“Λόγοι διδακτοί Πνεύματος” (1Κορ.2:13)

Διακονία πνευματικών μηνυμάτων μέσω διαδικτύου προς δόξαν Θεού 

Πνευματική αξιολόγηση και πνευματικός προγραμματισμός 

Ι.      ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

Εισαγωγή:

Ένα έτος έχει παρέλθει και ένα νέο έτος είναι επί θύραις. Είναι πολύ φυσικό να θελήσουμε να ρίξουμε μιά ματιά στο παρελθόν έτος για να αξιολογήσουμε την πνευματική μας πορεία: Να αναθεωρήσουμε τη ζωή μας, να ομολογήσουμε τις αμαρτίες μας και τις αποτυχίες μας, να βγάλουμε συμπεράσματα και να πάρουμε αποφάσεις για ένα νέο ξεκίνημα, προκειμένου να προγραμματίσουμε ή και να προσαρμόσουμε τον βηματισμόν μας για το προσεχές ή τα προσεχή έτη. Ένα έτος έχει κυλίσει, φορτωμένο τόσον από ευλογίες για μας και για όλον τον κόσμον, ο οποίος είδε υλική και τεχνική πρόοδο αλλ’ εξίσου καταστροφές που έκαναν στάχτη ελπίδες και προσδοκίες.

Όταν λέγω «πνευματική αξιολόγηση» ή «πνευματική απογραφή», αναφέρομαι στην εξέταση της πνευματικής μας πορείας μέχρι σήμερα και στην προσπάθεια να βρούμε:

• Πρώτον, σε τί επιτύχαμε και σε τί αποτύχαμε·
• Δεύτερον, εάν τα αποτελέσματα προέρχονται από δικές μας καλές εκλογές και ενέργειες ή από χαμένες ευκαιρίες ή λάθη· και
• Τρίτον, από γεγονότα ανεξάρτητα ή φαινομενικά ανεξάρτητα της θελήσεώς μας.

Όπως στη γεωργία, ο καλός σπόρος, η άρδευση, τα λιπάσματα κλπ., είναι ανώφελα εάν τα ζιζάνια, τα έντομα και τα παράσιτα καταστρέφουν τη συγκομιδή, κατά παρόμοιον τρόπον, εάν η αμαρτία συνυπάρχει με τις καλύτερες ευχές μας, τα καλύτερα σχέδιά μας, τις καλύτερες προθέσεις μας… θα καταστρέψει την πνευματική μας απόδοση. Η πνευματική μας αξιολόγηση δεν αποτελείται μόνον από κατάλογο των αρνητικών σημείων αλλά περιλαμβάνει, επίσης, τις ευλογίες του Θεού κατά τη διάρκεια της ζωής μας και ιδιαίτερα κατά το τελευταίο έτος (Ψαλ.103:4).

Η πνευματική μας αξιολόγηση πρέπει να χρησιμεύσει στο να εξαχθούν συμπεράσματα και να καθοριστούν κατευθυντήριες οδηγίες για πιό επιτυχείς προσπάθειες και να αποφευχθούν λάθη που συνήθως «πληρώνονται» επί πολλά έτη και σε ορισμένες περιπτώσεις ισοβίως! Στις ημέρες μας, τα πάντα σχεδόν εξετάζονται από πλευράς κέρδους ή αποκτήσεως εξουσίας, για τα οποία ο άνθρωπος θυσιάζει τα πάντα… Εάν δίνουμε μιά τόσο μεγάλη σπουδαιότητα σε εφήμερα πράγματα δεν θα πρέπει πολύ περισσότερον να δίνουμε μεγαλύτερη σημασία στα πνευματικά, των οποίων η αξία είναι ασυγκρίτως μεγαλύτερη και διαμένουσα;

Όταν αρχίσαμε το έτος, είχαμε ορισμένες ελπίδες και θέσαμε ορισμένους στόχους. Καθορίσαμε (έστω και υποσυνειδήτως) ένα σχέδιο για τη ζωή μας. Πιό συγκεκριμένα, για να επιτύχουμε τους στόχους μας, αποφασίσαμε να λάβουμε ορισμένα μέτρα, να κάνουμε ορισμένες «θυσίες» και να ορίσουμε ένα χρονοδιάγραμμα για την πραγματοποίησή τους. Ο μοναδικός και τελικός σκοπός μας ήταν, είναι και θα είναι πάντοτε «η επιτυχία μας και η ευτυχία μας».

Η πνευματική αξιολόγηση αποτελεί καθήκον όλων, πιστών και μη πιστών:

Η πνευματική αξιολόγηση είναι καθήκον όλων. Δεν είναι μόνον για τους πιστούς αλλά και για τους μη πιστούς, είτε το παραδέχονται είτε όχι, είτε το αισθάνονται είτε όχι. Προσωπικώς, έχω την αίσθηση ότι οι οφθαλμοί του Κυρίου είναι πάντοτε επάνω μου… (Δευτ.11:12) όταν είμαι μόνος ή με την οικογένειά μου ή με άλλους… και ότι ακούει και καταγράφει όλες μου τις συζητήσεις (Μαλ.3:16). Τίποτε δεν κρύβεται από Αυτόν!

Οι σκοποί του καθενός μας διαφέρουν αναλόγως της φυσικής μας καταστάσεως, της κοινωνικής μας θέσεως, της οικονομικής μας καταστάσεως, της ηλικίας μας ή του φύλου μας και των πνευματικών επιδιώξεων ή φιλοδοξιών. Και για να πραγματοποιήσει αυτούς τους σκοπούς του αποφασίζει να εργασθεί σκληρά και να κάνει συμπληρωματικές «θυσίες».

Σκοπός αυτού του μηνύματος δεν είναι τόσον να αναφερθώ στις ευλογίες του Θεού και στις επιτυχίες μας αλλά να τονίσω τους προβληματικούς τομείς της ζωής μας. Εννοείται ότι μιά σωστή πνευματική αξιολόγηση πρέπει να κατευθύνεται από σωστή πνευματική σκέψη. Δεν μπορούμε να εννοήσουμε και να αξιολογήσουμε το χριστιανικό μας περπάτημα χωρίς να έχουμε, προηγουμένως, αφήσει να κατοικήσουν τα λόγια του Ιησού Χριστού μέσα μας «πλουσίως μετά πάσης σοφίας» (Κολ.3:16).

Οι λόγοι των αποτυχιών μας:

Και τώρα ας εξετάσουμε τους λόγους των αποτυχιών μας: Γιατί οι επιθυμίες μας, ακόμη και αυτές οι ανάγκες μας, έμειναν ανεκπλήρωτες ή τουλάχιστον κατά μέγα μέρος; Iδού, μία από τις απαντήσεις: «…Συλλογίσθητε τας οδούς σας. Εσπείρατε πολύ και εισωδεύσατε ολίγον… Επεβλέψατε εις πολύ, και ιδού, έγεινεν ολίγον· και εφέρατε τούτο εις τον οίκον και εγώ απεφύσησα αυτό. Διά τι; λέγει ο Κύριος των δυνάμεων. Εξ αιτίας του οίκου μου, όστις είναι έρημος, ενώ σεις τρέχετε έκαστος εις τον οίκον αυτού…» (Αγγαίος 1:3-11). Γιατί το προϊόν του κόπου μας κατεβροχθίσθη από τις αντιξοότητες; Τί έπρεπε να κάνουμε για να αυξήσουμε την παραγωγικότητά μας και την πνευματική μας αποτελεσματικότητα; Ήταν μήπως όλο το ενδιαφέρον μας επικεντρωμένο στο να διαδώσουμε τον λόγον του Θεού και να κερδίσουμε ψυχές για τον Χριστόν ή να κτίσουμε ο καθένας μας το δικό του μικρό βασίλειο … πρός δόξαν Θεού; Είμασταν παρόντες όταν μας καλούσε; Αγαπήσαμε τον πλησίον μας όπως τον εαυτόν μας και μάθαμε να μισούμε την αμαρτία; Όλες αυτές οι ερωτήσεις πρέπει να πάρουν τις απαντήσεις τους!

Θερίζουμε ό,τι σπείραμε· ενώ θερίζουμε σπέρνουμε:

Πριν συνεχίσουμε, ας θυμηθούμε ότι το σημείο στο οποίο έχουμε φθάσει είναι ένας τόπος στον οποίον ο Θεός μας οδήγησε, είτε λόγω των εκλογών μας, καλών ή κακών, είτε ως εκ των κυριαρχικών Του σχεδίων. Ένας τόπος στον οποίον ο Θεός μας οδήγησε είτε για πρώτη φορά είτε για πολλοστή φορά μέχρις ότου μάθουμε το μάθημά μας.

Η υφισταμένη κατάσταση, καλή ή κακή, είναι ή μπορεί να είναι, κατά βάση, το προϊόν εκείνου που σπείραμε στο πρόσφατο ή στο απώτερον παρελθόν. Επίσης, ο τρόπος με τον οποίον θερίζομε τώρα εκείνο που σπείραμε στο παρελθόν καθορίζει τον σπόρον που σπέρνουμε τώρα και που θα θερίσουμε στο μέλλον:

1. Εάν αντιδρώ ταπεινά και υπομονετικά στην παιδεία του Κυρίου, αναγνωρίζοντας την κυριαρχική ισχύ του Θεού, τη δικαιοσύνη Του, τη σοφία Του και την αγάπη Του και εάν περιμένω υπομονετικά και σιωπηλά τη βοήθειά Του, τότε ο Θεός θα με ανταμείψει με ευλογίες και θα με μεταχειριστεί σαν πολυαγαπημένο Του παιδί (Εβρ.12). Επίσης, εάν αντιδρώ ταπεινά και με ευγνωμοσύνη προς τον Θεόν για τις ευλογίες και το έλεος που μου έκανε, τότε ο σπόρος που σπέρνω είναι ευλογημένος και θα φέρει καλόν και πολύν καρπόν, ιδιαίτερα όταν τις ευλογίες, τις υλικές και πνευματικές, που μου χάρισε τις μοιράζομαι με όλους και δη μ’εκείνους που ανήκουν στην οικογένεια του Θεού (Γαλ.6:10).
2. Όμως, εάν ενώ θερίζω την κακή μου σπορά, αντιδρώ με μουρμούρες, με γογγυσμούς και με αγανάκτηση, και θεωρώ τον εαυτόν μου θύμα των άλλων ή και του Θεού, τότε δεν υπάρχει αληθής μετάνοια, καμία εμπιστοσύνη στην αγάπη και την πρόνοια του Θεού και, συνεπώς, δεν υπάρχει ειρήνη και ευτυχία. Και καθώς γνωρίζετε, ο άνθρωπος συγκομίζει κανονικά πολλαπλάσια ποσότητα από όσην σπέρνει. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου κάποια αφροσύνη ή αμαρτία διαπραχθείσα μέσα σε δύο λεπτά πληρώνεται σε όλη μας τη ζωή… Οι αποτυχίες είναι αποτυχίες και οι αμαρτίες είναι αμαρτίες αλλά η χάρη του Θεού είναι πιό μεγάλη από τις αποτυχίες μας και τις αμαρτίες μας! Εκείνο που έχει σημασία είναι να τις παραδεχθούμε με κατά Θεόν λύπην· ο Θεός, με τη χάρη Του, θα αναπληρώσει τον χρόνο και τα πράγματα που “… κατέφαγεν η ακρίς, ο βρούχος και η ερυσίβη και η κάμπη…” (Ιωήλ 2:25). Ευχαριστώ, Κύριε!

Η Αγία Γραφή μας δίνει σαφείς απαντήσεις σ’αυτές τις ερωτήσεις:

• Μερικοί από εμάς δεν έχομε αγαπήσει Κύριον, τον Θεόν μας εξ όλης της καρδίας, εξ όλης της ψυχής, εξ όλης της διανοίας και εξ όλης της δυνάμεώς μας (Μάρκ.12:30). Το γεγονός ότι δεν έχομε ανταποκριθεί θετικά στην πρώτη και την πιό μεγάλη εντολή Του αποτελεί την πιό μεγάλη αμαρτία που έχομε διαπράξει·
• Μερικοί από εμάς δεν έχομε ζητήσει πρώτον την βασιλείαν και την δικαιοσύνην του Θεού (Ματ.6:31-34). Άλλως, όλα τα πράγματα, των οποίων ένας άνθρωπος έχει ανάγκη θα του είχαν δοθεί και ακόμη περισσότερον. Ο Κύριος θα είχε ανοίξει για μάς, κι αυτούς τους καταρράκτες του ουρανού και θα είχε εκχέει επάνω μας την ευλογία του εν αφθονία (Μαλ.3:10)· και ο Θεός θα είχε ευλογήσει τα έργα των χειρών μας (Δευτ.15:10 και 23:20). Εάν ευφραινόμασταν εν Κυρίω θα μας είχε δώσει τις επιθυμίες της καρδίας μας. Αν είχαμε αναθέσει με πλήρη εμπιστοσύνη στον Κύριον της οδόν μας θα είχε ενεργήσει υπέρ ημών (Ψαλ.37:4-5)·
• Μερικοί από εμάς μεριμνούμε και αγωνίζομαστε για πολλά πράγματα ενώ ένα μόνον πράγμα χρειάζεται: να αγαπήσουμε τον Κύριον με όλη μας την καρδιά και να εκλέξουμε την καλή μερίδα που δεν θα μας αφαιρεθεί ποτέ (Λουκ.10:41-42)·
• Μερικοί από εμάς ανήκομε στην κατηγορία για την οποίαν ομιλεί ο απόστολος Ιάκωβος: «…ζητείτε και δεν λαμβάνετε, διότι κακώς ζητείτε, διά να δαπανήσητε εις τας ηδονάς σας. Μοιχοί και μοιχαλίδες, δεν εξεύρετε ότι η φιλία του κόσμου είναι έχθρα του Θεού; όστις λοιπόν θελήση να ήναι φίλος του κόσμου, εχθρός του Θεού καθίσταται» (Ιάκ.4:1-4)·
• Μερικοί από εμάς δεν έχομε ομολογήσει ταπεινά τις αμαρτίες μας και δεν έχομε ένα πνεύμα έτοιμο να συγχωρεί! Ο Andrew Murray έγραψε κάπου: “… μόνον εκείνος που πραγματικά εξομολογήθηκε έχει πραγματικά συγχωρηθεί”, και “Μιά τέτοια συγχώρηση, ως ζωντανή πείρα, είναι αδύνατη χωρίς πνεύμα έτοιμο να συγχωρεί”. Εάν η αμαρτία μας παραμένει ανεξομολόγητη, είναι ποτέ δυνατόν να ευλογηθούμε; Εάν αποφεύγουμε διπλωματικά το καθήκον μας να ζητήσουμε συγγνώμη από τον πλησίον μας, είναι ποτέ δυνατόν να συγχωρηθούμε ή να ευλογηθούμε; Εάν φυλάττουμε πικρία στην καρδιά μας για κάποιον, είναι ποτέ δυνατόν να λάβουμε την ευλογία του Θεού; «Ο κρύπτων τας αμαρτίας αυτού δεν θέλει ευοδωθή· ο δε εξομολογούμενος και παραιτών αυτάς θέλει ελεηθή» (Παρ.28:13). Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον ο λόγος του Θεού μας διδάσκει: «Επιστρέψατε προς τους ελέγχους μου· ιδού, εγώ θέλω εκχέει το πνεύμά μου εφ’ υμάς, θέλω σας κάμει να νοήσητε τους λόγους μου» (Παρ.1:23). Εάν λοιπόν, βλέπετε κάποιον που δεν δέχεται ή δεν κατανοεί τον λόγον του Θεού, μπορείτε να είσθε βέβαιοι ότι δεν έχει ακόμη δεχθεί τους ελέγχους του Κυρίου. Ο Ιησούς εδήλωσε: «Διά τι δεν γνωρίζετε την λαλιάν μου; διότι δεν δύνασθε να ακούητε τον λόγον μου» (Jean 8:43).
• Ο λόγος του Θεού μας δείχνει, επίσης, ότι ο Θεός θα μας ευλογεί όταν ο καθένας μας επιστρέφει από τις πονηριές του (Πράξ.3:26) και θα δώσει το Άγιον Πνεύμα του σ’εκείνους που Τον υπακούουν (Πράξ.5:32).

Εκτός από τούς λόγους αποτυχιών που ήδη αναφέραμε, ορισμένες άλλες θα μπορούσαν να προστεθούν, όπως πχ.:

• Όταν οι λόγοι του Θεού δεν είναι ενωμένοι με την πίστη σε εκείνους που τα ακούουν (Εβρ.4:2) αλλά είναι ως ερωτικόν άσμα ανθρώπου ηδυφώνου και παίζοντος όργανα καλώς, διότι ακούουν τους λόγους Του αλλά δεν τους κάμνουν (Εζεκ.33:32)·
• όταν ζούμε μέσα στα ψέματα και σε αμφιβόλου ποιότητος συμβιβασμούς·
• όταν προτιμάμε τη δημοτικότητα ή τη διατήρηση των μελών της εκκλησίας μας εις βάρος της αληθείας.

Πολλοί άνθρωποι αγωνίζονται και μεριμνούν για την ικανοποίηση των διαφόρων κοσμικών και ματαιοδόξων επιθυμιών τους και όχι για τις βασικές τους ανάγκες· για την αλαζονεία τους και όχι για το θέλημα του Θεού. Δεν αντιλαμβάνονται ότι είναι ειδωλολάτρες διότι οι μέριμνες είναι μία μορφή ειδωλολατρείας! Εκτιμούν περισσότερο τα υλικά πράγματα ή την εργασία περισσότερον από τα πράγματα του Πνεύματος του Θεού. Έχουν θέσει το δικό τους το θέλημα πάνω από το θέλημα του Θεού και τις σκέψεις τους πάνω από τα λόγια του Ιησού Χριστού! Ο Ιησούς Χριστός είπε, «επειδή όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί θέλει είσθαι και η καρδία σας» (Ματ.6:21). Κατατρώγονται από την ανυπόμονη προσπάθειά τους να καλύψουν εκείνα που θεωρούν ότι τους λείπουν. Ο Εκκλησιαστής λέγει ότι… οι ελλείψεις δεν δύνανται να αριθμηθούν (Εκκλ.1:15). Αγωνίζονται για πράγματα που δεν διαμένουν και που δεν μπορούν να ικανοποιήσουν την ψυχήν τους. Στις επιλογές τους δεν εφάρμοσαν το σωστό κριτήριο, δηλαδή να βάλουν τα πρώτα πράγματα στην πρώτη θέση και να δώσουν την προτεραιότητα στα πράγματα που είναι σπουδαία και όχι στα πράγματα που φαίνονται απλώς επείγοντα. Δέν εφάρμοσαν την αρίστη αρχή της Βίβλου: “Μετά πάσης φυλάξεως φύλαττε την καρδίαν σου· διότι εκ ταύτης προέρχονται αι εκβάσεις της ζωής.” (Παρ.4:23). Ναι, προστάτευσε την καρδιά σου από κάθε κακή εκλογή και επίδραση. Εάν τα εμπόδια αρθούν το Πνεύμα του Θεού θα κάμει το έργον Του χωρίς εμπόδια…

Συμπέρασμα: Όταν χάνουμε τον πνευματικόν μας προσανατολισμόν, τότε χάνουμε τις ορθές προτεραιότητες και τις ευλογίες που απορρέουν! Μη ξεχνάμε ποτέ τί το Άγιον Πνεύμα είπε: «Ιδού, η χειρ του Κυρίου δεν εσμικρύνθη, ώστε να μη δύναται να σώση, ουδέ το ωτίον αυτού εβάρυνεν, ώστε να μη δύναται να ακούση· αλλ’ αι ανομίαι σας έβαλον χωρίσματα μεταξύ υμών και του Θεού υμών, και αι αμαρτίαι σας έκρυψαν το πρόσωπον αυτού από σας, διά να μη ακούη» (Ησα.59:1-2). Δυστυχώς, συμβαίνει, όταν η ασθένεια ή άλλα προβλήματα έρχονται, όταν ακόμη ο θάνατος κτυπά την πόρτα μας, να μένουμε ανυπάκουοι, χωρίς μετάνοια και σκληρυμένοι, προσκολλημένοι σαν τα στρείδια επάνω στον βράχο των σαρκικών επιθυμιών μας. Είναι δύσκολον, στις ημέρες μας, να διακρίνεις κάποιον που ισχυρίζεται ότι είναι χριστιανός από έναν άλλον που δεν είναι! Κάποιος είπε: Πολλοί χριστιανοί φθάνουν στο τέλος της ζωής τους χωρίς ποτέ να έχουν βάλει τον Χριστόν στην πρέπουσα θέση … «Ουδείς δύναται να λατρεύη δύο κυρίους………» (Ματ.6:24) 

Ας σταθούμε και ας σκεφθούμε! Εάν πεθάνουμε απόψε τί θα συμβεί; Θα είμαστε με τον Κύριον Ιησούν ή θα κλάψουμε για το γεγονός ότι χάσαμε τόσες ευκαιρίες και ότι θα περάσουμε όλην την αιωνιότητα μακράν του Θεού σε πόνους, βάσανα και θλίψεις; Δεν θα θυμηθούμε το αίμα του Ιησού Χριστού που χύθηκε για μας και που εμείς δεν θελήσαμε ν’αξιοποιήσουμε; Ας ευχαριστήσουμε, όμως, τον ουράνιον Πατέρα μας διότι παρατείνει το νήμα της ζωής μας και μας δίνει ακόμη την ευκαιρία να σωθούμε. Ας Τον ευχαριστήσουμε, επίσης, διότι όταν δεν διακρίνουμε την αθλιότητα του εαυτού μας, τότε η παιδεία του Θεού έρχεται να μας βοηθήσει να λάβουμε επίγνωση του εαυτού μας για να μη κατακριθούμε τελικά με τον κόσμον (1Κορ.11:32).

Έρχονται συχνά στον νουν μου οι χαμένες ευκαιρίες να δώσω σε κάποιον την Καινή Διαθήκη ή να τον ευαγγελισθώ και λυπούμαι βαθύτατα! Επίσης, όταν κάποιος μου απαντήσει λέγοντάς μου «Δεν έχω καιρό», κάποιος άλλος «Δεν μ’ενδιαφέρει ο Θεός σου» ή κάποιος άλλος θα δεχθή την ΚΔ αλλά θα τη ρίξει στα σκουπίδια ή στην άκρη του δρόμου ή θα με βρίσει ή θα την σχίσει ή θα την κάψει μπροστά στα μάτια μου ή ακόμη θα με ευχαριστήσει αλλά δεν θα την διαβάσει ποτέ! Γιατί όλο αυτό; Διότι ο Ιησούς Χριστός αντικατεστάθη από τον Άγιο Βασίλη ή από ένα σωρό άλλες πλάνες διδασκαλίες και δυσειδαιμονίες. Συνεπώς, ο φόβος του Θεού δεν υπάρχει πλέον! Διότι «…το φως ήλθεν εις τον κόσμον, και οι άνθρωποι ηγάπησαν το σκότος μάλλον παρά το φώς· διότι ήσαν πονηρά τα έργα αυτών» (Ιωάν.3:19).

Πόσον διαφορετική, όμως, θα ήταν η κατάσταση μας και εκείνη του κόσμου εάν είχαμε προτιμήσει και επιδιώξει την ανανέωση και ενίσχυση του εσωτερικού μας ανθρώπου! Η ψυχή μας είναι προορισμένη να ζήσει αιωνίως. Η ψυχή μας έχει απροσμέτρητη αξία. για τον λόγον αυτόν ο Κύριος Ιησούς μας προειδοποίησε λέγοντας, «Τότε ο Ιησούς είπε προς τους μαθητάς αυτού· Εάν τις θέλη να έλθη οπίσω μου, ας απαρνηθή εαυτόν και ας σηκώση τον σταυρόν αυτού και ας με ακολουθή. Διότι όστις θέλει να σώση την ζωήν αυτού, θέλει απολέσει αυτήν· και όστις απολέση την ζωήν αυτού ένεκεν εμού, θέλει ευρεί αυτήν. Επειδή τι ωφελείται άνθρωπος εάν τον κόσμον όλον κερδήση, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή; ή τι θέλει δώσει άνθρωπος εις ανταλλαγήν της ψυχής αυτού;» (Ματ.16:24-26). Ουδείς δύναται ποτέ να εξαγοράση αδελφόν, μηδέ να δώση εις τον Θεόν λύτρον δι’ αυτόν… Η αξία της ξεπερνά την αξίαν όλου του κόσμου! (Ψαλ.49:7-9· Ματ.15:26· Μάρκ.8:36). Γιαυτό ο Κύριος μας είπε να μη φοβούμεθα εκείνους που μπορούν να θανατώσουν το σώμα αλλά που δεν μπορούν να θανατώσουν την ψυχή, αλλά να φοβηθούμε μάλλον Εκείνον που μπορεί να απολέσει την ψυχή και το σώμα εν τη γεένη (Ματ.10:28).

Είμαι βέβαιος ότι αν είχαμε πάρει στα σοβαρά το τέλος της ζωής μας από την αρχή της ζωής μας, η ζωή μας θα ήταν πολύ διαφορετική… Θα είχαμε διορθώσει τις λανθασμένες προτεραιότητες και θα είχαμε κάνει καλές εκλογές! Θα σπεύδαμε να ξεφύγουμε τον αιώνιον θάνατον… Αυτό είναι το νόημα του λόγου που είπε ο Μωυσής: «Είθε να ήσαν σοφοί, να ενόουν τούτο, να εσυλλογίζοντο το τέλος αυτών!» (Δευτ.32:29). Όταν κάποιος δεν υπακούει στις οδηγίες του Θεού αλλά περιπατεί πεισματωδώς, η ζωή του θα γεμίσει από δυσκολίες, σκοτάδι, ναυάγια και τέλος θα καταλήξει στον πνευματικό θάνατο. Τουναντίον, όταν ο άνθρωπος περιπατεί με ταπεινοφροσύνη και με φόβο Θεού, τότε ο Θεός θα τον οδηγήσει σε ό,τι καλό, θα τον διδάξει την οδόν που πρέπει να διαλέξει και θα του φανερώσει τη διαθήκη Του (Ψαλ.25:14). «Φως σπείρεται διά τον δίκαιον και ευφροσύνη διά τους ευθείς την καρδίαν» (Ψαλ.97:11)

Η πνευματική αξιολόγηση είναι για κάθε στιγμή:

Η πνευματική αξιολόγηση δεν είναι για μιά φορά το έτος αλλά για κάθε μέρα, για κάθε στιγμή της ημέρας, όταν είσαι στον πλούτο ή στη φτώχεια, στους “λόφους” ή στις “κοιλάδες”. Ποιός είναι ο σκοπός του εδαφίου, «Εαυτούς εξετάζετε αν ήσθε εν τη πίστει, εαυτούς δοκιμάζετε. Η δεν γνωρίζετε εαυτούς ότι ο Ιησούς Χριστός είναι εν υμίν; εκτός εάν ήσθε αδόκιμοι κατά τι;» (2Κορ.13:5). Όλη η Γραφή αποβλέπει στο να συγκρίνουμε και να αξιολογούμε τη ζωή μας σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού! Κάθε στιγμή της ζωής μας είναι κάτω από τον ενδελεχή έλεγχο του Πνεύματος του Θεού… Η πνευματική αξιολόγηση περιλαμβάνει την εξέταση της προηγούμενης στιγμής και τον καθορισμόν των προτεραιοτήτων για τη στιγμή που ακολουθεί … Ο Κύριος έχει τα μάτια Του επάνω μας από την αρχή του έτους μέχρι το τέλος του έτους (Δευτ.11:12), πράγμα που σημαίνει ότι η παρουσία Του είναι παρούσα, ακόμη και εν αγνοία μας, παντού όπου είμαστε ό,τι και αν κάνουμε. Ο Ιησούς είπε: «… ιδού, εγώ είμαι μεθ’ υμών πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος…» (Ματ.28:20). Υπάρχει κάποια στιγμή του χρόνου που να αποκλείεται από τις φροντίδες της αγάπης Του για μάς; Στο βιβλίο του Ιώβ είναι γραμμένο: Θεέ “… επισκέπτεσαι αυτόν (τον άνθρωπον) κατά πάσαν πρωΐαν και δοκιμάζεις αυτόν κατά πάσαν στιγμήν;» (Ιώβ 7:18). 

Οι άνθρωποι ενοχλούνται όταν οι άλλοι τους παρατηρούν και παρακολουθούν αλλά δεν ενοχλούνται όταν ο Θεός τους παρατηρεί και ο Oποίος μπορεί να βλέπει στη ζωή μας ακόμη και ό,τι είναι κρυμμένο μέσα στην καρδιά και στο πνεύμα μας. Και όλα αυτά είναι γραμμένα σε βιβλίο αναμήσεων… το οποίον θα ανοίξει, την Ημέρα της Κρίσεως. Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να συμπεριφερόμεθα όταν τα μάτια του Θεού είναι ΠΑΝΤΟΤΕ επάνω μας; Εάν η επίσκεψη ή η παρουσία ενός προσώπου δημιουργεί μέσα μου ένα δυσάρεστο συναίσθημα, όταν το σπίτι μου είναι ακατάστατο ή και εγώ δεν συμπεριφέρομαι καλά ενώπιον αυτού του προσώπου, πόσο εντονώτερο πρέπει να είναι το συναίσθημα αυτό στην παρουσία του Θεού, του οποίου οι οφθαλμοί εξετάζουν τα πάντα! «Συ γνωρίζεις το κάθισμά μου και την έγερσίν μου· νοείς τους λογισμούς μου από μακρόθεν. Εξερευνάς το περιπάτημά μου και το πλαγίασμά μου και πάσας τας οδούς μου γνωρίζεις» (Ψαλ.139:2-3). Πόσον προσεκτικοί και επιφυλακτικοί θα πρέπει λοιπόν να είμαστε! Θα πρέπει, λοιπόν, να περιμένουμε μέχρι το τέλος του έτους για να προβούμε σε μιά πνευματική αξιολόγηση ή για να εξετάζουμε τους εαυτούς μας μόνον όταν μετέχουμε στην Δείπνο του Κυρίου;

II.     ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ

Ας επαναλάβουμε μιά σκέψη που κάναμε στην αρχή αυτού του μηνύματος. Όταν προγραμματίζουμε το μέλλον μας, χάνουμε συχνά τον προσανατολισμόν μας διότι δεν κάνουμε διάκριση μεταξύ εκείνου που είναι σπουδαίου και εκείνου που δεν είναι. Δεν ξεκαθαρίσαμε τις αρχές επί τη βάσει των οποίων πρέπει να καθορίσουμε τις προτεραιότητές μας, την επιλογή των στόχων μας και τά μέτρα που θα πρέπει να πάρουμε. 

Αρχές:

Η πρώτη βασική αρχή για τον σχεδιασμό του πνευματικού μας μέλλοντος είναι η συνειδητοποίηση ότι το μέλλον είναι αβέβαιον. Ο Ιάκωβος μας λέγει με το εδάφιο 4:14 ότι δεν ξεύρομε από τί θα αποτελείται η αύριον, πολύ λιγότερον ένα ολόκληρο έτος. Όλα τα μελλοντικά μας σχέδια εξαρτώνται από τον Θεόν. Πρέπει πάντοτε να παρεμβάλουμε την έκφραση: «Εάν ο Κύριος θελήση».

Η δεύτερη βασική αρχή είναι, είτε το πιστεύομε είτε όχι, είτε το δεχόμαστε είτε όχι, είτε το επιθυμούμε είτε όχι, ο Θεός υπάρχει και μία ημέρα: «…πρέπει πάντες να εμφανισθώμεν έμπροσθεν του βήματος του Χριστού, διά να ανταμειφθή έκαστος κατά τα πεπραγμένα διά του σώματος καθ’ α έπραξεν, είτε αγαθόν είτε κακόν» (2Κορ.5:10). Υπάρχουν νόμοι και πνευματικές πραγματικότητες που είναι αναντίρρητοι. Ας αναφέρουμε μερικούς από αυτούς:

• «Μη καυχάσαι εις την αύριον ημέραν… ιδού, τώρα καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού, τώρα ημέρα σωτηρίας» (Παρ.27:1· 2Κορ.6:2). Εάν κάποιος περιμένει να μετανοήσει και να επιστραφεί στον Χριστόν αύριον, μπορεί να πεθάνει σήμερα! Η καλύτερη προετοιμασία για το αύριο είναι να κάνεις πλήρη χρήση του σήμερα.
• «Αλλά ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή» (Ματ.6:33).
• «Εις τον όστις λοιπόν εξεύρει να κάμνη το καλόν και δεν κάμνει, εις αυτόν είναι αμαρτία» (Ιάκ.4:17).
• Εάν αποβάλεις την αγαθήν συνείδησιν θα ναυαγήσεις εις την πίστιν (1Ti.1:19);
• «Ζητείτε ειρήνην μετά πάντων, και τον αγιασμόν, χωρίς του οποίου ουδείς θέλει ιδεί τον Κύριον» (Εβρ.12:14).
• «Ουδείς δύναται δύο κυρίους να δουλεύη· διότι ή τον ένα θέλει μισήσει και τον άλλον θέλει αγαπήσει, ή εις τον ένα θέλει προσκολληθή και τον άλλον θέλει καταφρονήσει. Δεν δύνασθε να δουλεύητε Θεόν και μαμμωνά» (Ματ.6:24).
• «Αφιέρονε τα έργα σου εις τον Κύριον, και αι βουλαί σου θέλουσι στερεωθή» (Παρ.16:3).

Προτεραιότητες:

Όσον αφορά τις προτεραιότητες, θα ήθελα να αναφερθώ σε δύο παραδείγματα: Οι απόστολοι, στην προσπάθειά τους να υπηρετήσουν τους πιστούς, είχαν αμελήσει εκείνο που ήταν το πιό σπουδαίο: να εμμένουν εν τη προσευχή και τη διακονία του λόγου (Πραξ.6:2-4). Ευθύς ως κατενόησαν τούτο άλλαξαν αμέσως την τακτική τους! Ο Μωυσής ήταν υπεφορτωμένος με το βαρύ φορτίο να κρίνει τον λαόν όλη την ημέρα. Ευθύς ως ο Ιοθόρ, ο πενθερός του, διεπίστωσε και επεσήμανε το λάθος στον Μωυσή, εκείνος, όντας άνθρωπος ταπεινός, άλλαξε τη πρακτική του αμέσως! (Έξοδ.18:17-22). Μπορούμε συνεπώς να συμπεράνουμε ευκόλως ότι: Οι ηγέτες πρέπει να ενεργούν ως πραγματικοί «ηγέτες» και όχι ως πυροσβέστες! Πρέπει να είναι προσεκτικοί, να βάζουν τις σωστές προτεραιότητες και να διακρίνουν εκείνο που είναι σπουδαίο από εκείνο που δεν είναι. Μιά τέτοια συμπεριφορά σώζει τους ηγέτες από μέριμνες και απογοητεύσεις ως και από ανώφελες απασχολήσεις που τους εμποδίζουν να τελειώσουν τα καθήκοντά τους πριν από το τέλος της ημέρας ή της εβδομάδος ή της ζωής τους… Πρέπει να «σπεύδουν βραδέως» και να προσπαθούν να κάνουν περισσότερα με λιγότερες προσπάθειες. Είναι γνωστόν, ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη απώλεια χρόνου, κόπου και χρημάτων από έργα ατελείωτα ή να περνάς από το ένα αντικείμενο σε άλλο… Η διάκριση είναι, λοιπόν, απολύτως αναγκαία!

Οι αναφερθείσες αρχές και προτεραιότητες μας οδηγούν σε ένα άλλο συμπέρασμα: Πρέπει να αποφεύγουμε τα πολλά προγράμματα και τις πολλές δραστηριότητες που εξαντλούν τα πρόσωπα και τους αποσπούν από τα σπουδαία. «Ουδείς στρατευόμενος εμπλέκεται εις τας βιωτικάς υποθέσεις, διά να αρέση εις τον στρατολογήσαντα» (2Τιμ.2:4). Είναι δυνατόν να πέσουμε εύκολα στην παγίδα να πιστεύσουμε ότι γινόμαστε πιό σπουδαίοι και αναντικατάστατοι όταν είμαστε υπεραπασχολημένοι, ενώ στην πραγματικότητα έχομε πάρα πολλή “σαβούρα” στη ζωή μας και πρέπει να προβούμε σε ένα είδος ριζικής «αποσαβουρώσεως», ακριβώς όπως κάνουν τα καράβια που κινδυνεύουν να βυθισθούν και που πρέπει να πετάξουν στη θάλασσα μέρος του φορτίου τους. Αυτό είναι αληθές όχι μόνον για τα άτομα αλλά επίσης και για τις εκκλησίες, όταν «ωθούνται» από πολλά προγράμματα που τις εξαντλούν. Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός είπε στη Μάρθα: «…Μάρθα, Μάρθα, μεριμνάς και αγωνίζεσαι περί πολλά· πλην ενός είναι χρεία· η Μαρία όμως εξέλεξε την αγαθήν μερίδα, ήτις δεν θέλει αφαιρεθή απ’ αυτής» (Λουκ.10:41-42). 

Επιλογές:

Όσον αφορά τις επιλογές μας, η καλύτερη είναι να διαλέξουμε τη ζωή! Η αληθινή ζωή δεν είναι παρά ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός ο Σωτήρας μας. Σ’αυτόν πρέπει να εμπιστευθούμε τους εαυτούς μας, στην αγάπη Του και στη σοφία Του! Θα ήθελα να αναφερθώ σε δύο πολύ γνωστά εδάφια «Ιδού, εγώ έθεσα ενώπιόν σου σήμερον την ζωήν και το αγαθόν (ευλογία), και τον θάνατον και το κακόν (κατάρα)» (Δευτ.30:15) και το άλλο, «Μετά πάσης φυλάξεως φύλαττε την καρδίαν σου· διότι εκ ταύτης προέρχονται αι εκβάσεις της ζωής» (Παρ.4:23). Όταν θέλει κανείς να πυροβολήσει με ένα όπλο, γεμίζει το όπλο, σημαδεύει τον στόχο και μετά πατάει τη σκανδάλη. Από τη στιγμή που η σφαίρα βγήκε από το όπλο, δεν μπορεί πλέον να αλλάξει την τροχιά της και τον προορισμόν της. Κάτι παρόμοιο, αν μη ταυτόσημο, συμβαίνει και με τις ηθικές επιλογές μας. Αφού γίνει μιά ηθική επιλογή είναι αδύνατον να αλλάξει κανείς την κατάληξη της τροχιάς της. Κάποιος είπε: «Οι εκλογές μας είναι εκείνες … που δείχνουν ποίοι πραγματικά είμαστε, πολύ περισσότερο από τις ικανότητές μας». Αυτή η ίδια αρχή επισημαίνεται σαφώς στον λόγον του Θεού με το εδάφιο, «Επειδή ηγάπησε κατάραν, ας έλθη επ’ αυτόν· επειδή δεν ηθέλησεν ευλογίαν, ας απομακρυνθή απ’ αυτού!» (Ψαλ.109:17). Ο προφήτης Ιερεμίας το εκφράζει θαυμαστώς με το εδάφιο λέγων: «Κύριε, γνωρίζω ότι η οδός του ανθρώπου δεν εξαρτάται απ’ αυτού· του περιπατούντος ανθρώπου δεν είναι το να κατευθύνη τα διαβήματα αυτού» (Ιερ.10:23). Ο Θεός διευθύνει τα γεγονότα της ζωής μας βάσει των επιλογών μας, προκειμένου το θέλημά Του να εκπληρωθεί στη ζωή μας. Ας φοβηθούμε, λοιπόν, τον Κύριον και ας αγρυπνούμε επί της συμπεριφοράς μας! Ας προσέχουμε τις επιλογές μας! Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον είναι γραμμένο, «Υιέ μου, δος την καρδίαν σου εις εμέ, και ας προσέχωσιν οι οφθαλμοί σου εις τας οδούς μου» (Παρ.23:26) ως επίσης, «Να σοι δώση κατά την καρδίαν σου και να εκπληρώση πάσαν βουλήν σου!» (Ψαλ.20:4). Ας ενθυμηθούμε δύο παραδείγματα καλών επιλογών του Μαροδοχαίου και της Εσθήρ στο βιβλίο της Εσθήρ που πήραν την απόφαση του θανάτου για να σώσουν τον λαόν τους και εκείνο του Αβραάμ ως προς τον Λώτ που παρεχώρησε την πρωτοβουλίαν της εκλογής στον Λώτ. Η εκλογή τους με πνεύμα εντιμότητος, πιστότητος, αγάπης για τα πνευματικά πράγματα και ο αλτρουισμός τους τους οδήγησε σε άνευ προηγουμένου επιτυχίες, σε ευλογίες και σε αιώνιον μνημόσυνον. Τι θα μπορούσαμε, επίσης, να ειπούμε για τον Δανιήλ και τους φίλους του; Είδαμε στην περίπτωσή τους να εφαρμόζονται τα λόγια του Θεού: «Επειδή έθεσεν εις εμέ την αγάπην αυτού, διά τούτο θέλω λυτρώσει αυτόν· θέλω υψώσει αυτόν, διότι εγνώρισε το όνομά μου. Θέλει με επικαλείσθαι, και θέλω εισακούει αυτού· μετ’ αυτού θέλω είσθαι εν θλίψει· θέλω λυτρόνει αυτόν και θέλω δοξάζει αυτόν. Θέλω χορτάσει αυτόν μακρότητα ημερών και θέλω δείξει εις αυτόν την σωτηρίαν μου» (Ψαλ.91:14-16). Όταν ο άνθρωπος συμμορφώνεται με το θέλημα του Θεού όλα τα πράγματα που συμβαίνουν στη ζωή του συνεργούν στην εκπλήρωση του θελήματος του Θεού στη ζωή του.

Ας απορρίψουμε λοιπόν τα πρόσκαιρα πράγματα για τα αιώνια. Ας δώσουμε στον Θεόν την πρώτη θέση. Η πιό μεγάλη αμαρτία είναι να μη αγαπάμε τον Θεόν όπως πρέπει. Εάν κάποιοι αμέλησαν να πλύνουν τις αμαρτίες του με το αίμα του Ιησού Χριστού, ας μάθουν ότι οι αμαρτίες τους θα γίνουν λευκές σαν το χιόνι (Ησα.1:18), υπό την προϋπόθεση ότι θα τις ομολογήσουν ειλικρινά και με κατα Θεόν λύπη· και ας το κάνουν ΤΩΡΑ. Ο Θεός δεν μπορεί να μας ευλογήσει όταν είμαστε με αμαρτίες που δεν ομολογήσαμε, είτε πρόκειται για αμαρτίες που διαπράξαμε είτε για το καλό που αμελήσαμε να κάνουμε. Τώρα είναι ο ευπρόσδεκτος καιρός. Σήμερα είμαστε ακόμη εν ζωή. Αύριο δεν ξεύρουμε αν θα ζούμε! Εάν συνειτοποιήσουμε ότι κτίζουμε για την αιωνιότητα, τότε οι εκλογές μας και οι προτεραιότητές μας θα επηρεασθούν σοβαρώς! Το «συνθημά μας» ας είναι, «Μακρυά από την κόλαση». Ας προσέξουμε λοιπόν τί ακούομε και πώς ακούομε και ας προσπαθήσουμε να κάνουμε πλήρη χρήση των όσων ο Θεός προετοίμασε για μας ως κληρονομιά μας εν Χριστώ!

Αντικειμενικοί σκοποί:

Η Αγία Γραφή μας λέγει «… είναι αποφασισμένον εις τους ανθρώπους άπαξ να αποθάνωσι, μετά δε τούτο είναι κρίσις» (Εβρ.9:27). Συνεπώς, πού θα περάσουμε την αιωνιότητα; Ο σκοπός μας θα πρέπει να είναι η σωτηρία μας και ο αγιασμός μας. Οι χριστιανοί πρέπει να προσπαθούν να καταστρέψουν τα τυχόν είδωλά τους (Ησα.27:9) και να παράγουν καρπόν διά της δυνάμεως του Αγίου Πνεύματος. Είδα στη ζωή μου ανθρώπους που κατέστρεφαν το «σήμερα» μεριμνούντες για τό «αύριο»! «Βεβαίως ο άνθρωπος περιπατεί εν φαντασία· βεβαίως εις μάτην ταράττεται· θησαυρίζει, και δεν εξεύρει τις θέλει συνάξει αυτά» (Ψαλ.39:6). Αντί να τρέχουν προς τον σκοπόν διά το βραβείον της άνω κλήσεως του Θεού εν Χριστώ Ιησού (Φιλιπ.3:14) και να αναπαύονται στις φροντίδες της αγάπης του Θεού, να ζουν με ειρήνη και να ρίχνουν όλα τα φορτία τους επάνω Του, τρέχουν και γεμίζουν τις καρδιές τους από μέριμνες, για πράγματα που δεν πρόκειται ενδεχομένως ποτέ να συμβούν! Εάν έχουμε σωθεί με τη χάρη Του και ο Ιησούς Χριστός έχει γίνει ο Κύριός μας και ο Διδάσκαλός μας, ο Βασιλεύς της ζωής μας, ας προσευχόμαστε για την οικοδομή μας και ας ζητούμε από τον Κύριον να σώσει επίσης και άλλα πρόσωπα με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματός Του. Ας προσευχόμαστε, επίσης, ο Κύριος να μας καταστήσει ικανούς να παράγουμε έργα καλά, άξια του ονόματος του Κυρίου Ιησού Χριστού, ώστε το όνομά Του να μπορεί να δοξάζεται…

Ενίοτε οι σκοποί μας δεν είναι τόσον σαφείς στο πνεύμα μας ούτε τόσον καθαροί όσον θα έπρεπε να είναι. Κάποτε, πίσω από τους υποτιθέμενους πνευματικούς σκοπούς μας είναι κρυμμένη «η ανομία των αγίων πραγμάτων» (Εξοδ.28:38). Ας μη ξεχνούμε την περίπτωση του Ανανία και της Σαπφείρας, της γυναίκας του (Πράξ.5:1): Θέλομε πραγματικά να γίνουμε πιό πνευματικοί ή να φαινόμαστε πιό πνευματικοί; Μερικοί πιστοί, γνωρίζοντας ότι ο Θεός ευλογεί τον άνθρωπο και τον κάνει να ευδοκιμεί, ενδιαφέρονται μόνον για τις υλικές ή κοσμικές ή κοινωνικές ή εκκλησιαστικές τους επιτυχίες: μιά καλή εργασία, ένα καλό γάμο, μιά καλή φήμη κ.λπ ……. για τη δόξα του Θεού! …… Δεν ενδιαφέρονται ταπεινά για τη δόξα ΕΚΕΙΝΟΥ που τους έσωσε από την αιώνια καταδίκη.

Μέτρα:

Το μέτρον, το πιό σπουδαίο, για την πραγματοποίηση των πνευματικών στόχων μας είναι να επιμένουμε να «ευθετούμε την οδόν μας» αδιαλείπτως σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού. Όταν λέγω να «ευθετούμε την οδόν μας», εννοώ να βάζουμε τάξη στη ζωή μας δηλαδή να την απαλλάσουμε από κάθε γνωστή αμαρτία, αδυναμία, κακή συνήθεια ή πάθος διά της μετανοίας, της εξομολογήσεως και της πίστεως. Το καλύτερο μέτρο είναι να διατηρεί κανείς μιά καθαρή συνείδηση, μιά άπταιστη συνείδηση ενώπιον Θεού και ανθρώπων (Πράξ.24:16). Η συνείδησή μας διατηρείται καθαρή όταν αποφεύγουμε την αμαρτία αλλά επίσης όταν τηρούμε τις υποσχέσεις μας. Άλλως μολύνεται! Διαβάζουμε στήν επιστολή του Ιακώβου 4:17, «Εις τον όστις λοιπόν εξεύρει να κάμνη το καλόν και δεν κάμνει, εις αυτόν είναι αμαρτία». Μιά τέτοια κατάσταση πνεύματος και καρδιάς δεν μπορεί να επιτευχθεί και να διατηρηθεί χωρίς ο άνθρωπος να έχει περάσει από την πείρα μιάς πλήρους παραχωρήσεως στον Θεόν και στο θέλημά Του. Τέτοιο είναι το παράδειγμα των χριστιανών που αναφέρονται από τον Παύλο: «και ουχί μόνον καθώς ηλπίσαμεν, αλλ’ εαυτούς έδωκαν πρώτον εις τον Κύριον και εις ημάς διά θελήματος του Θεού» (2Κορ.8:5). Μιά τέτοια κατάσταση πνεύματος και ψυχής δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς πνεύμα ειλικρινούς υπακοής και πίστεως. Είναι γραμμένο ότι χωρίς τον Ιησούν Χριστόν δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε. ΝΑΙ, ΑΛΛΑ ο Θεός δεν μπορεί τίποτε να κάνει στη ζωή μας χωρίς τη δική μας αποφασιστικότητα και προθυμία. Πόσες φορές οι προσευχές μας μένουν χωρίς αποτέλεσμα διότι δεν είναι συνδεδεμένες με απόφαση να υπακούσουμε αλλά δεν είναι παρά μιά ευχή ή ένα όνειρο! Επιθυμίες που δεν καταλήγουν σε πραγματικές αποφάσεις είναι ανώφελες. 

Τρείς νέοι θέλησαν να μάθουν αγγλικά. Ξεκίνησαν μαζί αλλά μόνον ένας από αυτούς έμαθε τελικά τα αγγλικά. Οι δύο άλλοι απλώς επιθυμούσαν να μάθουν αλλά μόνον ο ένας ΗΘΕΛΕ, ήταν δηλ. αποφασισμένος να μάθη και να κατακτήσει τη γλώσσα. Είχε πάρει την απόφαση να μη χάσει ποτέ στιγμή αλλά να κάνει κάθε μέρα το καθήκον του! Όταν ο πιστός θέλει πραγματικά το θέλημα του Θεού, τότε η μετάνοιά του, η εμπιστοσύνη του στον Θεόν, η σχολαστική υπακοή του και η προσευχή του κατά το μέτρον της πίστεως του αποτελούν στην πραγματικότητα το κλειδί της πνευματικής του θεραπείας και της αληθούς και συνεχούς αναζωπυρώσεώς του (1Βασιλ.8:37-39 και 2Χρον.7:14). Φαίνεται ότι αρκετοί είμαστε εκείνοι που ξεχάσαμε εκείνο που ο Ιησούς, ο Κύριός μας είπε: «Επειδή στενή είναι η πύλη και τεθλιμμένη η οδός η φέρουσα εις την ζωήν, και ολίγοι είναι οι ευρίσκοντες αυτήν» (Ματ.7:14). Ο φιλόσοφος Kant είπε: «Δεν υπάρχει υποκατάστατο της καλής θελήσεως». 

Τίποτε, απολύτως τίποτε δεν μπορεί να γίνει στη ζωή μας χωρίς μετάνοια και πίστη στα λόγια του Θεού (Μάρκ.1:15) που είναι και θα είναι πάντοτε τα μόνα μέσα, όχι μόνον για τη σωτηρία μας αλλά επίσης και για την πρόοδόν μας στον πρακτικό αγιασμό. Είναι ο μόνος τρόπος να μεταβαίνει κανείς ‘από δυνάμεως εις δύναμιν και από δόξης εις δόξαν’. Τίποτε, απολύτως τίποτε, δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί στη ζωή εάν κάποιος υπακούει σε ορισμένα πράγματα και παρακούει συνεχώς σε άλλα που του είναι γνωστά: Αυταπατάται! Δεν υπακούει στις εντολές του Θεού εξ όλης καρδίας! «Του εκκλίνοντος το ωτίον αυτού από του να ακούη τον νόμον, και αυτή η προσευχή αυτού θέλει είσθαι βδέλυγμα» (Παρ.28:9). Η ανυπακοή οδηγεί σε αιχμαλωσία. Εάν ζω σε κατάσταση πνευματικής ανταρσίας τί θα συμβεί; Εάν κάποιος αμελεί να κάνει ένα γνωστό καθήκον του, είναι ποτέ δυνατόν να πληρωθεί με το Άγιον Πνεύμα; Και η τραγωδία είναι ότι, ενώ αρνείται να υπακούσει, ζητά την οδηγία του Αγίου Πνεύματος! Καλόν είναι να ενθυμούμεθα τί ο Πέτρος είπε σε ένα από τα πρώτα κηρύγματά του: «Προς εσάς πρώτον ο Θεός αναστήσας τον Υιόν αυτού Ιησούν απέστειλεν αυτόν διά να σας ευλογή όταν επιστρέφητε έκαστος από των πονηριών υμών» (Πράξ.3:26). Τίποτε, απολύτως τίποτε, δεν μπορεί να γίνει χωρίς βαθιά γνώση του λόγου του Θεού και τη μελέτη του, ημέρα και νύκτα, ώστε να είμαστε προσεκτικοί να κάνουμε πιστά σύμφωνα με όσα είναι γραμμένα. Τότε και μόνον τότε θα φερόμεθα μετά συνέσεως και η οδός μας θα ευοδώνεται σε ό,τι κάνομε (Ιησούς του Ναυή 1:8-9· Ψαλ.1:3). Τίποτε, απολύτως τίποτε, δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς μιά ζωή γεμάτη προσευχή και πλήρη εξάρτηση από τον Θεόν. Εάν έχουμε εμπιστοσύνη στον Κύριον, εάν ευφραινόμεθα εις Αυτόν, εάν κάνουμε το καλόν και αν αναθέτουμε την οδόν μας σ’Αυτόν, δεν θά είμαστε μόνον προστατευμένοι, αλλά θα ενεργεί υπέρ ημών και θα μας δώσει την επιθυμία της καρδιάς μας (Ψαλ.37:3-5). «Είθε να ήκουες τα προστάγματά μου τότε η ειρήνη σου ήθελεν είσθαι ως ποταμός και η δικαιοσύνη σου ως κύματα θαλάσσης» (Ησα.48:18). Τίποτε, απολύτως τίποτε, δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί στη ζωή μας αν δεν είμαστε πλήρεις Πνεύματος Αγίου και δεν ζητούμε την οδηγία του, την επέμβασή Του και τη δύναμή Του (Ψαλ.25:5-9· 73:24· 119:35· 139:24· 143:10· Ιωάν.16:13· Εφεσίους 5:18). Τότε και μόνον τότε θα μπορούμε να κάνουμε έργα καλά και να μεταδίδουμε τον Χριστόν στους άλλους. Μόνον διά της πίστεως στον Ιησού Χριστό μπορούμε να είμαστε προετοιμασμένοι για το αύριον.

III.      ΜΟΝΟΝ Ο ΘΕΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

Επειδή γνωρίζω ότι μόνον ο Θεός μπορεί να κάνει μιά πραγματική πνευματική αξιολόγηση διότι Αυτός είναι ο μόνος που γνωρίζει τα πάντα για μένα, επαναλαμβάνω συχνά την εξής προσευχήν: “Πατέρα, δείξε μου πώς ΕΣΥ με βλέπεις … Άνοιξε τα μάτια μου, άνοιξε τα αυτιά μου, ώστε να μπορέσω να Σε ιδώ και να καταλάβω τις ενέργειές Σου. Δείξε μου σε τι υστερώ από τη χάρη Σου… τί μου χρειάζεται, διότι θέλω να είμαι πλήρης και να μη υστερώ σε τίποτε… Κύριε, θέλω να σου είμαι ευάρεστος κατά πάντα. Βοήθησέ με να ειπώ στο τέλος των ημερών μου: «Τον αγώνα τον καλόν ηγωνίσθην, τον δρόμον ετελείωσα, την πίστιν διετήρησα» (2Τιμ.4:7).

Ο Θεός είναι Εκείνος που θα κάνει μιά μέρα την πραγματική πνευματική αξιολόγηση του χαρακτήρος μας και των δραστηριοτήτων μας. Εμείς επί του παρόντος ας κάνουμε μιά πνευματική αξιολόγηση σύμφωνα με τη γνώση και το πνευματικό φως που έχομε… Εάν η συνείδησή μας δεν μας κατακρίνει, τούτο δεν σημαίνει όλα τα πραγματα είναι ΣΩΣΤΑ σ’εμάς. Εάν δεν αισθανόμεθα ένοχοι, τούτο δεν σημαίνει ότι είμαστε δεδικαιωμένοι. Eκείνος που μας κρίνει είναι ο Κύριος (1Κορ.4:4). «διότι εάν μας κατακρίνη η καρδία, βεβαίως ο Θεός είναι μεγαλήτερος της καρδίας ημών και γνωρίζει τα πάντα. Αγαπητοί, εάν η καρδία ημών δεν μας κατακρίνη, έχομεν παρρησίαν προς τον Θεόν, και ό,τι αν ζητώμεν λαμβάνομεν παρ’ αυτού, διότι φυλάττομεν τας εντολάς αυτού και πράττομεν τα αρεστά ενώπιον αυτού» (1Ιωάν.3:20-22). Συμπεραίνομε λοιπόν ότι ο Θεός ΣΥΓΚΑΤΑΒΑΙΝΕΙ να απαντά ευμενώς στα αιτήματά μας σύμφωνα με όσα γνωρίζομε περί του εαυτού μας και όχι βάσει των όσων ο Κύριος γνωρίζει για μάς. Πρέπει λοιπόν να ειπούμε: Κύριε, «ό,τι δεν βλέπω, συ δίδαξόν με· εάν έπραξα ανομίαν, δεν θέλω πράξει πλέον» (Ιώβ 34:32). Εξάλλου, υποσχέθηκε να μας οδηγεί μεχρι λευκών τριχών. Δεν θα το κάνει εάν Του το ζητήσουμε; Συνεπώς, πάσαν την ΜΕΡΙΜΝΑΝ και τα ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ μας ας ρίψομε επ’ Αυτόν. Ας θέσομε την εμπιστοσύνη μας σ’Αυτόν, διότι Αυτός φροντίζει περί ημών (1Πέτ.5:7) και ας μη καταστρέφουμε το παρόν μας μεριμνούντες περί του μέλλοντός μας. Ας προσέξομε, επίσης, την προτροπή του Αγίου Πνεύματος: «Σύρθητε, σύρθητε, εξέλθετε εκείθεν, μη εγγίσητε ακάθαρτον· εξέλθετε εκ μέσου αυτής· καθαρίσθητε σεις οι βαστάζοντες τα σκεύη του Κυρίου· διότι δεν θέλετε εξέλθει εν βία, ουδέ μετά φυγής θέλετε οδοιπορήσει· διότι ο Κύριος θέλει υπάγει έμπροσθέν σας και ο Θεός του Ισραήλ θέλει είσθαι η οπισθοφυλακή σας» (Ησα.52:11-12). Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνούμε ότι για να μπορέσουμε να απαλλαγούμε από μιά αμαρτία, από μιά αδυναμία και από ένα πάθος, ο μόνος τρόπος για να το επιτύχουμε είναι να ομολογήσουμε ειλικρινώς την «πληγή της καρδιάς μας» και Εκείνος που είναι δίκαιος και πιστός όχι μόνον θα μας συγχωρήσει αλλά και θα μας καθαρίσει από την αμαρτία μας δηλαδή θα μας ελευθερώσει από την πνευματική μας αιχμαλωσία! (1Ιωάν.1:9). Επί πλέον, επειδή ο Θεός μας καλεί να παραχωρηθούμε σ’Αυτόν, ας Τον υπακούσουμε με όλη μας την καρδιά. Εάν, φίλε μου, έχεις παραχωρήσει πραγματικά τον εαυτόν σου στον Θεόν σήμερα, μη ξαναπαραχωρηθείς αύριο, σαν να μη είχες παραχωρηθεί σ’Αυτόν αλλά μείνε σταθερός και τήρησε την υπόσχεση που έδωσες στον Θεόν εχθές.

Και μία τελευταία σκέψη που είναι αναγκαία για την εσωτερική μας ειρήνη και ενθάρρυνση: Ο Θεός μας υποσχέθηκε τη παρουσία Του και τις φροντίδες της αγάπης Του· η παρουσία του είναι ήδη παρούσα, πρέπει να την θεωρήσουμε δική μας διά της πίστεως και διά του φόβου του Κυρίου. Εάν αποφασίσαμε να υπακούσουμε και να παραχωρηθούμε τελείως στον Θεόν και εάν πήραμε τον σταυρόν μας για να τον ακολουθήσουμε, δεν υπάρχει ανάγκη να ανησυχούμε για την πνευματική μας ανάπτυξη και το πνευματικό μας μέλλον. Η Γραφή λέγει: «Μη μεριμνάτε περί μηδενός, αλλ’ εν παντί πράγματι ας γνωρίζωνται τα ζητήματά σας προς τον Θεόν μετ’ ευχαριστίας διά της προσευχής και της δεήσεως» (Φιλιπ.4:6). Η πνευματική μας αύξηση και αποτελεσματικότης συμπεριλαμβάνονται! Καμία ανησυχία για τη ζωή μας! Ο Θεός φροντίζει τα πάντα! Έχει για μας βουλές ειρήνης και ουχί κακού! Ενδιαφέρεται για πνευματική μας προκοπή περισσότερο από ό,τι εμείς! Ας ενθυμούμεθα τα λόγια του Ψαλμωδού: «… ευφραίνου εν Κυρίω, και θέλει σοι δώσει τα ζητήματα της καρδίας σου. Ανάθες εις τον Κύριον την οδόν σου και έλπιζε επ’ αυτόν, και αυτός θέλει ενεργήσει…» (Ψαλ.37:3-6). Εκείνος που έχει κάνει το θέλημα του Θεού, εκείνος είναι που θα εισέλθη στην ανάπαυση του Θεού, καθώς είναι γραμμένο στην Εβραίους κεφ.4.

Κλείνοντας, θα ήθελα να προτρέψω εκείνους που έχουν καταλάβει την πρόσκληση του Κυρίου αλλά που ακόμα δεν έκαναν τη θαυμαστή πείρα μιάς πλήρους παραχωρήσεως στον Θεόν (στον Θεόν και όχι στην εκκλησία ή στο έργο του Θεού), να προβούν σ’αυτό το διάβημα διά της πίστεως και εν τω φόβω του Κυρίου. Μετά, η πνευματική τους αύξηση και τα σχέδιά τους ως επίσης και η δόξα του ονόματος του Κυρίου στη ζωή τους θα είναι εγγυημένα! Αυτό σημαίνει ότι ο Θεός θα κάνει τελικά ευνοϊκή πνευματική αξιολόγηση μπροστά στον θρόνον Του! Ο Κύριος που άρχισε μέσα μας αυτό το καλό έργο δεν θα το ολοκληρώση; (Φιλιπ.1:6). Ο Θεός που μας εκάλεσε να ζήσουμε και να απολαύσουμε μιά τέτοια ζωή γνωρίζει καλώς ότι είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί. «ΠΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΟΣΤΙΣ ΣΑΣ ΚΑΛΕΙ, ΟΣΤΙΣ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΕΚΤΕΛΕΣΕΙ» (1Θεσ.5:23-24). Δεν θα σε αφήσει ούτε θα σ’εγκαταλείψει (Εβρ.13:5). Είναι πάντοτε μαζί σου μέχρι της συντελείας του αιώνος (Ματ.28:20). Αμήν!

Ιωάννης Μπαλτατζής

baltatzis@skynet.be

jean.baltatzis@gmail.com

http://wordstaughtbythespirit.com