τας οδούς αυτού θέλει γνωρισθή» (Παρ.10:9).
- «Ο δίκαιος εις τον αιώνα δεν θέλει σαλευθή· οι δε ασεβείς δεν θέλουσι κατοικήσει την γην» (Παρ.10:30).
- «Είπε προς αυτήν ο Ιησούς· Εγώ είμαι η ανάστασις και η ζωή· ο πιστεύων εις εμέ, και αν αποθάνη, θέλει ζήσει· και πας όστις ζη και πιστεύει εις εμέ δεν θέλει αποθάνει εις τον αιώνα. Πιστεύεις τούτο;» (Ιωάν.11:25-26)
- «Όστις αγαπά την ψυχήν αυτού, θέλει απολέση αυτήν, και όστις μισεί την ψυχήν αυτού εν τω κόσμω τούτω, εις ζωήν αιώνιον θέλει φυλάξει αυτήν » (Ιωάν.12:25).
- «Και εγώ δίδω εις αυτά ζωήν αιώνιον, και δεν θέλουσιν απολεσθή εις τον αιώνα, και ουδείς θέλει αρπάσει αυτά εκ της χειρός μου» (Ιωάν.10:28).
Ιδού μια άλλη περικοπή η οποία παρέχει την έννοια και το αίσθημα της ασφαλείας: «Εγώ είμαι ο άρτος ο ζων, ο καταβάς εκ του ουρανού. Εάν τις φάγη εκ τούτου του άρτου, θέλει ζήσει εις τον αιώνα. Και ο άρτος δε τον οποίον εγώ θέλω δώσει, είναι η σαρξ μου την οποίαν εγώ θέλω δώσει υπέρ της ζωής του κόσμου.……… Όστις τρώγει την σάρκα μου και πίνει το αίμα μου, ΕΧΕΙ ΖΩΗΝ ΑΙΩΝΙΟΝ, και εγώ θέλω αναστήσει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα. ……… Όστις τρώγει την σάρκα μου και πίνει το αίμα μου εν εμοί μένει, και εγώ εν αυτώ. Καθώς με απέστειλεν ο ζων Πατήρ και εγώ ζω διά τον Πατέρα, ούτω και όστις με τρώγει θέλει ζήσει και εκείνος δι’ εμέ» (Ιωάν.6:51, 54, 56-57). Ιδού τί κάνει ο χριστιανός που είναι ειλικρινής, τίμιος και πιστός!
6. Προστασία του πιστού εκ μέρους του Θεού: Ασφάλεια
Ας αφήσουμε μια ακόμη φορά τον λόγον του Θεού να μας μιλήσει:
- «Ας ευφραίνωνται δε πάντες οι ελπίζοντες επί σέ· ας χαίρωσι διαπαντός, διότι συ περισκεπάζεις αυτούς· ας καυχώνται ομοίως επί σε οι αγαπώντες το όνομά σου. Διότι συ, Κύριε, θέλεις ευλογήσει τον δίκαιον· θέλεις περισκεπάσει αυτόν με ευμένειαν, ως με ασπίδα» (Ψαλ.5:11-12)
- «Η ασπίς μου είναι εν τω Θεώ, όστις σώζει τους ευθείς την καρδίαν» (Ψαλ.7:10)
- «Κύριε, τις θέλει κατοικήσει εν τη σκηνή σου; τις θέλει κατοικήσει εν τω όρει τω αγίω σου; Ο περιπατών εν ακεραιότητι και εργαζόμενος δικαιοσύνην, και λαλών αλήθειαν εν τη καρδία αυτού» (Ψαλ.15:1-2 )……… Ο πράττων ταύτα δεν θέλει σαλευθή εις τον αιώνα» (Ψαλ.15:5)
- «Αντήμειψέ με ο Κύριος κατά την δικαιοσύνην μου· κατά την καθαρότητα των χειρών μου ανταπέδωκεν εις εμέ» (Ψαλ.18:20). Αυτό το τελευταίο εδάφιο είναι ιδιαίτερα σημαντικό, διότι αποδεικνύει ότι ο Θεός εισακούει τις προσευχές μας όχι επί τη βάσει των όσων γνωρίζει για εμάς, αλλά εάν η συνείδησή μας μάς καταδικάζει ή όχι! Οποία συγκατάβαση! Αλληλούϊα!
Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν ορισμένα λόγια που ο Ιησούς είπε, τα οποία δίνουν μια άλλη διάσταση στο θέμα της ασφαλείας και της ανασφαλείας: Βλέπουμε ξεκάθαρα στα εδάφια Ιωάννης 6:64 και 6:70 ότι υπήρχε κάποιος που όχι μόνο δεν επίστευε, αλλά ότι ήταν έτοιμος να Τον προδώσει: «Πλην είναι τινές από σας, οίτινες δεν πιστεύουσι. Διότι ήξευρεν εξ αρχής ο Ιησούς, τίνες είναι οι μη πιστεύοντες και τις είναι ο μέλλων να παραδώση αυτόν» (Ιωάν.6:64) και [………] «Απεκρίθη προς αυτούς ο Ιησούς· Δεν εξέλεξα εγώ εσάς τους δώδεκα και εις από σας είναι διάβολος;» (Ιωάν.6:70). Ο Ιησούς ήταν εκείνος ο οποίος είχε επιλέξει τους δώδεκα. Γνώριζε ότι ένας από αυτούς θα γίνει ο προδότης! Είχε ειδικόν λόγον! Η «πρόγνωση» του Χριστού είχε «διακρίνει» όσους ήταν αληθείς πιστοί και εκείνον ο οποίος δεν ήταν αληθής πιστός, εκείνους που ήταν εξησφαλισμένοι και εκείνον που δεν ήταν. Η πρόγνωσή Του δεν εμπόδιζε όσους δεν επίστευαν πραγματικά να γίνουν πραγματικά πιστοί. Η πρόγνωση Του είναι ολοφάνερη στο κεφ.17 του Ευαγγελίου του Ιωάννου. Ήξευρε ότι ένας από αυτούς θα εγίνετο ο προδότης Του! Η πρόγνωσή Του δεν ανάγκασε τον Ιούδα να γίνει ο προδότης Του. Η πρόγνωση απλώς ήξευρε ότι επρόκειτο να κάνει αυτήν την κακήν επιλογή!
Ας προσέξουμε και την ακόλουθη δήλωση: «Ημείς όμως οφείλομεν να ευχαριστώμεν πάντοτε τον Θεόν διά σας, αδελφοί ηγαπημένοι υπό του Κυρίου, ότι σας εξέλεξεν ο Θεός απ’ αρχής εις σωτηρίαν διά του αγιασμού του Πνεύματος και της πίστεως της αληθείας» (2Θεσσαλ.2:13).
Όλες οι προτροπές και προειδοποιήσεις του Θεού προορίζονται να κάνουν όλους τους πιστούς ασφαλείς … Γι’ αυτό ο Πέτρος προτρέπει τους πιστούς: «επειδή εις όντινα δεν υπάρχουσι ταύτα, (οι αρετές ή ο καρπός του Πνεύματος) τυφλός είναι, μυωπάζει και ελησμόνησε τον καθαρισμόν των παλαιών αυτού αμαρτιών. Διά τούτο, αδελφοί, επιμελήθητε περισσότερον να κάμητε βεβαίαν την κλήσιν και την εκλογήν σας· διότι ταύτα κάμνοντες δεν θέλετε πταίσει ποτέ» (2Πέτ.1:9-10). Βλέπομε ότι θέτει την ευθύνη στον πιστόν και όχι στον Θεόν για να να κάμουν βεβαίαν την κλήσιν και την εκλογήν τους!
Βλέπομε ξεκάθαρα ότι ο Πατέρας δίδει και στέλνει ορισμένους ανθρώπους στον Υιόν Του. Γνωρίζει καλά εκείνους που δίδει στον Υιόν Του. Όχι ψευδαδέλφους ή ανυπάκουους πιστούς! Ο Υιός Του τους δέχεται και τους προστατεύει για την αιώνια ζωή. Πολλοί ακολούθησαν τον Ιησούν είτε διότι προσελκύσθησαν από τη «θαυμαστή» προσωπικότητα Του είτε διότι έφαγαν ψωμί και εχόρτασαν και άλλοι από τα θαύματα θεραπείας που έκανε! (Ιωάν.6:26). Ωστόσο, μπορούμε να ιδούμε ότι πολλοί των «μαθητών» Του δεν περιεπάτουν πλέον μετ’Αυτού (Ιωάν.6:66) εξαιτίας κάποιου σκληρού λόγου που o Ιησούς είπε. Όλοι εκείνοι που ήταν μαζί του είχαν την ελευθερία να φύγουν οποιαδήποτε στιγμή ήθελαν (Ιωάν.6:67) αλλά ο Πέτρος και οι άλλοι απόστολοι που είχαν «γευθεί» ποίος ήταν ο Ιησούς και ότι είχε «λόγους ζωής αιωνίου» (Ιωάν.6:68) και είχαν απολαύσει πολλές από τις ευλογίες Του, δεν ήθελαν να φύγουν…
Ο Ιερεμίας, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής και ο Παύλος (για παράδειγμα) είχαν κληθεί, όπως πολλοί από εμάς, σύμφωνα με την πρόγνωση του Θεού! Ηταν «κλητοί» και έγειναν «εκλεκτοί»! Για κάθε ένα από αυτούς ο Ιησούς είχε προβλέψει να κάμουν ορισμένη διακονία. Ο Θεός τούς είχε «προορίσει» για ορισμένα καθήκοντα αλλά όχι για τη σωτηρία τους. Η σωτηρία τους ήταν προϊόν της δικής τους επιλογής! Ο Θεός απλώς εγνώριζε προκαταβολικά εκείνους που θα έκαναν τη σωστή επιλογή.
Ιωάννης ΜΠΑΛΤΑΤΖΗΣ
Συνεχίζεται…
