Κεφάλαιον 26, Συνέχεια από το Κεφάλαιον 25
“Λόγοι διδακτοί Πνεύματος” (1Κορ.2:13)
Διακονία πνευματικών μηνυμάτων μέσω διαδικτύου προς δόξαν Θεού
Σειρά Βιβλικών μελετών επί
ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ
ΚΑΙ
ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΥ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ
ΜΕΡΟΣ Γ’: Ποιός πιστός δεν κινδυνεύει να χάσει τη σωτηρία του… (#10)
ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΩΣ ΑΣΥΜΒΑΤΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ
O Παύλος, εάν επίστευε ότι υπήρχε κίνδυνος ή περίπτωση, τελικά να μη σωθεί, δεν θα είχε ποτέ δηλώσει: «Και θέλει με ελευθερώσει ο Κύριος από παντός έργου πονηρού και θέλει με διασώσει διά την επουράνιον βασιλείαν αυτού· εις τον οποίον έστω η δόξα εις τους αιώνας των αιώνων· αμήν» (2Τιμ.4:18). Εάν εξετάσουμε τα προηγούμενα εδάφια από το 4:10 μέχρι το 4:18, αλλά και αλλού, θα ιδούμε περιγραφή ορισμένων επικίνδυνων γεγονότων που έλαβαν χώρα στη ζωή του. Οι λέξεις «με διασώσει» αναφέρονται σε «χριστιανούς» που τον εγκατέλειψαν, στην προστασία του από το στόμα του λέοντος κ.λπ. Η λέξη σώζω, διασώζω αναφέρεται σε όλους τους τύπους φυσικών και πνευματικών κινδύνων. Δεν αναφέρεται στη σωτηρία του, έστω και η λέξη διασώζω (στη μετάφραση Νεοφ. Βάμβα) αντιστοιχεί στο ρήμα σώζω (σώσει, στο αρχαίο ελληνικό κείμενο). Σ’αυτήν την περίπτωση αναφέρεται στην προστασία του από παντός είδους κινδύνους! Εκείνος που είναι ήδη σεσωσμένος έχει ανάγκη να σωθεί;
Ήταν πεπεισμένος ότι ο Θεός θα τον προστάτευε μέχρι τέλους. Εξέφραζε βεβαιότητα! Εγνώριζε καλά ότι όστις πράττει το θέλημα του Θεού μένει εις τον αιώνα (1Ιωάν.2:17). Είχε την από Θεού μαρτυρία μέσα του για τη σωτηρία του και για την προστασίαν του διότι επίστευε στον Υιόν του Θεού (1Ιωάν.5:10). Επιπλέον, βλέπομε με πόση βεβαιότητα οι απόστολοι μιλούσαν για τους διαφόρους στεφάνους που ο Θεός θα τους χορηγούσε. Ο Παύλος έλεγε στην εκκλησία των Φιλίππων ότι η μόνη επιθυμία του ήταν να αφήσει αυτόν τον κόσμο της απογοήτευσης και να είναι με τον Κύριον! Οποία βεβαιότητα όσον αφορά τη σωτηρία του και την ασφάλειά του!
Ο απόστολος Ιωάννης εδήλωσε: «Εξεύρομεν ότι πας ο γεννηθείς εκ του Θεού δεν αμαρτάνει, αλλ’ όστις εγεννήθη εκ του Θεού φυλάττει εαυτόν, και ο πονηρός δεν εγγίζει αυτόν. Εξεύρομεν ότι εκ του Θεού είμεθα, και ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται. Εξεύρομεν δε ότι ο Υιός του Θεού ήλθε και έδωκεν εις ημάς νόησιν, διά να γνωρίζωμεν τον αληθινόν· και είμεθα εν τω αληθινώ, εν τω Υιώ αυτού Ιησού Χριστώ. Ούτος είναι ο αληθινός Θεός και η ζωή η αιώνιος» (1Ιωάν.5:18-20). Κάποιος θα μπορούσε να θέσει δικαιολογημένα την ερώτηση αυτή: «Υπάρχει σχέση ή συμβατότητα μεταξύ των αμέσως προαναφερθέντων εδαφίων και των εδαφίων που αμέσως ακολουθούν» : «Διότι εάν ημείς αμαρτάνωμεν εκουσίως, αφού ελάβομεν την γνώσιν της αληθείας, δεν απολείπεται πλέον θυσία περί αμαρτιών » (Εβρ.10:26) ; Ναι, αυτές οι δύο δηλώσεις της Βίβλου έχουν τη θέση τους στη Βίβλο και είναι συμβατές ανάλογα με την περίπτωση, ανάλογα με το είδος του πιστού περί του οποίου ομιλούμε: Πώς μπορούμε να αμαρτάνουμε οικειοθελώς, δεδομένου ότι είναι γραμμένο ότι «Πας όστις εγεννήθη εκ του Θεού αμαρτίαν δεν πράττει, διότι σπέρμα αυτού μένει εν αυτώ· και δεν δύναται να αμαρτάνη, διότι εγεννήθη εκ του Θεού»; (1Ιωάν.3:9). Ας προσέξουμε τί ακριβώς λέγει: Δεν λέγει ότι δεν δύναται να αμαρτήσει, να πέσει δηλ. σε αμαρτία αλλά να αμαρτάνει, δηλ. να μένει στην αμαρτία! Αυτό είναι ένα από τα προνόμια των αληθινών παιδιών του Θεού! Γι’αυτό ακριβώς ο Ιωάννης υπενθυμίζει τη ‘δικλείδα ασφαλείας’: «Εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών, είναι πιστός και δίκαιος, ώστε να συγχωρήση εις ημάς τας αμαρτίας και καθαρίση ημάς από πάσης αδικίας. Τεκνία μου, ταύτα σας γράφω διά να μη αμαρτήσητε. Και εάν τις αμαρτήση, έχομεν παράκλητον προς τον Πατέρα, τον Ιησούν Χριστόν τον δίκαιον» (1Ιωάν.2:1). Δεν είναι λοιπόν η δικαιοσύνη μας που μας σώζει και ασφαλίζει αλλά το αίμα του Χριστού με το οποίο έχομε λυτρωθεί: «επειδή πάντες ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού, δικαιούνται δε δωρεάν με την χάριν αυτού διά της απολυτρώσεως της εν Χριστώ Ιησού» (Ρωμ.3:23-24). Το αίμα Του αφαιρεί την αμαρτία και η χάρις Του προσθέτει τη σωτηρία! Ας μη ξεχνούμε όμως ότι η χάρις Του βασιλεύει στη ζωή μας εάν ζούμε με δικαιοσύνη!
(Ρωμ.5:21).
Σας παρακαλώ, αγαπητοί αναγνώστες, διαβάστε προσεκτικά τις ακόλουθες περικοπές:
α) Εβρ.6:4-8: «Διότι αδύνατον είναι οι άπαξ φωτισθέντες και γευθέντες της επουρανίου δωρεάς και γενόμενοι μέτοχοι του Αγίου Πνεύματος και γευθέντες τον καλόν λόγον του Θεού και τας δυνάμεις του μέλλοντος αιώνος, και έπειτα παραπεσόντες, αδύνατον να ανακαινισθώσι πάλιν εις μετάνοιαν, ανασταυρούντες εις εαυτούς τον Υιόν του Θεού και καταισχύνοντες [………]»
Είναι πολύ χρήσιμη η σύγκριση αυτών των εδαφίων της Γραφής με εκείνα που ο απόστολος Πέτρος έγραψε: «Επειδή εάν αφού απέφυγον τα μολύσματα του κόσμου διά της επιγνώσεως του Κυρίου και Σωτήρος Ιησού Χριστού, ενεπλέχθησαν πάλιν εις ταύτα και νικώνται, έγειναν εις αυτούς τα έσχατα χειρότερα των πρώτων. Επειδή καλήτερον ήτο εις αυτούς να μη γνωρίσωσι την οδόν της δικαιοσύνης, παρά αφού εγνώρισαν να επιστρέψωσιν εκ της παραδοθείσης εις αυτούς αγίας εντολής. Συνέβη δε εις αυτούς το της αληθινής παροιμίας, Ο κύων επέστρεψεν εις το ίδιον αυτού εξέρασμα, και, Ο χοίρος λουσθείς επέστρεψεν εις το κύλισμα του βορβόρου» (2Πέτ.2:20-22 )· και
β) Εβρ.10:26-31: «Διότι εάν ημείς αμαρτάνωμεν εκουσίως, αφού ελάβομεν την γνώσιν της αληθείας, δεν απολείπεται πλέον θυσία περί αμαρτιών, αλλά φοβερά τις απεκδοχή κρίσεως και έξαψις πυρός, το οποίον μέλλει να κατατρώγη τους εναντίους […]. Ο Κύριος θέλει κρίνει τον λαόν αυτού. Φοβερόν είναι το να πέση τις εις χείρας Θεού ζώντος».
Συμπεραίνομε, λοιπόν, ότι η κατάσταση «αμαρτάνωμεν εκουσίως» (Εβρ.6:4-8 και 10:26-31) δεν είναι συμβατή με την αλλαγή της φύσεως που περιγράφεται στην 1Ιωάννου 3, η οποία δηλώνει ότι γεννηθείς εκ Θεού «δεν δύναται να αμαρτάνη»! Αυτές οι δύο πνευματικές καταστάσεις («αμαρτάνωμεν εκουσίως» και «δεν δύναται να αμαρτάνη») δεν δύνανται να συνυπάρχουν στο ίδιο πρόσωπο.
Ας συγκρίνουμε, επίσης, και εκείνο που είναι γραμμένο στον Ψαλμόν 84:5: «Μακάριος ο άνθρωπος, του οποίου η δύναμις είναι εν σοί· εν τη καρδία των οποίων είναι αι οδοί σου», με την προειδοποίηση «Διότι εάν ημείς αμαρτάνωμεν εκουσίως, αφού ελάβομεν την γνώσιν της αληθείας, δεν απολείπεται πλέον θυσία περί αμαρτιών» (Εβρ.10:26). Και πάλιν, «[…] Πας όστις εγεννήθη εκ του Θεού αμαρτίαν δεν πράττει, διότι σπέρμα αυτού μένει εν αυτώ· και δεν δύναται να αμαρτάνη, διότι εγεννήθη εκ του Θεού. Εν τούτω γνωρίζονται τα τέκνα του Θεού και τα τέκνα του διαβόλου. Πας όστις δεν πράττει δικαιοσύνην δεν είναι εκ του Θεού, ουδέ όστις δεν αγαπά τον αδελφόν αυτού» (1Ιωάν.3:7-10).
Σε όλες τις επιστολές δηλώνεται ότι είμαστε παιδιά του Θεού και ότι το Πνεύμα του Θεού κατοικεί μέσα μας. Επίσης, ότι εκείνος που φυλάττει τις εντολές Του μένει εν Αυτώ και Αυτός εν Eκείνω. Και εκ τούτου γνωρίζομεν ότι μένει εν ημίν, εκ του Πνεύματος το οποίον έδωκεν εις ημάς (1Ιωάν.3:24). Τον Θεόν κανείς δεν τον είδε· εάν αγαπώμεν αλλήλους, ο Θεός μένει εν ημίν, και η αγάπη Αυτού είναι τετελειωμένη εν ημίν (1Ιωάν.4:12). Αντίφαση ή ασυμβατότητα; Έχουμε να κάνουμε με μια ασυμβατότητα! Η έκφραση «αμαρτάνωμεν εκουσίως αφού ελάβομεν την γνώσιν της αληθείας» (Εβρ.10:26) είναι ασύμβατη για το ίδιο πρόσωπο με το «δεν δύναται να αμαρτάνη». Συνεπώς, οι δύο βιβλικές διατυπώσεις είναι σωστές και ισχύουν αναλόγως του πιστεύοντος!
Δεν παύω να δοξολογώ τον ουράνιον Πατέρα μας για την υπόσχεση που έχει δώσει αλλά και πραγματοποιήσει: Να γράψει τους νόμους Του στην καρδιά και στη διάνοια των πιστών Του! Απίστευτον αλλά αληθινόν! Αυτή η υπόσχεση ή η δήλωση ισχύει συγχρόνως για τον λαόν Ισραήλ,για κάποια ημέρα, και για τους γνήσιους χριστιανούς τώρα: «Αύτη είναι η διαθήκη, την οποίαν θέλω κάμει προς αυτούς μετά τας ημέρας εκείνας, λέγει ο Κύριος· Θέλω δώσει τους νόμους μου εις τας καρδίας αυτών και θέλω γράψει αυτούς επί των διανοιών αυτών, προσθέτει, και τας αμαρτίας αυτών και τας ανομίας αυτών δεν θέλω ενθυμείσθαι πλέον. Όπου δε είναι άφεσις τούτων, δεν είναι πλέον προσφορά περί αμαρτίας» (Εβρ.10:16-18). Αυτοί είναι οι όροι της Νέας Διαθήκης, οι οποίοι ισχύουν για όλα τα αληθινά παιδιά του Θεού. Αυτή είναι συγχρόνως και η υπόσχεση που έδωσε ο Θεός για τον λαόν Ισραήλ και την οποίαν ευρίσκομε στην Παλαιάν Διαθήκην! (Ιερ.31:33). Την ίδια υπόσχεση, βλέπομε για μια ακόμη φορά με μια ελαφρώς διαφορετική διατύπωση στην ίδια επιστολή προς Εβραίους (Εβρ.8:10-12).
ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ: Αυτοπροστασία και προστασία από Θεού
Τώρα, θα εξετάσουμε το θέμα της προστασίας των πραγματικών πιστών τις απόψεις:
- Πώς ο αληθής πιστός προστατεύει τον εαυτόν του με σωστή και συνετή εν Χριστώ συμεριφορά του, και
- Υπό ποίας συνθήκας οι πραγματικοί πιστοί προστατεύονται υπό του Θεού.
1. Εκείνος που έχει γεννηθεί από τον Θεόν ασκεί ένα είδος αυτοπροστασίας
Eίναι γραμμένο ότι, «Εξεύρομεν ότι πας ο γεννηθείς εκ του Θεού δεν αμαρτάνει, αλλ’ όστις εγεννήθη εκ του Θεού φυλάττει εαυτόν, και ο πονηρός δεν εγγίζει αυτόν» (1Ιωάν.5:18). Εκείνοι που έχουν γεννηθεί από τον Θεόν βαδίζουν δια της πίστεως με καθαρή καρδιά και με άπταιστη συνείδηση (Γαλ.5:21). Έχουν τη μαρτυρία μέσα τους και απολαμβάνουν έλεος και την ειρήνη στην καρδιά τους (Γαλ.6:14-16), η οποία υπερβαίνει πάσαν νόησιν και είναι σε θέση να αντισταθούν αποτελεσματικά στον Σατανά! Επιπλέον, απολαμβάνουν τη βεβαιότητα της σωτηρίας τους: «Και αύτη είναι μαρτυρία, ότι ζωήν αιώνιον έδωκεν εις ημάς ο Θεός, και αύτη η ζωή είναι εν τω Υιώ αυτού. Όστις έχει τον Υιόν έχει την ζωήν· όστις δεν έχει τον Υιόν του Θεού, την ζωήν δεν έχει» (1Ιωάν.5:11-12).
Ιδού μερικές αποδείξεις περί αυτοπροστασίας περί της οποίας ομιλούμε:
- «Η οδός των ευθέων είναι να εκκλίνωσιν από του κακού· όστις φυλάττει την οδόν αυτού, διατηρεί την ψυχήν αυτού» (Παρ.16:17).
- «Ο φυλάττων την εντολήν φυλάττει την ψυχήν αυτού· ο δε καταφρονών τας οδούς αυτού θέλει απολεσθή» (Παρ.19:16).
- «Η δικαιοσύνη φυλάττει τον τέλειον την οδόν· η δε ασέβεια καταστρέφει τον αμαρτωλόν» (Παρ.13:6).
2. Ο Θεός γνωρίζει και προστατεύει τους αγαπώντας και τηρούντας τας εντολάς Του
Καθώς ερευνούσα τη Γραφή για το θέμα της προστασίας του πιστού εξεπλάγην από το πλήθος των υποσχέσεων που δίδει ο Θεός για την προστασία του πιστού. Δεν ηύξευρα τί να πρωτοδιαλέξω: Προσέξτε, παρακαλώ αυτά τα λίγα εδάφια που παραθέτω μέσα από τα πολλά που βρήκα:
- «[…] ο Κύριος φυλάττει τους πιστούς (με πιστότητα), και ανταποδίδει περισσώς εις τους πράττοντας την υπερηφανίαν» (Ψαλ.31:23).
- « […] όστις φυλάττεις την διαθήκην και το έλεος προς τους δούλους σου, τους περιπατούντας ενώπιόν σου εν όλη τη καρδία αυτών» (2Χρον.6:14).
- « […] συ διαφυλάττεις τον κλήρόν μου» (Ψαλ.16:5).
- «Ο Κύριος φυλάττει τους απλούς· εταλαιπωρήθην, και με έσωσεν» (Ψαλ.116:6).
Ο λόγος του Θεού μένει εις τον αιώνα (1Πέτ.1:25)! Εκείνος που αγαπά τον Κύριον και απεχθάνεται το κακόν, ο Κύριος θα φυλάττει την ψυχήν του! Πολλοί είναι οι ‘κλητοί’ αλλά ολίγοι οι ‘εκλεκτοί’ που ωφελούνται από την προστασία της ψυχής των εκ μέρους του Θεού.
3. Ο Θεός αναλαμβάνει την προστασία του ανθρώπου που κάνει σωστές επιλογές
Θα ξεκινήσω με δύο αρνητικά παράδειγματα:
a) Υμέναιον και τον Αλέξανδρον οι οιποίοι… αποβαλόντες την αγαθήν συνείδησιν εναυάγησαν εις την πίστιν (1Τιμ.1:18-20), και
b) Φιλητόν, ο οποίος αποπλανηθείς από της αληθείας, έλεγε ότι έγεινεν ήδη η ανάστασις, και ανέτρεπε την πίστιν τινών» (2Τιμ.2:15-18 ).
Συμπέρασμα: Οι άνθρωποι του Θεού πρέπει να διατηρούν την πίστη και την αγαθή συνείδηση. Διαφορετικά, θα ναυαγήσουν όσον αφορά την πίστη και τη διδασκαλία τους.
Αλλoύ, είναι γραμμένο: «ΙΟΥΔΑΣ δούλος Ιησού Χριστού, αδελφός δε Ιακώβου, προς τους κλητούς τους ηγιασμένους υπό Θεού Πατρός, και τετηρημένους υπό του Ιησού Χριστού» (Ιούδας 1:1). Αυτό το εδάφιο σημαίνει ότι εκείνοι που εκλήθησαν και οι οποίοι πράγματι απεδέχθησαν την πρόσκληση αγιάζονται από τον Θεόν Πατέρα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον προστατεύονται και θα συνεχίσουν να προστατεύονται. Τί σημαίνει η λέξη «τετηρημένους»; Εκείνοι που είναι επιλεγμένοι, οι «εκλεκτοί», επειδή εδέχθησαν την πρόσκληση, ο Πατέρας Θεός τους αγιάζει (τους ξεχωρίζει), γι’αυτό και τους προστατεύει. Έτσι βλέπομε ότι το εδάφιον Ιούδας 1:1 επιβεβαιώνει το μήνυμα της Α΄ Επιστολής Ιωάννου 5:18 κατά τους δύο προαναφερθέντας τρόπους: Προστασία εκ του Θεού και αυτοποστασία! «Εξεύρομεν ότι πας ο γεννηθείς εκ του Θεού δεν αμαρτάνει, αλλ’ όστις εγεννήθη εκ του Θεού φυλάττει εαυτόν, και ο πονηρός δεν εγγίζει αυτόν».
Ας προσέξουμε ιδιαιτέρως τις εγγυήσεις, που αφορούν την προστασία των δικαίων, των πιστών (με πιστότητα), των ευθέων και των ταπεινών: Ο Θεός υπόσχεται ότι, « … δεν θέλει ποτέ συγχωρήσει να σαλευθή ο δίκαιος » (Ψαλ.55:22) και ότι θα τους «… στηρίξει και φυλάξει από του πονηρού » (2Θεσ.3:3). Επιπλέον, μας εγγυάται ότι «Άγγελος Κυρίου στρατοπεδεύει κύκλω των φοβουμένων αυτόν και ελευθερόνει αυτούς» (Ψαλ.34:7) και ότι «…σώζει τους ταπεινούς το πνεύμα» (Ψαλ.34:18).
Ιδιαιτέρα εντύπωση μου έκαναν ορισμένα εδάφια από τον αγαπημένον μου Ψαλμόν 37: [«…οι βραχίονες των ασεβών θέλουσι συντριφθή· τους δε δικαίους υποστηρίζει ο Κύριος (37:17). Γινώσκει ο Κύριος τας ημέρας των αμέμπτων· και η κληρονομία αυτών θέλει είσθαι εις τον αιώνα (37:18)… Εάν πέση, δεν θέλει συντριφθή· διότι ο Κύριος υποστηρίζει την χείρα αυτού (37:24)… Διότι ο Κύριος αγαπά κρίσιν, και δεν εγκαταλείπει τους οσίους αυτού· εις τον αιώνα θέλουσι διαφυλαχθή… (37:28)… Ο νόμος του Θεού αυτού είναι εν τη καρδία αυτού· τα διαβήματα αυτού δεν θέλουσιν ολισθήσει (37:31)… Ο Κύριος δεν θέλει αφήσει αυτόν εις τας χείρας αυτού, ουδέ θέλει καταδικάσει αυτόν όταν κρίνη αυτόν (37:33)…]
Τέλος, ας μη ξεχνούμε ότι όσοι επίστευσαν στον Θεόν και στο ευαγγέλιον της σωτηρίας εσφραγίσθησαν με το Πνεύμα το Άγιον της επαγγελίας» (Εφε.1:13). Είναι ιδιοκτησία Του! Τους εξηγόρασε από δούλους του εχθρού της ψυχής τους και τους έκαμε υιούς Του! Ποιός μπορεί να τους αρπάσει από τα χέρια Του; Ποιούς σφραγίζει ο Κύριος; Δεν σφραγίζει τους πιστεύσαντες πιστούς, τους δικαίους, τους ευθείς και τους ταπεινούς; Εκτός πάντων τούτων, ο Κύριος μεσιτεύει υπέρ αυτών για την ευλογίαν τους και την τελειοποίησίν τους. Προστατεύονται δια της πίστεως!
4. Δυνατός να φυλάξη την παρακαταθήκην μου…
Ο Παύλος έγραψε στον Τιμόθεον: «Μη αισχυνθής λοιπόν την μαρτυρίαν του Κυρίου ημών μηδέ εμέ τον δέσμιον αυτού, αλλά συγκακοπάθησον μετά του ευαγγελίου με την δύναμιν του Θεού, ΌΣΤΙΣ ΈΣΩΣΕΝ ΗΜΆΣ ΚΑΙ ΕΚΆΛΕΣΕ ΜΕ ΚΛΉΣΙΝ ΑΓΊΑΝ, ΟΥΧΙ ΚΑΤΑ ΤΑ ΕΡΓΑ ΗΜΩΝ, αλλά κατά την εαυτού πρόθεσιν και χάριν, την δοθείσαν εις ημάς εν Χριστώ Ιησού προ χρόνων αιωνίων, φανερωθείσαν δε τώρα διά της επιφανείας του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, όστις κατήργησε μεν τον θάνατον, έφερε δε εις φως την ζωήν και την αφθαρσίαν διά του ευαγγελίου, εις το οποίον ετάχθην εγώ κήρυξ και απόστολος και διδάσκαλος των εθνών. Διά την οποίαν αιτίαν και πάσχω ταύτα, πλην δεν επαισχύνομαι· διότι εξεύρω εις τίνα επίστευσα, και ΕΙΜΑΙ πεπεισμένος ότι είναι ΔΥΝΑΤΟΣ ΝΑ ΦΥΛΆΞΗ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΉΚΗΝ ΜΟΥ (παραθήκην μου – επίσημον αρχαίον κείμενον) μέχρις εκείνης της ημέρας» (2Τιμ.1:8-12).
Ο Παύλος, χρησιμοποιώντας την ελληνική λέξη «παρακαταθήκη», προφανώς ανεφέρετο στη ζωή του, στη διακονία του και κυρίως στη σωτηρία του. Ήξευρε ότι δεν ήταν σε θέση όχι μόνο να σωθεί αλλά και να διατηρηθεί σεσωσμένος. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον είχε αναθέσει στον Θεόν την «προστασία» του πιο πολυτίμου πράγματος που ο Θεός, στα πλαίσια του ελέους του και της χάριτός Του, του είχε προσφέρει. Αυτό φέρνει στη μνήμη μου εκείνο που ο απόστολος Πέτρος είπε: «οίτινες με την δύναμιν του Θεού φυλαττόμεθα […]» (1Πετ.1:5).
Τί o Παύλος εμπιστεύθηκε, ανέθεσε στον Θεόν; Τη ζωή του, την ψυχή του, την ασφάλειά της σωτηρίας του! Πώς όμως έκανε ό,τι έκανε; Ασφαλώς με τη θέλησή του! Συνεπώς, Του έδωσε την καρδιά του, Του ανέθεσε τη θέλησή του, Του ανέθεσε την οδόν του, τη διακονία Του! ΙΔΟΥ ΤΙ ΤΟΥ ΠΑΡΑΚΑΤΕΘΕΣΕ! Γιατί; Διότι είχε πλήρη πεποίθηση ότι εκείνος μεν δεν μπορούσε, ο Θεός όμως και ήθελε και μπορούσε να το κάνει! Ο Θεός εδέχθη να φυλάξη την παρακαταθήκη του Παύλου διότι ήξευρε ότι ο Παύλος ήταν σταθερός και ειλικρινής. «Ο φόβος του ανθρώπου στήνει παγίδα· ο δε πεποιθώς επί Κύριον θέλει είσθαι εν ασφαλεία» (Παρ.29:25)! Ο Κύριος είναι εγγυητής του χριστιανού που είναι ευθύς ! Η σωτηρία και η ασφάλειά της είναι για τους ευθείς την καρδίαν, ανεξαρτήτως του πόσον αδύνατοι και ατελείς είναι (Ψαλ.7:10-11). Ας θυμηθούμε και την περίπτωση του αποστόλου Πέτρου…
Έτσι, καταλήγομε στο συμπέρασμα ότι η προστασία και οι ευλογίες του Θεού είναι εξασφαλισμένες υπό ορισμένες προϋποθέσεις: Να Τον αγαπούμε με όλη την καρδιά μας, να σηκώνουμε τον σταυρόν μας και να Τον ακολουθούμε, να παραστήσουμε το σώμα μας θυσία ζώσα, να έχουμε καρδιά καθαρή και να φροντίζουμε η συνείδησή μας να μη μας κατακρίνει για ζωή που διατηρεί γνωστές αμαρτίες!
Η κοπέλλα που έμελλε αργότερα να γίνει σύζυγός μου, μου είπε λίγες ημέρες μετά την πρώτη μας συνάντηση: «Όταν επεστράφην στον Χριστόν, ανακάλυψα – όπως εδιάβαζα προσεκτικά τον λόγον Του – ότι δεν ήμουν σε θέση να υπακούσω σε όλες τις εντολές Του! Τότε Του είπα: Εάν με βοηθήσεις και εάν θέλεις να γίνεις εγγυητής της χριστιανικής μου πορείας, τότε, εντάξει. Την επόμενη ημέρα μου έδωσε την εγγύησή Του δίνοντάς μου την υπόσχεση: «Πιστός είναι εκείνος όστις σας καλεί, όστις και θέλει εκτελέσει» (1Θεσ.5:24)!
Το αποτέλεσμα ήταν ότι Εκείνος τη διετήρησε μέχρι την τελευταία ημέρα της ζωής της δια της δυνάμεως του Αγίου Πνεύματος, εκείνη δε εφύλαξε την καλήν παρακαταθήκη που το Άγιον Πνεύμα της είχε εμπιστευθεί (2Τιμ.1:14). Αργότερα, ο Θεός, ο ουράνιος Πατέρας της, της εμπιστεύθηκε να υπηρετήσει το Ευαγγέλιο πράγμα που έκανε με καρδία τελεία και ψυχή θελούση (1Θεσσαλ.2:4· 1Χρον.28:9), τόσον με τη ζωή της όσον και με τα εξαιρετικά χριστιανικά άρθρα και βιβλία που συνέγραψε.
«Εις δε τον δυνάμενον να σας φυλάξη απταίστους,
και να σας στήση κατενώπιον της δόξης αυτού αμώμους εν αγαλλιάσει,
εις τον μόνον σοφόν Θεόν τον σωτήρα ημών, είη δόξα και μεγαλωσύνη,
κράτος και εξουσία, και νυν και εις πάντας τους αιώνας. Αμήν» (Ιούδας 24-25).
Ιωάννης ΜΠΑΛΤΑΤΖΗΣ
Συνεχίζεται…
