“Λόγοι διδακτοί Πνεύματος” (1Κορ.2:13)
Διακονία πνευματικών μηνυμάτων μέσω διαδικτύου προς δόξαν Θεού
Η αποτελεσματική ένθερμος προσευχή…
“O δε Θεός δεν θέλει κάμει την εκδίκησιν των εκλεκτών αυτού των βοώντων προς αυτόν ημέραν και νύκτα, αν και μακροθυμή δι’ αυτούς;” (Λουκ.18:7)
Εντολή και οδηγίες
Κατά ανάγνωσή μου της παραβολής της χήρας που ενοχλούσε τον άδικον κριτήν – από τον οποίον ζητούσε να της κάνει δικαιοσύνη έναντι του αντιδίκου της – ελέγχθηκα πολύ από την έκφραση, «… ότι πρέπει πάντοτε να προσεύχωνται και να μη αποκάμνωσι»… (Λουκ.18:1-6). Επικεντρώθηκε εκεί η προσοχή μου διότι είδα να καλείται ο άνθρωπος να είναι πάντοτε και σε όλες τις περιπτώσεις σε πνεύμα προσευχής και εξαρτήσεως… Έγραψα αμέσως στις σημειώσεις μου: “Συγχώρησέ με, Κύριε…!” Ο Κύριος ήξευρε τί ήθελα να του ειπώ… Καθώς συνέχιζα την ανάγνωσή μου, εξεπλάγην από το εδάφιον 18:7, το οποίον λέγει, “ο δε Θεός δεν θέλει κάμει την εκδίκησιν των εκλεκτών αυτού των βοώντων προς αυτόν ημέραν και νύκτα, αν και μακροθυμή δι’ αυτούς;” Το πνεύμα μου σταμάτησε στην έκφραση: “αν και μακροθυμή δι’ αυτούς”! Αντιλαμβάνομαι ότι η έκφραση αυτή σημαίνει πως θα κάνει μεν εκδίκηση υπέρ αυτών αν και τους ανέχεται επί μακρόν πριν επέμβη υπέρ αυτών! Τότε, είπα στον εαυτόν μου: “Γιάννη, προσπάθησε να βρεις τον λόγον για τον οποίον ο Θεός ασκεί υπομονή και μακροθυμία προς εσένα πριν επέμβη υπέρ σού!” Τότε θυμήθηκα το εδάφιο που λέγει: “Ή καταφρονείς τον πλούτον της χρηστότητος αυτού και της υπομονής και της μακροθυμίας, αγνοών ότι η χρηστότης του Θεού σε φέρει εις μετάνοιαν;” (Ρωμ.2:4). «Φρόντισε να εννοήσεις, Γιάννη, τον λόγον για τον οποίον ο Κύριος κάνει υπομονή ή/και μακροθυμία πριν ενεργήσει υπέρ σού!» Αυτή η ‘πρόκληση’ προκάλεσε μέσα μου μιά σειρά ερωτήσεων: Τί ζητάει από μένα; Ποίοι είναι οι όροι που πρέπει να εκπληρωθούν στη ζωή μου, ώστε ο Θεός να εισακούσει την προσευχή μου και να ενεργήσει; Επιμονή στην προσευχή – διότι η αληθινή πίστη επιμένει – ή ειλικρίνεια στο αίτημά μου; Ίσως κάτι για το οποίο πρέπει να μετανοήσω; Oίκτο για εκείνους που πάσχουν; Υπομονή για όσους είναι δύσκολον να τους υπομείνεις; Kατανόηση για όσους έχουν ανάγκη από κατανόηση ή ακόμη συγχώρηση πρός όλους εκείνους που με προσέβαλαν; Τί, Κύριε; Διότι είναι γραμμένο ότι έχομε χρείαν υπομονής, ώστε ΑΦΟΥ ΚΑΝΩΜΕ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, να λάβωμε την επαγγελία (Εβρ.10:36). Δεν είναι αυτός ο λόγος που ο Ιησούς καθώς τελείωνε την παραβολήν Του είπε: «Πλην ο Υιός του ανθρώπου, όταν έλθη, άρα γε θέλει ευρεί την πίστιν επί της γης;» Η πραγματική πίστη επιμένει…(1Θεσ.5:16-18; Ματ.7:7-11), έχει υπομονή… και αντοχή. Δεν είναι έτσι; Γιατί λοιπόν είναι γραμμένο: “ο δε Θεός δεν θέλει κάμει την εκδίκησιν των εκλεκτών αυτού των βοώντων προς αυτόν ημέραν και νύκτα …”;
Όταν ήμουνα νέος και νεοεπιστραφείς στον Χριστόν, προσπαθούσα να αποστηθίζω ωραίες εκφράσεις της Γραφής, να τις συνδυάζω, να κάνω ένα είδος συνθέσεως, για να κάνω όμορφες και εντυπωσιακές προσευχές. Συχνά, σ’αυτήν την ‘φιλολογική’ μου προσπάθεια, έχανα ενίοτε τον στόχο και το αίτημά μου στην προσευχή. Αλλά ο Κύριος δεν άργησε να με ελέγξει και να μου δείξει ότι ακολουθούσα λανθασμένο δρόμο… Ο Θεός δεν δίνει σημασία στο πομπώδες των λέξεών μας και στην ποικιλία των εκφράσεων μας αλλά στην ειλικρίνεια και στην αφιέρωση της καρδιάς μας. Κάποιος είπε: “Το κλειδί ανοίγει την πόρτα όχι γιατί είναι χρυσό, αλλά γιατί ταιριάζει στην κλειδαριά.”
Μ’εδίδαξε να Τον πλησιάζω σαν μικρό παιδί και να απευθύνω σ’Αυτόν απ’ευθείας τα αιτήματά μου! Να ζητώ καθαρά, χωρίς περιστροφές και χωρίς μάταιες επαναλήψεις και πολυλογίες, εκείνο που ήθελα, “υπενθυμίζοντάς” Του, συγχρόνως, σαν μικρό παιδί, τις υποσχέσεις Του! Μ’εδίδαξε, ότι μετά από λίγα λόγια ευχαριστίας και δοξολογίας, προερχόμενα αυθορμήτως από την καρδιά μου, να θίγω ευθέως το αίτημα της προσευχής μου: Να του λέγω αυτό που ζητώ και τί Εκείνος έχει υποσχεθεί στον λόγον Του. «Be yourself», λέγουν οι αγγλόφωνοι! Είχα την εσφαλμένη αντίληψη ότι η πνευματικότητά μου εξηρτάτο από τον τρόπο με τον οποίον προσευχόμουνα, ενώ η πνευματικότητά μου εξηρτάτο, στην πραγματικότητα, από την εξ όλης καρδίας αγάπη και παραχώρησή μου πρός τον Θεόν, από την υπακοή μου στις εντολές Του και από τον αγιασμό μου, που είναι το θέλημα του Θεού… (1Θεσ.4:3). Τούτο θα είχε σαν αποτέλεσμα τη συνεχή λογική μου λατρεία… (Ρωμ.12:1-2).
Προβλήματα και προϋποθέσεις
Και τί θα λέγαμε για εκείνους που όταν προσεύχονται κλέπτουν λόγους και θρησκευτικές εκφράσεις οι μεν από τους δε, καθώς λέγει ο Ιερεμίας; «Διά τούτο, ιδού, εγώ είμαι εναντίον των προφητών, λέγει Κύριος, οίτινες κλέπτουσι τους λόγους μου, έκαστος από του πλησίον αυτού» (Ιερ.23:30). Με εδίδαξε, επίσης, ότι οι καθυστερήσεις του Θεού δεν αποτελούν άρνηση αλλά δοκιμασία της θελήσεώς μου να επιμένω στο αίτημά μου: Θα αποθαρρυνθώ και θα εγκαταλείψω; Αυτές οι καθυστερήσεις καταλήγουν τελικά στην ανάπτυξη της πίστεώς μου. Ήθελε να ξεύρει – ή μάλλον ήθελε εγώ να ξεύρω – εάν υπήρχαν στην καρδιά μου η απαραίτητη καλή θέληση, ειλικρίνεια και αφιέρωση! Εάν επέμενα, αυτό θα εσήμαινε ότι είχα πίστη στα λόγια Του και εμπιστοσύνη στον χαρακτήρα Του, διότι προσευχή χωρίς πίστη είναι άκαρπη! Η αληθής προσευχή περιμένει πάντοτε απαντήσεις. Η ειλικρίνεια είναι η κυρία απαιτουμένη βασική προϋπόθεση για να πλησιάζει κανείς τον Θεόν ο Οποίος αγαπά αλήθεια εν τη καρδία (Ψαλ.51:6). Ο Θεός μισεί την υποκρισία, το ψέμα και την απάτη. Πίστευα άραγε ότι θα έλθη να μου φέρει το πράγμα που του ζητούσα ή όχι; Κατά τη διάρκεια της σιωπής Του έθετα πολλές ερωτήσεις στον εαυτόν μου όσον αφορά την κατάσταση της ψυχής μου, τας οδούς μου και τις κρυφές μου επιθυμίες. Μ’εδίδαξε επίσης την ακεραιότητα μέσω των περιπτώσεων:
α) άλλων ανθρώπων που προσηύχοντο για τη θεραπεία τους ή για την απέλευθέρωσή τους, αλλά των οποίων τα αιτήματα απέβλεπαν όχι στο να είναι ικανοί να υπηρετήσουν άλλους και το έργοn του Θεού αλλά στην εκπλήρωση των αμαρτωλών επιθυμιών τους ή των σχεδίων τους, με άλλα λόγια για να συνεχίσουν τη ζωή τους όπως πριν: «ζητείτε και δεν λαμβάνετε, διότι κακώς ζητείτε, διά να δαπανήσητε εις τας ηδονάς σας» (Ιάκ.4:3)· και
β) άλλων που προσεποιούντο ότι ήθελαν την υγεία τους ενώ, στην πραγματικότητα, προσπαθούσαν να παρουσιάσουν τους εαυτούς των ως θύματα των άλλων, να μη κάνουν τίποτε και, ως εκ τούτου, να υπηρετούνται από άλλους …
Ο Θεός που μας έδωσε αυτιά να ακούμε, Αυτός μπορεί να μας ακούει· ο Θεός που μας έδωσε μάτια για να βλέπουμε, Αυτός μπορεί να μας βλέπει· ο Θεός που μας αγαπά και που υποσχέθηκε να μας ακούει, Αυτός θα μας ακούσει· ο Θεός που μας έδωσε εξυπνάδα και άλλες διανοητικές ικανότητες, Αυτός που είναι παντογνώστης, δεν μπορεί να εξαπατηθεί από κανέναν! Γνωρίζει το ποιόν της προσευχής μας! Πολλές από τις προσευχές μας, είτε στην εκκλησία είτε κατ’ιδίαν στερούνται πολύ συχνά θέρμης. Και όταν λέγω «θέρμη» ή αφιέρωση δεν εννοώ κραυγές, τρεμούλα των χεριών, αλληλούια, ευγλωττία, γλωσσολαλιά κ.λπ. αλλά εννοώ αγάπη και ειλικρίνεια. Ο John Bunyan έγραψε: «Όταν προσεύχεσαι, καλύτερα να είναι η καρδιά σου χωρίς λόγια παρά λόγια χωρίς καρδιά».
Συχνά μας ζητούν να προσευχηθούμε για κάποιο πρόσωπο. Αφού προσευχηθήκαμε ξεχάσαμε τελείως το πρόβλημα του. Γιατί; Διότι η καρδιά μας δεν ήταν και δεν είναι εκεί. Αγνοήσαμε και αμελήσαμε εκείνο που είναι γραμμένο στην παραβολή: “ βοώντων προς αυτόν ημέραν και νύκτα…”! Προσευχόμεθα, φωνάζουμε, κλαίμε για τα προβλήματά μας και για τα προβλήματα των άλλων ΗΜΕΡΑ και ΝΥΚΤΑ; Προσευχόμεθα με πνεύμα πίστεως σύμφωνα με την προτροπή του Αββακούμ 2:3; “διότι η όρασις μένει έτι εις ωρισμένον καιρόν, αλλ’ εις το τέλος θέλει λαλήσει και δεν θέλει ψευσθή· αν και αργοπορή, πρόσμεινον αυτήν· διότι βεβαίως θέλει ελθεί, δεν θέλει βραδύνει.”
Έχω σοβαρούς λόγους να μη είμαι σύμφωνος με τον τρόπον με τον οποίον ορισμένοι πιστοί προσεύχονται για τους ασθενείς «μαζικά». Ολίγο λάδι ή και χωρίς λάδι και μερικά λόγια και ο προσευχόμενος σπεύδει να επαναλάβει την ίδια διαδικασία στον επόμενο … Ένα τελετουργικό εν σειρά! Εφαρμόζουν άραγε εκείνο που ο λόγος του Θεού παραγγέλλει με την επιστολή του Ιακώβου, που λέγει: «Ασθενεί τις μεταξύ σας; ας προσκαλέση τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας, και ας προσευχηθώσιν επ’ αυτόν, αλείψαντες αυτόν με έλαιον εν τω ονόματι του Κυρίου. Και η μετά πίστεως ευχή θέλει σώσει τον πάσχοντα, και ο Κύριος θέλει εγείρει αυτόν· και αμαρτίας αν έπραξε, θέλουσι συγχωρηθή εις αυτόν. Εξομολογείσθε εις αλλήλους τα πταίσματά σας και εύχεσθε υπέρ αλλήλων, διά να ιατρευθήτε· πολύ ισχύει η δέησις του δικαίου ενθέρμως γενομένη» (5:14-16). Μόνον ο Κύριος ξεύρει πόσες φορές η εντελλομένη διαδικασία της προσκλήσεως των πρεσβυτέρων δεν ακολουθείται, πόσες φορές οι προσευχές μας δεν είναι προσευχές πίστεως, πόσες φορές η εξομολόγηση των αμαρτιών του ενός πρός τον άλλον και η συμφιλίωση δεν έλαβαν χώρα εκ των προτέρων, πόσες φορές η προσευχή δεν είναι ένθερμος και πόσες φορές εκείνος που προσεύχεται για τον ασθενή δεν έχει βάλει σε τάξη την πνευματική ζωή του με τον Κύριον, με τον/την σύζυγόν του κ.λπ! Η προσευχή του ΔΙΚΑΙΟΥ θα εισακουσθεί, «διότι οι οφθαλμοί του Κυρίου είναι επί τους δικαίους και τα ώτα αυτού εις την δέησιν αυτών, το δε πρόσωπον του Κυρίου είναι κατά των πραττόντων κακά» (1Πέτ.3:12) ! Έχω σοβαρούς λόγους να πιστεύω ότι εάν ορισμένοι “ασθενείς” θεραπεύονται ή απελευθερώνονται ή πνευματικά αναζωπυρώνονται, τούτο δεν οφείλεται τόσον σ’εκείνον που προσευχήθηκε για τον ασθενή, αλλά οφείλεται στην ειλικρινή και ένθερμη επιθυμία του “ασθενούς” να θεραπευθεί, να απελευθερωθεί ή να αναζωπυρωθεί πνευματικά, επιθυμία στην οποία ο ελεήμων Κύριος αναταποκρίνεται με τη χάρη Του!
Χρήσιμο είναι να προσθέσουμε σ’αυτό το σημείο την παραβολή του Φαρισαίου και του τελώνου. Μόνον ο τελώνης, ο οποίος ίστατο μακράν και που δεν τολμούσε ούτε τα μάτια του να υψώσει στον ουρανό, αλλά κτυπούσε το στήθος του, λέγων, ‘Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ!’ Μόνον ο τελώνης επέστρεψε στο σπίτι του δικαιωμένος… “θεραπευμένος”, “απελευθερωμένος” ή “πνευματικά αναζωπυρωμένος” (Λουκ.18:9-14).
Λανθασμένες αντιλήψεις
Εάν η ακολουθουμένη διαδικασία ήταν η σωστή, δεν θα υπήρχαν περισσότερες χειροπιαστές ευλογίες, ως επίσης και αύξηση συνταρακτικών ομολογιών θεραπείας; ΔΕΝ ΒΑΖΩ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΛΑΘΙ, ΔΙΟΤΙ ΓΝΩΡΙΖΩ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ!
Πόσες φορές περιμένομε εις μάτην την ευλογία του Κυρίου καθώς ο Σαούλ, ο οποίος είπε στον Σαμουήλ ότι είχε εκτελέσει την εντολή του Κυρίου ενώ την είχε παραβεί! (1Σαμ.15:13); Πόσες φορές, ενώ υψώνουμε τα χέρια μας, ο Κύριος καλύπτει τα μάτια Του από εμάς, διότι υπάρχει πικρία στην καρδιά μας ή ψέματα τα οποία εκφράζονται με τέτοιο τρόπο που και οι καλύτεροι διπλωμάτες θα ζήλευαν; Πόσες φορές δεν στρέφει ο Κύριος το πρόσωπό Του από μάς διότι υπάρχει έλλειψη σεβασμού στην τήρηση των υποσχέσεών μας προς Αυτόν και προς τους πλησίον μας, τόσον όσον αφορά την ουσία όσον και τον τρόπον; Και τί πρέπει να ειπούμε για το πνεύμα που δεν συγχωρεί; Μήπως οι προσευχές εκείνων που κλέπτουν τον Θεόν από τα δέκατά Του πρόκειται να εισακουσθούν; (Μαλ.3:8). Εις μάτην είναι γραμμένο: «Εάν εθεώρουν αδικίαν εν τη καρδία μου, ο Κύριος δεν ήθελεν ακούσει»; (Ψαλ.66:18). Ο λόγος του Θεού μας λέγει: «πολύ ισχύει η δέησις του ΔΙΚΑΙΟΥ ενθέρμως γενομένη». Αυτός ο λόγος σημαίνει ότι μόνον η προσευχή εκείνου ο οποίος έχει δικαιωθεί με το αίμα του Χριστού και που διάγει δίκαιον βίον είναι αποτελεσματική και πολύ ισχύει! Αυτή η αλήθεια δεν καταργεί την αιωνία αρχή ότι “ΠΑΣ όστις επικαλεσθή το όνομα του ΚΥΡΙΟΥ θέλει ΣΩΘΗ” (Ιωήλ 2:32· Πράξ.2:21 και Ρωμ.10:13). Είθε ο Κύριος να μας βοηθήσει να εννοήσουμε τη διαφορά!
Προσευχές σύμφωνες με το θέλημα του Θεού
Πολύ συχνά, για να μη πούμε πάρα πολύ συχνά, τα αιτήματά μας αφορούν κυρίως θέματα θεραπείας του σώματος. Αυτές οι προσευχές είναι κατά πάντα θεμιτές! Υπάρχουν, όμως, πολλοί άνθρωποι στα πλαίσια των εκκλησιών μας που είναι ψυχικά ή και συναισθηματικά ασθενείς! Επί πλέον, πόσες ψυχές είναι πνευματικά σε βαθύ ύπνο ή αιχμαλωτισμένες από άγχος και τις μέριμνες της καθημερινής ζωής! Αλλά εάν ζητούμε πρώτον τη βασιλεία του Θεού και τη δικαιοσύνη Του όλες οι ευλογίες Του θα προστεθούν στη ζωή μας (Ματ.6:33), συμπεριλαμβανομένης και της υγείας (Μαλ.4:2), εκτός εάν ο Θεός αποφασίσει κάτι άλλο για τους δικούς Του λόγους, όπως παραδείγματος χάριν στην περίπτωση του αποστόλου Παύλου.
Πολύ συχνά, αμελούμε να παρακαλέσουμε στον Κύριον να στείλει εργάτες στον θερισμό (Ματ.9:38 και Λουκ 10:12)· να προσευχηθούμε γι’αυτούς που μας κυβερνούν (1Τιμ.2:1)· να προσευχηθούμε, ώστε η εκκλησία να γίνει ένδοξη επί της γης (Ησα.62:7)· ο Κύριος να ανοίξει πόρτες για τη διακονία του λόγου (Κολ.4:3)· για τους διωκομένους χριστιανούς ακόμη και για τους διώκτας των· για να μη εισερχόμεθα εις πειρασμόν ή σε δοκιμασίες· για το έργο του αγιασμού στη ζωή μας· για να διάγουμε βίον ησύχιον και ατάραχον και ο λόγος Του να τρέχει και να δοξάζεται στον κόσμο· για την ειλικρινή συμφιλίωση διχασμένων οικογενειών και διχασμένων εκκλησιών· για την απαλλαγήν των πατρίδων μας από ψευδείς και πεπλανημένες θρησκευτικές παραδόσεις· για την πλήρωσή μας με το Άγιον Πνεύμα (Λουκ.11:13)· και ο Κύριος να καταστρέψει τα έργα του Διαβόλου!
Κλείνοντας αυτό το σύντομο μήνυμα θέλω να προσθέσω στο σημείο αυτό ή μάλλον να επαναλάβω κάτι εν σχέσει με τους χριστιανούς: Δεν πιστεύω στη θεραπεία και στην απελευθέρωση εκείνων που δεν έχουν βάλει τη ζωή τους σε τάξη ενώπιον του Κυρίου: «Ας δοκιμάζη δε εαυτόν ο άνθρωπος, και ούτως ας τρώγη εκ του άρτου και ας πίνη εκ του ποτηρίου· διότι ο τρώγων και πίνων αναξίως τρώγει και πίνει κατάκρισιν εις εαυτόν, μη διακρίνων το σώμα του Κυρίου. Διά τούτο υπάρχουσι μεταξύ σας πολλοί ασθενείς και άρρωστοι, και αποθνήσκουσιν ικανοί. Διότι εάν διεκρίνομεν εαυτούς, δεν ηθέλομεν κρίνεσθαι· αλλ’ όταν κρινώμεθα, παιδευόμεθα υπό του Κυρίου, διά να μη κατακριθώμεν μετά του κόσμου» (1Κορ.11:28-32).
Πιστεύω ότι, υπό κανονικάς συνθήκας, εάν δεν ομολογούμε τις αμαρτίες μας και εάν η συνείδησή μας μάς κατακρίνει δεν θα θεραπευθούμε ή απελευθερωθούμε υπό του Κυρίου, εκτός εάν η θεραπεία ή η απελευθέρωση χρησιμεύει για τη σωτηρία ενός απίστου ή για άλλους λόγους που εμείς δεν γνωρίζουμε αλλά που αποτελούν μέρος των ανεξερεύνητων κρίσεων και ανεξιχνιάστων οδών του θελήματος του Θεού. Με άλλα λόγια, δεν πιστεύω ότι ο Κύριος θα μας εισακούσει εάν δεν ζητούμε πρώτον τη βασιλεία και τη δικαιοσύνη Του. Βεβαίως, είναι σαφές ότι ορισμένες ασθένειες δεν είναι συνδεδεμένες με την αμαρτία. Τί θα πρέπει να ειπούμε, επίσης, για ορισμένους ανθρώπους που ζούνε μέσα σε φανερές ή κρυφές αμαρτίες και που έχουν καλή υγεία (Ψαλ.73) ή για αθώα παιδιά που υποφέρουν από σοβαρές ασθένειες κ.λπ., κ.λπ; Ο Κύριος γνωρίζει το τί και το γιατί! Εκείνος βασιλεύει! Όμως, πρέπει να παραδεχθούμε ταπεινά ότι η ασθένεια πολλών ανθρώπων είναι το αποτέλεσμα της πνευματικής των καταστάσεως. Θερίζουν το κακό που έχουν “σπείρει” και τις κακές εκλογές που έχουν κάνει στη ζωή τους…
Είθε ο Θεός να μας δώσει διάκριση να γνωρίζουμε πότε πρέπει να επιμένουμε στην προσευχή της πίστεως και πότε πρέπει να αναθέτουμε, με πλήρη εμπιστοσύνη, όλες τις ανάγκες μας στα χέρια του Κυρίου Ιησού Χριστού και να ΑΦΗΝΟΥΜΕ το κάθε τι ΕΚΕΙ χωρίς καμιά και για τίποτε ανησυχία (Φιλιπ.4:6-7 και Ψαλ.37:4-5): Δεν υπάρχει καλύτερη προσευχή από εκείνην που βγαίνει από τα βάθη της καρδιάς μας και που είναι σε αρμονία με την προσευχή που ο Κύριος μας εδίδαξε: “Γενηθήτω το θέλημά Σου”! Είθε ο Κύριος να κατευθύνει την καρδιά μας, ώστε να είμαστε εις την σπουδήν άοκνοι, κατά το πνεύμα ζέοντες, τον Κύριον δουλεύοντες, εις την ελπίδα χαίροντες, εις την θλίψιν υπομένοντες, εις την προσευχήν προσκαρτερούντες (Ρωμ.12:11-12). Ο λόγος του Θεού μας βεβαιώνει ότι όταν οι λόγοι Του μένουν μέσα μας (Ιωάν.15:7) και εάν παραστήσωμεν εαυτούς εις τον Θεόν ως ζώντας εκ νεκρών, και τα μέλη μας όπλα δικαιοσύνης εις τον Θεόν (Ρωμ.6:13), μόνον ευλογίες μας περιμένουν! Ο λόγος Του, επίσης, μας παρηγορεί διαβεβαιώνοντας μας ότι, έστω και αν …το τι να προσευχηθώμεν ως πρέπει δεν εξεύρομεν, αλλ’ αυτό το Πνεύμα ικετεύει υπέρ ημών διά στεναγμών αλαλήτων· ο δε ερευνών τας καρδίας εξεύρει τι είναι το φρόνημα του Πνεύματος, ότι κατά Θεόν ικετεύει υπέρ των αγίων (Ρωμ.8:26-27). Είθε ο Θεός να μας βοηθήσει να μετατρέψουμε την Αγία Γραφή σε προσευχή, να εννοήσουμε ότι η προσευχή δεν είναι μία πράξη αλλά μιά στάση και συμπεριφορά καρδίας ως επίσης και μία στάση εγκαταλείψεως των σκοπών μας, των σχεδίων μας και πάνω απ’όλα της θελήσεώς μας στα χέρια του δικαίου και ελεήμονος Θεού μας!
Ιωάννης ΜΠΑΛΤΑΤΖΗΣ
http://wordstaughtbythespirit.com
