«Λόγοι διδακτοί Πνεύματος» (1Κορ.2:13)

Διακονία μέσω διαδικτύου προς δόξαν Θεού 

«ΠΙΣΤΙΣ ΔΙ’ ΑΓΑΠΗΣ ΕΝΕΡΓΟΥΜΕΝΗ»

«Διότι εν Χριστώ Ιησού ούτε περιτομή έχει ισχύν τινά, ούτε ακροβυστία, αλλά πίστις δι’ αγάπης ενεργουμένη» (Γαλ.5:6).

Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό εδάφιο της Αγίας Γραφής! Αφορά τόσον μιά μοιραία δογματική πλάνη, στο πρώτο του μέρος, όσον και ένα πολύτιμο προσανατολισμό για μια φυσιολογική πνευματική ζωή, στο δεύτερό του μέρος. Θα εξετάσουμε πρώτον τη δογματική πλάνη και μετά την κατευθυντήρια οδηγία για μιά φυσιολογική πνευματική ζωή:

Α)  «Διότι εν Χριστώ Ιησού ούτε περιτομή έχει ισχύν τινά, ούτε ακροβυστία»

1. Εν Χριστώ Ιησού, η περιτομή και η ακροβυστία δεν έχουν καμία αξία,διότι είναι απλώς θέματα τελετουργικά! Δεν έχουν καμία επίδραση στην καρδιά του ανθρώπου και στη σωτηρία του. Ο Θεός ενδιαφέρεται για το τί υπάρχει στην καρδιά του ανθρώπου ! Δεν σώζεται ο άνθρωπος επειδή είναι περιτετμημένος. Δεν είναι καταδικασμένος επειδή δεν είναι περιτετμημένος. Ο Θεός μπορεί να σώσει αμφοτέρους! Είναι αμαρτωλοί αμφότεροι και μπορούν να σωθούν κατά τον ίδιο τρόπο εάν μετανοήσουν και θέσουν την εμπιστοσύνη τους σ’Αυτόν. Ενώπιον του Θεού, «Η περιτομή είναι ουδέν, και η ακροβυστία είναι ουδέν, αλλ’ η τήρησις των εντολών του Θεού» (1Κορ.7:19)! Επίσης, «Διότι εν Χριστώ Ιησού ούτε περιτομή ισχύει τι ούτε ακροβυστία, αλλά νέα κτίσις» (Γαλ.6:15).
2. Πέραν τούτων υπάρχουν και άλλες παράλληλες βιβλικές παραπομπές, αλλά κρίνω αναγκαίον ν’αναφέρω απλώς δύο από τις σχετικές παραπομπές: Κολ.3:11, Γαλ.3:28-29. Ο Θεός μπορεί να τους σώσει όλους με το έλεος και τη χάρη Του, επί τη βάσει της Θυσίας του Χριστού, αρκεί να το θελήσουν! Όλοι οι άνθρωποι είναι εξ ενός αίματος! Δεν υπάρχουν «γαλαζοαίματοι»! Επιπλέον, όσοι έχουν σωθεί διά της χάριτός Του, είναι πάντες ένα εν Χριστώ Ιησού και έχουν δικαίωμα στα ίδια πνευματικά προνόμια. Κάθε αληθής πιστός είναι « ένας αδελφός » που ανήκει στην παγκόσμια Εκκλησία Του!
3. Εκείνοι που επιμένουν στην τήρηση της περιτομής οφείλουν να τηρούν όλον τον Νόμον ηθικώς και τελετουργικώς! Ωστόσο, όλες οι προσπάθειες του ανθρώπου νατηρήσει όλον τον Νόμον είναι μάταιες, επειδή η πλήρης εφαρμογή του είναι αδύνατη. Έγραψε ο Παύλος: «Εξεύροντες ότι δεν δικαιούται άνθρωπος εξ έργων νόμου ειμή διά πίστεως Ιησού Χριστού, και ημείς επιστεύσαμεν εις τον Ιησούν Χριστόν, διά να δικαιωθώμεν εκ πίστεως Χριστού και ουχί εξ έργων νόμου, διότι δεν θέλει δικαιωθή εξ έργων νόμου ουδείς άνθρωπος» (Γαλ.2:16). Εξ άλλου, στην ίδια επιστολή του είναι γραμμένο: «Διότι όσοι είναι εξ έργων νόμου, υπό κατάραν είναι· επειδή είναι γεγραμμένον· Επικατάρατος πας όστις δεν εμμένει εν πάσι τοις γεγραμμένοις εν τω βιβλίω του νόμου, ώστε να πράξη αυτά» (Γαλ.3:10).
4. Επιπλέον, ο Νόμος οδηγείσε μια αφόρητη πνευματική δουλεία! Ουδείς άνθρωπος δύναται να τηρήσει όλον τον νόμον. Μόνον ο Ιησούς τον ετήρησε και τον εξεπλήρωσε για λογαριασμό μας. Οι Γαλάτες χριστιανοί έκαναν το λάθος να δεχθούν τη διδασκαλία των Ιουδαϊζὀντων να ΠΡΟΣΘΕΣΟΥΝ την περιτομή στην πίστη τους, προκειμένου να κάνουν τη σωτηρία τους 100% βεβαία! Πίστευαν ότι η πίστη μας εις τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, ο οποίος παρεδόθη διά τας αμαρτίας μας και ανέστη δια την δικαίωσίν μας (Ρωμ.4:25), δεν ήταν αρκετή και ότι, αν προσετίθετο η περιτομή, τότε η σωτηρία θα ήταν εξασφαλισμένη. Πίστευαν ότι η πίστη είχε ανάγκη από ένα «δεκανίκι», προκειμένου να καταστεί η σωτηρία σίγουρη και εξασφαλισμένη… (Υπάρχουν και άλλα δογματικά «δεκανίκια», αλλά δεν θα ασχοληθούμε με αυτά στα πλαίσια αυτής της σύντομης μελέτης). Ο Παύλος τους είπε σε πολύ αυστηρό τόνο: Ότι είχαν εκτραπεί από τον Χριστόν, ο οποίος τους είχε καλέσει δια της χάριτός Του και είχαν μεταφερθεί σε άλλο ευαγγέλιο… σε ένα άλλο διεστραμμένο ευαγγέλιο: Tους είχαν «βασκάνει»! Είχαν γίνει «ανάθεμα». Είχαν σταματήσει να υπακούουν στην αλήθεια.
5. Ότιείχαν γίνει «ανόητοι», διότι ενώ είχαν αρχίσει με το Πνεύμα, ήθελαν να συνεχίσουν με τη σάρκα.
6. Ότιείχαν γίνει «ανάθεμα», διότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να δικαιωθεί με τα έργα του Νόμου, αλλά με την πίστη στον Ιησούν Χριστόν. Θα πρέπει, λοιπόν, όσοι επιμένουν σ’αυτήν την πλάνη, να συνεχίσουν να κάνουν όλα εκείνα που είναι γραμμένα στο βιβλίο του Νόμου. Είναι οφειλέτες να εκτελούν όλον τον Νόμον. Επιστρέφουν πάλι στα ασθενή και πτωχά στοιχεία στα οποία ήθελαν, όπως πρωτύτερα, να δουλεύουν!
7. Ότι έχουναποξενωθεί από τον Χριστόν! Ο Χριστός είχε πεθάνει εις μάτην γι’αυτούς!
8. Είχαν εκ-πέσει (πέσει έξω) της χάριτος του Θεού! Τί θα συμβεί τελικώς σε όλους εκείνους που εξέπεσαν της χάριτος του Θεού; Σταθείτε και σκεφθείτε !

Συμπέρασμα: Ο άνθρωπος πρέπει να στέκει στερεός στην ελευθερία της χάριτος του Χριστού και να μην ενδώσει στο ζυγό του Νόμου. Δεν χρειάζονται «δεκανίκια»!

Μετανοείτε και πιστεύετε! «Ο δε δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως».

*******

Στις ημέρες μας όμως αλλά και ανέκαθεν:

Εκείνοι που στηρίζονται στα καλά τους έργα ως ΠΡΟΥΠΌΘΕΣΗ, (όπως π.χ. οι κοινωνικές και αγαθοεργές δραστηριότητες κ.λπ), για να θεωρηθούν άξιοι της σωτηρίας, ή για την απολύτρωσή τους, δεν εννοούν, ως ώφειλαν, το γράμμα και τη σπουδαιότητα του ευαγγελίου «Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι (έχετε σωθεί) διά της πίστεως· και τούτο δεν είναι από σας, Θεού το δώρον· ουχί εξ έργων, διά να μη καυχηθή τις (Εφε.2:8-9). Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός μάς έκανε σαφές ποίον είναι πράγματι το έργον μας :Το «έργον» και «τα καλά μας έργα» κατά τη διάρκεια μιάς από τις συζητήσεις που είχε με τον λαόν, ιδού τί είπε: «Είπον λοιπόν προς αυτόν· Τι να κάμωμεν, διά να εργαζώμεθα τα έργα του Θεού; Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε προς αυτούς· Τούτο είναι το έργον του Θεού, να πιστεύσητε εις τούτον, τον οποίον εκείνος απέστειλε» (Ιωάν.6:28-29). Προσέξτε τη διαφορά: Έργα και έργον! Βεβαίως, η πίστη μας «…εάν δεν έχη έργα, νεκρά είναι καθ’ εαυτήν», ο απόστολος Ιάκωβος λέγει (Ιάκ.2:17).

Θα συνεχίσουμε, λοιπόν, αυτήν την μελέτην με ορισμένα άλλα στοιχεία τα οποία διευκρινίζουν ποία είναι και ποία δεν είναι η αληθής «πίστη που εργάζεται δια της αγάπης»! Είναι αληθές, απολύτως αληθές, ότι ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός κατέστησε τη σωτηρία μας, δια της θυσίας Του επί του σταυρού του Γολγοθά εξαιρετικά εύκολη: Δεν χρειάζεται να σκοτωθείς για να κάνεις τα έργα του Νόμου, ή να διανείμεις όλα τα υπάρχοντά σου για να «αγοράσεις» τη σωτηρία σου. Μπορείς να σωθείς εν ριπή οφθαλμού, ακριβώς όπως έκανε ο ένας εκ των δύο κακοποιών επί του σταυρού: Εταπείνωσε εαυτόν και είπε: «Και ημείς μεν δικαίως· διότι άξια των όσα επράξαμεν απολαμβάνομεν· ούτος όμως ουδέν άτοπον έπραξε.Και έλεγε προς τον Ιησούν· Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου» (Λουκ.23:41-42).

Έτσι, συμπεραίνομε, λοιπόν, ότι ο άνθρωπος μπορεί να σωθεί ακόμη και τη στιγμή που πεθαίνει επάνω στον σταυρόν ή ενώ πεθαίνει στο κρεββάτι του, ενώ είναι στη φυλακή, ενώ περιπατεί στον δρόμον, ενώ πλένει τα πιάτα στην κουζίνα του, ενώ ευρίσκεται στη μάχη, ενώ διαβάζει την Αγία Γραφή! ΑΛΗΘΕΣ, υπό την προϋπόθεση ότι θα ταπεινωθεί, θα παραδεχθεί την αμαρτωλότητά του και θα στρέψει τα μάτια του στον Ιησούν Χριστόν για τη συγχώρησή του και τη σωτηρία του! Ας μου επιτραπεί να θέσω δύο «υποθετικές», αλλ’εξαιρετικά σημαντικές ερωτήσεις, στον αναγνώστη μου:

• ΕΑΝ ο κακούργος που έλαβε τη σωτηρία του από τον ίδιον τον Ιησούν, επαναλαμβάνω, εάν όλως ‘τυχαίως’ απελευθερώνετο προ του θανάτου του, και επέστρεφε στις κακές του πράξεις, θα μπορούσε ποτέ να απολαύσει τη σωτηρία που του προσεφέρθη υπό του Ιησού Χριστού;
• ΕΑΝ ο παντογνώστης Ιησούς Χριστός ήξευρε ότι εκείνου του κακούργου η μετάνοια δεν ήταν ειλικρινής, θα του έδινε ποτέ εκείνη τη θαυμασία υπόσχεση ότι θα ήταν μαζί του στον Παράδεισον εκείνη την ίδια ημέρα;

Ο αναγνώστης μου γνωρίζει την απάντηση! Το γεγονός ότι η μετάνοιά του και η ομολογία του και η αυτο-κατάκριση / καταδίκη του ήσαν αληθείς ανταμείφθηκε διπλά: Αφενός μεν τα πνευματικά του μάτια άνοιξαν και «είδε» Ποίος ήταν ο Ιησούς, αφετέρου δε έλαβε την αιωνία σωτηρία. Εάν η μετάνοια του και η εξομολόγησή του δεν ήταν ειλικρινείς, ο Ιησούς δεν θα είχε ποτέ δεχθεί να συγχωρήσει αυτόν τον αμαρτωλόν και να γίνει μάλιστα ο πρώτος άνθρωπος που πέρασε από τις πύλες του Παραδείσου!!! Το κλειδί: Η ταπείνωση και η μετάνοια!

Β) «Πίστις δι’ αγάπης ενεργουμένη»

1. Δυνατόν να έχουμε πίστη αλλά που δεν λειτουργεί διά της αγάπης!

Αρκεί να θυμηθούμε μόνο μερικά αποσπάσματα της Βίβλου, που αποδεικνύουν αμέσως ότι είναι δυνατόν να έχεις πίστη, η οποία δεν λειτουργεί δια της αγάπης και η οποία, συνεπώς, δεν είναι σε θέση να λειτουργήσει δια της αγάπης:

• «Εάν λαλώ τας γλώσσας των ανθρώπων και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, έγεινα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. Και εάν έχω προφητείαν και εξεύρω πάντα τα μυστήρια και πάσαν την γνώσιν, και ΕΆΝ ΈΧΩ ΠΆΣΑΝ ΤΗΝ ΠΊΣΤΙΝ, ώστε να μετατοπίζω όρη, αγάπην δε μη έχω, είμαι ουδέν. Και εάν πάντα τα υπάρχοντά μου διανείμω, και εάν παραδώσω το σώμα μου διά να καυθώ, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι» (1Κορ.13:1-3).
• «Συ πιστεύεις ότι ο Θεός είναι είς· καλώς ποιείς· και τα δαιμόνια πιστεύουσι και φρίττουσι»(Ιάκ.2:19)·
• «Δεν θέλει εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών πας ο λέγων προς εμέ, Κύριε, Κύριε, αλλ’ ο πράττων το θέλημα του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς. Πολλοί θέλουσιν ειπεί προς εμέ εν εκείνη τη ημέρα, Κύριε, Κύριε, δεν προεφητεύσαμεν εν τω ονόματί σου, και εν τω ονόματί σου εξεβάλομεν δαιμόνια, και εν τω ονόματί σου εκάμομεν θαύματα πολλά; Και τότε θέλω ομολογήσει προς αυτούς ότι ποτέ δεν σας εγνώρισα φεύγετε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν (Ματ.7:21-23).

Συνεπώς, παντός είδους πίστη δεν είναι καλή και έγκυρη! Η πίστη που αποδεικνύεται σωστή, καθαρή και γνήσια είναι εκείνη που παράγει καλά έργα, όπως λέγει ο Ιάκωβος στο 2:22. Η διανοητική πίστη της αληθείας ή η πίστη χωρίς καλά έργα η απλή ορθόδοξη γνώση αφήνουν την καρδιά ανεπηρέαστη για την εκτέλεση καλών έργων, και δεν ωφελεί! H πίστη που μετρά είναι εκείνη που λειτουργεί με αγάπη για τον Θεόν και τον πλησίον του. Η πίστη που είναι συνυφασμένη με αγάπη παράγει αυθορμήτως καλά έργα! Εκείνο που ο Κύριος ζητά από εκείνους που έχουν σωθεί με ειλικρινή μετάνοια και ‘ανυπόκριτον πίστιν’, είναι να υπηρετούν αλλήλους με αγάπη. Η πραγματική αγάπη κάνει θυσίες! (Θα επανέλθουμε στο σημείο αυτό). Εκείνος που αγαπά τον Θεόν δεν ενδιαφέρεται μόνον για τη σωτηρία των άλλων ανθρώπων αλλά επίσης για τη κάλυψη, από πάσης πλευράς, των πραγματικών αναγκών τους με δικές του δαπάνες, όσον περισσότερον μπορεί, με σκοπόν να τους καταστήσει αυτονόμους. Καί όλα αυτά διότι όλος ο νόμος συμπληρούται σε ένα λόγο, και δη εις τον: «Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν» (Γαλ.5:14).

Η πραγματική πίστη που σώζει είναι συνυφασμένη με τη μετάνοια, με την ευθύτητα, με την υπακοή, με την πιστότητα και δη με την αγάπη για τον συνάνθρωπο. Αυτή είναι ζώσα πίστη σε ένα ζώντα Σωτήρα. Η γνήσια πίστη είναι μια βαθειά πεποίθηση, μιά εμπιστοσύνη στην αγάπη του Θεού και στην πρόνοιά Του! Με αυτό το φρόνημα ανθίσταται ο πιστός μέχρις αίματος αγωνιζόμενος κατά της αμαρτίας! Αυτή η πίστη υπηρετεί Θεόν και ανθρώπους. Αντέχει εν μέσω όλων των αντιξοοτήτων και επιθέσεων του Διαβόλου και των ανθρώπων.

Ο απόστολος Ιωάννης επιβεβαιώνει στην πρώτη του επιστολή: «Όστις όμως έχη τον βίον του κόσμου και θεωρή τον αδελφόν αυτού ότι έχει χρείαν και κλείση τα σπλάγχνα αυτού απ’ αυτού, πώς η αγάπη του Θεού μένει εν αυτώ; Τεκνία μου, μη αγαπώμεν με λόγον μηδέ με γλώσσαν, αλλά με έργον και αλήθειαν (1Ιωάν.3:17-18). Αυτά τα εδάφια είναι τόσον εύγλωττα! Δεν χρειάζονται εξηγήσεις! Τα καλά έργα δίδουν δόξα στον Θεόν διότι στην πραγματικότητα γίνονται εν τω ονόματι του Θεού και για λόγους συνειδήσεως! Ας το επαναλάβω: Η πίστη δεν είναι μια απλή διανοητική δοξασία! Αγγίζει την καρδιά και ελέγχει τα συναισθήματα. Δεν είναι νεκρή πίστη! Δεν είναι μια απλή πίστη στην αλήθεια ή μια απλή ορθοδοξία  ή μια διανοητική συγκατάθεση (συναίνεση) στην αλήθεια αλλά που αφήνει τη καρδιά δηλ., τη θέληση ψυχρή και ασυγκίνητη! Το να πιστεύεις ορθά (ορθο-δοξία), όσον τολμηρή και υγιής και γεμάτη από αυτοπεποίθηση κι’αν είναι δεν έχει σχέση με ανταγωνισμούς, μάχες και διχασμούς. Η αληθινή πίστη σημαίνει επιθυμία να κάνεις το καλό σε όλους τους ανθρώπους. Ο Παύλος έγραψε στους εν Θεσσαλονίκη αδελφούς του, «αδιαλείπτως ενθυμούμενοι το εις την πίστιν έργον σας και τον κόπον της αγάπης και την υπομονήν της ελπίδος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού έμπροσθεν του Θεού και Πατρός ημών» (1Θεσσαλ.1:3).

Στις ημέρες μας, η δια πίστεως σωτηρία έχει ΥΠΕΡΑΠΛΟΠΟΙΗΘΕΙ: Όταν ένας πνευματικός ηγέτης π.χ. κάνει πρόσκληση στο ακροατήριό του για να ενθαρρύνει εκείνους που θα ήθελαν να σωθούν, ένα ή δύο ή περισσότερα πρόσωπα σηκώνουν τα χέρια τους. Τότε ο πνευματικός ηγέτης προσεύχεται υπέρ αυτών ή τους ζητά να επαναλάβουν την προσευχή του αμαρτωλού. Είναι τακτική επιδοκιμαστέα! Στις μηνιαίες εκθέσεις του γράφει ότι τόσα πρόσωπα εδέχθησαν τον Ιησούν Χριστόν! Αυτό μπορεί να είναι αληθές ή μπορεί να μη είναι αληθές! Ουδείς γνωρίζει την καρδίαν του ανθρώπου! Εάν μιά πραγματική αλλαγή έγινε και εγκατέλειψε την αμαρτωλή ζωή του, πραγματικά γεννηθείς εκ του Θεού, τότε όλα είναι καλά! Υπάρχουν, όμως πολλοί μεταξύ εκείνων που ενεργούν έτσι, που όμως ποτέ δεν αγγίχθηκαν από τον λόγον του Θεού. Αντέδρασαν συναισθηματικώς! Δεν υπήρξε καμία πραγματική απόφαση! Η πίστη σώζει υπό τον όρον ότι ακολουθείται από μια αγία ζωή:

• «Ζητείτε ειρήνην μετά πάντων, και τον αγιασμόν, χωρίς του οποίου ουδείς θέλει ιδεί τον Κύριον» (Εβρ.12:14 και 1Θεσσαλ.4:7).
• «Μακάριοι οι καθαροί την καρδίαν, διότι αυτοί θέλουσιν ιδεί τον Θεόν» (Ματ.5:8)

Υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν ειλικρινά Ποίος ήτο ο Ιησούς Χριστός και τί έχει κάμει γι’αυτούς, αλλά η ζωή τους είναι άδεια από έργα καλά και από αληθή και βαθειά αγάπη για την αλήθεια! Πιστεύουν αλλά δεν είναι πιστοί! Είναι χλιαροί πιστοί, ή πιστοί οι οποίοι λέγουν «Κύριε, Κύριε αλλά είναι εργάται της ανομίας», ή πιστεύοντες αλλά που στην πραγματικότητα είναι εχθροί του σταυρού με τη κακή ζωή τους, ή πιστεύοντες των οποίων η ζωή ασφυκτιοί από ανησυχίες και αγωνίες της καθημερινής ζωής, ή πιστεύοντες που εδέχθησαν την πρόσκληση του Θεού αλλά που δεν συνεμορφώθησαν… Πιστεύοντες οι οποίοι επιστρέφουν στο «ξέρασμά» τους, πιστεύοντες που περιπατούν ατάκτως, πιστεύοντες εις τους οποίους υπάρχει πονηρά καρδία απιστίας, πιστεύοντες των οποίων τα ονόματα θα διαγραφούν από το βιβλιον της ζωής, πιστεύοντες που έχουν απατηθεί… υπό του… όφεως, πιστεύοντες οι οποίοι κηρύττουν «Άλλο Ευαγγέλιο», πιστεύοντες που ισχυρίζονται ότι γνωρίζουν τον Θεόν, αλλά που τα έργα τους είναι βδελυκτά, πιστεύοντες οι οποίοι κηρύττουν το ευαγγέλιον από ζήλεια και ματαιοδοξία, πιστεύοντες οι οποίοι εργάζονται για αισχρό κέρδος και κατακυριεύουν την κληρονομία του Θεού…, πιστεύοντες οι οποίοι συμπεριφέρονται σαν τις «μωρές παρθένες», πιστεύοντες οι οποίοι είναι πονηροί και οκνηροί και άλλοι οι οποίοι έχουν αμαρτήσει αλλά που δεν έχουν μετανοήσει! Ολες αυτές οι περιπτώσεις ως και μερικές άλλες είναι «παθολογικές» περιπτώσεις…

Τώρα ας εξετάσουμε λίγο περισσότερο αυτή τη θαυμαστή και τόσο σημαντική φράση:

«Πίστις δι’ αγάπης ενεργουμένη»

2. Τα καλά έργα απαιτούνται

Η φυσιολογική χριστιανική ζωή δεν έχει καμία σχέση με τέτοιες «παθολογικές» καταστάσεις! Αρκεί να διαβάσει κάποιος την επί του όρους Ομιλία του Χριστού και τα κεφάλαια 5-7, ή τα εδάφια 25:34-40 από το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον, και θα καταλάβει τί ο Ιησούς Χριστός απαιτεί από τους οπαδούς Του! Προς ενίσχυση του ισχυρισμού μου παραθέτω κατωτέρω μερικά εδάφια της Γραφής, μεταξύ των οποίων το σπουδαιότερον είναι αυτό:

«ΚΆΜΕΤΕ ΛΟΙΠΌΝ ΚΑΡΠΟΎΣ ΑΞΊΟΥΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΊΑΣ» (Ματ.3:8).

Ο κυριώτερος καρπός, το κυριώτερον έργον της πίστεως είναι η Μετάνοια! Επίσης, η αγάπη για την αλήθεια, την ευθύτητα και τα καλά έργα. Όλα αυτά είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος στην καρδιά του πραγματικού πιστού!

Με άλλα λόγια και ωραιότερα διατυπωμένα:

«Η αγάπη μακροθυμεί, αγαθοποιεί, η αγάπη δεν φθονεί, η αγάπη δεν αυθαδιάζει, δεν επαίρεται, δεν ασχημονεί, δεν ζητεί τα εαυτής, δεν παροξύνεται, δεν διαλογίζεται το κακόν, δεν χαίρει εις την αδικίαν, συγχαίρει δε εις την αλήθειαν· πάντα ανέχεται, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει·[…]Τώρα δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα. μεγαλητέρα δε τούτων είναι η αγάπη» (1Κορ.13:4-13).

Και αλλαχού:

«Ο δε καρπός του Πνεύματος είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια· κατά των τοιούτων δεν υπάρχει νόμος. Όσοι δε είναι του Χριστού εσταύρωσαν την σάρκα ομού με τα πάθη και τας επιθυμίας. Εάν ζώμεν κατά το Πνεύμα, ας περιπατώμεν και κατά το Πνεύμα. Μη γινώμεθα κενόδοξοι, αλλήλους ερεθίζοντες, αλλήλους φθονούντες» (Γαλ.5:22-26).

Και τώρα μερικές άλλες αποδείξεις:

• «διά να ήναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος εις παν έργον αγαθόν» (2Τιμ.3:17, Εφε.2:10, Τίτ.2:14, 1Τιμ.6:18, Κολ.1:10, Τιτ.2:7)
• «Διότι πρέπει πάντες να εμφανισθώμεν έμπροσθεν του βήματος του Χριστού, διά να ανταμειφθή έκαστος κατά τα πεπραγμένα διά του σώματος καθ’ α έπραξεν, είτε αγαθόν είτε κακόν» (2Κορ.5:10). 

Και το κλειδί:

«Τι το όφελος, αδελφοί μου, εάν λέγη τις ότι έχει πίστιν, και έργα δεν έχη; μήπως η πίστις δύναται να σώση αυτόν; Εάν δε αδελφός ή αδελφή γυμνοί υπάρχωσι και στερώνται της καθημερινής τροφής, και είπη τις εξ υμών προς αυτούς, Υπάγετε εν ειρήνη, θερμαίνεσθε και χορτάζεσθε, και δεν δώσητε εις αυτούς τα αναγκαία του σώματος, τι το όφελος; Ούτω και η πίστις, εάν δεν έχη έργα, νεκρά είναι καθ’ εαυτήν. […] Θέλεις όμως να γνωρίσης, ω άνθρωπε μάταιε, ότι η πίστις χωρίς των έργων είναι νεκρά; Αβραάμ ο πατήρ ημών δεν εδικαιώθη εξ έργων, ότε προσέφερεν Ισαάκ τον υιόν αυτού επί το θυσιαστήριον;» (Ιάκ.2:14-21).

Συμπέρασμα: H NEΚΡΑ ΠΙΣΤΙΣ… ΔΕΝ ΣΩΖΕΙ!!!

Eίναι γραμμένο : « και εν πάσι τούτοις ενδύθητε την αγάπην, ήτις είναι σύνδεσμος της τελειότητος » (Κολ.3:14) .

3. Θα κριθούμε ανάλογα με τα έργα μας…

Έγραψα ότι τα καλά έργα απαιτούνται! Γιατί απαιτούνται; Διότι θα κριθούμε κατά τα έργα μας, ως καρπόν της ζωής της ΠΙΣΤΕΩΣ και της ΝΕΑΣ ΦΥΣΕΩΣ την οποία ο Θεός εχορήγησε σε όλους όσους ανήκουν σ’Αυτόν! Τα καλά έργα είναι, στην πραγματικότητα, το μέτρον αξιολογήσεως της πίστεώς μας. Ιδού η απόδειξη:

Πολλά χρόνια πριν, καθώς εδιάβαζα την επιστολή προς Ρωμαίους του αποστόλου Παύλου, έμεινα κατάπληκτος όταν συνήντησα τα ακόλουθα εδάφια: «Επειδή όταν οι εθνικοί οι μη έχοντες νόμον πράττωσιν εκ φύσεως τα του νόμου, ούτοι νόμον μη έχοντες είναι νόμος εις εαυτούς, οίτινες δεικνύουσι το έργον του νόμου γεγραμμένον εν ταις καρδίαις αυτών, έχοντες συμμαρτυρούσαν την συνείδησιν αυτών και τους λογισμούς κατηγορούντας ή και απολογουμένους μεταξύ αλλήλων (Ρωμ.2:14-15).

Συνεχίζων λέγει : «Εάν λοιπόν ο απερίτμητος φυλάττη τα διατάγματα του νόμου, η ακροβυστία αυτού δεν θέλει λογισθή αντί περιτομής; και ο εκ φύσεως απερίτμητος, εκτελών τον νόμον, θέλει κρίνει σε όστις, έχων το γράμμα του νόμου και την περιτομήν, είσαι παραβάτης του νόμου (Ρωμ.2:26-27). Αυτά τα εδάφια ως επίσης και τα προαναφερθέντα από την επιστολή του Ιακώβου (Ιάκ.2:14-20) μου επιβεβαίωσαν το ακόλουθο καταπληκτικό εδάφιο: « αλλ’ εν παντί έθνει, όστις φοβείται αυτόν και εργάζεται δικαιοσύνην, είναι δεκτός εις αυτόν» (Πράξ.10:35) και μου έδωσαν τη βεβαιότητα ότι θα κριθούμε κατά τα έργα που επράξαμε ως προϊόν της ΠΙΣΤΕΩΣ που ενεργεί δια της αγάπης!

Γνωρίζομε, βάσει της Γραφής, πώς ο Θεός θα κρίνει όλους εκείνους που ισχυρίζονται ότι είναι χριστιανοί, δεν γνωρίζω όμως πώς ακριβώς ο Θεός Πατέρας μας, αλλά και δημιουργός όλων των ανθρώπων θα κρίνει τον κόσμον! Είμαι πεπεισμένος ότι, ανεξαρτήτως των πραγμάτων που δεν εννοώ, η Αγία Γραφή λέγει την αλήθεια διότι είναι θεόπνευστος! (2Τιμ.3:16). Είναι γραμμένο, και δεν ξεγράφεται, ότι ο Θεός: «… θέλει αποδώσει εις έκαστον κατά τα έργα αυτού, εις μεν τους ζητούντας δι’ υπομονής έργου αγαθού, δόξαν και τιμήν και αφθαρσίαν ζωήν αιώνιον, εις δε τους φιλονείκους και απειθούντας μεν εις την αλήθειαν, πειθομένους δε εις την αδικίαν θέλει είσθαι θυμός και οργή, θλίψις και στενοχωρία επί πάσαν ψυχήν ανθρώπου του εργαζομένου το κακόν, Ιουδαίου τε πρώτον και Ελληνος· δόξα δε και τιμή και ειρήνη εις πάντα τον εργαζόμενον το αγαθόν, Ιουδαίόν τε πρώτον και Ελληνα· επειδή δεν είναι προσωποληψία παρά τω Θεώ» (Ρωμ.2:11).

Τα ακόλουθα εδάφια επαναβεβαιώνουν ό,τι ήδη ελέχθη:

Στην Παλαιάν Διαθήκην:

1. «Εγώ ο Κύριος εξετάζω την καρδίαν, δοκιμάζω τους νεφρούς, διά να δώσω εις έκαστον κατά τας οδούς αυτού, κατά τον καρπόν των έργων αυτού» (Ιερ.17:10, 32:19, Ψαλ.62:12).

Στην Καινήν Διαθήκην:

 « Διότι πρέπει πάντες να εμφανισθώμεν έμπροσθεν του βήματος του Χριστού, διά να ανταμειφθή έκαστος κατά τα πεπραγμένα διά του σώματος καθ’ α έπραξεν, είτε αγαθόν είτε κακόν (2Κορ.5:10, Ρωμ.2:6, Ματ.16:27, 1Κορ.3:8, Αποκ. 2:23, 20:12, 22:12).

Συμπέρασμα: Τα καλά έργα αποδεικνύουν ποίοι είμεθα! Τα καλά έργα αποδεικνύουν τη γνησιότητα της πίστεώς μας! Η αγάπη συνδέει όλες τις αρετές. Αποτελεί τον σύνδεσμον της τελειότητος (Κολ.3:14)!

Όστις μένει εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ» (1Ιωάν.4:16)

Ιωάννης ΜΠΑΛΤΑΤΖΗΣ

baltatzis@skynet.be

jean.baltatzis@gmail.com

http://wordstaughtbythespirit.com