« Λόγοι διδακτοί Πνεύματος » (1Κορ.2:13)
Διακονία πνευματικών μηνυμάτων μέσω διαδικτύου προς δόξαν Θεού
Η ανάσταση του Ιησού Χριστού και των πιστών Του
«Και αν ο Χριστός δεν ανέστη, μάταιον άρα είναι το κήρυγμα ημών, ματαία δε και η πίστις σας (…) αλλ’ εάν ο Χριστός δεν ανέστη, ματαία η πίστις σας· έτι είσθε εν ταις αμαρτίαις υμών» (1Κορ.15:14, 17).
Εισαγωγή
Θα ήθελα, στην αρχή αυτού του πνευματικού μηνύματός μου να αναφερθώ πολύ περιληπτικά σε κάτι που έχει σχέση με την «αυγή» της χριστιανικής μου ζωής: Προέρχομαι από μιά Ελληνική Χριστιανική Ορθόδοξη οικογένεια. Όταν ήμουν ακόμη φοιτητής στο Πανεπιστήμιο, άρχισα να διαβάζω την Αγία Γραφή. Καθώς τη διάβαζα, διeπίστωσα ότι δεν ήμουν απλώς ένας άπιστος αλλά επίσης και ένας άθεος. Ο θεός μου ήταν το «ΕΓΩ» μου. Μιά ερώτηση, όμως, ερχόταν πολύ συχνά στο πνεύμα μου, μιά ερώτηση που δεν επέτρεπε στην ψυχή μου να έχει ειρήνη. Η ερώτηση ήταν η εξής: ««Εάν ό,τι η Αγία Γραφή λέγει περί σωτηρίας και αιωνίoυ καταδίκης είναι αληθινά, τότε πoύ είσαι εσύ, Γιάννη, και τί θα σoυ συμβεί μετά θάνατoν; Απoκαλείσαι χριστιανός, αλλά δεν είσαι στην πραγματικότητα χριστιανός, διότι δεν πιστεύεις όσα λέγει η Γραφή. Η ζωή σoυ, άν και σχετικώς ηθική ως πρoς τα ανθρώπινα δεδoμένα, δεν έχει σχέση με τoν αληθή χριστιανισμό. Γιατί, λoιπόν, δεν πρoβαίνεις στις δέoυσες ενέργειες, ώστε να διαγραφεί η λέξη “χριστιανός” από την ταυτότητά σoυ; Πρέπει, πρέπει, πρέπει, τoυλάχιστoν, να πρoσπαθήσεις να διακρίνεις τo αληθές από τo ψευδές. Αυτό είναι πoλύ σπoυδαίο⋅ μη αναβάλεις τη στιγμή να βρεις την αλήθεια και να πάρεις θέση.»
Επιθυμών να είμαι ειλικρινής με τoν εαυτόν μoυ αλλά συγχρόνως να βρω την αλήθεια, άρχισα να μελετώ πρoσεκτικά τη Γραφή και παραλλήλως oρισμένα άλλα βιβλία. Στην αρχή βιβλία γραμμένα από άθεους συγγραφείς και μετά βιβλία απoλoγητικής εναντίoν των θέσεων εκείνων πoυ αρνoύνται τo πρόσωπo τoυ Ιησoύ Χριστoύ. Μια πoλύ έντoνη έρευνα άρχισε πoυ διήρκεσε πολλούς μήνες. Η έρευνα αυτή έγινε τόσoν έντoνη, ώστε αμέλησα τις πανεπιστημιακές μoυ σπoυδές.
Εκείνο που με οδήγησε στην πίστη και στη σωτηρία ήταν κυρίως οι Μεσσιανικές προφητείες. Η πίστη μου βασίστηκε σ’αυτές. Άνθρωποι του Θεού, μεταξύ των οποίων προφήτες, βασιλείς, ιερείς, ποιμένες, κλπ., έχοντας ζήσει σε διάφορους τόπους και σε διάφορους αιώνες, ωθούμενοι από το Άγιο Πνεύμα προφήτευσαν κατά τη διάρκεια μιάς περιόδου χιλίων περίπου ετών για τη ζωή και τη διακονία του Ιησού Χριστού. Μίλησαν λεπτομερώς κατά όλως ιδιαίτερο τρόπο για τη θαυματουργική γέννησή Του, τον τόπον της γεννήσεώς Του, για τη ζωή Του, για τα λόγια Του, για τα θαύματά Του, για τη σταύρωσή Του, για τη ταφή Του, για την ανάστασή του, για την ανάληψή Του, κλπ. Εξ άλλου, αναμφισβήτητα και αδιάσειστα εξωβιβλικά ιστορικά γεγονότα σχετικά με τη ζωή του Ιησού και τη ζωή του λαού Ισραήλ, με βοήθησαν συμπληρωματικά να πιστεύσω στο λόγο του Θεού.
Η μεγαλύτερή μoυ δυσκoλία ήταν να πιστεύσω στην αυθεντικότητα της Αγίας Γραφής και στην ανάσταση τoυ Χριστoύ, διότι είναι γραμμένo: «και αν ο Χριστός δεν ανέστη, μάταιον άρα είναι το κήρυγμα ημών, ματαία δε και η πίστις σας (…) αλλ’ εάν ο Χριστός δεν ανέστη, ματαία η πίστις σας· έτι είσθε εν ταις αμαρτίαις υμών» (1Κορ.15:14, 17). Οταν, τελικά, πείσθηκα σχετικά με τη γνησιότητα της Γραφής (δεν είναι στιγμή να αναφερθώ σ’αυτήν) και την ανάσταση τoυ Ιησoύ, η ψυχή μoυ κατελήφθη από θαυμασμό, δέoς, φόβo και τρόμo! Αντελήφθην ότι χρειαζόταν περισσότερη «πίστη» (αφέλεια) να είσαι ένας άφρων άπιστος και άθεος παρά ένας σοβαρός πιστός. Τότε, έπεσα στα γόνατά μoυ και ζήτησα από τoν Θεόν να συγχωρήσει τις αμαρτίες μoυ, να μου δώσει τη σωτηρία της ψυχής μoυ, πήρα την απόφαση να υπακούω στον Ιησούν Χριστόν και να μη ζω πλέον σύμφωνα με τις φιλοδοξίες μου και τις αμαρτωλές μου επιθυμίες. Η έρευνά μου μετετράπη σε βεβαιότητες… και σε έργα πίστεως! Όλη μου η ζωή άλλαξε. Τα σκότη αντικατεστάθησαν από το φως. Τα εδάφια Ρωμ.10:9,10 εξεπληρώθησαν πλήρως: «ότι εάν ομολογήσης διά του στόματός σου τον Κύριον Ιησούν, και πιστεύσης εν τη καρδία σου ότι ο Θεός ανέστησε αυτόν εκ νεκρών, θέλεις σωθή· διότι με την καρδίαν πιστεύει τις προς δικαιοσύνην, και με το στόμα γίνεται ομολογία προς σωτηρίαν…» Ο λόγος που ανέφερα κάτι λίγο από την αρχή της επιστροφής μου στον Χριστόν, είναι διότι η ανάσταση του Ιησού Χριστού υπήρξε η βάση της πίστεώς μου και η αρχή μιάς νέας ζωής! Το Άγιον Πνεύμα χρησιμοποίησε τα προαναφερθέντα εδάφια για να μου δείξει τη σπουδαιότητα της αναστάσεως του Χριστού.
Πόσον λυπηρόν είναι να βλέπει κανείς στις ημέρες μας ο σταυρός του Χριστού, η ανάστασή Του και το πολύτιμο αίμα του Ιησού για την άφεση των αμαρτιών μας και γενικά για την απολύτρωσή μας να κηρύττωνται τόσον σπάνια! Τη θέση τους έχει πάρει ένα κοινωνικό ευαγγέλιο!!! Και τί να ειπούμε που ο οίκος της προσευχής, η εκκλησία, μετατρέπεται από καιρού εις καιρόν σε αίθουσα θεατρικών παραστάσεων, όπου κάποιοι ιεροκήρυκες εκμεταλλεύονται ‘εντέχνως’ με αστεία και άλλα «κόλπα» την επιθυμία των ακροατών να ‘γαργαλίζονται εις τας ακοάς’ (2Τιμ.4:3). Ο φόβος του Θεού και η κατά Θεόν σοβαρότης της στιγμής εξαφανίζονται!
Η σπουδαιότης της αναστάσεως του Ιησού
Η Γραφή λέγει, «…ότι μέλλει να γείνη ανάστασις νεκρών, δικαίων τε και αδίκων» (Πράξ.24:15), και ότι «…θέλουσιν εξέλθει οι πράξαντες τα αγαθά εις ανάστασιν ζωής, οι δε πράξαντες τα φαύλα εις ανάστασιν κρίσεως» (Ιωάν.5:29). Η σταύρωση και η ανάσταση του Χριστού δεν αποτελούν θεωρίες αλλά ιστορικά γεγονότα. Ο θάνατος και η ανάστασή Του είναι τα κεντρικά σημεία του Ευαγγελίου τα οποία διακηρύττωνται εντόνως στις επιστολές των αποστόλων: «Και μετά δυνάμεως μεγάλης απέδιδον οι απόστολοι την μαρτυρίαν της αναστάσεως του Κυρίου Ιησού, και χάρις μεγάλη ήτο επί πάντας αυτούς» (Πράξ.4:33) (Επίσης: Πράξ.2:23-24· 3:14-15· 10:39-41· 17:2-3· Ρωμ.1:4· 4:25· 6:9· 10:9· 1Κορ.15:4,17· Εφε.1:20· 1Θεσ.4:14· 2Τιμ.2:8· 1Πέτ.1:3; 3:18).
Εάν ο Ιησούς Χριστός δεν είχε αναστηθεί, τότε η πίστη μας είναι ματαία (1Κορ.15:14). Την ημέρα της Πεντηκοστής ο Πέτρος oμίλησε για την ανάγκη της αναστάσεως του Ιησού Χριστού ως εκπλήρωση των προφητειών που Τον αφορούσαν και ως εγγύηση της σωτηρίας μας: «Τον οποίον ο Θεός ανέστησε, λύσας τας ωδίνας του θανάτου, διότι δεν ήτο δυνατόν να κρατήται υπ’αυτού» (Πράξ.2:24). Ο Χριστός μίλησε επανειλημμένως για την ανάστασή Του με τρόπο σαφέστατο (Ματ.20:19· Μάρκ.9:9· 14:28· Λουκ.18:33· Ιωάν.2:19-22). Οι ευαγγελιστές αναφέρουν γύρω στις δέκα εμφανίσεις του Ιησού μετά τον θάνατόν Του· οι απόστολοι, επίσης, όταν εδίδασκαν δημοσίως, δεν έπαυαν να ομιλούν για την ανάσταση του Ιησού Χριστού. Παράδειγμα: «Διότι παρέδωκα εις εσάς εν πρώτοις εκείνο, το οποίον και παρέλαβον, ότι ο Χριστός απέθανε διά τας αμαρτίας ημών κατά τας γραφάς, και ότι ετάφη, και ότι ανέστη την τρίτην ημέραν κατά τας γραφάς, και ότι εφάνη εις τον Κηφάν, έπειτα εις τους δώδεκα· μετά ταύτα εφάνη εις πεντακοσίους και επέκεινα αδελφούς διά μιας, εκ των οποίων οι πλειότεροι μένουσιν έως τώρα, τινές δε και εκοιμήθησαν·» (1Κορ.15:3-6).
Η Γραφή δίνει πολλές πληροφορίες σχετικά με τον θάνατον και την ανάσταση του Ιησού: Θα ήθελα να προσθέσω μόνον δύο:
- «…Τι ζητείτε τον ζώντα μετά των νεκρών; δεν είναι εδώ, αλλ’ ανέστη…» (Λουκ.24:5-6)
- «Ότε λοιπόν ηγέρθη εκ νεκρών, ενεθυμήθησαν οι μαθηταί αυτού ότι τούτο έλεγε προς αυτούς, και επίστευσαν εις την γραφήν και εις τον λόγον, τον οποίον είπεν ο Ιησούς» (Ιωάν.2:22).
Ο Ίδιος ο Ιησούς είναι η ανάσταση και η ζωή
Ο Ιησούς δεν προφήτευε μόνον ότι θα αναστήνονταν από τους νεκρούς αλλά επεβεβαίωνε, επίσης, ότι Αυτός ήταν η ανάσταση και η ζωή: «Είπε προς αυτήν (στη Μάρθα) ο Ιησούς· Εγώ είμαι η ανάστασις και η ζωή· ο πιστεύων εις εμέ, και αν αποθάνη, θέλει ζήσει» (Ιωάν.11:25). Επί πλέον, ότι «και απεδείχθη Υιός Θεού εν δυνάμει κατά το πνεύμα της αγιωσύνης διά της εκ νεκρών αναστάσεως, Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών» (Ρωμ.1:4).
Η ανάσταση αποτελεί δημόσια μαρτυρία του Χριστού και απόδειξη αποδοχής εκ μέρους του Πατρός, του έργου Του της απολυτρώσεως. Είναι νίκη επί του θανάτου, επί της αμαρτίας και επί του Σατανά για όλους τους μαθητές Του. Εάν ο Χριστός αναστήθηκε το Ευαγγέλιο είναι αληθές· εάν δεν αναστήθηκε είναι ψευδές. Η δικαίωσή μας απεκτήθη διά της υπακοής Του μέχρι θανάτου, γι’αυτό και αναστήθηκε από τους νεκρούς (Ρωμ.4:25). Η ανάστασή Του αποτελεί απόδειξη ότι ο Ιησούς έκαμε πλήρη εξιλασμό των αμαρτιών μας διά του πολυτίμου αίματός Του. Αποτελεί, επίσης, υπόσχεση και εγγύηση της αναστάσεως όλων τών πραγματικών πιστών (Ρωμ.8:11· 1Κορ.6:14· 15:47-49· Φιλιπ.3:21· 1Ιωάν.3:2). Καθώς Εκείνος ζη, και εκείνοι επίσης θα ζήσουν. Εάν ο Χριστός δεν είχε αναστηθεί, όλο το σχέδιο της απολυτρώσεως θα ήταν μιά αποτυχία για τώρα και για την αιωνιότητα αλλά τώρα ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς και έγινε ο πρόδρομος των νεκρών. Ναι, γι’αυτόν τον ίδιον λόγον και η Βίβλος είναι αληθής από τη Γένεση μέχρι την Αποκάλυψη. Το βασίλειο του σκότους ανετράπη, ο Σατανάς ως αστραπήν εκ του ουρανού έπεσε και η αλήθεια εθριάμβευσε επί της πλάνης και του κακού!
Η σπουδαιότης του αίματος του Ιησού
Αργότερα, κατάλαβα ότι η χριστιανική πίστη δεν βασίζεται μόνον στον θάνατον του Ιησού, στην ανάστασή Του και σε όλη τη διακονία Του αλλά στηρίζεται εξ ίσου στη θαυματουργική γέννηση Του από την Παρθένο Μαρία (Ησα.7:14 και Ματ.1:23). Εάν ο Ιησούς δεν είχε γεννηθεί διά της επεμβάσεως του Αγίου Πνεύματος, το μολυσμένο από την αμαρτία ανθρώπινο αίμα θα υπήρχε μέσα στο σώμα Του· δεν θα μπορούσε συνεπώς να ζήσει μιά ζωή αναμάρτητη και θα είχε και ο Ίδιος ανάγκη από συγχώρηση και από σωτηρία. Το αίμα Του δεν θα μπορούσε να δοθεί ως ‘λύτρον αντί πολλών’. Υπάρχει σωρεία εδαφίων που αφορούν την άφεση των αμαρτιών μας. Περιορίζομαι μόνον σε τρία:
- «διά του οποίου έχομεν την απολύτρωσιν διά του αίματος αυτού, την άφεσιν των αμαρτημάτων, κατά τον πλούτον της χάριτος αυτού» (Εφεσ.1:7)
- «…Εις τον αγαπήσαντα ημάς και λούσαντα ημάς από των αμαρτιών ημών με το αίμα αυτού» (Αποκ.1:5)
- «διότι τούτο είναι το αίμα μου το της καινής διαθήκης, το υπέρ πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών» (Ματ.26:28). (Επίσης: 1Πέτ.1:18-19· Κολ.l.1:20· Εβρ.9:22· Ρωμ.5:9· 1Ιωάν.1:7· Αποκ.1:5· 12:11).
Λέγουν ότι ο Λούθηρος, κατά τη διάρκεια μιάς βαρειάς ασθενείας, φαίνεται να είδε τον Σατανά να έρχεται σ’αυτόν με ένα μεγάλο ρολό στον οποίον ήταν γραμμένες όλες οι αμαρτίες και τα λάθη της ζωής του. Κοιτάζοντάς τον με ένα θριαμβευτικό χαμόγελο, τον ξετύλιξε μπροστά στον άνθρωπο του Θεού: «Αυτές είναι οι αμαρτίες σου. Δεν υπάρχει καμιά ελπίδα για σένα να πας στον ουρανό.» Ο Λούθηρος διάβασε τον μακρύ κατάλογο με αυξανομένη λύπη, όταν ξαφνικά κάτι έλαμψε στο πνεύμα του ότι υπήρχε κάτι που δεν ήταν γραμμένο εκεί. Είπε με δυνατή φωνή, «Ξέχασες ένα πράγμα. Όλα τα άλλα είναι αληθή, αλλά υπάρχει ένα πράγμα που ξέχασες: Το αίμα του Ιησού Χριστού μας καθαρίζει από πάσης αμαρτίας». (H.F. Sayles)
Η θαυματουργική Του γέννηση και η ανάστασή Του, συνεπώς, είναι οι δύο πυλώνες της χριστιανικής πίστεώς μας. Κάθε πραγματικός χριστιανός πρέπει να δεχθή με απλή και ειλικρινή πίστη αυτά τα δύο μεγάλα «θαύματα», προκειμένου να θεωρηθεί αληθής πιστός! Εκείνος που πιστεύει στην ανάσταση του Ιησού και δεν πιστεύει στην εκ της παρθένου Μαρίας γέννησή Του διά της επεμβάσεως του Αγίου Πνεύματος και τανάπαλιν πλανάται. Βρίσκεται σε μοιραία πλάνη ! ! !
Η θέση του μη πιστού και εκείνη του πιστού έναντι της αναστάσεως· το μέλλον τους
Ο Ιησούς Χριστός απέθανε για τις αμαρτίες μας, αλλά δεν είναι πλέον νεκρός. Είναι αναστημένος, πράγματι! Ο Θεός ανέστησε τον Ιησούν διά της δυνάμεώς Του για να δείξει ότι ο Ιησούς, διά του θανάτου Του, επλήρωσε την τιμή των αμαρτιών μας. Είναι ζωντανός και εσείς και εγώ μπορούμε τώρα να απολαμβάνουμε την αγάπη Του και τις ευλογίες της θυσίας Του.
- Ο προφήτης Ησαΐας προφήτευσε: «Αυτός τωόντι τας ασθενείας ημών εβάστασε και τας θλίψεις ημών επεφορτίσθη· ημείς δε ενομίσαμεν αυτόν τετραυματισμένον, πεπληγωμένον υπό Θεού και τεταλαιπωρημένον. Αλλ’ αυτός ετραυματίσθη διά τας παραβάσεις ημών, εταλαιπωρήθη διά τας ανομίας ημών· η τιμωρία, ήτις έφερε την ειρήνην ημών, ήτο επ’ αυτόν· και διά των πληγών αυτού ημείς ιάθημεν. Πάντες ημείς επλανήθημεν ως πρόβατα· εστράφημεν έκαστος εις την οδόν αυτού· και ο Κύριος έθεσεν επ’ αυτόν την ανομίαν πάντων ημών» (Ησα.53:4-6);
- Ο απόστολος Πέτρος διεκήρυξε: «Επειδή και ο Χριστός άπαξ έπαθε διά τας αμαρτίας, ο δίκαιος υπέρ των αδίκων, διά να φέρη ημάς προς τον Θεόν, θανατωθείς μεν κατά την σάρκα, ζωοποιηθείς δε διά του πνεύματος» (1Πέτ.3:18).
- Ο απόστολος Παύλος επιβεβαίωσε: «…Επειδή ο Χριστός, ότε ήμεθα έτι ασθενείς, απέθανε κατά τον ωρισμένον καιρόν υπέρ των ασεβών» (Ρωμ.5:6).
Απέθανε στη θέση σου και στη θέση μου για να εκφύγουμε εμείς την κρίση του Θεού. Η ανάστασή Του είναι η σφραγίδα της επιδοκιμασίας του Θεού ότι ο Χριστός επλήρωσε με το αίμα Του για τις αμαρτίες μας. Μας προσφέρει τη σωτηρία και μιά νέα ζωή ειρήνης και χαράς. Διά της πίστεως σ’Αυτόν μπορούμε ενωθούμε με τα εκατομμύρια των προσώπων που επίστευσαν στην υπόσχεσή Του: «Αληθώς, αληθώς σας λέγω ότι ο ακούων τον λόγον μου και πιστεύων εις τον πέμψαντά με έχει ζωήν αιώνιον, και εις κρίσιν δεν έρχεται, αλλά μετέβη εκ του θανάτου εις την ζωήν» (Ιωάν.5:24). Ο Ιησούς διεκήρυξε, «…Εγώ είμαι η ανάστασις και η ζωή· ο πιστεύων εις εμέ, και αν αποθάνη, θέλει ζήσει» (Ιωάν.11:25). Είναι επίσης γραμμένο ότι, «…Όστις έχει τον Υιόν έχει την ζωήν· όστις δεν έχει τον Υιόν του Θεού, την ζωήν δεν έχει» (1Ιωάν.5:11-12). Να γιατί ο απόστολος Παύλος έλεγε: «Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι διά της πίστεως· και τούτο δεν είναι από σας, Θεού το δώρον· ουχί εξ έργων, διά να μη καυχηθή τις» (Εφε.2:8-9). Σε σένα και σε μένα είναι να ατιμετωπίσουμε αυτή την πρόκληση της πίστεως! Ο Θεός μας προτρέπει με αυτόν τον λόγον:
- Παραδεχθήτε ειλικρινά και με κατά Θεόν λύπη ότι οι αμαρτίες σας σάς εχώρισαν από τον Θεόν (Ρωμ.3:23).
- Κατανοείστε ότι ο Θεός σας αγαπά και ότι ο Ιησούς απέθανε για τις αμαρτίες σας: «…Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον. (Ιωάν.3:16).
- Δεχθήτε τον αναστάντα Ιησούν στη ζωή σας διά της πίστεως και εμπιστευθήτε Τον ως Σωτήρα σας, διότι: «…Όσοι δε εδέχθησαν αυτόν, εις αυτούς έδωκεν εξουσίαν να γείνωσι τέκνα Θεού, εις τους πιστεύοντας εις το όνομα αυτού» (Ιωάν.1:12).
Ας βάλουμε, λοιπόν, τον Ιησούν στο κέντρο του εορτασμού μας. Δεν υπάρχει Πάσχα χωρίς τον Ιησούν! Οι μή πιστεύοντες θεωρούν τον θάνατον και την ανάσταση του Ιησού ως ανοησία· οι πιστεύοντες Τον δέχονται ως αλήθεια και λαμβάνουν τη σωτηρία διά της χάριτος του Θεού. Και ας μη ξεχνούμε ποτέ εκείνο που είναι γραμμένο στην Αγία Γραφή είναι κατά πάντα αξιόπιστον: «Όστις πιστεύει εις τον Υιόν έχει ζωήν αιώνιον· όστις όμως απειθεί εις τον Υιόν δεν θέλει ιδεί ζωήν, αλλ’ η οργή του Θεού μένει επάνω αυτού» (Ιωάν.3:36).
Εάν ο λόγος του σταυρού εις μεν τους απολλυμένους είναι μωρία, εις ημάς δε τους σωζομένους είναι ‘δύναμις Θεού’ (1Κορ.1:18)· για τον πιστόν αποτελεί υπόσχεση αιωνίου ζωής. Τις θέλει είσθαι ο κατακρίνων; Χριστός ο αποθανών, μάλλον δε και αναστάς, όστις και είναι εν τη δεξιά του Θεού, όστις και μεσιτεύει υπέρ ημών! (Ρωμ.8:34). Ο Σωτήρας και Κύριός μας ζη και θα ζήσουμε και εμείς αιωνίως (Ιωάν.14:19) διότι «…ελάβομεν τώρα την φιλίωσιν» (Ρωμ.5:11).
Εάν είμαστε πραγματικοί χριστιανοί οφείλομε να ζήσουμε μιά ζωή αξία του Ιησού (Κολ.3:1). Ο κόσμος αυτός παρέρχεται ως επίσης και φιλοδοξίες και οι αμαρτωλές του επιθυμίες. Μιά μέρα, μιά μέρα ευλογημένη, ‘όταν η επίγειος οικία του σκηνώματος ημών χαλασθή, έχομεν εκ του Θεού οικοδομήν, οικίαν αχειροποίητον, αιώνιον εν τοις ουρανοίς.’ (2Κορ.5:1). Μιά μέρα, κάποια μέρα, όταν η αγάπη του Θεού που μας υιοθέτησε ως παιδιά Του μας κάνει όμοιους με τον Ιησούν, τότε θα Τον ιδούμε καθώς είναι (1Ιωάν.3:1-2), τότε θα εξαλείψει ο Θεός καθε δάκρυ από τα μάτια μας και ο θάνατος δεν θα υπάρχει πλέον, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος θα υπάρχουν πλέον… (Αποκ.21:4)!
Τώρα, όλοι όσοι πιστεύουν στα λόγια του Ιησού και εμπιστεύονται τη ζωή τους σ’Αυτόν λαμβάνουν το Άγιον Πνεύμα που τους οδηγεί σε όλη την αλήθεια, που μεσιτεύει υπερ αυτών, που τους παρηγορεί και που τους βοηθεί στις δύσκολες στιγμές της ζωής που διέρχονται. Ας δοξάσουμε τον Ιησούν Χριστόν· ας Τον ευχαριστήσουμε· ας Τον τιμήσουμε· ας Τον υπακούσουμε με όλη μας την καρδιά, ψυχή και πνεύμα. Ο ΘΕΟΣ ΔΙΝΕΙ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΤΟΝ ΥΠΑΚΟΥΟΥΝ: Σε όλους εκείνους που Τον υπακούουν διά της μετανοίας και Τον εμπιστεύονται κατά πάντα.
Ας δώσουμε τα πάντα στον Χριστόν που έδωσε τα πάντα για εμάς. Αμήν!
Ιωάννης ΜΠΑΛΤΑΤΖΗΣ
