«Λόγοι διδακτοί Πνεύματος» (1Κορ.2:13)

Διακονία πνευματικών μηνυμάτων μέσω διαδικτύου προς δόξαν Θεού

«Διότι ημείς καθώς οι πολλοί δεν καπηλεύομεν (νερώνουμε) τον λόγον του Θεού, αλλ’ ως από ειλικρινείας, αλλ’ ως από Θεού κατενώπιον του Θεού λαλούμεν εν Χριστώ» (2Κορ.2:17). 

ΔΙΑΦΘΟΡΑ, ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ και ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΦΘΟΡΑ

Καθώς εδιάβαζα τον λόγον του Θεού, η προσοχή μου ελκύστηκε από το εδάφιο, «Διότι ημείς καθώς οι πολλοί δεν καπηλεύομεν (νερώνουμε) τον λόγον του Θεού, αλλ’ ως από ειλικρινείας, αλλ’ ως από Θεού κατενώπιον του Θεού λαλούμεν εν Χριστώ» (2Κορ.2:17). Τότε, είπα μέσα μου: Εάν στις ημέρες των αποστόλων υπήρχαν «πολλοί» που καπήλευαν τον λόγον του Θεού, πολύ περισσότερο τώρα, «… εν υστέροις καιροίς», κατά τη διάρκεια των οποίων «… πολλοί ψευδοπροφήται θέλουσιν εγερθή και πλανήσει πολλούς» (Ματ.24:11· Μάρκ.13:22) και «… θέλουσιν αποστατήσει τινές από της πίστεως, προσέχοντες εις πνεύματα πλάνης και εις διδασκαλίας δαιμονίων»! (1Τιμ.4:1)

Η λέξη «καπηλεύω» ή «νοθεύω» σημαίνει τη νοθεία που ένας έμπορος κρασιού ή ένας ταβερνιάρης κάνει για κερδοσκοπία. Αυτό το εδάφιο αναφέρεται, αναμφιβόλως, σε Ιουδαΐζοντες καθώς επίσης και σε ψευδοδιδασκάλους που αναμίγνυαν ανθρώπινη φιλοσοφία, ήθη ή παραδόσεις με τον αγνόν λόγον της αληθείας της Βίβλου. Συνεπώς, αυτή η λέξη σημαίνει, με τα συμφραζόμενά της, «διαστροφή» και αφορά εκείνους που αλλοιώνουν ή διαστρέφουν τον λόγον του Θεού, κατά κάποιο τρόπο, για κέρδος ή από σκοπιμότητα ή από φιλοδοξία.

Το πρόβλημα της παραποίησης του λόγου του Θεού από ορισμένους εργάτες του Ευαγγελίου δεν είναι φαινόμενο σημερινό. Υπήρχαν ψευδοπροφήτες στην Παλαιά Διαθήκη! Ας αναφέρομε, σαν παραδείγματα, τί ορισμένοι αληθινοί προφήτες, ο Ιησούς Χριστός και οι απόστολοί Του είπαν:

• Ο Ιερεμίας μίλησε για ψευδοπροφήτες που έκαναν τα πλήθη να παρεκκλίνουν με ενύπνια που τους έλεγαν και με λόγια Θεού που έκλεβε ο ένας από τον άλλον (Ιερ.23:30)· επίσης, παρουσίαζαν σαν λόγια Θεού λόγια δικά τους. Ήταν άνθρωποι που ο Θεός, στην πραγματικότητα, δεν είχε αποστείλει ή δεν είχε διατάξει… Γι’ αυτό και δεν μπορούσαν καθόλου να ωφελήσουν τους ανθρώπους (Ιερ.23:25-32). Ο Ιερεμίας είπε ότι παρά το ό,τι οι πνευματικοί ηγέτες τους τούς εξαπατούσαν, τους παραπλανούσαν και τους κατεξουσίαζαν ο λαός αγαπούσε την κατάσταση αυτή. Τι, λοιπόν, θα μπορούσε κανείς να κάνει τελικά; (Ιερ.5:31). Συνεπώς, ο «λαός» είχε, επίσης, την ευθύνη του! (Βλ.επίσης: Ζαχ.1:3-4· 7:9-14· Μιχ.3:5, 8· Εζεκ.κεφ.13, κλπ.)
• Ο Ιησούς Χριστός είπε: «διότι θέλουσιν εγερθή ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήται και θέλουσι δείξει σημεία μεγάλα και τέρατα, ώστε να πλανήσωσιν, ει δυνατόν, και τους εκλεκτούς» (Ματ.24:24)
• Ο Παύλος προφήτευε μάταια όταν έλεγε ότι θα ερχόταν καιρός όταν δεν θα υπέμεναν οι άνθρωποι την υγιαίνουσα διδασκαλία αλλά θα τους γαργάλιζαν τα αυτιά τους για να ακούουν ευχάριστα πράγματα και ότι θα συσσώρευαν δασκάλους σύμφωνα με τις επιθυμίες τους…; (2Τιμ.4:3-4). Γιατί; Επειδή ορισμένοι διδάσκαλοι και πολύς λαός είχαν χάσει την καλή συνείδηση και είχαν ναυαγίσει στην πίστη (1Τιμ.1:19). Ο λόγος του Θεού μας προειδοποιεί ρητώς ότι ‘εν υστέροις καιροίς’ θα αποστατήσουν τινές από της πίστεως, ‘προσέχοντες εις πνεύματα πλάνης και εις διδασκαλίας δαιμονίων, διά της υποκρίσεως ψευδολόγων’… διδασκόντων χάριν αισχρού κέρδους (1Τιμ.4:1-3 και Τίτ.1:11). «… Διότι οι τοιούτοι δεν δουλεύουσι τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, αλλά την εαυτών κοιλίαν, και διά λόγων καλών και κολακευτικών εξαπατώσι τας καρδίας των ακάκων» (Ρωμ.16:18). Γι’ αυτό προέτρεπε τους πιστούς να μην είναι πλέον νήπιοι, κυματιζόμενοι και περιφερόμενοι με πάντα άνεμον διδασκαλίας, διά της δολιότητος των ανθρώπων, διά της πανουργίας εις το μεθοδεύεσθαι την πλάνην (Εφεσ.4:14). Και ότι πονηροί άνθρωποι και γόητες θα προκόψουν στο χειρότερο, πλανώντες και πλανώμενοι (2Τιμ.3:13).
• Ο Πέτρος ότι – όπως στο παρελθόν υπήρξαν ψευδοπροφήτες – έτσι θα υπάρξουν και ψευδοδιδάσκαλοι, που θα παρεισάξουν αιρέσεις απωλείας, αρνούμενοι και τον αγοράσαντα αυτούς δεσπότην, επισύροντες εις εαυτούς ταχείαν απώλειαν και πολλοί θα εξακολουθήσουν στις απώλειές τους, διά τους οποίους η οδός της αληθείας θα βλασφημηθεί και διά πλεονεξίαν θα μας εμπορευθούν με πλαστούς λόγους! (2Πέτ.2:1-3)
• Ο Ιωάννης, δεν έγραψε και αυτός με το ίδιο πνεύμα ότι δεν πρέπει να πιστεύουμε κάθε πνεύμα, αλλά να εξετάζουμε τα πνεύματα, εάν είναι εκ του Θεού; (1Ιωάν 4:1). Στο βιβλίο της Αποκάλυψής του ομιλεί για ορισμένες περιπτώσεις ψευδοδιδασκαλιών: του Βαλαάμ, των Νικολαϊτών και της Ιεζάβελ (Αποκ.2:14-15, 20).
• Ο Ιούδας, στην επιστολή του προειδοποιούσε ότι θα εισχωρούσαν λαθραίως μερικοί ασεβείς άνθρωποι, που θα μετέστρεφαν τη χάρη του Θεού μας σε ασέλγεια, και θα αρνούνταν τον μόνον δεσπότην Θεόν και Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν (Ιούδας 1:4).

Σήμερα, το πρόβλημα των Ιουδαϊζόντων είναι, στην πραγματικότητα, ανύπαρκτο αλλά έλαβε άλλες μορφές: Είναι ένα μίγμα, αφ’ενός, με φιλοσοφία, κοινωνιολογία, ψυχολογία και ερμηνεία του λόγου του Θεού σύμφωνα με τις επιθυμίες τους, αφ’ ετέρου, με την κοσμική τάση «να εκσυγχρονιστεί» ο λόγος του Θεού για να τον καταστήσουν ελκυστικότερο στα πλήθη! Γι’αυτόν τον λόγον, χρησιμοποιούν τη σύγχρονη τεχνολογία, την ψυχολογία της μάζας και τα «θαυματουργικά χαρίσματα». Κατ’αυτόν τον τρόπο, ο Σατανάς στόχευε και στοχεύει την αλλοίωση του Ευαγγέλιου. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η χριστιανική διακονία ασκείται με τη δύναμη της σάρκας και όχι με τη δύναμη του Θεού. Όπως ο Ναδάβ και Αβιού, έτσι ορισμένοι ιεροκήρυκες προσπαθούν να ευαγγελιστούν τους ανθρώπους με ξένο πυρ, που ανάβεται όχι κατα θείον τρόπον (Λευιτ.10:1-2). Κοινωνιολογία, ψυχολογία, ανθρώπινες σκέψεις, συναισθηματικές θεραπείες, απαλή ομιλία, ειρήνη πάση θυσία χωρίς ειλικρινή συμφιλίωση  , ευαγγελισμός εκσυγχρονισμένος με μεθόδους που συνοδεύονται από… πολλά décibels… προσελκύουν τους ανθρώπους μαζικά, αλλά μπορούν να σώσουν πραγματικά ψυχές; Ομιλούν επί της ανάγκης της συμφιλιώσεως για την ευλογία της εκκλησίας, της οικογενείας κ.λπ., αλλά δεν κάνουν το πρώτο βήμα προς τον σκοπόν αυτόν…

Οι ψευδοδιδάσκαλοι ή οι ψευδοπροφήτες, σήμερα, μπορούν να νοθεύουν τον λόγον του Θεού:

1. Με δογματικές πλάνες

Ορισμένα άτομα μπορούν να νοθεύουν τον λόγον του Θεού με ‘παραποιήσεις’ προκειμένου να τον προσαρμόζουν για ανθρώπους με σαρκικό πνεύμα. Με αυτόν τον τρόπο, η ασέβεια δεν ανιχνεύεται εύκολα, δεδομένου ότι οι ψευδοδιδάσκαλοι επιδιώκουν την επιδοκιμασία του κόσμου ή επιδιώκουν μια καλύτερη θέση ή διότι είναι φιλάργυροι (1Τιμ.3:8). Η λέξη αλλοιώνω ή καμουφλάρω εκφράζει καλά αυτήν τη νόθευση του αγίου λόγου του Θεού.

2. Με διαφημιστικές εκστρατείες σχετικές με θαυματουργικά θεάματα

Ορισμένοι σύγχρονοι «ιερωμένοι» προσπαθούν να προσελκύσουν τα πλήθη, είτε στις εκκλησίες, είτε σε ευαγγελιστικές συναθροίσεις, με διαφημιστικές εκστρατείες θεραπευτών, ανθρώπων που εκβάλουν τα δαιμόνια, με διάσημους μουσικούς, με διάσημους ομιλητές κ.λπ., αγγίζοντας τις συναισθηματικές χορδές των ανθρώπων… Προσπαθούν να ενσταλάξουν την πίστη και να δημιουργήσουν πνευματικές αναγεννήσεις με τέτοιες μεθόδους. Επιπλέον, πολλοί είναι οι πλανόδιοι ιεραπόστολοι που προσπαθούν να οδηγήσουν τους ανθρώπους να πιστέψουν στον Χριστόν με αφήγηση εντυπωσιακών θαυμάτων που γίνονται στην Αφρική ή στη Λατινική Αμερική ή αλλού. Δεν προσπαθούν να φέρουν τους ανθρώπους στον Θεόν και στη σωτηρία των ψυχών τους με τον λόγον του Θεού, με τη μετάνοια και την πίστη στον Χριστόν, αλλά με εντυπωσιακά θαύματα! Η συγχώρηση των αμαρτιών δεν έρχεται μέσω θαυμάτων αλλά μέσω της μετανοίας και της πίστεως στη θυσία του Ιησού (Μάρκ.1:4 Πράξ.2:38): «Μετανοήσατε λοιπόν και επιστρέψατε, διά να εξαλειφθώσιν αι αμαρτίαι σας, διά να έλθωσι καιροί αναψυχής από της παρουσίας του Κυρίου» (Πράξ.3:19). Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο έχουμε αδύνατους και προσκόπτοντας Χριστιανούς επειδή δεν επιστρέφουν και δεν στερεώνονται με τον λόγον του Θεού, με τη μετάνοια και την πίστη. Ο Ιησούς είπε: «… Εάν τον Μωϋσήν και τους προφήτας δεν ακούωσιν, ουδέ εάν τις αναστηθή εκ νεκρών θέλουσι πεισθή» (Λουκ.16:31 και Ιωάν.5:47). Όλα αυτά τα «θεάματα» συνοδεύονται από βροχή «χειροκροτημάτων», από «αμήν», και «αλληλούια»! Είθε να ήταν όλα αληθινά θαύματα που οδηγούν στη σωτηρία! Δεν είμαι ούτε κατά των θαυμάτων ούτε κατά των θαυματουργών χαρισμάτων. Είμαι απλώς κατά των «χριστιανών τσαρλατάνων» και κατά των ανθρώπων που προσποιούνται ότι έχουν θαυματουργικά χαρίσματα. Τέτοιοι τύποι είναι καλοδεχούμενοι από ανθρώπους που είναι απληροφόρητοι στα της Αγίας Γραφής ή που δεν είναι καλοί γνώστες των Βιβλικών αληθειών… Η έμφαση πρέπει να τίθεται στον λόγον του Θεού με τον οποίον η θεραπεία, η απελευθέρωση και η σωτηρία μπορούν να λάβουν χώραν ανά πάσαν στιγμήν, στο όνομα του Ιησού. Η σωτηρία των χαμένων ψυχών πρέπει να είναι ο στόχος!

Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός ή οι απόστολοί Του εφάρμοζαν μεθόδους ή διαφημιστικές εκστρατείες παρόμοιες με εκείνες που σύγχρονοι ευαγγελιστές/θεραπευτές εφαρμόζουν; Ας διαβάσουμε την Αγία Γραφή προσεκτικά και ας συγκρίνουμε! Επιπλέον, ας μη ξεχνούμε ότι ο ίδιος ο Σατανάς μετασχηματίζεται σε άγγελο φωτός και οι διάκονοί του μετασχηματίζονται επίσης σε διακόνους δικαιοσύνης (2Κορ.11:14-15). Πράγματι, και ο Σατανάς μπορεί να κάνει θαύματα μέχρι ένα ορισμένο σημείο (Έξοδ.κεφ. 7 και 8) και είναι, επίσης, ικανός να εμπνεύσει αμφιβολίες ακόμα και για αληθινά θαύματα και να τα αποδώσει σε άλλους παράγοντες…

3. Με πεπλανημένες παραδόσεις που ακυρώνουν βασικές Βίβλικές αλήθειες

Οι μεγάλες εκκλησίες ή τα επίσημα δόγματα έχουν χάσει, στις ημέρες μας, τον δρόμο τους λόγω των παραδόσεών τους που τις κάνουν να παρεκκλίνουν από την αγνότητα και την απλότητα του σωτηριακού Χριστοκεντρικού Ευαγγέλιου! Ακόμη και οι εκκλησίες ή τα δόγματα που έχουν διατηρήσει τα καλά στοιχεία μιας υγιούς Βιβλικής διδασκαλίας, έχουν δημιουργήσει νέες παραδόσεις πνευματικής ή/και διοικητικής φύσεως μέσω των καταστατικών τους… και έχουν γίνει στην πραγματικότητα αιρετικά εξ αιτίας ορισμένων διδασκαλιών και ερμηνειών τους!!!  Με τις παλαιές ή νέες παραδόσεις τους, αθετούν τις εντολές του Θεού. Τιμούν τον Θεόν με τα χείλη τους, αλλά η καρδιά τους είναι μακριά απ’Αυτόν. Και μάταια Τον λατρεύουν, διδάσκοντας εντολές ανθρώπων ως εντολές του Θεού. Εάν τυφλός οδηγεί τυφλόν, και οι δύο θα πέσουν σε λάκκο (Ματ.15:6-14).

4. Θέτοντας την έμφαση μόνο σε ορισμένες Βιβλικές αλήθειες

Ορισμένες εκκλησίες υποστηρίζουν ότι κηρύττουν όλες τις αλήθειες που περιλαμβάνονται στο Ευαγγέλιο. Θα ήταν ένα θαυμάσιο πράγμα, εάν ήταν αληθινό και εάν δεν αποτελούσε έναν απλόν ευφημισμόν! Ορισμένες εκκλησίες δίνουν έμφαση στα καλά έργα, άλλες στη σπουδαιότητα της πίστεως και άλλες στα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος κ.λπ. Όταν η έμφαση, παραδείγματος χάριν, δίνεται στα καλά έργα, τότε η σπουδαιότης της πίστεως και της χάριτος του Θεού ελαχιστοποιείται! Όταν η έμφαση τίθεται στα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος και όχι στον καρπόν Του, στη λατρεία, στα αλληλούια, στις «θαυματουργικές θεραπείες» κ.λπ., κάτι δεν πάει καλά! Το κήρυγμα πρέπει, αφ’ ενός, να αντιμετωπίζει την αμαρτία θαρραλέα, να εφιστά την προσοχή των ακροατών στις αιώνιες συνέπειες της αμαρτίας, να καλεί τους ανθρώπους σε μετάνοια και, αφ’ ετέρου, να διακηρύττει το έλεος, τη συγχώρεση, τη χάρη και την αγάπη του Θεού. Μόνο η χάρη του Θεού μπορεί να σώσει, αλλά η χάρη του Θεού σώζει μόνο τους αμαρτωλούς που έχουν αναγνωρίσει την ενοχή τους, οι οποίοι έχουν μετανοήσει, οι οποίοι έχουν ομολογήσει τις αμαρτίες τους, οι οποίοι έχουν κατανοήσει τη σημασία του σταυρού του Ιησού και που έχουν πάρει την αμετάκλητη απόφαση να συμμορφώσουν τη ζωή τους στο θέλημα του Θεού.

5. Με ψεύτικες ελπίδες, παρηγοριές και ασφάλεια

Υπάρχουν εκκλησίες στις οποίες οι λέξεις «κόλαση», «αιώνια καταδίκη», «αιώνιος όλεθρος» κ.λπ., που ο Ιησούς και οι απόστολοι χρησιμοποιούσαν συχνά, δεν έχουν ακουστεί επί δεκαετίες! Η εκκλησία του Θεού δεν χρειάζεται «απαλούς» ομιλητές που δεν έχουν πληγώσει ποτέ τα συναισθήματα κάποιου, οι οποίοι δεν έχουν ενοχλήσει ποτέ κάποιον αλλά και που σπάνια αφυπνίζουν κάποιον πιστόν και σπάνια σώζουν έναν μη πιστόν! Οι πνευματικοί ηγέτες δεν πρέπει να δίνουν στους ακροατές τους ψεύτικες ελπίδες, παρηγοριές και ασφάλεια. Πόσο χρήσιμο θα ήταν εάν εκείνοι που κηρύττουν ενεθυμούντο το κήρυγμα και τη ζωή των αληθινών προφητών του Θεού, του Ιησού και των αποστόλων! Οποιαδήποτε ερμηνεία της χάριτος του Θεού που ανακουφίζει τον αμαρτωλό από την ευθύνη του για μετάνοια και αλλαγή ζωής δεν είναι εκ Θεού και δεν είναι σύμφωνη με την αποκαλυφθείσα αλήθεια. Ο Θεός δεν θα κάνει για τον άνθρωπο, εκείνο που ο άνθρωπος πρέπει να κάνει!

Πόσο θλιβερό είναι ότι όταν χρησιμοποιείται το εδάφιο Ιωάν.3:16, τούτο είναι απλώς για να παρουσιάσει μόνο την αγάπη του Θεού και να ανακουφίσει τους ακροατές! Τίποτα δεν αναφέρεται για την αιώνια απώλεια και, γενικά, για τις συνέπειες της απιστίας!!! «… Όστις πιστεύει εις τον Υιόν έχει ζωήν αιώνιον· όστις όμως απειθεί εις τον Υιόν δεν θέλει ιδεί ζωήν, αλλ’ η οργή του Θεού μένει επάνω αυτού» (Ιωάν.3:36). Πρόκειται για ψευδή ερμηνεία του λόγου του Θεού! Πόσο λυπηρό είναι να βλέπει κανείς εργάτες του Θεού, Κυριακή πρωί, όταν η εκκλησία είναι συνήθως πλήρης πιστών και απίστων ή συμπαθούντων, να μη περιλαμβάνουν πέντε λεπτά, για να ενσωματώσουν καταλλήλως στα μηνύματά τους, ΠΩΣ ο άνθρωπος μπορεί να σωθεί, ΑΠΟ ΤΙ σώζεται και να κάνουν έκκληση για μετάνοια και για πίστη στο Ευαγγέλιο της χάριτος του Θεού! (Μάρκ.1:15). Ναι, πόσο λυπηρό είναι να μην προειδοποιούν τα ακροατήρια όσον αφορά τις συνέπειες της ανυπακοής και της αμαρτίας γενικά! (Λουκ.13:3, 5). Κηρύγματα που δεν περιέχουν προειδοποιήσεις σχετικά με τις συνέπειες της ανυπακοής στις εντολές του Θεού μπορούν να συγκριθούν με άσφαιρα πυρά. Εάν ο εργάτης δεν εμπνέεται από ενθουσιώδη ζήλο, ώστε οι άνθρωποι να μη απόλλυνται αλλά να κερδίζονται στον Χριστόν, έχει χάσει το ζήλο του και αργά ή γρήγορα θα ακούσει, «Ενθυμού λοιπόν πόθεν εξέπεσες και μετανόησον και κάμε τα πρώτα έργα· ει δε μη, έρχομαι προς σε ταχέως και θέλω κινήσει την λυχνίαν σου εκ του τόπου αυτής, εάν δεν μετανοήσης» (Αποκ.2:5)

Επιπλέον, υπάρχουν ιεροκήρυκες που ομιλούν όπως οι ψευδοπροφήτες που ο προφήτης Ιερεμίας κατηγορεί: «Και ιάτρευσαν το σύντριμμα της θυγατρός του λαού μου επιπολαίως, λέγοντες, Ειρήνη, ειρήνη· και δεν υπάρχει ειρήνη» (Ιερ.6:14 και 8:11). Εάν ήθελαν πραγματικά να σώσουν ψυχές για την αιωνιότητα θα έκαναν ό,τι και ο Παύλος: «διότι δεν συνεστάλην να αναγγείλω προς εσάς πάσαν την βουλήν του Θεού………. νύκτα και ημέραν δεν έπαυσα νουθετών μετά δακρύων ένα έκαστον». Ο Παύλος δεν λέγει «να σας παρηγορώ» ή «να σας ενθαρρύνω» αλλά να σας νουθετώ μετά δακρύων! (Πράξ.20:27-31, 27). Γιατί με δάκρυα; Επιπλέον, μιλούν πάντα με αισιοδοξία για μελλοντικές, για επικείμενες αναζωπυρώσεις κ.λπ., και προφητεύουν για υπερπλήρεις αίθουσες και ότι ‘όλα πάνε καλά’! Αποφεύγουν συστηματικά να αναφέρουν γιατί δεν υπήρξε καμία αναζωπύρωση κατά τη διάρκεια των προηγουμένων ετών!!! Για μερικούς απ’ αυτούς «η πίστη» είναι ίσοδύναμη με την αυθυποβολή!

Η πλειοψηφία των κηρυγμάτων έχει σήμερα χαρακτήρα είτε μαθημάτων ηθικής, είτε ενθαρρύνσεως και παρηγορίας των πιστών – ακόμη και των απίστων – που αντιμετωπίζουν δυσκολίες παντός είδους (υγείας, χρημάτων, εργασίας, ασθενείας κ.λπ.), ή παραινέσεως για μια πλουσιότερη, από πλευράς πνευματικής, ζωή ή για μιά πιό ενεργό, πιό αφιερωμένη ζωή και πιό κοντά στην καρδιά του Θεού. Η παρηγορία και η προτροπή αποτελούν πράγματα τελείως αξιέπαινα! Αλλά, τί θα συμβεί εάν οι πιστοί ή μη πιστοί δεν υπακούνε τις απαιτήσεις του λόγου του Θεού; ΔΕΝ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙΣ! Πολλοί ιεροκήρυκες είναι επάνω στο όρος Γαριζίν για να προφέρουν ευλογίες στους ανθρώπους αλλά δεν είναι πολλοί εκείνοι που βρίσκονται επί του όρους Εβάλ για να προφέρουν και ‘κατάρες’ προς τους αμετανόητους!!! (Δευτ.27:12-13). Ή, ορισμένοι χριστιανοί ιεροκήρυκες που αγαπούν να κηρύττουν επί θεμάτων της Παλαιάς Διαθήκης, κηρύττουν όπως οι Εβραίοι Ραββίνοι! Το όνομα του Ιησού Χριστού δεν αναφέρεται καν! Τίποτα δε για τον τρόπο με τον οποίον ο αμαρτωλός μπορεί να σωθεί!!!

Διαπιστώνουμε ότι ενώ ο Θεός έστελνε προφήτες μεταξύ των υιών Ισραήλ για να τους κάνει να επιστρέψουν σ’Αυτόν, αυτοί δεν άκουγαν τις προειδοποιήσεις που ελάμβαναν (2Χρον.24:19). Το ίδιο πράγμα επανελήφθη όταν ήλθε ο Ιησούς Χριστός! Σχεδόν σε όλες τις ομιλίες Του υπήρχαν προειδοποιήσεις για όλους εκείνους που θα παρήκουαν στις εντολές του Θεού: «Ουχί, σας λέγω, αλλ’ εάν δεν μετανοήτε, πάντες ομοίως θέλετε απολεσθή» (Λουκ.13:5). Και τι θα έπρεπε να ειπούμε για τους αποστόλους; Ας διαβάσουμε προσεκτικά τις γραπτά τους και θα ιδούμε εύκολα, ευθύς εξαρχής, ότι ομιλούν για δύο πράγματα, με ένα σαφή τρόπο: Πρώτον, ότι όλοι εκείνοι που παρακούουν θα έχουν ανεπιθύμητες συνέπειες στην πνευματική ανάπτυξή τους και δεύτερον, θα θερίσουν τις συνέπειες της ανυπακοής τους στη ζωή πέρα από τον τάφο… Ο απόστολος Πέτρος, στις δύο επιστολές του αισθάνθηκε την ανάγκη, όσον καιρόν θα ήταν σ’αυτό το ‘σκήνωμα’, να τηρεί τους συγχρόνους Χριστιανούς άγρυπνους με τις προειδοποιήσεις του (2Πέτ.1:13 και 2Πέτ.3:1)

ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ

Ο απόστολος Παύλος, εντούτοις, μιλούσε «…αλλ’ ως από ειλικρινείας (δηλ. με τιμιότητα, αγνότητα και απλότητα), αλλ’ ως από Θεού (ως αποσταλείς υπ’Αυτού και ενεργών κατ’εντολήν Του) κατενώπιον του Θεού (ως εάν τα μάτια Του ήταν πάντοτε επάνω του) λαλούμεν εν Χριστώ (στο όνομα και στην υπηρεσία του Χριστού).» Με άλλα λόγια, ο Παύλος επεδίωκε να εκθέτει την απλή αλήθεια του Ευαγγέλιου του Ιησού Χριστού. Δεν περιπατούσε εν πανουργία ούτε δόλωνε τον λόγον του Θεού, αλλά, φανερώνοντας την αλήθεια, συνιστούσε τον εαυτόν του προς πάσαν συνείδησιν ανθρώπων ενώπιον του Θεού (2Κορ.4:2). Όλη η ύπαρξή του ήταν ποτισμένη από το φόβο του Θεού! Ο φόβος του Θεού είναι η πηγή πάσης αρετής… Ο τίμιος άνθρωπος είναι αυτός που έχει δώσει την καρδιά του στον Θεόν εντελώς και δεν συμπεριφέρεται όπως ορισμένοι υπάλληλοι που εργάζονται τόσο όσο για να μην απολυθούν. Δεν ήταν, λοιπόν, εις μάτην εκείνο που ο Παύλος είχε γράψει, «Διότι οι τοιούτοι είναι ψευδαπόστολοι, εργάται δόλιοι, μετασχηματιζόμενοι εις αποστόλους Χριστού. Και ουδέν θαυμαστόν· διότι αυτός ο Σατανάς μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός. Δεν είναι λοιπόν μέγα αν και οι διάκονοι αυτού μετασχηματίζωνται εις διακόνους δικαιοσύνης, των οποίων το τέλος θέλει είσθαι κατά τα έργα αυτών» (2Κορ.11:13-15). Για αυτόν τον λόγον ο Παύλος έγραψε στον Τιμόθεον, σ’αυτόν τον τίμιον νεαρόν άνδρα του Θεού, προτρέποντάς τον να φροντίσει επιμελώς να παραστήσει τον εαυτόν του δόκιμον στον Θεόν, εργάτην ανεπαίσχυντον, ορθοτομούντα τον λόγον της αληθείας, τις δε βεβήλους ματαιοφωνίας να αποφεύγει (2Τιμ.2:15-16). Επίσης, έλεγε στον Τίτο: «δεικνύων κατά πάντα σεαυτόν τύπον των καλών έργων, φυλάττων εν τη διδασκαλία αδιαφθορίαν, σεμνότητα» (Τίτ.2:7). Είπε επίσης: «Διότι το καύχημα ημών είναι τούτο, η μαρτυρία της συνειδήσεως ημών, ότι εν απλότητι και ειλικρινεία Θεού, ουχί εν σοφία σαρκική, αλλ’ εν χάριτι Θεού επολιτεύθημεν εν τω κόσμω, περισσότερον δε προς εσάς» (2Κορ.1:12).

Δεν θα πρέπει ποτέ να ξεχνούμε τί ένα πρόσωπο με ακεραιότητα, που είναι αφιερωμένο εντελώς στο Θεό, μπορεί να πραγματοποιήσει! Ας ενθυμούμεθα τον Παύλο, την Εσθήρ, τον Νεεμία, κ.λπ. Κάποιος έχει ειπεί ότι η «ακεραιότητα είναι η βάση της πραγματικής ηγεσίας. Μπορείς να κυβερνήσεις ανθρώπους μόνον εάν σου έχουν εμπιστοσύνη. Εάν χάσεις την εμπιστοσύνη των ανθρώπων, τα έχεις χάσει όλα… Το εδάφιο Τίτος 2:6 μας δείχνει ότι ο ηγέτης πρέπει να είναι άμεμπτος». Αυτό το εδάφιο μιλά για την ακεραιότητα, που είναι το πρώτιστο χαρακτηριστικό του «επικεφαλής». Το εδάφιο Εφεσίους 5:3 μας προειδοποιεί, «Πορνεία δε και πάσα ακαθαρσία ή πλεονεξία μηδέ ας ονομάζηται μεταξύ σας, καθώς πρέπει εις αγίους». Ο ακέραιος άνθρωπος είναι αποφασισμένος να τιμήσει τον Ιησούν Χριστόν με την υπακοήν του στον λόγον του Θεού με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Έχει παραχωρηθεί να κρατά τις υποσχέσεις του και τις βιβλικές αρχές. Έχει παραχωρηθεί να επιδρά στο περιβάλλον του υπακούοντας στην πιό Μεγάλη Εντολή να αγαπά τον Θεόν με όλο το είναι του και να αγαπά τον πλησίον του όπως τον εαυτόν του ως επίσης και στη Μεγάλη Αποστολή να ευαγγελίζεται τον κόσμον (Ματ.28:19-20).

Ο Θεός μάς ζητούσε ανέκαθεν να Τον υπηρετούμε με ακεραιότητα και αλήθεια (Ιησ.24:14), να Τον εορτάζουμε με άζυμα ειλικρινείας και αληθείας (1Κορ.5:8), ώστε να μπορούμε να είμαστε ειλικρινείς και απρόσκοποι (Φιλιπ.1:10). Αυτό σημαίνει ότι «η ακεραιότητα» είναι ίση ή μάλλον συνώνυμη με «την τιμιότητα» και εκφράζεται με την πιστότητα. Ο άνθρωπος του Θεού λέγει πάντοτε την αλήθεια μέσα στην καρδιά του (Ψαλ.15:2 και 51:6α). Συνεπώς, η ακεραιότητα είναι απαραίτητη για τη χριστιανική ζωή.

Ο Παύλος, στην καθημερινή του ζωή, φανέρωνε την ακεραιότητά του, την τιμιότητά του και αγνότητά του! Μπορούμε να έχουμε απόδειξη της ακεραιότητάς του εάν διαβάσουμε, π.χ., τον τρόπο με τον οποίο ήθελε να μεταφέρει τα χρήματα που η εκκλησία της Κορίνθου του είχε εμπιστευθεί για τους φτωχούς της Ιερουσαλήμ (2Κορ.8:19-20), ή πώς συμπεριφερόταν: «… εν παντί συνιστώντες εαυτούς ως υπηρέται Θεού……… εν καθαρότητι… εν αγάπη ανυποκρίτω… ως πλάνοι όμως αληθείς…» (2Κορ.6:3-10). Επιπλέον, εργαζόταν με τα χέρια του για να μη ζητά τίποτα από άλλους αλλά, αντίθετα, να κάμει αδάπανον το ευαγγέλιον του Χριστού διά της κηρύξεώς του, ώστε να μη κάμνει κατάχρηση της εξουσίας του εν τω ευαγγελίω (1Κορ.9:18).

ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙΣ / ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ

Όσον αφορά τις συνέπειες, υπάρχουν δύο είδη συνεπειών: συνέπειες κατά τη διάρκεια της ζωής μας και συνέπειες μετά θάνατον. Στην Παλαιά Διαθήκη έχουμε διάφορες περιπτώσεις κρίσεων μέσω των οποίων ο λαός Ισραήλ πέρασε λόγω της αποστασίας του και των αμαρτιών του. Ο Κύριος «ήταν υποχρεωμένος» να τους κάνει να περάσουν από αιχμαλωσία για το αγαθό τους (Ιερ.24:5) και παρέδιδε αυτούς στα χέρια ξένων λαών (Νεεμ.9:30). Όσον αφορά τη ζωή μετά από το θάνατο, ας αναφέρουμε δύο εδάφια: «…όστις όμως απειθεί εις τον Υιόν δεν θέλει ιδεί ζωήν, αλλ’ η οργή του Θεού μένει επάνω αυτού»; (Ιωάν.3:35-36) και «διότι ο σπείρων εις την σάρκα εαυτού θέλει θερίσει εκ της σαρκός φθοράν, αλλ’ ο σπείρων εις το Πνεύμα θέλει θερίσει εκ του Πνεύματος ζωήν αιώνιον» (Γαλ.6:8)

Συμπέρασμα: «Ο καταφρονών τον λόγον θέλει αφανισθή· ο δε φοβούμενος την εντολήν, ούτος θέλει ανταμειφθή» (Παρ.13:13 και Δευτ.18:18-19). Εκείνος που δεν μελετά τη Γραφή και δεν την υπακούει, αργά ή γρήγορα θα χάσει τον δρόμον του. «Εις τον όστις λοιπόν εξεύρει να κάμνη το καλόν και δεν κάμνει, εις αυτόν είναι αμαρτία» (Ιάκ.4:17)

ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ

Αγαπητοί μου! Ας είμαστε ειλικρινείς! Ας είμαστε τίμιοι! Ας είμαστε προσεκτικοί στούς ελέγχους της παιδείας Του επειδή αποτελούν «την οδόν της ζωής» (Παρ.6:23). Εάν αγαπήσουμε την αλήθεια του Θεού και υποτάξουμε τους εαυτούς μας, με όλη την καρδιά μας, στην αλήθειά Του θα σωθούμε και θα γίνουμε χρήσιμα όργανα στα χέρια του Θεού για να σωθούν και άλλοι. Ο Χριστός που παραδόθηκε λόγω των παραβάσεών μας και αναστήθηκε για τη δικαίωσή μας θα δοξαστεί. Είναι πολύ χρήσιμο να αναφερθεί τί ο Εζεκιήλ ο προφήτης μας λέει στο βιβλίο του σχετικά με την ευθύνη μας να προειδοποιήσουμε αδίκους και δικαίους για τον κίνδυνο που διατρέχουν όταν δεν υπακούνε τις προειδοποιήσεις του Θεού (Εζεκ.3:17-21 και 33:39). Όταν ένας αδελφός ή ο ηγέτης της εκκλησίας μας μας προειδοποιεί δεν το κάνει για να μας ταπεινώσει αλλά να μας κάνει καλό! (1Κορ.4:14). Ο άνθρωπος ενδέχεται να ταπεινώσει τον πλησίον του. Η αλήθεια ποτέ! Η αλήθεια ελευθερώνει, ευεργετεί και υψώνει τον άνθρωπον… Ο Παύλος έγραψε: «Τον οποίον ημείς κηρύττομεν, νουθετούντες πάντα άνθρωπον και διδάσκοντες πάντα άνθρωπον εν πάση σοφία, διά να παραστήσωμεν πάντα άνθρωπον τέλειον εν Χριστώ Ιησού» (Κολ.1:28).

 Ω, Κύριε, βοήθει με να ανταποκρίνομαι πάντοτε στις απαιτήσεις Σου, ώστε να γίνω αληθινός μιμητής του Παύλου καθώς εκείνος ήταν μιμητής του Χριστού… (1Κορ.11:1)

Ιωάννης ΜΠΑΛΤΑΤΖΗΣ

baltatzis@skynet.be

jean.baltatzis@gmail.com

http://wordstaughtbythespirit.com