Κεφάλαιον 3                                                                           Συνέχεια από το κεφάλαιον 2

 

“Λόγοι διδακτοί Πνεύματος” (1Κορ.2:13)

Διακονία μέσω διαδικτύου προς δόξαν Θεού

«ΕΠΕΙΔΉ ΤΟΎΤΟ ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΠΑΝ ΤΟΥ AΝΘΡΏΠΟΥ»

«Αυτός σοι έδειξεν, άνθρωπε, τι το καλόν και τι ζητεί ο Κύριος παρά σου, ειμή να πράττης το δίκαιον και να αγαπάς έλεος και να περιπατής ταπεινώς μετά του Θεού σου;» (Μιχ.6:8)

Tι ζητεί Κύριος ο Θεός σου…

Eάν συγκρίνουμε το εδάφιο Δευτ.10:12 που λέγει: «Και τώρα, Ισραήλ, τι ζητεί Κύριος ο Θεός σου παρά σου, ειμή να φοβήσαι Κύριον τον Θεόν σου, να περιπατής εις πάσας τας οδούς αυτού και να αγαπάς αυτόν, και να λατρεύης Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου» με εκείνο του Εκκλησιαστού 12:13 που λέγει: «Ας ακούσωμεν το τέλος της όλης υποθέσεως· φοβού τον Θεόν και φύλαττε τας εντολάς αυτού, επειδή τούτο είναι το παν του ανθρώπου» φθάνομε στο πολύ ενδιαφέρον συμπέρασμα ότι εκείνο που είναι το καλόν για τον άνθρωπο δεν είναι παρά Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. 

Ο φόβος του Θεού περιγράφεται ως:

α) «μίσος κατά του κακού»: «Ο φόβος του Κυρίου είναι να μισή τις το κακόν· αλαζονείαν και αυθάδειαν και πονηράν οδόν και διεστραμμένον στόμα εγώ μισώ» (Παρ.8:13)

β) «σοφία»: «… Ιδού, ο φόβος του Κυρίου, ούτος είναι η σοφία, και η αποχή από του κακού σύνεσις» (Ιώβ 28:28 ; Παρ.1:7). Επιπλέον, εκείνος που έχει τον φόβον του Θεού έχει καλή σύνεση και ορθή λογική, δεδομένου ότι: «Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου· πάντες οι πράττοντες αυτάς έχουσι σύνεσιν καλήν…» (Ψαλ.111:10).

Αλλά γιατί ο φόβος του Θεού είναι το καλόν μας;

Eίναι το ‘καλόν’μας διότι ο φόβος του Θεού είναι, που μας φέρνει στη σωτήρια γνώση και σοφία: «Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου· οι άφρονες καταφρονούσι την σοφίαν και την διδασκαλίαν» (Παρ.1:7). Ο John Bunyan είπε: «Ο φόβος του Κυρίου είναι αρχή της σοφίας και εκείνοι που στερούνται της αρχής δεν έχουν ούτε μέσον ούτε τέλος». Ας αναφέρομε μερικούς από τους λόγους:

1. Ο φόβος του Θεού μας καθιστά συνετούς και μας προστατεύει από παγίδες των ανθρώπων και από παγίδες του Διαβόλου. Η Βίβλος λέγει: «Ο φόβος του Κυρίου είναι πηγή ζωής, απομακρύνων από παγίδων θανάτου» (Παρ.14:27). Ενέργειες που δεν έχουν ως βάση τον φόβον του Θεού στερούνται συνήθως συνέσεως και όποιος απομακρύνεται από της οδού της συνέσεως θα κατοικήσει μεταξύ των τεθανατωμένων (Παρ.21:16)·
2. Ο φόβος του Θεού ωθεί τον άνθρωπο να αποφεύγει την ανομία και να μισεί την αμαρτία. Η Βίβλος λέγει: «Διά χάριτος και αληθείας καθαρίζεται η ανομία· και διά του φόβου του Κυρίου εκκλίνουσιν οι άνθρωποι από του κακού» (Παρ.16:6). Είδες ποτέ άνθρωπο που δεν απομακρύνεται από τις αμαρτίες του αλλά τις επαναλαμβάνει ή δεν τις ομολογεί; Μη χάνεις τον χρόνον σου προσπαθώντας να βρεις την αιτία και την εξήγηση: Μπορώ να σου ειπώ με την εξουσία του λόγου του Θεού ότι… ο φόβος του Θεού δεν είναι ακόμη στην καρδιά του: «Του ασεβούς η παρανομία λέγει εν τη καρδία μου, δεν είναι φόβος Θεού έμπροσθεν των οφθαλμών αυτού» (Ψαλ.36:1)·
3. Ο φόβος του Θεού αποτελεί πηγή πολυαρίθμων πολυτίμων ευλογιών. Ναι, τόσων πολλών ευλογιών, που δεν μπορούν να συγκριθούν με τις ευλογίες άλλων υποσχέσεων, οι οποίες δίνονται ως απάντηση ή ως ανταμοιβή άλλων αρετών. Ιδού μερικές που ο Θεός εφύλαξε για όσους τον φοβούνται:

• Το απόρρητον του Κυρίου είναι μετά των φοβουμένων αυτόν και την διαθήκην αυτού θέλει φανερώσει εις αυτούς (Ψαλ.25:14)·
• …αυτόν θέλει διδάξει την οδόν, την οποίαν πρέπει να εκλέξη (Ψαλ.25:12)·
• Ο Κύριος ηδύνεται εις τους φοβουμένους αυτόν, εις τους ελπίζοντας επί το έλεος αυτού (Ψαλ.147:11)·
• Δίδει σοφία και γνώση σ’εκείνους που Τον φοβούνται… (Παρ.1:7)·
• Tο έλεος αυτού… επί τους φοβουμένους αυτόν (Λουκ.1:50)·
• Προστατεύει και καλύπτει τους φοβουμένους τον Κύριον ακόμη και όταν περιπατούν στο σκοτάδι και δεν έχουν φως… (Ησα.50:10)·
• Προσέχει τις συζητήσεις τους και γράφεται βιβλίον ενθυμήσεως των συζητήσεών τους (Μαλ.3:16). Ο Κύριος κρατά πρακτικά των συζητήσεών τους! Τί τιμή αλλά και τί ευθύνη!!!

Συνεπώς, ο σοφός και συνετός άνθρωπος είναι εκείνος που, λόγω του φόβου του Κυρίου στην καρδιά του, μισεί το κακό και απομακρύνεται από παντός είδους κακού. Τα αμέσως προαναφερθέντα εδάφια και ορισμένα άλλα χωρία (Παρ.15:16 και Ησα.33:6), καθώς επίσης και το γενικό πνεύμα της Βίβλου αποδεικνύουν ότι ο μέγιστος θησαυρός του πιστού είναι ο φόβος του Θεού που παράγει φρόνηση και γνώση, οι οποίες, με τη σειρά τους, οδηγούν στη σωτηρία, ωθούν τον άνθρωπον σε καθαρισμό (Ψαλ.19:9), τον καθιστούν ευάρεστον στον Θεόν, ο Oποίος τον πληροί με το Άγιον Πνεύμα (Πράξ.5.32). Είναι καλύτερο να έχει κανείς ολιγότερα υλικά αγαθά αλλά περισσότερο φόβον Θεού, ειρήνη και σταθερότητα. Είθε ο Κύριος να καταστήσει ισχυρότερη αυτήν την αρχή μέσα μας! Ο λόγος του Θεού προχωρεί περαιτέρω: Λέγει ότι «Ο φόβος του Κυρίου είναι πηγή ζωής, απομακρύνων από παγίδων θανάτου» (Παρ.14:27). Πόσες φορές, η σύνεση, που είναι καρπός του ευσεβούς φόβου, μας έχει προστατεύσει από παγίδες του Σατανά και φυσικού θανάτου! Ναι, αλλά πρέπει ταπεινά να ομολογήσουμε ότι δεν είναι η σύνεσή μας πάντοτε που μας έχει προστατεύσει αλλά εκείνο που μας προστατεύει είναι το χέρι του Θεού της αγάπης, εμάς τους ανόητους ανθρώπους που κάνομε πολύ συχνά ανόητες ενέργειες… Ας σταθούμε και ας αναλογισθούμε για λίγο το παρελθόν μας… και τις επεμβάσεις του Θεού!

Σχέσις μεταξύ φόβου Θεού και αμαρτίας  

Ο φόβος Θεού είναι όχι μόνο αναγκαίος για την υπηρεσία του Θεού αλλά είναι επίσης απαραίτητος και για την αποφυγή της αμαρτίας: Είναι γραμμένο: «…Μη φοβείσθε· διότι ο Θεός ήλθε διά να σας δοκιμάση, και διά να ήναι ο φόβος αυτού έμπροσθέν σας διά να μη αμαρτάνητε» (Εξοδ.20:20). Ναι, «…διά να μη αμαρτάνητε»! Γιατί να μη αμαρτάνουν; Ώστε η άπειρος αγάπη του Θεού να μπορεί να τους ευλογεί και να τους ευεργετεί! Εκείνοι που δεν έχουν το φόβο Του ενώπιόν τους έχουν την τάση να αμαρτάνουν… και είναι ο φόβος του Θεού που μας κάνει να αποφεύγουμε την αμαρτία! (Βλ. επίσης Ψαλ.36:1 και Παρ.16:6). Είθε ο φόβος του Θεού να μας εμποδίζει να αμαρτάνουμε, να λυπούμε και να να σβύνουμε το Άγιον Πνεύμα! (Εφε.4:30 και Θεσ.5:19). Ο πατέρας της παραβολής του ασώτου υιού τον περίμενε πάντοτε και ανυπόμονα, δεν κρατούσε μέσα στην καρδιά του καμία πικρία κατά του ασώτου παιδιού του, αλλά ήταν αναγκαίον ο άσωτος να έλθει εις εαυτόν και να ειπεί στον πατέρα του: «…Πάτερ, ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν σου· και δεν είμαι πλέον άξιος να ονομασθώ υιός σου…» (Λουκ.15:17-21). Τότε, απεκατεστάθη η τρυφερή σχέση ανάμεσα στον πατέρα και στον γιό του!

Ο φόβος του Θεού είναι επίσης απαραίτητος για να μας κάνει να κυβερνάμε δικαίως: «…Ο εξουσιάζων επί ανθρώπους ας ήναι δίκαιος, εξουσιάζων μετά φόβου Θεού·» (2Σαμ.23:3). Αντιλαμβάνομαι, λοιπόν, ότι εκείνος που κυβερνά με φόβον Θεού κυβερνά κατά συνέπεια με δικαιοσύνη, ακριβώς λόγω του ευσεβούς φόβου του (2Σαμ.23:3). Είθε ο Κύριος να μας βοηθήσει να κυβερνούμε στην οικογένειά μας και να συμπεριφερόμεθα στην εκκλησία Του με δικαιοσύνη και με φόβον Θεού. Και όχι μόνο τούτο, αλλά είναι επίσης απαραίτητος για αμερόληπτη εφαρμογή δικαιοσύνης (Νεεμ.5:9 ; 2Χρον.19:7). Είθε να μας δίνει άφθονα τον φόβον Του στην καρδιά μας, ώστε να μπορούμε να προσέχουμε τις πράξεις μας και να ενεργούμε πιστά και εν τελεία καρδία (2Χρον.19:6-9). Με ένα τέτοιο «οπλοστάσιο» εξόχων εντολών και υποσχέσεων, που γεμίζουν την καρδιά μας, και δια της δυνάμεως του Αγίου Πνεύματος, θα είμαστε σε θέση «να απολαύσουμε» τον καθαρισμό σαρκός και πνεύματος (2Κορ.7:1). Πρέπει όμως να παραδεχθούμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν το σωστόν από αγάπη και σεβασμό είτε προς τον Θεόν είτε προς τους γονείς τους. Πολύ χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των παιδιών του Ιωναδάβ, υιού του Ρηχάβ, που θέλησαν να σεβασθούν την επιθυμία / απαγόρευση που ο πεθαμένος ήδη πατέρας τους είχε εκφράσει να μη πιουν οίνον (Ιερ.35:1-16).

Σχέση μεταξύ φόβου Θεού, υπηρεσίας και λατρείας.

Η Αγία Γραφή λέγει: «Τότε οι φοβούμενοι τον Κύριον ελάλουν προς αλλήλους· και ο Κύριος προσείχε και ήκουε και εγράφη βιβλίον ενθυμήσεως ενώπιον αυτού περί των φοβουμένων τον Κύριον και των ευλαβουμένων το όνομα αυτού» (Μαλ.3:16). Επίσης, λέγει ότι όπου είναι δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το όνομά του Κυρίου Ιησού εν φόβω Θεού και με προθυμία να Τον υπηρετήσουν, εκεί είναι και Εκείνος εν τω μέσω αυτών (Ματ.18:20). Είναι εκεί για να τους ακούσει και να τους ευλογήσει! Οποία τιμή να σε επισκεφθεί και να σε ευλογήσει! Αυτά τα δύο εδάφια, ως επίσης και πολλά άλλα, μας λένε ότι η εκκλησία, η εκκλησιαστική ζωή των Χριστιανών, δεν είναι ένας μονόλογος αλλά ένας εκ περιτροπής διάλογος… (1Κορ.14:29-32). Ας μη ξεχνούμε εκείνο που η Γραφή λέγει: «Ο δε Κύριος είναι το Πνεύμα· και όπου είναι το Πνεύμα του Κυρίου, εκεί ελευθερία» (2Cor.3:17);

Η Αγία Γραφή εντέλλεται: «Δουλεύετε τον Κύριον εν φόβω και αγάλλεσθε εν τρόμω. Φιλείτε τον Υιόν, μήποτε οργισθή, και απολεσθήτε εκ της οδού, όταν εξαφθή ταχέως ο θυμός αυτού. Μακάριοι πάντες οι πεποιθότες επ’αυτόν» (Ψαλ.2:11-12). Αντιλαμβανόμαστε από αυτά τα εδάφια ότι η χαρά των αγίων και η υπηρεσία τους στον Ιησού Χριστόν είναι και πρέπει να συνοδεύονται από ένα αίσθημα φόβου και τρόμου, ακριβώς όπως στην περίπτωση των γυναικών που επεσκέφθησαν τον τάφον του Ιησού και που, καταληφθείσαι από φόβο και από χαρά (Λουκ.24:5) αναχώρησαν γρήγορα από τον τάφο και, με φόβο και με μεγάλη χαρά έτρεξαν να Τον υπηρετήσουν μεταφέροντας τις ειδήσεις στους αποστόλους (Ματ.28:8). Πιστεύω ότι, όταν τα λόγια τους εφάνησαν ενώπιον αυτών ως φλυαρία και δεν τις επίστευσαν πρέπει να κατελήφθησαν και πάλι από φόβο, τρόμο αλλά και από θλίψη για λογαριασμό των αποστόλων. Είθε ο ουράνιος Πατέρας μας να μας εμπνεύει αυτό το πνεύμα της χαράς, του φόβου και του τρόμου για την αιώνια παρουσία του Αναστάντος!

Αυτά τα χωρία της Γραφής και το γεγονός ότι είμαστε πάντοτε ενώπιον του Κυρίου και εις επήκοον Αυτού, φέρνουν στο μυαλό μου το λυπηρό αίσθημα που έχω όταν βλέπω Χριστιανούς – λέγω πιστεύοντας στον Χριστόν και το έργον Του, άνδρες, γυναίκες, επισήμους και ανεπισήμους, και τη νεολαία, και όχι απλώς συμπαθούντας ή απίστους – που κατά τη διάρκεια της λειτουργίας της εκκλησίας ή των ωρών λατρείας εμφανίζονται ενώπιον του Κυρίου είτε με άσεμνη ενδυμασία είτε μασώντας τσίχλα είτε συμπεριφέρονται όπως σε αγώνα ποδοσφαίρου. Αναρωτιόμουν: Έτσι θα συμπεριφερόταν εάν είχαν προσκληθεί από τον Πρωθυπουργό ή τον Πρόεδρο ή τον Βασιλέα της χώρας τους; Πώς θα παρουσιάζονταν και πώς θα έπρεπε να συμπεριφερθούν; Πόσον περισσότερον ενώπιον του βασιλέως των βασιλέων και του Κυρίου των Κυρίων; Ο Θεός είναι φοβερός σφόδρα εν τη βουλή των αγίων και σεβαστός εν πάσι τοις κύκλω αυτού (Ψαλ.89:7). Είναι αλήθεια ότι ο Κύριος, στα μάτια των πιστών είναι φοβερός σφόδρα εν τη βουλή των αγίων και σεβαστός εν πάσι τοις κύκλω αυτού (Ps.89:7) αλλά στα μάτια της μεγάλης μάζας των αποκαλούμενων Χριστιανών, είναι πάντα ο «Χριστούλης» όπως κατά την περίοδον των Χριστουγέννων.

Και τί μπορεί να ειπωθεί βλέποντας κανείς τη νεολαία της εκκλησίας να χορεύει με συνοδεία έντονης μουσικής και με προγραμματισμένο και οργανωμένο τρόπο χορούς (μπαλέττα) και να ισχυρίζεται ότι είναι «πνευματικοί χοροί». Τους συγκρίνει με τον αυθόρμητο και πλήρη χαράς και ευλαβείας χορόν του βασιλέως Δαβίδ όταν μετέφερε την κιβωτό του Θεού στη μέση του δρόμου! Και τί να ειπεί κανείς για μπαλέτα από μπαλαρίνες ή από μελλοντικούς χορευτές που οργανώνει αυτή η ίδια η εκκλησία κατά την ώρα της πρωινής Κυριακάτικης λατρείας και να ισχυρίζεται ότι πρόκειται για καλλιτεχνική χριστιανική δραστηριότητα με την οποίαν συμφωνεί η Αγία Γραφή και που έχει την επιδοκιμασία του Αγίου Πνεύματος!!!

Ο χορός του Δαβίδ ήταν καθαρά αυθόρμητος και πνευματικός πηγάζων από την αφθονία της χαράς της καρδιάς του για την κιβωτό του Κυρίου. Ήταν άνθρωπος ολοκληρωτικά αφιερωμένος στο θέλημα και στη δόξα του Θεού. Ήταν ένας απλός άνδρας και δεν ήταν εκπαιδευμένος «χορευτής». Όταν ο Θεός με επεσκέφθη με μιά μεγάλη ευλογία Του χοροπηδούσα επί ώρες! Τέτοια επιχειρήματα αλλοιώνουν τον λόγον του Θεού και κάνουν την εκκλησία να παρεκκλίνει όταν πραγματοποιούνται τέτοιες δραστηριότητες στα πλαίσια της Κυριακής λατρείας της εκκλησίας! Η εκκλησία είναι ΟΙΚΟΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ, λατρείας και αδελφικής κοινωνίας (Ησα.56:7). Ο λόγος του Θεού είναι αντίθετος προς το ξένο, ακατάλληλο, βέβηλο «πυρ» ενώπιον του Κυρίου, το οποίον δεν μας έχει διατάξει (Λευτ.10:1)… Το χειροκρότημα από το εκκλησίασμα για τέτοιους χορούς δεν σημαίνει την έγκριση του Θεού… Το γεγονός ότι πολλοί αγαπούν τους χορούς ΕΝΤΟΣ της εκκλησίας δεν σημαίνει ότι έχουν πνευματική σκέψη ή ότι οι χορευτές ΕΝΤΟΣ της εκκλησίας είναι βιβλικώς υποστηριζόμενοι. Εάν οι άνθρωποι θέλουν να ιδούν μπαλέττα κ.λπ. ας πηγαίνουν σε άλλους τόπους αλλά όχι ΕΝΤΟΣ της εκκλησίας και ιδιαιτέρως κατά τη διάρκεια της λατρείας το πρωί της Κυριακής.

Μήπως η Βίβλος λέγει ότι ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός και οι μαθητές Του χόρευαν; Είδαν ποτέ τους αποστόλους ή τους πρώτους Χριστιανούς, οι οποίοι αναστάτωσαν τον κόσμο με τα κηρύγματα τους περί μετανοίας, πίστεως και της εκ νεκρών αναστάσεως του Χριστού (Πράξ.κεφ. 2-3, 1Κορ.κεφ.1-2, 2Κορ.κεφ.1-2 κ.λπ. κ.λπ.) να οργανώνουν τέτοια θεάματα; Μήπως βρήκαν κάτι σχετικό με χορούς ΕΝΤΟΣ του ναού της Παλαιάς Διαθήκης, ΕΝΤΟΣ των συναγωγών και ΕΝΤΟΣ των πρώτων χριστιανικών εκκλησιών; Τέτοια πράγματα λαμβάνουν χώρα σε μοντέρνες εκκλησίες όπου το κοσμικό πνεύμα έχει εισβάλει… Τέτοιες εκκλησίες είναι καταδικασμένες αργά ή γρήγορα σε πνευματική τύφλωση. Ακούσαμε ποτέ τέτοιοι καλλιτεχνικοί χοροί να συνέβαλαν σε πνευματικές αναζωπυρώσεις; Οι αληθείς αναζωπυρώσεις έρχονται μόνον όταν υπάρχει μετάνοια και συντριβή (2Χρον.7:14).

Το μόνο πράγμα που είναι ασφαλές και βέβαιον είναι ότι τέτοιες δραστηριότητες γίνονται πηγή παραβάσεων και παρέχουν «τροφή» για επιζήμια, αν μη για καταστροφική κριτική… Η Βίβλος λέγει: «Εάν όμως ο αδελφός σου λυπήται διά φαγητόν, δεν περιπατείς πλέον κατά αγάπην· μη φέρε εις απώλειαν με το φαγητόν σου εκείνον, υπέρ του οποίου ο Χριστός απέθανεν» (Ρωμ.14:15). Η Βίβλος λέγει επίσης: «Μη κατάστρεφε το έργον του Θεού διά φαγητόν. Πάντα μεν είναι καθαρά, κακόν όμως είναι εις τον άνθρωπον όστις τρώγει με σκάνδαλον. Καλόν είναι το να μη φάγης κρέας μηδέ να πίης οίνον μηδέ να πράξης τι, εις το οποίον ο αδελφός σου προσκόπτει ή σκανδαλίζεται ή ασθενεί» (Ρωμ.14:20-21). Επίσης, «Διά τούτο, εάν το φαγητόν σκανδαλίζη τον αδελφόν μου, δεν θέλω φάγει κρέας εις τον αιώνα, διά να μη σκανδαλίσω τον αδελφόν μου» (1Κορ.8:13). Επιπλέον, είναι γραμμένο: «…ουαί εις τον άνθρωπον εκείνον, διά του οποίου το σκάνδαλον έρχεται!» (Ματ.18:6-7· Λουκ.17:1-2). Δεν έχομε τη «ελευθερία» να σκανδαλίζουμε ανθρώπους που προέρχονται από διαφορετικά περιβάλλοντα ή δεν είναι ώριμοι στην πίστη και να προσβάλλουμε την αδύνατη συνείδησή τους, η οποία είτε μολύνεται είτε ενθαρρύνεται να κάνει ανάρμοστα πράγματα! (1Κορ.8.13· Ματ.18:6-7· Λουκ.17:1-2· Ρωμ.14: 13· 14:20-21 κ.λπ.).

Ο καλύτερος τρόπος να αρέσκουμε στον Θεόν είναι να υπακούουμε στη φωνή Του εν φόβω και τρόμω! Ο καλύτερος τρόπος να ευαρεστούμε τον Κύριον είναι να Τον λατρεύουμε ‘εν πνεύματι και αληθεία’! Ο καλύτερος τρόπος είναι να αναφέρουμε πάντοτε εις τον Θεόν θυσίαν αινέσεως, τουτέστι καρπόν χειλέων ομολογούντων το όνομα αυτού, την δε αγαθοποιΐαν και το μεταδοτικόν να μη λησμονούμε, διότι σε τέτοιες θυσίες ευαρεστείται ο Θεός!

Συμπεραίνουμε, επομένως, ότι ο «φόβος Θεού» είναι απαραίτητος για τη λατρεία του Θεού. Ένα από τα τέκνα του Θεού είπε: «Αλλ’εγώ διά του πλήθους του ελέους σου θέλω εισέλθει εις τον οίκόν σου· θέλω προσκυνήσει προς τον ναόν της αγιότητός σου μετά φόβου σου» (Ψαλ.5:7). Δεν υπάρχει παρά μόνον ένας τρόπος να Τον υπηρετήσουμε: Να Του δείξουμε την ευγνωμοσύνη μας για τη βασιλεία που έχομε κληρονομήσει, για την άπειρη χάρη που έχομε λάβει και με την αγία ζωή μας (Ψαλ.116:12-14). Δεν είναι αρκετό να οργανώνουμε στην εκκλησία μια όμορφη λατρεία, πολύ ευπαρουσίαστη και ευχάριστη· εκείνο που μετρά είναι η ευσέβεια και ο άγιος φόβος … Η πραγματική λατρεία προς τον ουράνιον Πατέρα μας είναι να Τον ευχαριστούμε πάντοτε και για όλα εν ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, υποτασσόμενοι εις αλλήλους εν φόβω Θεού (Εφε.5:20-21).  Ναι, Κύριε, γνωρίζομε ότι είναι χάρις στο πλήθος ελέους Σου που θα εισέλθουμε εις τον οικον της χάριτός Σου (τη σωτηρία Σου), εις τον οίκον Σου (την εκκλησία Σου) και θα εισέλθουμε στη βασιλεία Σου. Βοήθησέ μας, λοιπόν, Κύριε, να ζούμε κάθε στιγμή της ζωής μας, γεμάτοι από ένα βαθύ αίσθημα ευσεβούς φόβου.

Υποσχέσεις στους φοβουμένους τον Θεόν.

Όπως ήδη ανέφερα, ο γνήσιος φόβος Θεού αποτελεί την πηγή των πλέον πολυαρίθμων και σπουδαίων υποσχέσεων του Θεού για όσους Τον γνωρίζουν, Τον παραδέχονται και υπακούουν στους πνευματικούς νόμους με τους οποίους επροίκισε τον άνθρωπον όταν τον εδημιούργησε και τους οποίους ἑξήγησε και διηύρηνε ο Ιησούς Χριστός! Είναι αδύνατον, στα πλαίσια αυτής της μικράς σειράς επί του φόβου του Θεού να αναφέρουμε όλες τις υποσχέσεις του Θεού! Ιδού ένα μικρό δείγμα εκ αυτών:

• «Αλλ’εν παντί έθνει, όστις φοβείται αυτόν και εργάζεται δικαιοσύνην, είναι δεκτός εις αυτόν» (Πράξ.10:35). Βλέπομε σ’αυτήν την υπόσχεση, ότι είναι ευάρεστοι και δεκτοί από τον Θεόν εκείνοι που, ανεξαρτήτως εθνικής προελεύσεως, χρώματος κ.λπ. φοβούνται τον Θεόν, αγαπούν την αλήθεια και την ευθύτητα και εργάζονται δικαιοσύνην! Ο Θεός δεν είναι ρατσιστής! Ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης. Αγαπά όλον τον κόσμον άνευ όρων αλλά ιδιαιτέρως εκείνους που είναι ευθείς, που αγαπούν την αλήθεια και τη δικαιοσύνη και εφαρμόζουν το θέλημά Του! Με τέτοια άτομα η απωλεσθείσα πνευματική κοινωνία και η «φιλία» αποκαθίστανται!
• «Τις είναι ο άνθρωπος ο φοβούμενος τον Κύριον; αυτόν θέλει διδάξει την οδόν, την οποίαν πρέπει να εκλέξη» (Ψαλ.25:12). Βλέπομε σ’αυτό το μικρό εδάφιο τη θαυμασία υπόσχεση ότι ο ΚΥΡΙΟΣ διδάσκει, οδηγεί και κατευθύνει τον άνδρα ή τη γυναίκα που Τον φοβάται να κάνει τις σωστές και την καλύτερες επιλογές, τόσον προκειμένου να κάνει για τον εαυτόν του όσον και για τους πλησίον τους: Διότι όσοι διοικούνται υπό του Πνεύματος του Θεού ούτοι είναι υιοί του Θεού (Ρωμ.8:14)! Όσοι φοβούνται τον Θεόν οδηγούνται υπ’Αυτού! Τους δίνει φως και προσανατολισμό! Αυτό σημαίνει ότι διοικείται υπό του Πνεύματος του Θεού και είναι υιός Αυτού (Ρωμ.8:14). Επιπλέον: Εκπληροί την επιθυμίαν των φοβουμένων Αυτόν, και της κραυγής αυτών εισακούει και σώζει αυτούς» (Ψαλ.145:19)! Επιπλέον, ο φόβος του Κυρίου προσθέτει ημέρας […] (Παρ.10:27). Αμήν!
• «Καθώς σπλαγχνίζεται ο πατήρ τα τέκνα, ούτως ο Κύριος σπλαγχνίζεται τους φοβουμένους αυτόν » (Ψαλ.103:13). Βλέπομε σ’αυτήν την θαυμαστήν υπόσχεση την αγάπη και την προστασία του Ουράνιου Πατέρα! Θλίβεται κατά πάσας τας θλίψεις τους! Ο άγγελος της προστασίας Του τους σώζει! Με την αγάπη Του και την ευσπλαχνία Του τους λυτρώνει! Τους σηκώνει και τους βαστάζει πάντοτε (Ησα.63:9)!
• «Ο Κύριος ηδύνεται εις τους φοβουμένους αυτόν, εις τους ελπίζοντας επί το έλεος αυτού» (Ψαλ.147:11). Απίστευτον αλλά αληθινόν! Εάν ο Κύριος ευαρεστείται σ’εκείνους που Τον φοβόυνται και συνεχίζουν να ελπίζουν στο έλεος Αυτού ανεξαρτήτως των δυσκολιών της ζωής, τί θα κάμει γι’αυτούς, πώς θα τους μεταχειρισθεί; Εκείνοι που Τον φοβούνται και ελπίζουν στο έλεός Του μπορούν να συγκριθούν μ’εκείνους που ζητούν τη βασιλεία και τη δικαιοσύνη τους! Πώς θα τους μεταχειρισθεί; Δεν είναι στην πρόθεσή Του να προσθέσει στη ζωή τους όλο το οπλοστάσιο των ευλογιών Του; (Ματ.6:33). Αλληλούια!
• «Τις είναι μεταξύ σας ο φοβούμενος τον Κύριον, ο υπακούων εις την φωνήν του δούλου αυτού; ούτος, και αν περιπατή εν σκότει και δεν έχη φως, ας θαρρή επί το όνομα του Κυρίου και ας επιστηρίζεται επί τον Θεόν αυτού» (Ησα.50:10). Όταν κατάλαβα γιά πρώτη φορά αυτήν την υπόσχεση, εχάρηκα και ενθαρρύνθηκα απερίγραπτα! Η ειρήνη επλημμύρισε την ψυχή μου! Ο εσωτερικός μου άνθρωπος άλλαξε ριζικά! Eίναι, λοιπόν, δυνατόν, παρά το γεγονός ο δίκαιος που έστω και αν φοβάται τον Κύριον και υπακούει στη φωνή Του, να περιπατεί σε σκοτάδι και να μη έχει φως. Να μη ταράζεται. Ο Θεός τον αγαπά και συνεργεί όλα προς το αγαθόν του! Να Του έχει ανεπιφύλακτη εμπιστοσύνη διότι ΕΚΕΙΝΟΣ θα φροντίσει για το πρόβλημά του και θα τον οδηγήσει σε καλό λιμάνι! Αρκεί να Τον φοβείται και να υπακούει στη φωνή Του: «Ανάθες εις τον Κύριον την οδόν σου και έλπιζε επ’ αυτόν, και αυτός θέλει ενεργήσει» (Ψαλ.37:5).

«Και αύτη είναι μαρτυρία, ότι ζωήν αιώνιον έδωκεν εις ημάς ο Θεός, και αύτη η ζωή είναι εν τω Υιώ αυτού » (1Ιωάν.5:11)

Αλληλούια!

«Διά τούτο παραλαμβάνοντες βασιλείαν ασάλευτον, ας κρατώμεν την χάριν, διά της οποίας να λατρεύωμεν ευαρέστως τον Θεόν με σέβας και ευλάβειαν. Διότι ο Θεός ημών είναι πυρ καταναλίσκον» (Heb.12:28).

 Ιωάννης ΜΠΑΛΤΑΤΖΗΣ

baltatzis@skynet.be

jean.baltatzis@gmail.com

http://wordstaughtbythespirit.com

ΤΕΛΟΣ